پاورپوینت کامل دانسته ها از قرآن دور مانده ایم ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دانسته ها از قرآن دور مانده ایم ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دانسته ها از قرآن دور مانده ایم ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دانسته ها از قرآن دور مانده ایم ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

چکیده

نویسنده در این مقاله به بررسی برخی جنبه های مهجوریت و متروک ماندن قرآن
می پردازد، از جمله:

بعد ظاهری و معنوی و باور. آن گاه جنبه های دیگر را پی می گیرد: دوری از اهداف
قرآن، تحمیل نگرش ها، فراهم نیاوردن شرایط فهم آیات و عدم رجوع علمی و عملی به
امامان.

پیشگفتار

قرآن کریم می فرماید:

«و قال الرسول یا رب إن قومی اتخذوا هذا القران مهجوراً»(۱) «روز قیامت حضرت رسول
اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به محضر خداوند عرض می کند: ای پروردگار! قوم من،
قرآن را کنار گذاشتند و از آن دوری جستند.»

این مطلب در مورد قوم پیامبر است و ظاهراً اختصاصی به مردم دوران خاصی ندارد، یعنی
شامل ما نیز می شود. در این گفتار مختصر، به حول و قوه الهی، قصد داریم بعضی از
ابعاد و مراتب مختف مهجور و متروک ماندن قرآن را بررسی کنیم:

مهجوریت در بعد ظاهری

اول بعد ظاهری است. ما از لحاظ ظاهری از قرآن فاصله گرفته ایم. قرآن برای ما تبدیل
به کتابی شده است که مخصوص بعضی اماکن و یا مراسم است، مثل سر سفره ی عقد، مراسم
عزا، موقع سفر، اسباب کشی، استخاره و … . در حالی که در حدیثی امام صادق
(علیه السلام) فرمودند:

«القرآن عهد الله إلی خلقه فقد ینبغی للمرء المسلم أن ینظر فی عهده و أن یقرأ منه
فی کل یوم خمسین آیه؛ (۲) قرآن پیمان خداوند با خلقش است. پس شایسته است مسلمان در
این پیمان [نامه] نگاه کند و هر رو پنجاه آیه بخواند.»

متروک در بعد معنوی

دوم بعد معنوی است. گرچه در بعضی موارد مراجعه به قرآن هست، مثل این که عده ای به
قرائت و یا حتی حفظ آیات می پردازند، ولی توجه چندانی به معنا و مراد قرآن ندارند.
از این رو تأثیری که باید، از قرآن دریافت نمی کنند. عمده ی تلاش افراد مصروف آن
می شود که مثلاً قواعد تجوید را رعایت نمایند و یا با الحان زیبا بخوانند و یا این
که به قصد بردن ثواب، قرآن را تلاوت کنند. حال آن که قرآن بنا بر احادیث «ریسمان
الهی» است. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:

«… إن هذا القرآن حبل الله و هو النور المبین و الشفاء النافع. عصمه لمن تمسک به
و نجاه لمن تبعه؛ (۳) قرآن ریسمان خداست و نور آشکار و شفای سودمند. نگاه دارنده
است برای کسی که به آن تمسک جوید و رهایی است برای کسی که از آن پیروی کند.»

مهجور در میدان عمل

سوم، بعد باور و عمل است. بسیاری با این که هم قرآن می خو انند و هم تا حدودی به
معنای آیات توجه دارند، ولی حقایق آن را گویا باور ندارند و در زندگی خود پیاده
نمی کنند. بلکه حقایق برای آنان از حد شعار و حرف فراتر نمی رود.

از این رو به هنگام عمل، طبق آن رفتار نکرده، بلکه طبق باورهای قبلی خود که چیز
دیگریاست عمل می کنند. به عبارت دیگر، قرآن برنامه عملی زندگی آنان نیست. در حالی
که قرآن عهدنامه الهی و برنامه عملی زندگی آنان نیست. در حالی که قرآن عهد نامه
الهی و برنامه عملی انسان است. نتیجه این که تلاوت کنندگان اسماً مسلمان می مانند،
ولی اثر چندانی از معارف قرآن در زندگی آنان دیده نمی شود. به همین دلیل هم خود از
حقایق قرآن طرفی نمی بندند و هم نمی توانند غیر مسلمانان را به اسلام جذب کنند.

مثلاً قرآن کریم درباره انفاق می فرماید:

«ما عندکم ینفد و ما عندالله باق»؛ (۴) «آن چه نزد شماست پایان می یابد و آن چه نزد
خداست باقی و پاینده است.» نیز می فرماید:

«و ما أنفقتم من شیء فهو یخلفه و هو خیر الرازقین»؛ (۵) «هر آنچه انفاق کنید خداوند
برای شما جایگزین می کند و او بهترین روزی دهندگان است.»

هم چنین می فرماید: «مثل الذین ینفقون أموالهم فی سبیل الله کمثل حبه انبتت سبع
سنابل فی کل سنبله مأئه حبه و الله یضاعف لمن یشاء و الله واسع علیم»؛ (۶) «مثل
کسانی که اموالشان را در راه خدا انفاق می کنند، مانند دانه ای است که هفت خوشه
برویاند و در هر خوشه صد دانه باشد و خداوند برای هر کس که بخواهد چند برابر می کند
و خداوند گشایش دهنده و داناست.» اگر مسلمان به آن چه قرآن درباره انفاق می گوید،
باور قلبی داشته باشد و قرآن را در زندگی پیاده کند، از انفاق به جا هراس به خود
راه نمی دهد.

همچنین قرآن درباره پشت کردن دنیا به انسان می فرماید: «ألا إن اولیاء الله لا خوف
علیهم و لا هم یحزنون»؛ (۷) «بدانید دوستان خدا نه بیمی بر آن هاست و نه غمگین
می شوند.»

در آیه بعد توضیح می دهد اولیاء الله چه کسانی هستند:

«الذین آمنوا و کانوا یتقون»؛ (۸) «آنان که ایمان آوردند و تقوا پیشه کرده اند.»

ایمان و تقوای عملی، نه زبانی و کلامی. ایمان و تقوایی که از باور قلبی و عمل طبق
آن حکایت دارد.

عدم مطابقت حرف و عمل مطلبی است که قرآن به آن اشاره نموده است:

«یا ایها الذین آمنوا آمنوا بالله و رسوله و الکتاب الذی نزل علی رسوله…»؛ (۹)
«ای کسانی که ایمان آورده اید، ایمان بیاورید به خدا و رسولش و کتابی که بر پیامبرش
نازل کرده است… . »

از ایمان آورندگان، دعوت شده دوباره ایمان بیاورند، ایمان عملی و واقعی. در جای
دیگر می فرماید:

«قالت الأعراب آمنا قل لم تؤمنوا و لکن قولوا أسلمنا و لما یدخل الإیمان فی
قلوبکم…»؛ (۱۰) «اعراب گفتند ایمان آوردیم، بگو ایمان نیاورده اید، ولی بگویید
اسلام آورده ایم و هنوز ایمان به دل های شما راه نیافته است… .» در جای دیگری
می فرماید: «یا أیها النبی حرض المؤمنین علی القتال إن یکن منکم عشرون صابرون
یغلبوا مأتین و إن یکن منکم مائه یغلبوا ألفاً من الذین کفروا بأنهم قوم لا
یفقهون»؛ (۱۱) «ای پیامبر، مؤمنان را بر جهاد برانگیز! هر گاه بیست نفر با استقامت
از شما باشند، بر دویست نفر غلبه خواهند کرد و اگر صد نفر از شما باشند، بر هزار
نفر از کسانی که کافر شدند غلبه خواهند کرد چرا که آنان قومی هستند که نمی فهمند.»
هم چنین می فرماید: «و من یتول الله و رسوله و الذین آمنوا فإن حزب الله هم
الغالبون»؛ (۱۲) «هرکس که خدا و رسول و مومنان را ولی خود بگیرد، [غالب است] پس
همانا حزب خدا غالب و پیروزند.»

پس این همه ضعف مسلمانان از کجاست؟ آیا جز به علت ناهمگونی حرف و عمل است؟ چرا که
خداوند خلف وعده نمی کند.

مهجور در هدف

از دیگر مراتب کنار گذاشتن قرآن، بی اعتنایی به مراد اصلی آن، یعنی هدایت انسان و
سعادت او و مشغول شدن به بحث های لفظی است. گاهی کسانی سال ها مشغول این مباحث
می شوند اما اثری از آن ـ به گونه شایسته ـ در زندگی خود نمی بینند. در حدیثی آمده
است: «عن أبی الحسن موسی (علیه السلام) قال: دخل رسول الله (صلی الله علیه و آله و
سلم) المسجد فإذا جماعه قد أطافوا برجل، فقال (صلی الله علیه و آله و سلم): ماذا؟
فقیل: علامه. فقال: و ما العلامه، فقالوا له: أعلم الناس بأنساب العرب و وقائعها و
أیام الجاهلیه و الأشعار العربیه. قال: فقال النبی (صلی الله علیه و آله و سلم):
ذاک علم لا یضر من جهله و لا ینفع من علمه، ثم قال النبی (صلی الله علیه و آله و
سلم): إنما العلم ثلاثه: آیه محکمه و فریضه عادله و سنه قائمه و ما خلاهن فهو فضل؛
(۱۳) امام موسی کاظم (علیه السلام) فرمودند: رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)
وارد مسجد شد و دید جماعتی دور مردی را گرفته اند. فرمود: چه خبر است؟ گفتند علامه
است. فرمود: علامه یعنی چه؟ گفتند: داناترین مردم است به دودمان عرب و حوادث آن ها
و روزگار جاهلیت و اشعار و ادبیات عرب. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)
فرمود: این ها علمی است که ندانستنش ضرری نمی رساند و دانستنش نفی ندارد. رسول خدا
(صلی الله علیه و آله و سلم) افزود: علم [حقیقی] سه چیز است: آیه محکمه، فریضه
عادله، سنت قائمه، غیر از این ها فضل است.»

آیه ی محکمه به علم عقاید، فریضه عادله به علم اخلاق و سنت قائمه به فقه و احکام
تفسیر شده است.

قرآن جاودانه است

در روایات آمده است: «[القرآن] یجری کما یجری الشمس و القمر؛ (۱۴) قرآن ماندنی است،
همچنان که خورشید و ماه ماندنی اند.» یا «إن القرآن حی لا یموت و الآیه حیه لا تموت
فلو کانت الآیه إذا نزلت فی الأقوام و ماتوا ماتت الآیه لمات القرآن و لکن هی جاریه
فی الباقین کما جرت فی الماضین؛ (۱۵) قرآن زنده ای است که نمی میرد و آیه زنده ای
است که نمی میرد. اگر آیه ای که در مورد قومی نازل می شد، زمانی که قوم از میان
می رفتند، آیه هم می مرد، کل قرآن از بین می رفت و اما آیه در مورد آیندگان جاری
است، هم چنان که درمورد گذشتگان جاری بود. »

امام رضا (علیه السلام) فرمود: «إن رجلاً سأل أبا عبدالله (علیه السلام): ما بال
القرآن لا یزداد علی النشر و الدرس الا غضاضه؟ فقال: لأن الله تبارک و تعالی لم
یجعله لزمان دو زمان و لا لناس دون ناس فهو فی کل زمان جدید و عند کل قوم غض إلی
یوم القیامه؛ (۱۶) از امام کاظم (علیه السلام) نقل شده که مردی از امام صادق
(علیه السلام) پرسید: چگونه است که قرآن با درس و بحث جز بر تازگی اش افزوده
نمی شود؟ امام (علیه السلام) فرمود: چون خداوند تبارک و تعالی قرآن را برای زمان و
مردمی خاص قرار نداده، بلکه در هر زمانی جدید است و نزد هر قومی تا روز قیامت تازه
است.»

در قرآن کریم آمده است:

«و کلاً نقص علیک من أنباء الرسل ما نثبت به فؤادک و جاءک فی هذه الحق و موعظه و
ذکری للمؤمنین)؛ (۱۷) «ما همه اخبار پیامبران را برای تو نقل می کنیم تا قلبت را
قوی و استوار گردانیم و ا