پاورپوینت کامل جان پرور است؛قصه­ی ارباب معرفت ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جان پرور است؛قصه­ی ارباب معرفت ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جان پرور است؛قصه­ی ارباب معرفت ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جان پرور است؛قصه­ی ارباب معرفت ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۱

در نجف به دنیا آمد. محله­ی عمّاره، نزدیک سنگ­های سفید و مرمرین حرم. پدرش بارها
سر براین سنگ­ها ساییده بود تا خداوند به او یک مدینه­ی علم دهد؛ فرزندی پاک و
دانشمند. فرزندی که مثل جدش آیهالله شیخ جعفر کاشف الغطاء یک دانشمند سرشناس و
پرآوازه باشد. شاید او هم روزی چشم به این گنبد زیبا دوخته بود و همین را از خدا
درخواست کرده بود که فرزندان و نوادگانش در طول تاریخ از دانشمندان و مجتهدان بزرگ
عراق شوند و چنین شد. یک سلاله­ی پاک و بزرگ. سلسله­ای دانشمند. یکی از آن­ها شیخ
محمدحسین کاشف الغطاء؛ هنوز صدایش از کوچه­های کاه­گلی کوفه و از سنگ­های سپید حرم
و از نخل­های بلند عراق به گوش می­رسد:

گنبد اسلام بر دو پایه استوار است؛ کلمه­ی توحید و توحید کلمه­ی مسلمان­ها! اگر
سخن ما یکی نشود، باید با اسلام وداع کنیم.([۱])

شیخ جعفر هیچ­گاه شیخ آرام حوزه­های نجف نبود، اگر گوش را کمی تیز کنی، صدایش را که
هنوز در میان صفحات کهنه­ی تاریخ تازه مانده است خواهی شنید که:

هر ملتی با سه چیز می­تواند قیام کند: مردم توانا، اندیشه­ی درست و کوشش دایم.
بیماری ما این است که ما شرقی­ها عادت داریم به جای عمل حرف بزنیم و در جایی که
باید اندیشه­ی خود را به کار بندیم کارها را بدون فکر انجام می­دهیم.([۲])

سال ۱۲۹۴ هـ . ق در محله­ی عماره چشم به جهان گشود. پدرش “آیهالله شیخ علی کاشف
الغطاء” از مجتهدان بزرگ عراق بود. عطش ذهنی محمدحسین از ابتدا سرنوشتش را معلوم
می­کرد، او می­خواست راه پدر و جدش را دنبال کند، اما روحش ناآرام­تر از آن­ها بود.
هنوز به ده سالگی کامل نرسیده بود که وارد حوزه­ی علمیه­ی نجف شد. در میان جمعیت
طلبه­های مشغول مباحثه اندام کوچک محمدحسین توجه را به خود مشغول می­کرد. آیا
می­خواست در کنار فاضل­ها و اندیشمندان بنشیند و فقه بخواند، بفهمد و اشکال کند؟!

ادبیات عرب را آغاز کرد و با هوش سرشار خود به راحتی فراگرفت و در حساب، نجوم، فقه
و اصول یکی از ممتازترین شاگردان زمان خود شد. نوجوان بود و عطش علم در ذهنش بیداد
می­کرد. تمام هوش و حواسش در فراگیری بیشتر غرق می­شد و گاه که احساسش شعله
می­گرفت، شعر می­گفت و در شعر و ذوق ادبی نیز بی­نظیر بود. لازم نبود برای نویسنده
شدن زحمتی بکشد. نویسندگی را خدا به او آموخته بود. در پانزده سالگی کتاب العقبات
العنبریه را نوشت که در مورد سلسله­ی خاندان خودش بود.

به ادبیات عرب علاقه­ی زیادی داشت و می­خواست با اصیل­ترین زبان به شیوایی سخن
بگوید و بسراید تا کلامش بر دل سنگ نیز تأثیر کند، تا چه ­رسد به آدمیان.

دروس سطح حوزه را در ایام نوجوانی فرا گرفت و در هجده سالگی وارد دوره­ی خارج فقه
شد. از میان اساتید برتر به دنبال کسی می­گشت که از دیگران قوی­تر باشد و عطش
ذهنی­اش را فرو بنشاند. خارج فقه و اصول آیهالله سید محمد کاظم یزدی و آیهالله
آخوند خراسانی را شرکت می­کرد تا به مقام اجتهاد رسید. در جستجوی آبی بود تا عطش
سؤالاتش را فرو بنشاند. به دنبال ادبیات عرب و تاریخ رفت و یک نحوی تمام عیار شد.
تاریخ را نیز همچون دفتری از ابتدا تا انتها ورق زد. اما چشمان جست و جوگر محمدحسین
گمشده­اش را نیافت. سال­ها در وادی پر احساس شعر قدم زد، خواند، آموخت، سرود و
شاعری زبر دست شد، اما شعر نیز چیزی نبود که روح ناآرام او را آرامش بخشد.

به دنبال فلسفه رفت. هنوز کسانی بودند که فلسفه را کفر می­دانستند، اما او با برهان
قاطع پاسخ می­داد و راه مستقیمش را به خاطر سنگ و کلوخ­های افتاده بر سر راه، کج
نمی­کرد.

محمدحسین تمام کتاب­های ملاصدرای شیرازی را از مشاعر عرشیه و شرح هدایه گرفته تا
اسفار و شرح اصول کافی آموخت و بر سر درس اساتید خبره­ی این فن نشست. او علوم عقلی
را به تنهایی فرا نمی­گرفت، بلکه آن­ها را با لطایف و سخنان ظریف اهل بیت: در هم
می­آمیخت. از فلسفه، حکمت متعالیه را انتخاب کرد تا باری­تعالی برایش جلوه­گر شود و
در کنار آن به یادگیری تفسیر، علوم حدیث و عرفان پرداخت.

کاشف الغطاء؛ مجتهدی شده بود که در همه­ی علوم، سرآمد زمان خویش بود. شرح چهار جلدی
بر العروه الوثقی اثر استادِ بزرگ خود آیهالله سید محمد کاظم یزدی نگاشت که اولین
شرح این کتاب است.

در پیمودن راه سعادت و سیر و سلوک عرفانی استادی همچون محدث نوری داشت که از
سرشناسان علوم حدیث بود. او آن­قدر به استادش علاقه داشت که همواره در مجلس وی حاضر
می­شد و از نصایح او استفاده می­کرد.

حال دیگر کاشف الغطاء از نویسندگان و مجتهدین برجسته شده بود. روزی از نویسنده­ی
مشهور اهل سنت جرجی زیدان مطلبی خواند که چون شعله­ای از خشم وجودش را در خویش
گرفت. او می­دانست که شیطنت استعمارگران برای چپاول کشورهای اسلامی، ایجاد تفرقه
میان مسلمان­هاست. جرجی زیدان نوشته بود: شیعه طایفه­ای کوچک بود که آثار قابل
اعتنایی نداشت و اکنون شیعه­ای در دنیا وجود ندارد.([۳]) کاشف الغطاء و آیهالله
سیدحسن صدر و علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی هم پیمان شدند تا نه تنها به حرف­های
نادرست او پاسخ دهند، بلکه شیعه را نیز به جهان معرفی کنند. آن­ها با تلاش طاقت
فرسا سال­ها به تحقیق و کاوش در کتاب­خانه­های معتبر جهان پرداختند و به عهد خود
وفا کردند. علامه شیخ آقا بزرگ تهرانی پس از تلاشی وافر توانست فهرست آثار شیعیان
را که بیش از پنجاه هزار کتاب در موضوعات مختلف؛ فقه، اصول، فلسفه، حدیث، تفسیر،
پزشک