پاورپوینت کامل حرا مطلع وحی ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حرا مطلع وحی ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حرا مطلع وحی ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حرا مطلع وحی ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۰۵

ترجمه: مهدی پیشوایی

در شماره ۹ میقات، با زندگینامه و آثار علمی محمد حسین هیکل
(۱۲۶۷-۱۳۳۵ ه .)، نویسنده و روزنامه نگار نامدار و معاصر مصری آشنا
شدیم و کتاب «فی منزل الوحی» او را که از ارزنده ترین سفرنامه های حج
است، به اجمال معرفی کرده ترجمه بخشهایی از آن را از نظر خوانندگان
ارجمند گذراندیم، اینک ترجمه بخشی دیگر از کتاب یاد شده را می آوریم:

کسی که به قصد حج وارد مکه می شود، نخستین و مهمترین هدف او کعبه و حرم
است. مردم پس از انجام مناسک حج و طواف و سعی، تا در مکه اقامت دارند، کعبه و حرم
همچنان برای آنها محل عبادت است. امّا بسیاری از آنها پس از زیارت کعبه، عازم زیارت قبور
اهل بیت پیامبر می شوند. این قبور و زیارتگاهها در گذشته، هم از طرف حکومتهای حجاز
مورد توجه و تقدیس بوده، هم از طرف زائران و همه مسلمانان جهان. امّا از زمانی که نجدیها
(وهابیان) در حجاز به حکومت و قدرت رسیدند، قداست این گونه بقعه ها را منکر شده و
زیارت آنها را پرستش و شرک به خدا شمردند. آنان مساجد و بقعه هایی را که گذشتگان در این
اماکن ساخته بودند، تخریب کردند و در بعضی از آنها مأمورینی گماشتند و درها را بستند! امّا
حضور مأموران، مردم را از زیارت قبور اهل بیت بازنداشت و درهای بسته نتوانست از اظهار
علاقه مردم و توقف در کنار آنها و دعا و استغفار برای آن خفتگان و قرائت فاتحه برای
ارواحشان جلوگیری کند!

جاذبه غار حرا

گروهی از حاجیان نیز به دیدن کوه حرا و غاری که برفراز آن قرار گرفته، علاقه دارند
امّا پس از استقرار حکومت و سلطه نجدیها، که بقعه بالای این کوه را خراب کردند، از تعداد
این گروه کم شده است. کاهش تعداد دیدار کنندگان از حرا، در وضع قهوه خانه ای که در کنار قلّه
حرا قرار داشته و نیز در وضع راهی که صعود کنندگان را به قلّه می رساند، اثر گذاشته است، زیرا
قهوه خانه که در کنار مخزن آبی قرار داشته و آب باران در آن جمع می شده، بکلی از بین رفته
است. راه نیز غیر قابل استفاده شده و صعود از آن دشوار گردیده است در نتیجه تعداد صعود
کنندگان به قلّه حرا بسیار کاهش یافته و دیگر کسی مشقت صعود از آن راه دشوار را تحمل
نمی کند. تنها کسانی که تاریخ پیامبر اسلام را خوانده اند و می دانند که نخستین بار وحی الهی
هنگام گوشه گیری و عبادت حضرت محمد در حرا بر او نازل شده، علاقه دارند بر فراز
جبل النور صعود کنند و خود را به غاری که روزی مقر و معبد محمد ـ ص ـ بوده برسانند؛ غاری
که به هنگام توقف او در آنجا، جبرئیل نخستین آیات قرآن؛ یعنی «إقرأ باسم ربک الذی خلق …»
را بر گوش جان او فروخواند. آشنایان با تاریخ اسلام، این قلّه و غارِ برفراز آن را مقدّسترین
مکانی می دانند که پس از حج و طواف، زیارت آن لازم است؛ زیرا آنجا منزلگاه رسالت و مطلع
نور است. رسول خدا در آنجا اقامت می گزید و حقیقتی را که سرانجام روزی خدا به او وحی
کرد، جستجو می کرد. این مکان، همچون پانزده قرن پیش، دست نخورده و بی هیچ تغییر و
دگرگونی باقی مانده و تا روز قیامت نیز، همچنان به صورت نشانه وحی و علامت رسالت باقی
خواهد ماند.

دورنمای حرا

فردای روز ورودم به مکه، هنگامی که عازم قصر مَلِک بودم، چشمم به کوه حرا افتاد.
پرنده احساس و علاقه ام به سوی آن پرگشود. این کوه در میان کوههای مجاور، در عزلت
و خاموشیِ عجیب به تنهایی قد کشیده است. قامت مخروطیِ سر به فلک برافراشته اش،
شباهت به برجی دارد که برفراز کوهی، در میان دهها کوه برافراشته باشد.

حقیقت این است که حادثه منحصر به فردی که دست تقدیر نصیب این کوه کرده؛
یعنی حادثه نزول فرشته بر محمد ـ ص ـ و آوردن نخستین آیات وحی بر او به هنگام نیایش
در آن غار، جا دارد که آن را نشانه ای در تاریخ انسانیت قرار دهد که ذهن و فکر هر انسانی
بیش از هر جای دیگر جهان، متوجه آن شود و قلبش مجذوب آن گردد. آنچه باعث می شود
توجه انسان و کشش قلبی او به این کوه بیشتر شود، همان حادثه مهم است که دست تقدیر در
اینجا آفرید، حادثه ای که نه بی مقدمه بود و نه بدون زمینه سازی، بلکه نتیجه سالها
زمینه سازی و آمادگیهای طولانی بود که طی آنها، خدای محمد ـ ص ـ او را تربیت کرد وقلبش
را پاکیزه ساخت و برای دریافت رسالت الهی و ابلاغ آن بر مردم آماده اش کرد. در این کوه و در
همین حرا بود که این زمینه سازیها و آمادگیها و تهذیبها به پایان رسید. پس حرا شاهد این
تربیتهای روحی بزرگ بود، از زمانی که خداوند محمد ـ ص ـ را به حق هدایت کرد و با نور
رؤیای صادق، راه حق را در برابر او روشن ساخت تا آن هنگام که بر او وحی فرستاد تا پیامبر
بشیر و نذیر شود.

در تمام جهان، جایی که شاهد چنین حادثه ای باشد، سراغ نداریم. پس جا دارد که این
مکان مقدس، ذهن و فکر انسان را این چنین به سوی خود جلب کند و قلبها را مجذوب
خویش سازد و احساسها به سوی آن پر کشد.

کافی است در برابر حرا بایستی و درباره آن بیندیشی تا تمام این صحنه ها را به یاد
آوری و آنها را در برابرت مجسم یابی؛ بگونه ای که گویی در برابر دیدگانت رخ داده یا همین
دیروز اتفاق افتاده است!

اینک این محمد ـ ص ـ است که راه می رود. او تنهاست، رهتوشه ای همراه دارد که
حمل آن بر مردی مثل او دشوار نیست، او راه های مکه را پشت سر می گذارد، از سمت جنوب
شرقی، همانجا که امروز شعب علی و خانه خدیجه در آن قرار دارد، به سمت شمال شرقی
می رود که این کوه در آنجا است. اینک او به دامنه حرا رسیده و از کوه بالا می رود. آثار فکر و
اندیشه در سیمایش نقش بسته است. از اسباب و سرگرمیهای زندگی، چیزی که از تفکرش
بازدارد، یا به چیز تازه ای در زندگی متوجهش سازد، پیرامونش به چشم نمی خورد.

او با توشه اش همچنان به صعود خود ادامه می دهد تا به قلّه کوه می رسد. در قلّه،
اندکی آب باران، در بعضی از چاله ها جمع شده است، نزدیک آب و کنار غاری که به فاصله
کمی از آن قرار دارد، می نشیند، این غار محل خواب و استراحت او است.

محمد ـ ص ـ در جستجوی حقیقت هستی

او نگاهی به منظره های اطراف خویش، به افقهای دوردست و آفریده های خدا
می افکند، آنگاه نظر خود را برمی گرداند و چشمان درشت و زیبایش را می بست و به تفکر و
اندیشه پیرامون آنچه دیده و شنیده بود فرو می رفت. تاریکی شب که فرا می رسید و ستارگان
در صفحه آسمان می درخشیدند، محمد ـ ص ـ آنها را از نظر می گذراند، به اندیشه فرو می رفت
و درباره آنها و خلقتشان و خلقت این جهان با عظمت فکر می کرد. او پاسی از شب را همین
گونه با فکر و اندیشه سپری می کرد، در صفحه ذهن و قلبش سخنان قومش را درباره خلقت
عالم، خدایان، فرشتگان و آن بتها که مردم می پرستیدند، زیر و رو می ساخت. او آنچنان غرق
فکر و اندیشه می شد که خود را فراموش می کرد، غذا و خواب، زمان و گذشت زمان، همه را از
یاد می برد و با تمام وجود، مجذوب حقیقت عالم و جهان هستی می گشت. او لحظاتی در غار
می آسود و به محض آن که بیدار می شد، باز به همان فکر و اندیشه فرو می رفت.

او پیش از آن که بدین گونه عزلت و گوشه گیری گزیند و در حرا به نیایش بپردازد، در
بین مردم محبوب بود و به خاطر صفاتی مانند وفاداری، راستگویی و امانتداری، مردم به دیده
احترام به وی می نگریستند. او به مناسبت نیکی به فرزندان خویش و علاقه به همسرش
و دلسوزی به ضعیفان و محرومان، زبانزد همه بود.

محمد در جلسات و گفتگوهای قریش شرکت می کرد و در انجمن آنها در «دارالندوه»
در کنار کعبه حضور می یافت و به سخنانشان درباره تجارت و کار و شغلشان گوش فرا می داد و
گاه اظهار نظر می کرد.

او می دید وقتی قریش درباره موضوعی اختلاف نظر پیدا می کنند، سراغ بت هُبل
می روند و به وسیله چوبه هایی، با او به رایزنی پرداخته از او کسب تکلیف می کنند! و می دید
تعداد اندکی از مردم که به حکمت و خوش فکری معروفند، به بت هبل و بتهای کوچکتر، به
دیده تردید می نگرند و خدایی آنها و عبادتشان را باور ندارند. همچنین می دید که گروهی از
اهل کتاب، به خاطر بت پرستی عرب، از آنها انتقاد کرده، مسیحیت را ترویج می کنند و از عرب
می خواهند به دین آنها بگروند.

او چنان از اعماق دل و جان در جستجوی حق و فکر و اندیشه درباره آن بود که
اوقاتش فقط در این راه سپری می شد و می خواست حق را به وضوح و روشنی و بدون هیچ
ابهام و تیرگی ببیند.

سرانجام از مردم برید و گوشه ای را برگزید، حرا برای او بهترین پرورشگاه روح بود که
در آن اسباب رهیابی به حقیقت را آزمایش می کرد تا حقیقت برایش با دقت و روشنی جلوه گر
شود. هر سال وقتی که ماه رمضان می رسید، به حرا صعود می کرد و با روزه داری و بی توجهی
به متاع دنیا، جلوه حقیقت را در همه آنچه می دید و حس می کرد و در آن سوی محسوسات
و دیدنیها و شنیدنیها دنبال می کرد. او همچنان به این روال ادامه می داد تا آن که حقیقت،
حجاب از چهره برداشت و بی پرده و روشن، در برابر او تجسم یافت. اینک او حقیقت را در
بیداری، همچون روشنایی صبح می دید. بدین ترتیب پروردگارش او را تربیت کرد و وقتی که
روحش به اوج صافی و کمال رسید، خداوند بر او وحی فرستاد. او فرمان پروردگار را به جان
پذیرا شد و تسلیم گشت. آنگاه خداوند به فرمانش داد که مردم را انذار کند و آنان را به راه حق
که خود به آن رهنمون شده بود، هدایت کند. او فرمان پروردگار را آشکارا اجرا کرد ومردم را به
راه هدایت فرا خواند.

حرکت ما به سوی حرا

آیا چیزی در زندگی می توان یافت که به اندازه این پرورشگاه روح، که حقیقت در آنجا
بصورت واضح و روشن بر محمد جلوه گر شد، جاذبه داشته باشد؟! من در برابر کوههای
متعددی در دنیا ایستاده ام که برخی از آنها در اثر زیبایی فوق العاده، مرا مفتون خویش ساخته
و بعضی دیگر به خاطر بزرگی و عظمت و عجایب خلقت تحت تأثیرم قرار داده است.

در کنار برخی بناهای با عظمت که انسانها آنها را برافراشته اند، حیرت زده و مبهوت
ایستاده ام زیرا آنچنان عظمت داشته اند که زمین و زمان را تحقیر می کردند! در برابر
ایستگاههای تحقیقاتی متعددی با شگفت و تحسین ایستاده ام که علم آنها را بر پا می داشته تا
اسرار جهان را در برابر حس انسان واضح تر و روشن تر سازد، اما هیچ روزی احساسی همچون
احساسی که از مشاهده حرا به من دست داد، در خود نیافته ام. هر بار در برابر کوه حرا
می ایستادم، از تماشای این پرورشگاه روح، حالتی به من دست می داد که هرگز نظیر آن را از
تماشای هیچ منظره ای در زندگی، چه منظره عظمت و جلال طبیعت، و چه منظره هنر
و ظرافت ذوق انسانی، احساس نکرده ام با آن که سادگی آن را می دانستم و مطمئن بودم که
هر کس بر قلّه آن صعود کند، در آنجا جز آنچه بر بالای سایر کوهها است نمی بیند!

سخت احساس علاقه می کردم که از این کوه بالا روم و در همان جا که روزی
محمد ـ ص ـ ایستاده بود بایستم و آنچه از مظاهر خلقت، روزی او تماشا می کرد، تماشا کنم
و غاری را که او شبها در آن بسر می برد و در آنجا فرشته وحی بر او نازل شد ببینم. موضوع
علاقه خود را با دوستان در میان گذاشتم. گروهی از اهل مکه اظهار علاقه کردند که با من
همراهی کنند تا آنچه را که قبلاً با وجود نزدیکی، ندیده بودند، ببینند.

موعد ما عصر روز جمعه بود. اتومبی