پاورپوینت کامل ردّ فتاوای وهابیان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ردّ فتاوای وهابیان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ردّ فتاوای وهابیان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ردّ فتاوای وهابیان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۹۰

مقدّمه

از شبهه های بی اساس وهابیان، که آن را دستاویزی برای تعرض به مقدسات اسلامی و
تخریب آثار و ابنیه و زیارتگاه های معصومین(علیهم السلام) قرار داده اند، «ممنوعیتِ
ساختن بنا بر روی قبور» است و این پندار بی پایه، علمای آنان را به صدور فتواهایی
واداشته که با اجماع مذاهب مختلف اسلامی آشکارا در تعارض است و بسیاری از علمای
مذاهب با آن به مخالفت برخاسته و برای اثبات بطلان آن، کتاب ها نوشته اند و مقاله
ها منتشر کرده اند.

از بزرگانی که این فتوای وهابیان را نقد و بررسی کرده و آن را با ارائه دلایل و
برهان های محکم و آشکار نقض کرده، علامه شیخ محمدحسین کاشف الغطا(رحمه الله)است.
مقاله رد فتاوای وهابیان، یکی از پنج مقاله ای است که در کتابی با عنوان «آیات
البینات فی قمع البدع والضلالات» گرد آمده است.

شرح حال مؤلف:

نام او محمد حسین بن علی بن محمد بن موسی بن جعفر بن خضر بن یحیی بن

—————————————————

صفحه ۱۹۱

—————————————————

سیف الدین مالکی نجفی، مشهور به کاشف الغطا است. وی در ۱۲۹۴ق. در نجف اشرف متولد شد
و در خانواده ای اهل علم و تقوا پرورش یافت. ده سال بیشتر از عمرش نمی گذشت که
فراگیری علوم اسلامی را آغاز کرد. سطح فقه و اصول را در ابتدای جوانی به پایان
رسانید و سپس در محضر اساتید بزرگی چون شیخ محمد کاظم خراسانی و سید یزدی و آقا رضا
همدانی حضور یافت و سالیان دراز، از خرمن معرفت آن بزرگان خوشه چینی کرد، چندان که
در میان شاگردان آنها سرآمد شد و مورد احترام و توجه ویژه ی اساتید خود قرار گرفت.
او همچنین فلسفه را در محضر اساتید نامداری همچون میرزا محمد باقر اصطهباناتی وشیخ
احمد شیرازی فرا گرفت. چندی بعد، تدریس در مسجد «هندی» نجف اشرف را آغاز کرد و
آوازه و شهرتش چندان فراگیر شد که بیش از یکصد تن از فضلای حوزه در محضر درسش حاضر
می شدند.

از ویژگی های برجسته علامه کاشف الغطاء(رحمه الله) ، فعالیت در عرصه های گوناگون و
انجام سفرهای بسیار بود. ایشان در سفرهای خود با استفاده از روش «مباحثه موضوعی»،
در راه نشر و ترویج اندیشه های مذهب اهل بیت(علیهم السلام) و وحدت و تقریب میان
مذاهب اسلامی تلاش می کرد.

پس از انتشار جلد نخست یکی از کتاب های ایشان با عنوان «الدین و الاسلام»، حکومت
وقت، از انتشار مجلّدات دیگر کتاب ممانعت به عمل آورد و ایشان پس از به جا آوردن
فریضه حج، برای چاپ بقیه کتاب رهسپار شام گردید و دو جلد از کتاب مذکور را در بیروت
منتشر کرد.

وی در سفر مذکور با بسیاری از اندیشمندان و اهل علم دیدار و گفتگو کرد و با شمار
زیادی از آنان; از جمله امین ریحانی، فیلسوف مسیحی لبنانی مکاتباتی داشت. همچنین با
نویسنده نامدار لبنانی، جرجی زیدان در باره یکی از تألیفات او، با عنوان «تاریخ
آداب اللغه العربیه » گفتگوهایی انجام داد و بسیاری از اشتباهات و تعابیر نارسای
کتاب مذکور را به وی یادآور شد. از دیگر برنامه های علاّمه کاشف الغطاء، در آن سفر
طولانی، دیدار و گفتگو با

یکی از مدرّسان الأزهر، به نام شیخ یوسف الدجوی و یکی از علمای مشهور

—————————————————

صفحه ۱۹۲

—————————————————

دمشق در آن روزگار، به نام شیخ جمال الدین قاسمی بود. در آن سفر پربار، علاّمه
بسیاری از تألیفات خود را در بیروت منتشر کرد و ضمن تلاش برای انتشار تألیفات دیگر
نویسندگان، شماری از آن ها را نیز تصحیح نمود. اقامت او در سوریه، لبنان و مصر سه
سال به طول انجامید.

بازگشت او به عراق در سال ۱۳۳۲ ق. با آغاز جنگ جهانی اول همزمان بود و موجب شد که
ایشان به همراهی سید محمد یزدی ـ فرزند استادش سید یزدی ـ روزگاری را با دغدغه جنگ
و جهاد بگذراند.

پس از پایان جنگ، علامه به نجف اشرف بازگشت و در سال ۱۳۳۸ ق. بسیاری از اهل عراق وی
را به عنوان مرجع تقلید خود برگزیدند. در ۱۳۵۰ ق. از ایشان برای شرکت در همایشی در
قدس شریف دعوت به عمل آمد و وی ضمن حضور در آن، سخنان پرطنین و غرایی ایراد کرد که
بیانگر علم و فضل ایشان بود، چندان که علمای حاضر در همایش، برای اقامه نماز جماعت
به ایشان اقتدا کردند.

چندی بعد، در سال ۱۳۵۲ ق. به ایران آمد و مدت ۱۸ ماه در شهرهای مختلف ایران اقامت
کرد و در سال ۱۳۵۲ ق. در همایش علمای کشورهای اسلامی در کراچی حضور یافت.

علاّمه کاشف الغطاء پس از سال ها تلاش خستگی ناپذیر در راه خدمت به دین، در روز
دوشنبه ۱۸ ذی قعده ۱۳۷۳ق. و در پی بیماری طولانی دار فانی را وداع گفت و پیکر مطهرش
در وادی السلام نجف اشرف به خاک سپرده شد.

از آن علامه بزرگ، علاوه بر مقالات و اشعار بدیع، کتاب های بسیاری برجا مانده که بر
بیش از سی عنوان بالغ می گردد. برخی از آنها عبارت اند از:

۱ . الآیات البیّنات فی قمع البدع والضلالات.

۲ . اصل الشیعه واصولها.

۳ . الفردوس الأعلی.

۴ . الأرض والتربه الحسینیه.

۵ . العبقات العنبریه فی الطبقات الجعفریه.

۶ . تحریر المجله.

—————————————————

صفحه ۱۹۳

—————————————————

۷ . المثل العلیا فی الاسلام لا فی بحمدون.

۸ . شرح علی العروه، کتبه فی حیاه استاذه.

۹ . الدین والاسلام، أو الدعوه الاسلامیه إلی مذهب الامامیه.

۱۰ . نزهه السمر ونهزه السفر.

۱۱ . المراجعات الریحانیه، الموسوم بالمطالعات والمراجعات أو النقود والردود.

۱۲ . وجیزه الأحکام.

۱۳ . السؤال والجواب.

۱۴ . زاد المقلدین (فارسی).

۱۵ . حاشیه التبصره.

۱۶ . حاشیه العروه الوثقی.

۱۷ . تعلیقه علی سفینه النجاه.

۱۸ . مناسک حج.

۱۹ . تعلیقه علی عین الحیاه.

۲۰ . حاشیه علی مجمع الوسائل(فارسی).

۲۱ . التوضیح فی بیان حال الإنجیل والمسیح.

۲۲ . عین المیزان فی الجرح والتعدیل.

۲۳ . محاوره مع السفیرین.

۲۴ . ملخص الأغانی.

۲۵ . رحله الی سوریه ومصر.

۲۶ . دیوان شعر.

۲۷ . جنه المأوی.

رساله پاورپوینت کامل ردّ فتاوای وهابیان ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

علاّمه کاشف الغطا، این مقاله را در نقد و بررسی پاسخ منسوب به علمای مدینه، به
سؤال قاضی القضات وهابیان، شیخ عبدالله بن بلیهد نوشته است. بلیهد در سال ۱۳۴۴ق.
(۱۹۲۵م.)، با مطرح کردن پرسشی خطاب به علمای مدینه، از آنان در خصوص ساختن بنا بر
روی قبور و

—————————————————

صفحه ۱۹۴

—————————————————

مسائل مربوط به زیارت قبور استفتا کرده بود.

علامه در این مقاله بر آن است که اسناد و منابع صدور این فتوا را به روش علمی و
آزادانه، با توجه به کتب صحیح و معتبر اهل سنت، مورد بررسی قرار دهد. اهمیت این
مقاله از آن جا ناشی می شود که نویسنده آن، در زمان وقوع تحوّلات و حوادث مهم می
زیسته و بارها نسبت به خطرات ناشی از عقاید وهابیان و مضرّات گسترش آن هشدار داده
است.

پرسش قاضی القضات (ابن بلیهد) از علمای مدینه

علمای مدینه، که خداوند دانش و فهم آنان را افزون کناد! درباره ساختن بنا بر روی
قبور و تبدیل آن ها به مسجد، چه نظری دارند؟ آیا این کار جایز است یا خیر و اگر
جایز نیست و به شدت از آن نهی شده، آیا تخریب آن بناها و جلوگیری از اقامه نماز در
کنار آن ] قبور [واجب است؟ و اگر این بناها در محل وقف عام; مانند بقیع ساخته شده و
مانع از بهره برداری کامل از محل های ساخت بنا باشد، آیا مصداق غصب محسوب می شود و
باید به منظور جلوگیری از پایمال شدن حقوق استفاده کنندگان، آن بناها تخریب شود؟

و کارهایی که افراد نادان در کنار ضریح ها انجام می دهند; مانند دست کشیدن به قبر و
مخاطب ساختن صاحبان آن ها، به جای خداوند و تقرّب جستن و نذر و قربانی کردن و روشن
کردن شمع و چراغ در آن ها جایز است یا خیر؟ و کارهایی که در کنار حجره و مقبره
پیامبر(صلی الله علیه وآله) انجام می شود; مانند روکردن به آن، هنگام دعا و طواف
کردن پیرامون آن و بوسیدن و دست کشیدن بر آن و نیز کارهایی که در مساجد انجام می
شود; مانند خواندن فاتحه بر مردگان و ذکر گفتن میان اذان و اقامه و پیش از طلوع فجر
و روز جمعه، آیا این کارها مشروع و جایز است یا خیر؟

فتوای خود را در این باره بیان کرده، ادلّه مورد استناد در آن را ذکر نمایید. امید
است خداوند شما را اجر دهاد و همواره مرجع و پناهِ مردمان باشید.

متن پاسخ منسوب به علمای مدینه

«ساختن بنا بر روی قبور ـ با توجه به صحّت احادیث وارده در منع آن ـ بنا بر اجماع
ممنوع است; از این رو، بسیاری از علما بر وجوب تخریب آن ها فتوا داده اند و در این
باره به حدیث ] امام [ علی ـ رضی الله عنه ـ استناد کرده اند که خطاب به ابوالهیاج

—————————————————

صفحه ۱۹۵

—————————————————

می گوید: آیا تو را برانگیزم به آنچه پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله) مرا بدان
برانگیخت; این که هیچ تندیس و تمثالی را بر جا نگذاری و همه را نابود کنی و هیچ قبر
برافراشته ای را باقی نگذاری و همه را صاف کنی؟(۱)

واما تبدیل مقبره ها به مسجد و نماز خواندن و روشن کردن چراغ در آنها ممنوع است،
بنا برحدیث ابن عباس که ] ازقول پیامبرخدا(صلی الله علیه وآله) [ آورده است: خداوند
زنانی را که به زیارت قبرها می روند وکسانی راکه قبرها را مسجد می کنند و درآن چراغ
می افروزند، لعنت کند.(۲)

همچنین کارهایی که افراد نادان در کنار ضریح انجام می دهند; مانند دست کشیدن و
تقرّب جستن به آن ها به وسیله قربانی و نذر و خطاب قرار دادن اهل قبور به هنگام
دعا، به طور کلّی حرام و ناروا بوده و انجام آن به هیچ وجه جایز نیست. اما در خصوص
رو کردن به حجره پیامبر(صلی الله علیه وآله) به هنگام دعا، چنان که در کتب معتبر
آمده، بازداشتن از آن اولی است; زیرا بهترین جهت، قبله است. اما طواف کردن به دور
آن و دست کشیدن و بوسیدن آن به طور کلی ممنوع است. کارهایی مانند قرائت فاتحه و ذکر
و دادن سلام در وقت های یاد شده در سؤال نیز ساختگی است و بدعت به شمار می آید. این
بود آنچه ما با علم خویش بدان رسیدیم».

۱ . صحیح مسلم، ج۲، ص۶۶۶ باب ۳۱ ح ۹۳ ; مسند احمد، ج۱، ص۹۶ و ۱۲۹ ; سنن نسائی، ج۴،
ص۸۸ ; سنن ابی داود، ج۳، ص۲۱۵، ح ۳۲۱۸ ; الجامع الصحیح لترمذی، ج۳، ص۳۶۶، باب ۵۶ ،
ح ۱۰۴۱

۲ . علامه محسن امین درباره این بخش از جواب آورده است: این عبارت در رساله های
وهابیان وجود دارد و نشان می دهد که سؤال را وهابیان مطرح نموده و خود نیز بدان
پاسخ داده اند.

—————————————————

صفحه ۱۹۶

—————————————————

علاّمه کاشف الغطا(رحمه الله) در بیان تناقضات موجود در این فتوا و ردّ آن، چنین
آورده است:

«روزنامه العراق، در روز ۱۳ ذی قعده ۱۳۴۴ق. پرسش ابن بلیهد، قاضی القضات وهابیان،
از علمای مدینه را منتشر کرده است که در آن، درباره ساختن بنا بر قبور و تبدیل آن
به مسجد و روشن کردن شمع و چراغ و انجام کارهایی; مانند دست کشیدن و قربانی و نذر
کردن و بوسیدن و تکبیر و سلام و فاتحه خواندن در اوقات خاص، از آنان استفتا شده
است.

علمای مدینه نیز انجام اعمال مذکور در سؤال را ممنوع و تخریب بناها را واجب اعلام
کرده اند. آنان در برخی موارد، دلایلی (برگرفته از احادیث) برای فتوای خود ذکر
نموده و بقیه را نیز بدون ذکر دلیل و سند بیان کرده اند.

در این میان، بسیاری از علما و اهل فضل، از این جانب خواسته اند که نظرم را درباره
این فتوا بیان نمایم و برای آشکار شدن حقیقت، فتوای صادره را با معیار و محک نقد و
ترازوی راستی به سنجش درآورم، تا مبادا پندارها و شبهه ها، اذهان ساده اندیشان را
مشوّش نماید، چرا که این مصیبت، تمامی مسلمین را شامل می شود و به همه اهل اسلام
ارتباط دارد. از این رو، عبارات فتوای مذکور را آنچنان که در روزنامه مذکور درج
گردیده، جمله به جمله ذکر می کنیم و سپس به نقد و بررسی صحّت و سقم آن می پردازیم و
در این راه، از خداوند یاری می طلبیم.

در پاسخ منسوب به علمای مدینه آمده است:

«ساختن بنا بر قبور، با توجه به احادیث وارده در منع آن، بنا بر اجماع ممنوع است،
ازاین رو، بسیاری از علما بر وجوب تخریب آن فتوا داده اند و در این باره به حدیث ]
امام [علی ـ رضی الله عنه ـ استناد کرده اند که ابوالهیاج می گوید: …»

چنان که مشاهده می شود، صادر کنندگان فتوا، گاهی «اجماع»، بار دیگر «حدیث»، و گاهی
هم «اجماع مبتنی بر حدیث» را مورد استناد قرار داده اند.

ادعای اجماع به کلی مردود و غیر قابل پذیرش است; به گونه ای که صفحات روزنامه ها و
مجلات، گنجایش بیان نظریات علما در جواز ] ساخت بنا بر قبور [ و حتی اهمیت آن; و
باطل بودن توهّمات مدعیان اجماع را ندارد. از صدر اسلام تا عصر حاضر، این گونه عمل
شده است و نیازی نمی بینیم که با جملات ملال آور «فلان به نقل از فلان گفت …»، آن
را تبیین کنیم، حال آن که روش و سیره مسلمانان در تمامی روزگاران و همه سرزمین ها
چنین بوده و با وجود

—————————————————

صفحه ۱۹۷

—————————————————

تفاوت ها و اختلافات میان مذاهب، همگان انجام چنین کاری را در نزد پیروان همه مذاهب
دیده و شنیده اند. از صدر اسلام تاکنون، در میان شیعیان و سنی ها و دیگر مذاهب
اسلام، چنین رسمی وجود داشته و هیچ یک از سرزمین های اسلامی; اعم از مصر، سوریه،
عراق، حجاز و دیگر کشورها را نمی یابیم که در آن، مقبره های وسیع و گسترده و گنبد و
بارگاه برافراشته و تزیین شده وجود نداشته باشد.

به عنوان مثال، قبور امامانِ مذاهب اهل سنت; یعنی شافعی در مصر، ابوحنیفه در بغداد
و مالک در مدینه، از زمان وفاتشان تاکنون دارای ساختمان و گنبدهای بزرگ بوده است و
قبر احمدبن حنبل که رهبر فکری و مرجع عقیدتی وهابیان به شمار می آید نیز در بغداد
دارای ساختمان و بارگاه بوده، اما بر اثر طغیان رود دجله و جاری شدن سیل ویرانگر،
تخریب شده است. تمامی آن مقبره ها نیز در زمانی بنا شده بود که بسیاری از علما و
صاحبان فتوا و رهبران مذاهب اسلامی حضور داشته اند و هیچ یک از آنان چنین کاری را
منع نکرده اند، بلکه همگی نسبت به آن نظر مثبت و رضایت داشته و از آن خرسند بوده
اند.

از سویی، این مسأله تنها به اسلام اختصاص ندارد، بلکه در میان تمام ملل و پیروان
همه ادیان; اعم از یهودیت و نصرانیت و دیگر آیین ها مصداق دارد و در واقع از غرایز
فطری بشر و از پیامدهای طبیعی آبادانی سرزمین ها و پیشرفت و تمدن به شمار می آید و
استواری دین که ضامن دنیا و آخرت است، آن را مورد تأیید قرار داده است; و اگر این
همه، دلیلی قاطع و برهانی آشکار بر نادرستی ادعای «اجماع» نباشد، بهتر آن است که
قلم ها شکسته گردد و برهان باطل پنداشته شود و دیگر بر هیچ امری، دلیل و برهانی
اقامه نگردد، که:

آفتاب آمد دلیل آفتاب *** گر دلیلت باید، از وی رو مَتاب

این بود پاسخ ما به ادعای موهوم «اجماع» که در فتوا بدان اشاره شده است.

اما در مورد حدیث منقول از صحیح مسلم که به نقل از پیامبر خدا(صلی الله علیه وآله)
آورده است: «لاَ تَدَعْ تِمْثالاً إلاَّ طَمَسْتَهُ وَ قَبْراً مُشرِفاً إِلاَّ
سَوَّیْتَهُ»، باید بگویم که در نسخه ای از صحیح مسلم (چاپ ۱۲۹۰ق. ـ بولاق) که نزد
من موجود است، این حدیث در صفحه ۲۵۶ از جلد نخست و در بابی تحت عنوان «صاف کردن
قبرها» وارد شده است، اما چند صفحه بعد از آن، باب دیگری وجود دارد به نام «مَا
یُقالُ عِندَ دُخُول الْقَبر وَ الدُّعاء لاَِهْلِها» (ذکر ورود به قبرستان و دعا
برای اهل آن) که در آن، حدیثی توسط عایشه از پیامبر اعظم(صلی الله علیه وآله) نقل
شده که آن حضرت

—————————————————

صفحه ۱۹۸

—————————————————

هنگامی که به سوی قبرستان بقیع می رفت، می فرمود: «السَّلاَمُ عَلَیْکُمْ دَارَ
قَوْم مُؤْمِنِینَ…»،(۱) تا آخر حدیث که طولانی است.

در ادامه نیز حدیث دیگری از سلیمان بن بُرَیده نقل شده که از قول پدرش چنین آورده
است: پیامبر خدا ـ صلی الله علیه وآله ـ به آنان می آموخت که وقتی به قبرستان می
روند، چه بگویند… عده ای بنا بر روایت ابوبکر نقل کرده اند که حضرت فرمود: هنگام
ورود به قبرستان چنین بگویند: «السَّلامُ عَلَی أَهْلِ الدِّیَارِ»(۲) و در روایت
زهیر آمده است: «السَّلاَمُ عَلَیْکُمْ أَهْلَ الدِّیَارِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ
الْمُسْلِمِینَ وَ الْمُسْلِمَاتِ وَ إِنَّا إِنْ شَاءَ اللَّهُ بِکُمْ
لَلاَحِقُونَ، أَسْأَلُ اللهَ لَنا وَ لَکُمُ الْعاقِبَهَ».(۳)

در صحیح مسلم و در ادامه این مبحث، بابی با عنوان «اجازه خواستن پیامبر(صلی الله
علیه وآله) از پروردگار برای زیارت قبر مادر بزرگوارش» آمده است. پس از این باب نیز
در مطلبی با عنوان «ذکر چهار حدیث صریح در خصوص امر به زیارت قبور»، این احادیث را
ذکر کرده است:

نخست; ابوهریره گوید: پیامبر خدا ـ صلی الله علیه ] وآله [ ـ فرمود: از پروردگارم
اجازه خواستم که برای مادرم آمرزش بخواهم، اجازه نفرمود; و اجازه خواستم که به
زیارت قبرش بروم، اجازه داد.(۴)

دوم; ابوهریره در حدیث دیگری چنین آورده است: پیامبر ـ خدا صلی الله علیه ] وآله [
ـ به زیارت قبر مادرش رفت و گریست; چندان که اطرافیان ایشان نیز به گریه افتادند.
پس حضرت فرمود: از پروردگارم اجازه خواستم که برای مادرم آمرزش بخواهم، اجازه
نفرمود; و اجازه خواستم که به زیارت قبرش بروم، اجازه داد، پس به زیارت قبور بروید
که مرگ را به یاد انسان می آورد.(۵)

سوم; بُرَیده به نقل از پدرش گوید: پیامبر ـ خدا صلی الله علیه ] وآله [ ـ فرمود:
شما را از زیارت قبور بازداشتم، اما ] اکنون اجازه می دهم که [ به زیارت آن ها
بروید; و شما را از ذخیره کردن گوشت قربانی، بیش از سه روز، نهی کرده بودم ] تا آن
را صدقه دهید [ اما اکنون می توانید تا مدتی که صلاح می دانید، آن را ذخیره کنید…
.(۶)

چهارم; حدیث دیگری را با همین مضمون و با سند متفاوت نقل کرده است.(۷)

علاوه بر این، من خود دو کتاب ارزشمند از تألیفات دو تن از علمای بزرگ اهل سنت و
جماعت را در اختیار دارم که یکی از آن ها «شفاء السقام فی زیاره خیر الأنام» نام
دارد و نوشته

۱ . صحیح مسلم، ج۲، ص۶۶۹ ، باب ۳۵ ح ۱۰۲ و ۱۰۳

۲ . صحیح مسلم، ج۲، ص۶۷۱ باب ۳۵ ح۱۰۴

۳ . صحیح مسلم، ج۲، ص۶۷۱ باب ۳۵ ح۱۰۴

۴ . صحیح مسلم، ج۲، ص۶۷۱، باب ۳۵ ح۱۰۵

۵ . صحیح مسلم، ج۲، ص۶۷۱، باب ۳۵، ح۱۰۵

۶ . صحیح مسلم، ج۲، ص۶۷۱، باب ۳۶، ح۱۰۶

۷ . صحیح مسلم، ج۲، ص۶۷۱، باب ۳۶، ح۱۰۶

—————————————————

صفحه ۱۹۹

—————————————————

عالم شهیر قرن هشتم، قاضی القضات تقی الدین ابوالحسن سُبکی است. نام دیگر این کتاب
«شن الغاره علی من أنکر فضل الزیاره» است و در سال ۱۳۱۸ق. در چاپخانه بولاق و با
نظارت یکی از علمای بزرگ قاهره، به نام علاّمه محمد بخیت، رییس وقت دیوان عالی مصر
به چاپ رسیده است. این جانب، خود در سال ۱۳۳۰ق. در محضر درس ایشان حاضر شدم و او را
در بسیاری از علوم دینی، صاحب نظر و متبحّر یافتم. وی به راستی مشعلی فروزان و مظهر
فهم و درایت و دوراندیشی بود. ایشان چندین نمونه از تألیفات خود را به ما عرضه داشت
که در مقدمه یکی از آن ها، شرحی بر احوال ابن تیمیه، بنیانگذار مذهب وهابیت نگاشته
و برخی از بدعت های او را که موجب تکفیر وی از جانب اغلب علمای مسلمین گردید، شرح
داده و به خوبی و با دقت نظر، به بیان علل و اسباب آن پرداخته است.

اماکتاب مورد بحث با نام «شفاءالسقام فی زیاره خیرالأنام»، ده باب داردکه عبارت اند
از:

نخست: احادیث وارده در باب زیارت.

دوم: احادیث مرتبط با این موضوع; هرچند واژه زیارت در آن ها به کار نرفته باشد.

سوم: احادیث وارده در خصوص سفر به قصد زیارت.

چهارم: در بیان نظریات علما، در باره استحباب زیارت.

پنجم: در بیان این که زیارت موجب تقرّب به خداوند است.

ششم: در بیان این که سفر به قصد زیارت موجب قرب به خداوند است.

هفتم: در پاسخ به شبهات مخالفان و بررسی نظریات آنان.

هشتم: در خصوص توسل و استغاثه.

نهم: در بیان سرگذشت پیامبران الهی(علیهم السلام) .

دهم: در باره شفاعت.

نویسنده در باب نخست، در بیان فضیلت زیارت پیامبر اعظم ـ صلّی الله علیه وآله ـ و
تشویق به آن، پانزده حدیث ذکر نموده و اسناد آن ها را نیز با تفصیل کامل بیان کرده
و ضمن بررسی رجال احادیث، سند بیشتر آن ها را صحیح دانسته است. به عنوان نمونه،
اسناد حدیث: «مَنْ زارَ قَبْرِی وَجَبَتْ لَهُ شَفاعَتِی» ;(۱) «هرکه قبر مرا زیارت
کند، شفاعت او بر من واجب می گردد.» را به تفصیل در پنج صفحه ذکر کرده است. دو حدیث
دیگر با مضمون مشابه را نیز

۱ . سنن دار قطنی ج۲، ص۲۷۸ ح ۱۹۴ ; الجامع الصغیر لسیوطی به نقل از بیهقی، ج۲، ص۶۰۵
ح ۸۷۱۵ ; کنز العمال ۱۵، ص۶۱۵ ح ۴۲۵۸۳ ; وفاء الوفا، ج۴، ص۱۳۳۶ ; الکامل، ابی احمد
بن عدی، ج۶، ص۲۳۵۰ ; علامه امینی(رحمه الله) در کتاب ارزشمند الغدیر، ج۵ ، ص۹۶ ـ ۹۳
بیش از ۴۰ مأخذ برای این حدیث آورده است.

—————————————————

صفحه ۲۰۰

—————————————————

نقل کرده; یکی از آن ها است حدیث: «مَنْ حَجَّ فَزارَ قَبْرِی بَعدَ وَفاتی
فَکَأَنَّما زارَنِی فی حَیاتِی» ;(۱) «هرکس حج بگزارد و قبر مرا پس از مرگم زیارت
کند، گویی در زمان حیاتم به دیدارم آمده است.»، که اسناد آن را در چهار صفحه ذکر
کرده است. و دیگر حدیث: «مَنْ حَجَّ الْبَیْتَ وَ لَمْ یَزُرْنِی فَقَدْ
جَفانِی»(۲) «هرکس حج بیت الله بگزارد و مرا زیارت نکند