پاورپوینت کامل حج در سیره پیامبر(صلی الله علیه وآله) ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حج در سیره پیامبر(صلی الله علیه وآله) ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حج در سیره پیامبر(صلی الله علیه وآله) ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل حج در سیره پیامبر(صلی الله علیه وآله) ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

۹

مقدمه

نگاه و پیروی از اسوه و الگو، آدمی را زودتر به هدف می رساند.

پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) و امامان(علیهم السلام) و اولیای دین، سرمشق
مسلمانان اند و آشنایی با سیره اخلاقی و عبادی آنان، برای بهتر پیمودن این مسیر
بسیار مفید است.

از این رو، توجه به سیره پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) در عبادت، به ویژه در
انجام مناسک حج و حضور در این شعائر ابراهیمی، برای امت او کارساز است.

آنچه می خوانید، نمونه هایی است از شیوه حج گزاری آن حضرت، که در منابع تاریخی و
حدیثی آمده است، باشد که آن «اسوه حق» را در همه ابعاد زندگی الگوی عمل قرار دهیم،
تا زودتر و درست تر به مقصود برسیم.

حرمت مکه و کعبه

خانه توحید و قبله مسلمین، که بازسازی آن، یادگار ابراهیم خلیل(علیه السلام) است،
مکانی است مقدس و شهری است مورد احترام. پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) نیز این
حرمت را پاس می داشت و با ذکر و دعا و رعایت ادب، بر قداست آن توجه می داد و با
تهلیل و تکبیر وارد شهر و حرم الهی می شد. هنگام رفتن به مکه، از تپه شمالی وارد و
از ناحیه جنوب خارج می گشت.(۱)

۱ . الطبقات الکبری، ج۲، ص۱۰۷

—————————————————

صفحه ۹

—————————————————

نقل شده است که تنها یک بار به درون کعبه رفت. جامه و عبایش را زیر پای خود انداخت
و کفش هایش را از پای در آورد و میان دو ستون داخل کعبه، دو رکعت نماز گزارد.(۱)

هنگام ورود به مکه، خدا را به عنوان «ذی المعارج» و صاحب والایی بسیار می ستود. در
مسیر راه، هنگام برخورد با هر سواره ای یا فراز آمدن بر هر تپه ای یا فرود آمدن به
هر وادی و در فرصت های آخر شب و در پی نمازها « لَبَّیْکَ اللّهُمَّ لَبَّیْکَ
لَبَّیْکَ لا شَرِیْکَ لَکَ لَبَّیْکَ » می گفت(۲) و گاهی در طول راه، پیاده ها را
سوار بر شتر خویش می کرد.

احرام و تلبیه

پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) در دو پارچه یمانی احرام می بست; همان دو جامه
احرام که هنگام وفات نیز در همان ها کفن شد.(۳)

جابربن عبدالله نقل کرده که پیامبر هنگام احرام اینگونه لبّیک گفت:

«لَبَّیْک، اَللَّهُمَّ لَبَّیْک، لَبَّیْکَ لا شَرِیکَ لَکَ لَبَّیْک، اِنَّ
الْحَمْدَ وَ النِّعْمَهَ لَکَ وَ الْمُلْکَ، لا شَرِیکَ لَکَ لَبَّیْک ».(۴)

همچنین نقل شده که آن حضرت، شب را در ذو الحُلیفه می گذراند. هنگام صبح، پس از نماز
فجر، بر مرکب خویش سوار می شد و لبیک می گفت. فضل بن عباس نیز نقل کرده که پیامبر،
در طول سفر، لبیک می گفت تا آن که رمی جمره عقبه کند. آنگاه هفت سنگ بر جمره عقبه
می زد و با هر سنگریزه، تکبیر می گفت(۵) و چون از گفتن لبیک فراغت می یافت، از خدای
متعال، مغفرت و رضایت او را می خواست و در خواست رهایی از آتش دوزخ داشت.(۶)

از محرمات احرام، زیر سایه رفتن است، مگر آنگاه که به منزلگاه برسند و زیر سقف یا
خیمه بگذرانند.

روزی یکی از معاندان، از امام کاظم(علیه السلام) در باره استظلال (زیر سایه رفتن)
پرسید و این که مگر میان سایه کجاوه در حال سفر با سایه خیمه در حال نزول فرقی هست؟
حضرت موسی بن جعفر(علیهما السلام) او را از این که در دین قیاس می کند نکوهش کرد و
فرمود: ما مثل پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) عمل می کنیم و مثل او ذکر و لبیک می
گوییم. سپس فرمود:

«پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) بر مرکب خویش سوار می شد و هنگام سوار شدن، سایه
بان نداشت و گاهی حرارت آفتاب او را رنج می داد. بعضی از بدنش را با بعضی دیگر و
گاهی صورتش را با دستش می پوشانید. اما آنگاه که در منزلگاه فرود می آمد، زیر خیمه
و سایه خیمه یا سایه

۱ . تهذیب الاحکام، ج۵ ، صص۴۹۱ و ۲۷۹

۲ . الکافی، ج۴، ص۲۴۹

۳ . همان، ص۳۳۹

۴ . جعفریات، ص۶۴

۵ . طبرانی، المعجم الکبیر، ج۱۲، ص۲۷۹ و ج۱۸، ص۲۶۸

۶ . همان، ج۴، ص۸۵

—————————————————

صفحه ۱۰

—————————————————

دیوار قرار می گرفت.»(۱)

از مواقع استجابت دعا، هنگام ورود به خانه خداوند است که چشم زائر به بیت الله می
افتد. خدایی که از بندگانش خواسته به زیارت خانه اش آیند، سزاوار است که در لحظه
ورود میهمان، پذیرایی کند و پذیرایی خدا استجابت دعاست. از این رو، در آن لحظه
سفارش به دعا شده است. پیامبر گرامی(صلی الله علیه وآله) نیز چنین روشی داشت و
هنگامی که از طرف خانه یعلی می خواست وارد مسجد الحرام شود، رو به کعبه می ایستاد و
این چنین دعا می کرد:

«إنَّ النَّبِیّ(صلی الله علیه وآله) إذا جاء مکاناً من دار یعلی استقبل البیتَ
فَدَعا».(۲)

ادب طواف

در سیره نبوی، در باره «طواف» نکات متعددی نقل شده که به برخی از آن ها اشاره می
شود:

از امام صادق(علیه السلام) در باره ویژگی طواف پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله)
پرسیدند. حضرت فرمود:

پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) شب و روز، ده بار طواف می کرد; هر بار هفت دور. سه
بار در آغاز شب، سه بار در آخر شب، دو بار هنگام صبح و دو بار بعد از ظهر. و در
فاصله این نوبت ها به استراحت می پرداخت.(۳)

در حدیثی از امام هادی(علیه السلام) نقل شده که آن حضرت فرمود:

«إنّ رَسُولَ الله کانَ یطوفُ بالبیتِ وَ یُقَبِّلُ الْحَجَرَ».(۴)

«پیامبر خدا خانه خدا را طواف می کرد و حجر الاسود را می بوسید.»

امام صادق(علیه السلام) در حال طواف بود که سفیان ثوری از آن حضرت پرسید: وقتی
پیامبر(صلی الله علیه وآله)هنگام طواف به حجر الأسود می رسید، چه می کرد؟ حضرت
فرمود: «کانَ یستلِمُهُ فی کلّ طواف فریضه و نافله» ، در هر طواف واجب و مستحب، دست
بر آن می کشید. آنگاه امام صادق به طواف پرداخت و چون مقابل حجرالاسود رسید، عبور
کرد و آن را استلام نکرد. سفیان ثوری خود را به حضرت رسانید و گفت: مگر نفرمودید که
پیامبر در هر طواف واجب و مستحب، حجرالأسود را لمس می کرد؟ پس چرا خودتان چنین
نکردید؟ امام صادق(علیه السلام)فرمود: مردم برای پیامبر خدا(صلی الله علیه
وآله)جایگاهی قائل بودند که برای من قائل نیستند. وقتی پیامبر به حجر الأسود می
رسید، راه را برای حضرتش می گشودند تا استلام کند و من خوش ندارم که در ازدحام و
شلوغی

۱ . الکافی، ج۴، ص۳۵۰

۲ . مسند احمد، ج۴، ص۶۱ و ج۵ ، ص۳۷۴

۳ . الکافی، ج۴، ص۴۲۸

۴ . همان، ص۵۶۷

—————————————————

صفحه ۱۱

—————————————————

جمعیت وارد شوم.(۱)

از علی(علیه السلام) نیز روایت شده است که:

«کَانَ رَسُولُ اللَّهِ(صلی الله علیه وآله) یَسْتَلِمُ الرُّکْنَیْنِ; الَّذِی
فِیهِ الْحَجَرُ الاَْسْوَدُ وَ الرُّکْنَ الْیَمَانِیَّ، کُلَّمَا مَرَّ بِهِمَا
فِی الطَّوَافِ».(۲)

آنچه در انجام مناسک و عبادات مهم است، تبعیت از سیره اولیای دین است و این عملی
تعبّدی است نه قیاسی و استحسانی. پیروان واقعی نیز باید در کیفیت حج گزاری، دقیقاً
بر این منوال و سیره حرکت کنند.

پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) هرگاه عبورش به حجرالأسود و یمانی می افتاد، آن را
استلام می کرد و دست بر آن ها می کشید. آنچه در انجام مناسک و عبادات مهم است،
تبعیت از سیره اولیای دین است و این عملی تعبّدی است نه قیاسی و استحسانی. پیروان
واقعی نیز باید در کیفیت حج گزاری، دقیقاً بر این منوال و سیره حرکت کنند.

بریدبن معاویه عِجلی از حضرت صادق(علیه السلام)پرسید:

چرا مردم هنگام طواف، رکن حجرالأسود و یمانی را استلام می کنند، اما دو رکن دیگر
کعبه را استلام نمی کنند؟

حضرت فرمود: همین پرسش را عبادبن صُهَیب بصری هم از من پرسید. به او گفتم: زیرا که
پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) این دو را استلام کرد، اما آن دو را استلام نکرد و
بر مردم است که آنگونه عمل کنند که پیامبر عمل کرده است:

«إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ(صلی الله علیه وآله) اسْتَلَمَ هَذَیْنِ وَ لَمْ یَسْتَلِمْ
هَذَیْنِ فَإِنَّمَا عَلَی النَّاسِ أَنْ یَفْعَلُوا مَا فَعَلَ رَسُولُ
اللَّهِ(صلی الله علیه وآله) …».(۳)

آب زمزم

زمزم، به صورت چشمه ای زیر پای اسماعیل(علیه السلام) جوشید. در آن وادیِ خشک و بی
آب، که سعی هاجر میان صفا و مروه، برای یافتنِ آب به جایی نرسید، به اعجاز الهی،
مایه آبادانی و برکت آن منطقه شد. آب زمزم فضیلت بسیار دارد و نوشیدن از آن مستحب
است.

۱ . همان، ص۴۰۴

۲ . مستدرک الوسائل، ج۹، ص۳۸۹ ; الدعائم، ج۱، ص۳۱۲

۳ . وسائل الشیعه، ج۱۳، ص۳۴۰ ; علل شرایع، ص۴۲۸

—————————————————

صفحه ۱۲

—————————————————

از حضرت رسول(صلی الله علیه وآله) روایت است که:

«مَاءُ زَمْزَمَ دَوَاءٌ مِمَّا شُرِبَ لَهُ».(۱)

«آب زمزم برای هر دردی که به خاطر آن نوشیده شود، درمان است.»

پیامبر اعظم(صلی الله علیه وآله) به این آب علاقه داشت و از آن می نوشید و گاهی می
فرمود تا برای او سوغات آورند. به نقل ابن شهر آشوب:

«کانَ النّبیُّ یأتی زَمْزَمَ فَیَشرِبُ مِنها شَربَهً».(۲)

«پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) سراغ زمزم می رفت و از آب آن می نوشید.»

در این حدیث روشن نیست که این عمل، شیوه آن حضرت در پیش از اسلام و قبل از بعثت
بوده یا پیش از هجرت و یا به دوران رسالت بر می گردد. اما نقل دیگری وجود دارد که
اهتمام آن حضرت را به آب زمزم می رساند:

«کَانَ النَّبِیُّ(صلی الله علیه وآله) یَسْتَهْدِی مِنْ مَاءِ زَمْزَمَ وَ هُوَ
بِالْمَدِینَهِ».(۳)

«پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) دورانی که در مدینه بود، همواره می خواست که از آب
زمزم برایش هدیه و سوغات بیاورند.»

قربانی

قربانی به درگاه خداوند، نشانه تسلیم و تعبّد و فداکاری و ایثار است. از این رو،
مستحب است قربانی حاجی چاق، درشت و پرگوشت باشد. تا هم خیر بیشتری به مردم برسد و
هم گذشت بیشتری از مال، در راه خداوند صورت گیرد.

سیره حضرت رسول آن بود که قوچی بزرگ، چاق و نر قربانی می کرد. رنگش کبود مایل به
سفیدی بود.

ابن عباس نقل می کند که پیامبر خدا دو گوسفند سفید قربانی می کرد، پای خود را هنگام
ذبح بر روی آن می گذاشت و می فرمود: «بِسْمِ اللَّهِ مِنْکَ وَ لَکَ، اللَّهُمَّ
تَقَبَّلْ مِنْ مُحَمَّد…».(۴)

و به روایت منقول از عبدالل