پاورپوینت کامل کاظم الغیظ ع و سیاست ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل کاظم الغیظ ع و سیاست ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل کاظم الغیظ ع و سیاست ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل کاظم الغیظ ع و سیاست ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

۴۰

ولادت:

امام موسی­بن جعفربن محمّدبن علی­بن الحسین­بن علی­بن أبی طالب: در هفتم صفر ۱۲۸ ;
. ق در زمان خلافت حاکم ستمکار اموی؛ مروان­بن حکم در شهر أبواء دیده به عالم گشود
و جهان را به نور خویش روشن ساخت.

مادر گرامی ایشان حمیده دختر صاعد بربری است که از طرف امام باقر۷ به المصفاه من
الأدناس؛ صاف و پاک شده از پلیدی­ها لقب گرفت امام صادق(ع) درباره­ی این بانوی
گرامی فرمود: المصفّاه من الأدناس کسبیکه الذهب…؛ یعنی پاک و صاف شده از پلیدها و
آلودگی­ها مانند شمش طلا است، و همواره فرشتگان او را نگهبانی می­کردند تا او برای
من کرامتی از طرف خداوند به ارمغان آورد که حجّت خدا بعد از من شد.([۱]) در واقع
امام صادق(ع) در این روایت به حجّت خدا بعد از خویش تصریح فرموده است. امام کاظم(ع)
نوزده سال با پدر گرامی خویش زندگی کرد.

القاب امام کاظم(ع):

العبد الصالح؛ بنده صالح این لقب به جهت شایستگی عبادت و اجتهاد اوست. الوفی؛ با وف
به علّت این­که او با وفاترین بنده به خدای متعال پس از پدر گرامی­اش بود. الصابر؛
صبر کننده از آن رو که در برابر دردها و پیش­آمدهای ناگوار صبر پیشه کرد و در راه
خدا استقامت ورزید. الکاظم؛ بازدارنده­ی خشم و آن به سبب سکوت و بردباری­اش در قبال
خشم شدید ستمکاران بود. أمین بر امانت­داری او در امور دین گواهی می­دهد و باب
الحوایج است؛ یعنی راه و طریق وسیله­ای که بندگان برای رسیدن به حاجت­ها و حل
گرفتاری­ها از او مدد می­گیرند. آری هرگاه با اندوه و گرفتاری به درگاه خداوند
تضرّع و سؤال کند، و او را به واسطه­ی امام هفتم۷ ـ با یکی از القاب حضرتش ـ
بخواند، به یقین خداوند متعال درد و گرفتاری­اش را خواهد گشود.([۲])

کنیه­های حضرت:

به تحقیق القاب و کنیه­های زیادی به امام موسی­بن جعفر۷ اختصاص یافته است؛ چرا که
در زمان حضرت تقیه به اوج خود رسید و شیعیان به امام القاب و کنیه­های گوناگون نسبت
دادند، و هرگاه جاسوس حکومتی از آن آگاه می­شدند، شیعیان آن نشانه و علامت را تغییر
می­دادند؛ از این رو در روایات به ندرت نام شریف امام(ع) تصریح شده است.

از جمله کنیه­های معروف امام موسی کاظم(ع) می­توان به موارد: ابوالحسن اوّل،
ابوالحسن الماضی، أباعلی، ابواسماعیل و ابوابراهیم اشاره کرد.([۳])

شاخص­های اخلاقی:

عفو و گذشت، نیکی، بخشش، سخاوت و برآوردن نیاز حاجتمندان از جمله ویژگی­های
برجسته­ی امام کاظم(ع) است. امام(ع) همواره دوست­دار کار خیر و تقرّب به خدای متعال
بود.([۴])

اثبات امامت:

فیض­بن مختار نقل می­کند که به ابی­عبدالله۷ عرض کردم: دستم را بگیر و مرا از آتش
جهنّم رهایی ده که ما پس از تو کسی را نداریم؟ در آن هنگام ابوابراهیم۷ داخل شد، در
حالی که پسر بچه بود، ابی­عبدالله۷ فرمود: این صاحب شماست، پس دامن او را بگیر و به
او تمسّک کن.([۵])

به تحقیق بسیاری از علما همچون: صدوق، کلینی، طوسی، مفید۵ و علمای دیگر روایات
فراوانی نقل کرده­اند که نص آن بر امامت امام کاظم(ع) دلالت می­کند. نوبختی،([۶])
امامت امام کاظم(ع) را به اجماع بیان کرده است: تمام اصحاب و یاران امام صادق(ع) بر
امامت امام کاظم(ع) اجماع کرده­اند.([۷])

روش سیاسی امام(ع):

سیاست حضرت شیوه­ی خاص خود را داشت:

۱. حضرت بر پیروی از راه و روش اهل بیت: تأکید داشت؛ چرا که روش سیاسی و راه آشکار
آن­ها مبنی بر دوری کردن از ظلم و تنفّر و بی­زاری از ظالمان است. حضرت بر اهمیّت
رعایت این اصل از سوی شیعیان و دوستان سخت می­گرفت و همکاری با حکومت عباسی را حرام
فرموده بود. نحوه­ی برخورد حضرت۷ با صفوان جمّال کاشف از دقّت عمل امام(ع) در مورد
تربیت سیاسی شیعیان و در حقیقت شاهدی روشن­ بر این ادعا است. حضرت وی را سرزنش کرد؛
چرا که او شتران خود را به هارون کرایه می­داد. امام(ع) به او فرمود: ای صفوان
هرچیزی از تو صادر می­شود نیکو و زیبا است، مگر یک چیز زمانی که صفوان بیشتر سؤال
کرد، امام(ع) به او فرمود: کرایه دادن شترانت به هارون الرشید. پس از این گفت و گو
صفوان شترانش را فروخت.

۲. امام(ع) به خاطر محافظت از مکتب شیعه بر تقیه کردن در آن زمان سفارش و تأکید
نمود. محمّدبن خلاّ در این­باره می­گوید: از اباالحسن موسی کاظم(ع) در مورد قیام
کردن برای ولایت سؤال کردم، حضرت فرمود: ابوجعفر در این مورد فرمود: تقیه کردن،
آیین من و آیین پدران من است، و هرکس که تقیه ندارد، ایمان ندارد..

۳. امام(ع) از طریق اصحاب و یارانش در دستگاه حکومت جایی پیدا کرده بود، چرا که
اصحاب امام(ع) موقعیت­­های سیاسی مهمی در حکومت عباسی به دست آورده بودند، امام(ع)
همواره با آن­ها در مورد همکاری و برآوردن نیازها و حوایج مؤمنان شرط می­کرد. از
شیعیانی که در دستگاه حکومت عباسی بودند، می­توان به: علی­بن یقطین، حفص­بن غیاث
کوفی که امر قضاوت را در دست گرفته بود، اشاره کرد و فضل­بن سلیمان نیز کاتب منصور،
مهدی و محمّدبن اسماعیل بود. همچنان که در پست وزارت و والی نیز قرار گرفت. حسن­بن
راشد وزیر مهدی، هادی و رشید بود. و حال آن که افراد یاد شده از یاران و راویان
حدیث امام کاظم(ع) به شمار می­آیند.([۸])

مدرسه علمیه امام(ع) و مسأله رهبری:

به تحقیق امام صادق(ع) پیمان بسته بود که امامت را به فرزندش کاظم(ع) تحویل دهد؛ در
این مورد امام صادق(ع) نزد یکی از اصحابش فرمود: به درستی که این فرزندم که تو او
را دیدی، اگر از او آنچه در کتاب خداوند است، سؤال کنی، با آگاهی و علم پاسخ خواهد
داد.([۹])

به تحقیق امام کاظم(ع) این امانت علمی را پس از پدر بزرگوارش در دست گرفت و به
پاخاست تا وظایف سنگین امامت را ادا کند و نیز علوم دینی و شریعت را منتشر سازد.
گروهی از علما، راویان و محدّثان را تعلیم و تربیت نمود. با وجود شدّت اختناق اوضاع
سیاسی حاکم در آن زمان و فشاری که از سوی حاکمان بر امام وارد می­شد، حضرت هرگز
مسؤولیّت علمی خویش را رها نکرد از همین رو حضرت به کنترل تهاجم فرهنگی و علمی صورت
گرفته از سوی ملحدان و کافران زندیق موفق شد. در کتاب­های رجال و تراجم به بیش از
سیصد راوی که از امام کاظم(ع) نقل حدیث می­کردند، اشاره شده است.([۱۰])

شاگردان برجسته امام(ع):

به درستی که تاریخ علمی، مفتخرانه نام برخی از شاگردان جلیل، نمونه و هوشمند امام
کاظم(ع) را بیان می­کند و به بسیاری از تألیفات و نوشته­های آن­ها گواهی می­دهد.

۱. از جمله شاگردان فقیهِ امام کاظم(ع) می­توان از: یونس­بن عبدالرحمان، صفوان­بن
یحیی، محمدبن أبی عمیر، عبدالله­بن مغیره، حسن­بن محبوب سراد و احمدبن محمّدبن أبی
نصیر یاد نمود.([۱۱])

۲. از جمله شاگردان امام(ع) که در علم کلام صاحب تألیف می­باشند به هشام­بن حکم،
علی­بن سوید و محمّدبن سنان و … اشاره شده است.

ثابت کردن پایه­

 اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی، به دوستانتان معرفی کنید.

  راهنمای خرید:

• همچنین لینک دانلود به ایمیل شما ارسال خواهد شد به همین دلیل ایمیل خود را به دقت وارد نمایید.
• ممکن است ایمیل ارسالی به پوشه اسپم یا Bulk ایمیل شما ارسال شده باشد.
• در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.