پاورپوینت کامل بیانات حضرت آیهالله مصباح یزدی دام ظلّه در جمع خواهران شرکت­کننده در برنامه­ی اندیشه­ی مطهر جامعه الزهرا۳. ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بیانات حضرت آیهالله مصباح یزدی دام ظلّه در جمع خواهران شرکت­کننده در برنامه­ی اندیشه­ی مطهر جامعه الزهرا۳. ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بیانات حضرت آیهالله مصباح یزدی دام ظلّه در جمع خواهران شرکت­کننده در برنامه­ی اندیشه­ی مطهر جامعه الزهرا۳. ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بیانات حضرت آیهالله مصباح یزدی دام ظلّه در جمع خواهران شرکت­کننده در برنامه­ی اندیشه­ی مطهر جامعه الزهرا۳. ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

این سخنرانی در تاریخ ۱۹/۲/۱۳۸۴ ایراد گردیده است.

اَلحمدُلله رَبِّ العالَمین وَالصَّلاه والسَّلامُ عَلی سَیِّدِنا الاَنبیاءِ
والمُرسَلین حَبیبِ اِلهِ العالَمین اَبی القاسِم مُحَمَّد وَعَلی آلِهِ
الطَّیِبینَ الطّاهِرینَ المَعصُومین

«اللهُمَّ کُن لِوَلیِّکَ الحُجَه بن الحَسَن صَلَواتک عَلَیهِ وَعَلی آبائِه، فی
هذِهِ السّاعَهِ وَفی کُلِّ ساعَه ولیاً وحافظاً وقائداً وناصراً ودلیلاً وعینا
حَتی تُسکِنَهُ أرضک طَوعاً وتمتِّعَهُ فِیها طَویلاً»

تقدیم به روح پرفتوح امام راحل۱ و شهدای والا مقام اسلام مخصوصاً آیهالله علامه
شهید مرتضی مطهری صلواتی اهدا می­کنیم.

خدا را شکر می­کنم که در عصری زندگی می­کنیم که امثال بنده می­توانند خدمت­گزار
طلاّب و دانشجویان از خواهران و برادران باشند که با علاقه و عشق دنبال کسب معارف
الهی و انجام وظایف فرهنگی­شان هستند. فراهم شدن زمینه­ای برای برگزاری این گونه
فعالیت­های علمی و فکری یکی از هزاران برکاتی است که بعد از انقلاب اسلامی ایران و
در سایه­ی رهنمودهای امام عزیز و به برکت خون­های شهدا نصیب جامعه­ی ما شد و هرگز
ما نباید این ولی نعمت­های خودمان را فراموش کنیم و خود را باید مدیون آن­ها بدانیم
و در فرصت­های مختلف برای شادی روح آن­ها دعا کنیم. امید است خداوند متعال پیروی
راه آن­ها را نصیب ما هم بفرماید.

بعضی از اعمال و رفتارها حکم اولی آن به حسب حکم فقهی و شرعی یک چیز است و بعد در
اثر این­که تحت عناوین دیگری واقع می­شود، حکم دیگری پیدا می­کند. مثلاً بسیاری از
فقها معتقدند که وضو خودش یک عبادت مستحب است ولی برای نماز واجب، برای مسّ کتابت
قرآن و امثال این چیزها واجب می­شود. این همان عبادت مستحب است که وقتی عنوان دیگری
بر آن منطبق شد، حکمش تغییر می­کند. تحصیل علم فی حد نفسه یک امر مطلوبی است، شاید
تصور همه این است که یک امر مستحبی است ولی در شرایط خاصی وجوب پیدا می­کند و گاهی
وجوب مؤکد. اگر انجام وظایف انسان متوقف بر تحصیل علمی باشد، تحصیل آن علم واجب
می­شود. مثل آموختن احکام نماز، روزه و سایر عباداتی که واجب است؛ یادگرفتن احکام
آن­ها هم واجب است، به خاطر این­که برای آن فعل واجب مقدمه است. ولی گاهی کار از
این هم فراتر است و حتی گاهی یک واجبی در اثر این­که عنوان دیگری بر آن منطبق
می­شود، واجب مضاعف و مؤکد می­شود و مرتبه­ی وجوبش و مطلوبیتش بالامی­رود. معنای
این­که مرتبه وجوبش بیشتر می­شود این است که هنگام تزاحم با یک واجب دیگری که اهمیت
کمتری دارد، این مقدم می­شود چون تأکید بیشتری روی آن شده است. ما در زمانی که
زندگی می­کنیم، برای تحصیل علم و آثاری که بر آن مترتب می­شود و وظایفی که به
دنبالش برعهده ما می­آید؛ عناوینی صدق می­کند که خیلی از حد وجوب­های متعارف بالاتر
است.

مطلب دیگر این­که بسیاری از مردم تصور می­کنند که احکام فقهی و تکالیف شرعی انسان
همان­هاست که در کتاب­هایی که رسماً به نام فقه نوشته می­شود، در آن­جاها نوشته شده
باشد و دیگر ورای این­ها ما تکلیفی نداریم، در حالی که این جوری نیست. احکام شرعی
ما منحصر به آن چه در توضیح المسایل آمده. حتی آن چه در شرح لمعه هم آمده، نیست.
این­ها یک سلسله احکامی است که فقها به خاطر کثرت ابتلای به آن­ها و برای این­که به
صورت کلاسیک دسته­بندی می­شود و کتاب و عنوان خاصی دارد، به این صورت تنظیم
کرده­اند،گرچه این تنظیم هم در طول زمان تکامل پیدا کرده است ولی به هرحال گاهی
بعضی مسایل هست که ممکن است در هیچ کدام از این کتاب­ها رسماً نوشته نشده باشد.
گاهی بعضی از آن­ها به صورت تطفلی در ذیل یک بابی یا عنوانی آمده، عنوان مستقلی در
فقه ندارد. مثلاً صله­ی رحم یکی از بزرگترین واجبات است، ولی معمولاً بابی در فقه
به نام «صله الرحم» نداریم. احیاناً ممکن است بعضی فقها در ذیل باب نکاح اشاره­ای
به این مسأله کرده باشند، والا رسماً اگر کسی بخواهد به یک کتاب فقهی مراجعه کند تا
ببیند احکام صله­ی رحم کجاست، یک باب مشخصی برای این مطلب نداریم. در صورتی که این
یکی از بزرگترین واجبات است که آن همه تأکید بر انجامش شده و تحذیر از ترکش شده، که
رحِم متصل به عرش الهی است، آویخته به عرش الهی است، متعلق به عرش الهی است و
می­گوید که «صِل مَن وَصَلَنی وَأقطَع مَن قَطَعَنی» کسی که قطع رحم بکند، ارتباطش
با خدا قطع می­شود. برای چنین تکلیفی، باب رسمی­ در فقه نداریم. حتی احکام اطاعت
والدین، احسان به والدین، این­ها تطفلاً جاهایی ذکر می­شود. بسیاری از کتاب­های
فقهی راجع به اطاعت والدین که در چه شرایطی واجب است؟ حدش چیست؟ دلیلش چیست؟ و
امثال این­ها بحث نشده است. گاهی بعضی از کتاب­های مفصل فقهی تطفلاً اسمی از آن
برده­اند. بنابراین اگر ما یک حکمی را توی توضیح­المسایل یا حتی توی کتاب­های مفصل
فقهی ندیدیم، دلیل بر این نیست که این حکم فقهی نیست، یا وجوب ندارد.

نتیجه­ای که می­خواهیم از این دو مقدمه بگیریم این است که ما در این عصر به خصوص
بعد از شروع نهضت حضرت امام خمینی۱ متوجه یک سلسله احکامی شدیم که قبلاً توجه
نداشتیم که اصلاً در اسلام چنین احکامی هم هست، لااقل التفات تفصیلی نداشتیم. آدم
توی ذهنش خیلی چیزها هست، اما این­که واقعاً به عنوان این­که یک حکم، یک وظیفه­ی
شرعی هست و باید به آن اهتمام کرد، احکامش را باید یاد گرفت، مسایلش را باید یاد
گرفت، این جورها نبود. خود مبارزه­ای را که امام شروع کردند؛ این­که حرکتی در چهل و
چند سال پیش در قم به دست امام شروع شد، بعد هم بعضی از مراجع دیگر، علمای دیگر یا
همه­ی مراجع _ حالا من در مقام احصا نیستم _ حمایت کردند، تأیید کردند، در آغاز کار
این جوری نبود که ما بدانیم یک وظیفه­ای داریم که اسمش مبارزه با رژیم طاغوت است.
بعضی هم تصور می­کردند که علما بعضی­هایشان یک روح شجاعت و صلابتی دارند و بعضی از
آن­ها آرام هستند، خیلی به مسایل اجتماعی و این­ها کاری ندارند، هر دو هم مثل هم
است فرقی نمی­کند، حالا شاید یکی از آن دو مثلاً رجحان داشته باشد. و گاهی برای این
تصور، به آیه )وَفَضَّل اللهُ المُجاهِدِینَ علَی القاعِدِین( استناد می­شد.

الان این سؤال برای ما مطرح هست که _ حالا الحمدلله در داخل ایران مصداق ندارد،
ان­شاء الله هیچ وقت هم مصداق پیدا نمی­کند _ در یک کشور اسلامی دیگری آیا مردم
باید در مقابل حکومتشان اگر حکومت غاصبی باشد، غیر اسلامی باشد، قیام کنند یا نه؟
این حکمش چیست؟ شرعاً چگونه باید قیام کنند؟ در چه شرایطی؟ اگر قیام منجر به ضرری
بشود ضرر مالی ضرر عِرضی، احیاناً آدم باید زندان برود، کتک بخورد، حتی منجر به
شهادت بشود، باید چنین قیامی انجام بگیرد یا نه؟ این مسایل هنوز هم برای خیلی­ها در
هاله­ای از ابهام قرار دارد. خدا بر علوّ درجات امام بیفزاید، ایشان همه­ی این
مسایل را هر چند به صورت اجمال حل کردند، بحث کردند، تحقیق کردند، در بعضی مسایلش
اصلاً رساله­ی مستقل دارند. ولی به هر حال برای بسیاری از مشتغلین به فقه هنوز هم
ابهام­هایی در این زمینه وجود دارد، مخصوصاً در آن جایی که پای ضررهای بزرگ،
خونریزی­ و شهادت به میان می­آید که آیا باید این جاها آدم مبارزه کند تا شهید
بشود؛ همان­طور که بعضی از بزرگان ما کردند، تعدادی از علمایمان در زندان زیر شکنجه
به شهادت رسیدند، آیا باید این راه را ادامه داد؟ اگر خدای نکرده چنین شرایطی پیش
آمد، واقعاً باید این جور ادامه داد و حتی زیر شکنجه به شهادت رسید؟ باید این­قدر
آدم استقامت بکند؟ یا نه، تقیه این جا حل می­کند قضیه را؟ خوب امام این را بارها
تأکید فرمودند که وقتی کار به مسایل مهم اسلامی مخصوصاً به تعبیرات خود ایشان
ارتباط با کیان اسلام داشته باشد، ضرر به اصل هستی اسلام بخورد، یا به تعبیر دیگری
که در رساله تقیه­شان این را به کار بردند «مهامّ امور» این­جاها تقیه نیست و لذا
در همان اعلامیه­شان هم فرمودند که امروز تقیه حرام است ولو بلغ ما بلغ. کار به هر
جا برسد، دیگر نباید تقیه کرد. یعنی هزاران کشته هم بدهیم، ما باید بدهیم، کما
این­که در پانزده خرداد همین طور شد. این مسایل درست آن طور که باید و شاید حلاجی
نشده کتاب و رساله­ی کافی نوشته شده تا حدودش تبیین بشود. و از جمله این­که اگر بنا
شد فعالیت نظامی بشود، آیا شامل خانم­ها هم می­شود یا نمی­شود؟ خوب این سؤال هنوز
هم ابعادش کاملاً تبیین نشده است. الان من نمی­خواهم صحبت از جهاد و سلاح و قیام به
اسلحه و این حرف­ها بکنم. چیز دیگری می­خواهم بگویم.

مطلب سوم که هنوز هم برای کسانی روشن نشده این است که؛ جهاد مختص به جهاد نظامی
نیست. در کتاب­های فقهی، هر جا صحبت از جهاد می­شود، جهاد با سلاح است، حالا چه
دفاعی­اش و چه ابتدایی­اش، چه جهاد با کفار، چه جهاد با اهل بغی. به هر حال جهاد
یعنی جنگ، جنگ با اسلحه. جنگ کردن یک روز با شمشیر و نیزه بود، امروز هم با بمب و
سلاح­های دیگر است. اما یک جهاد دیگری هم ما داریم که گرچه اصطلاح فقهی جهاد شامل
آن نمی­شود، اما تعبیرات قرآنی و روایی این محدودیت را ندارد. قرآن می­فرماید:
)والذینَ جاهَدُوا فِینا لَنَهدینهم سُبُلَنا( این جهاد حتماً جهاد نظامی نیست،
جهادی است که خیلی از آن فراتر است. بسیاری از علما معتقدند، شاید خود حضرت امام هم
بعضی جاها فرموده باشند که این جهاد، جهاد اکبر را هم شامل می­شود. امروز ما در
دنیا مواجه با یک جهادهایی هستیم که سابقاً مصداق بارزی نداشته و عرفاً هم این­ها
را جهاد حساب نمی­کردند. امروز ما در دنیا مواجه هستیم یا مسایل جدیدی. جدید یعنی
در این شکل خاصش و در این وسعتش و در این ابعادش جدید است و الا ماهیتاً مسایل
جدیدی نیست. یکی از آن­ها جهاد اقتصادی است. خوب این فی­الجمله سابقاً هم بوده است.
محاصره­ی پیغمبر اکرم۹ و مسلمان­ها در شعب ابی­طالب یک جنگ اقتصادی بود،
نمی­گذاشتند غذا و خوراک و حتی آب به قدر کافی به مردم برسد. شب­ها غالباً
امیرالمؤمنین۷ یا بعضی دیگر مخفیانه می­آمدند، آبی و غذایی می­بردند برای کسانی که
در حصر بودند. امروز این کار به صورت علمی درآمده و رسماً یک کشوری می­گوید دنیا حق
ندارد با فلان کشور معامله کند یا بیش از فلان مقدار معامله کند. می­بیند آمریکا
می­گوید هیچ شرکتی در دنیا حق ندارد بیش از فلان مبلغ با ایران معامله کند نفت از
آن بخرد، قرارداد علمی ببندد، قرارداد تکنولوژیک ببندد، و اگر این کار را بکند
تنبیه­ می­شود، مجازات می­شود. امروز این مسأله، یک مسأله­ی جدی است، امروز
می­دانید ما به خاطر این­که هنوز در بعضی از چیزها در حصر قرار داریم، مشکلاتی
داریم. الان هواپیمای پیشرفته به ما نمی­فروشند، ما مجبوریم هواپیمای دست دوم
بخریم، سازنده­های هواپیمای مسافربری _ حالا جنگی­اش هیچ _ دست اول به ما
نمی­فروشند. در جنگ به قول مقام معظم رهبری سیم خاردار به ما نمی­فروختند.
سیم­خاردار مگر سلاح جنگی است؟ می­گفتند: نباید به آن­ها بفروشید. این یک جهاد است
و بالاخره محصور کردن یک ملتی در یک حدی از مسایل اقتص