پاورپوینت کامل گذری بر عوامل شکوفایی عقل در قرآن و روایات ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گذری بر عوامل شکوفایی عقل در قرآن و روایات ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گذری بر عوامل شکوفایی عقل در قرآن و روایات ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گذری بر عوامل شکوفایی عقل در قرآن و روایات ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

۵۲

قسمت دوم

در شماره­ی قبل پیرامون عقل؛ این گوهر بی­بدیل که موجب سرآمدی انسان و نور روشن و
روشنی بخش که خداوند متعال به آدمیان افاضه کرده و معانی گوناگون آن به قدر رخصت
سخن گفتیم و دریافتیم که برای بالندگی و کمال عقل باید عوامل شکوفایی آن را شناسایی
و به کار بندیم.

نیز به عواملی چون علم آموزی، تفکر، تقوا و تزکیه نفس، روح علمی، تجربه، پرسش و
کاوش­گری پرداختیم، در این شماره بحث را ادامه می­دهیم:

۷. همنشینی با نیکان دانشمند و حکیم؛ تأثیر همنشینی و دوست بر انسان غیر قابل انکار
است. حضرت علی۷ می­فرماید: همنشین علما باش تا مایه فزونی در علمت شود و ادبت نیکو
گردد و نفست تهذیب شود.([۱])

آیاتی در قرآن به صورت مستقیم و غیر مستقیم تأکید بر گزینش همنشین نیک و صالح دارد.
مانند: )ولاتطرد الذین یدعون ربهم بالغداوه والعشیّ یریدون وجهه ما علیک من حسابهم
من شیء وما من حسابک علیهم من شیء فتطردهم فتکون من الظالمین( ؛ و کسانی را که
پروردگار خود را بامدادان و شامگاهان می­خوانند ـ در حالی که خشنودی او را
می­خواهند ـ مران. از حساب آنان چیزی بر عهده­ی تو نیست، و از حساب تو [نیز] چیزی
بر عهده­ی آنان نیست، تا ایشان را برانی و از ستمکاران باشی.([۲])

و نیز: )یاأیها الذین أمنوا اتقوا الله و کونوا مع الصادقین( ؛ ای کسانی که ایمان
آورده­اید، از خدا پروا کنید و با راستان باشید.([۳])

آیه­ی شریفه­ مؤمنین را به تقوا و پیروی از صادقین در گفتار و کردار دستور می­دهد.
صادق کسی است که خبرش مطابق با واقع و خارج باشد، ولی از آن­جا که به طور استعاره و
مجاز اعتقاد و عزم و اراده را هم قول نامیده­اند، صدق را در آن­جا نیز استعمال
کرده­اند و انسانی را که عملش مطابق با اعتقاد او باشد و یا کار او مطابق با اراده
و تصمیمش باشد و شوخی نباشد؛ صادق نامیده­اند.([۴]) از این­رو حکیم کسی است که
گفتار و کردارش مطابق با واقع و اعتقاد است، بنابراین همراهی با حکیمان مصداق روشنی
از همنشینی و همراهی صادقان است. در مقابل علت گرفتاری در آتش جهنم این است که: )ما
سَلککم فی سقر قالوا لم­ نک من المصلّین ولم نک نطعم المسکین وکنّا نخوض مع
الخآئِضین(؛ چه چیز شما را در آتش [سقر] درآورد؟ گویند: از نماز گزاران نبودیم
و بینوایان را غذا نمی­دادیم با هرزه درایان هرزه درایی می­کردیم.([۵])

امیرالمؤمنین علی۷ می­فرماید: مجالسه الحکماء حیاه العقول و شفاء النفوس؛ همنشینی
با حکیمان مایه زنده شدن عقل و شفا یافتن نفس آدمی است.([۶]) نیز می­فرماید:
همنشین علما باش تا خرد تو افزون گردد و نفست شریف و جهل از تو منتفی گردد.([۷])

۸ . آینده­نگری؛ در تربیت عقل به حساب آوردن آینده مؤثر است. زیرا انسان نباید
گرفتار زمان حال باشد، بلکه توجه به آینده و لوازم و نتایج نهایی کار نیز مورد نظر
است.

خطاب به مؤمنین می­فرماید: )یا أیها الذین ءامنوا اتقوا الله ولتنظُر نفس ماقدمت
لغدٍ واتقوا الله إن الله خبیر بما تعملون(؛ ای کسانی که ایمان آورده­اید، از خدا
پروا دارید؛ و هر کسی باید بنگرد که برای فردا [ی خود] از پیش چه فرستاده است؛ و
[باز] از خدا بترسید. در حقیقت، خدا به آن­چه می­کنید، آگاه است.([۸])

نسبت نظر کردن در اعمال متقی نظیر نسبت اصلاحی از ناحیه­ی صنعت­گر در صنعت خویش
است. بدیهی است هرچه دقت نظر داشته باشد، ساخته­ی او تکمیل­تر می­شود و در رفع عیب
و جبران غفلت­ها کوشاتر خواهد بود. بر مؤمنین واجب است که از خدا پروا کنند، و
تکالیفی که خدای تعالی متوجه­شان کرده را به نحو احسن و بدون نقص انجام
دهند…([۹])

قرآن با تصویر کشیدن آینده، انسان را به تفکر وا می­دارد تا نتیجه اعمال را قبل از
عمل ملاحظه کند و از عمل بد پرهیز کند: )… یوم ینظر المرء ما قدمت
یداه…(([۱۰])؛ …روزی که آدمی آن­چه را با دست خویش پیش فرستاده است؛ … بعضی
گفته­اند: معنا این است که در آن روز انسان به اعمال خود نظر می­کند، چون همه­ی
اعمال را نزد خود حاضر می­بیند. آیات دیگری نیز اشاره به همین مطلب دارد.([۱۱])

روایات نیز بر آینده­نگری دنیوی و اخروی تأکید کرده­اند:

شخصی خدمت رسول گرامی اسلام۹ عرض کرد: یا رسول­الله مرا موعظه بفرمایید. حضرت۹
فرمود: اگر بگویم به کار می­بندی؟ گفت: بله. حضرت تکرار فرمود: آیا اگر بگویم، به
راستی به کار می­بندی؟ گفت: بله. بار دیگر نیز حضرت همین جمله را تکرار فرمود، )علت
سه بار تکرار این بود که حضرت می­خواست او را برای پذیرش سخن آماده نماید(، سپس
فرمود: “إذا هممت بأمر فتدبر عاقبته”؛([۱۲]) هر کاری را که به آن تصمیم می­گیری
پایانش را نگاه کن و در زوایای پنهان آن فرو رو و نتایجش را در نظر بگیر.([۱۳])

امام علی۷ می­فرماید: أعقل الناس أنظر هم فی العواقب؛ عاقل­ترین مردم،
دوراندیش­ترین آن­ها در پایان کارهاست.([۱۴]) همچنین می­فرماید: إن العاقل من نظر
فی یومه لغده و سعی فی فکاک نفسه و عمل لما لابد منه ولامحیص له عنه؛ به درستی که
عاقل کسی است که در امروزش برای فردای خود نظر کرده، و در آزاد کردن نفسش بکوشد، و
برای آن­چه برایش از آن چاره­ای نبوده و گریزی از آن برایش نیست، عمل نماید.([۱۵])

… ألا و إن اللبیب من استقبل وجوه الإراء بفکر صائب، ونظر فی العواقب؛ آگاه
باشید، به راستی عاقل کسی است که آرای گوناگون را با فکر رسا و خطاناپذیر استقبال
کند و در عاقبت­ و سرانجام کارها نظر و تأمل کند.([۱۶])

۹. مشورت؛ مشورت یا رایزنی برای استفاده از چراغ عقل دیگران در به دست آوردن
کلیدهای بهتر حل مشکلات و گریز از لغزش­ها مؤثر است. مشورت به معنای خاموش کردن
چراغ عقل و تقلید کورکورانه و ضعف در تفکر نیست؛ بلکه منظور روشنی گرفتن از چراغ
عقل دیگران و استفاده روشن بینانه از فکر آن­ها و تقویت فکر خود از طریق افکار
اندیشمندان است.

خداوند سبحان می­فرماید: )… وشاورهم فی الأمر…(([۱۷]) ؛ … و در کار[ها] با
آنان مشورت کن…

کلمه الأمر در آیه شامل امور مربوط به نحوه اجرا و پیاده کردن احکام الهی است،
چرا که خود احکام مشورت پذیر نیستند.([۱۸])

امام علی۷ می­فرماید: “بر شخص عاقل و خردمند لازم است که به رأی و اندیشه­ی خود،
رأی عاقلان و خردمندان را بیفزاید و به علم و دانش خود، دانش حکیمان را ضمیمه
کند.”([۱۹]) و نیز می­فرماید: “با خردمندان مشورت کن تا از لغزش و پشیمانی در امان
باشی.”([۲۰]) و نیز “مشورت کردن با دوراندیش دلسوز که پیروزی آفرین است.”([۲۱])
همچنین می­فرماید: “کسی که با مشورت مخالفت کند؛ راه چاره بر او بسته و در کار خود
گیر کند و واماند.”([۲۲])

عوامل دیگری نیز برای شکوفایی عقل در روایات ذکر شده است از جمله؛ وحی و ارسال
پیامبران، یاد خدا، سیر و گردش در زمین، پیروی از حق، کمک و یاری خواستن از خدا و
دعا و درخواست از او، پایداری و استقامت، یقین، صبر، شکر، غنیمت شمردن عمر، مجامله
با مردم، ادب و نقش بعضی خوراکی­ها و … که به جهت اختصار به دو مورد اخیر
می­پردازیم.

ادب

“ادب” را می­توان هیئت زیبا و پسندیده­ای که طبع و سلیقه آن را سزاوار می­داند،
معنا کرد. پس هر عمل مشروعی را چه دینی باشد، مانند: دعا و امثال آن و چه مشروع
عقلی باشد، مانند: دیدار دوستان، اگر بر طبق آن هیأت زیبا و پسندیده واقع شود، ادب
می­گویند. به عبارت دیگر؛ “ادب” همان “ظرافت عمل” است، و معلوم است که عمل وقتی
ظریف و زیبا جلوه می­کند که اولاً مشروع بوده و منع تحریمی نداشته باشد، و ثانیاً
عمل؛ اختیاری باشد که آن را در چند هیئت و شکل بتوان درآورد و شخص به اختیار خود آن
را به وجهی انج