پاورپوینت کامل محمدی زیستن ;قسمت اول ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل محمدی زیستن ;قسمت اول ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل محمدی زیستن ;قسمت اول ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل محمدی زیستن ;قسمت اول ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۱

دیباچه

سلسله مقالاتی که از این پس ارایه می­شود در تلاش است، عهده­دار بررسی یکی از اصول
محمدی زیستن، یعنی ساده زیستی باشد. اما با دیدی متفاوت از آنچه رایج است.

این مقاله فقط به نمودهای ساده زیستی در اسلام اکتفا نخواهد کرد، بلکه با نگاهی
کلی­تر به مسأله، خواهد نگریست، و روح ساده زیستی را در نوع جهان بینی افراد جست و
جو خواهد کرد.

از آن­جا که ساده زیستی نوعی روان­سازی زندگی، و رفاه زدگی و تشریفات نوعی سخت
گیری در زندگی است به آثار و پیامدهای این دو موضوع یعنی سخت­گیری و روان­سازی
زندگی، خواهد پرداخت. در ادامه با طرح سخت­گیری­های پسندیده و ناپسند از دیدگاه
اسلام و ذکر گونه­هایی از سخت­گیری­های ناپسند، سعی خواهد کرد بحث به صورت عینی­تر
ارایه شود.

و در پایان با توفیق الهی از سیره پیامبر اعظم(ص) و ائمه هدی و انبیای الهی: به عنوان
بهترین الگوی رفتاری زندگی روان و ساده توحیدی سخن به میان خواهد آورد.

امید که در زلال زندگی محمدی از رود بندگی تا رسیدن به دریای بی­کران اتصال روان
گردیم.

در میان دعاهای رسیده از ناحیه معصومین: یکی از دعاهایی که درخواست آن از خداوند به
ما آموزش داده شده است درخواست توفیق زیستی براساس الگو و روش زندگی پیامبر(ص) و ائمه
هدی: است.

در زیارت امام حسین۷ فرموده­اند پس از عرض ادب بگو: اللهمّ اجعلنا ممن یتّبع النور
الّذی أنزل معهم و أحینا محیاهم و أمتنا مماتهم ؛ خدایا زندگی­ام را همچون زندگی
این انوار مقدس قرار ده و مرگم را همچون مرگ ایشان بگردان.

هنگام بازگشت از صفا به مروه در مناسک حج و عمره و در تمامی روزهای جمعه یکی از
دعاهایی که از زبان مقدس ائمه هدی: به ما رسیده است این که: اللهم… أحینا علی
سنه نبیک و توفنا علی مله رسولک ؛ پروردگارا ما را به روش پیامبرت زنده بدار و جزو
ملت رسولت بمیران. این گونه آموزش­ها بیانگر آن است که محمدی گونه زیستن یکی از
نیازهای اساسی بشر است که برای رسیدن به آن بایستی با ناله و انابه در مواقع
استجابت دعا همچون حج و جمعه و زیارت امام حسین۷ از درگاه الهی یاری طلبید و در جهت
آن تلاش کرد.

اما به راستی روش زندگی پیامبر(ص) چگونه است؟

چه اصول کلی بر زندگی پیامبر اعظم(ص) و فرزندان طاهرینش: حاکم است که قابل پیاده شدن
در هر عصر و نسلی است؟

امت اسلامی تا چه اندازه خود را با این روش هماهنگ کرده است؟

پاسخ­گویی به این گونه سؤالات از یک سو نیاز به مطالعه­ی گسترده­ در زندگی پیامبر
اعظم(ص) و فرزندان طاهرینش: دارد و از سوی دیگر در زندگی مسلمین نیز باید تحقیق شود.
از این­رو همه­ی صاحب نظران و دلسوزان کاوشی نو را باید دنبال نمایند. این نوشتار
سعی دارد که به یکی از اصول کلی حاکم بر زندگی معصومین:، به ویژه پیامبر اعظم(ص)
بپردازد و همه مسلمان­ها را در سال منسوب به پیامبر اعظم(ص) به سوی این روش برگزیده
فرابخواند.

اصل مورد بحث عبارت از آسان زیستن و پرهیز از دشوار زندگی کردن و به عبارت دیگر
ساده و روان کردن زندگی و پرهیز از رفاه گرایی و رفاه زدگی است.

نگاه دین به زندگی دنیوی

در نگرش دین، انسان موجودی روحانی و سوار بر مرکب جسم است. زندگی در این دنیا بخشی
از زندگی او است نه تمام آن. حقیقت انسان؛ روح الهی دعوت شده به کشتزار دنیاست که
هدف از این دعوت؛ بهره برداری انسان از این منزل، برای رسیدن به رشد و کمال
می­باشد.

روشن است در چنین نگرشی به انسان، برای رشد حقیقت پایدار او حساب ویژه­ باز شود و
تمام امکانات برای بهتر بهره­مند شدن از این میهمانی پر زرق و برق به کار گرفته
شود. از این­رو؛ بطلان نظریه ویژه به جسم هویدا است، چرا که جسم جز ابزاری برای
حضور در این آمادگاه نیست؛ با این که وجود جسم و اهمیت نقش آن را نمی­توان نادیده
گرفت.

برای رسیدن به این منظور، از لحاظ نظری برای صحیح زیستن، هرگز نباید از توجه به
موضوعات ذیل غافل شد:

۱. تعریف حقیقت انسان.

۲. نقش زندگی در مقطع دنیا برای تکامل این حقیقت.

۳. جایگاه ارزشی لذت­های این مقطع از زندگی بشر یعنی لذت­های دنیوی.

پیامبر اعظم(ص) و ائمه طاهرین: با روش خاص خویش که با روش محرومان از علوم کاملاً
متفاوت است، پاسخ این سؤالات را به بشر تعلیم و یادآوری کرده­اند. ناگفته پیداست که
توجه به این پاسخ­ها زیر ساخت نظری اصل ساده زیستی و روان­سازی جامعه را استحکام
می­بخشد.

پرداختن به این پاسخ­ها از محدوده­ی این مقاله خارج است، از این­رو به دور نمایی از
این پاسخ­ها اکتفا می­شود.

این­که انسان گوهری الهی و مرغی ملکوتی است که چند روزی میهمان دامی است که برای
رشد و تکامل چاره­ای جز دانه چینی از آن را ندارد، بخش مهمی از آموزش­ها و
یادآوری­های نبی اعظم(ص) و ائمه هدی: را تشکیل می­دهد. همچنان­که بخش بزرگی از
قالب­ها و تشبیهات و استعارات در کلام معصومین: برای تثبیت این مطلب در نفوس
انسان­ها است.

برای تعریف دنیا از تعابیری چون مزرعه،([۱]) مسجدِ دوستان خد، محل نماز ملائکه مکان نزول وحی و محل تجارت اولیا الله([۲]) بهره گرفته شده تا به
زیبایی نقش و اهمیت زندگی در مقطع دنیا برای تکامل بشر به تصویر کشیده شود. همان
گونه که با عباراتی چون گذرگاه([۳]) جایگاه ارزشی لذت­های دنیوی را به شیواترین
بیان یادآوری می­کنند. و با یادآوری تلخی از شیر گرفتن، انسان­های آزاده را از خطر
لذت شیر خوردن از پستان دنیا، آگاه می­کنند([۴]) و از دست زدن به این مار نرم
سمی،([۵]) باز می­دارند تا آثار شوم لذت­های خطرناک و زودگذر دنیوی را یادآور شوند.
از اهل دنیا به سواران خواب تعبیر می­کنند،([۶]) تا زنگ هشدار بر گوش­های شنوا
نواخته شود، و آن­ها را قبل از رسیدن به مقصد، برای توشه گرفتن در مسیر حرکت بیدار
و آماده سازند.

گذشته از این پاسخ­های گفتاری، مطالعه در رفتار و روش زندگی پیامبر(ص) و ائمه
طاهرین:، ما را فارغ از هرگونه صعوبت فهم نموده و به صورت عینی و عملی با جایگاه
انسان، دنیا و بهره­های آن آشنا می­سازد و چگونگی برخورد با حیات دنیوی را آموزش
می­دهد. نیز این حقیقت را آشکار می­سازد که زینت­های دنیوی از دیدگاه صاحبان شریعت
تحریم نشده و بشر از همه این زینت­ها، به جز موارد خاصی که حرمت آن روشن شده است،
می­تواند بهره بگیرد. ولی بهترین روش زندگی در این دنیا، اکتفا به مقدار نیاز در
بهره وری از نعمت­های دنیا است، تا به نیاز بخش جسمانی انسان پاسخ صحیح داده شود
ولی روح او در لابه­لای زنجیرهای پر زرق و برق تمایلات جسمانی به اسارت در نیاید.

فرو رفتن انسان در پرنیان آسایش، سقوط انسانیت انسان از اوج خدا بینی به پرتگاه خود
بینی را در پی دارد.

گذشته از این؛ رفاه طلبی آغاز دشوار زیستن است، چرا که انسان رفاه طلب، پس از رسیدن
به رفاه و آسایش، دچار رفاه زدگی می­شود و خود، آفت رفاه انسان است، زیرا او را به
سوی تشریفات و تجمّلات می­کشاندکه باید با آرامش و آسایش روح و روان و حتی جسم وداع
گوید. او در واقع سخت­گیری بر خود و دیگران را آغاز نموده است. همان گونه که درختان
نرم و نازک و خو گرفته به محیط­های خوش آب و هوا با کوچک­ترین تغییر آب و هوا خزان
زده می­شوند و قاتلشان همان چیزی است که بدان خو گرفته­اند و آن چیزی جز گوارایی آب
و لطافت هوا نمی­باشد، انسان نیز چنین است.

روان­سازی زندگی؛ نسیم رحمت الهی

سخت­گیری در شؤون مختلف زندگی دنیا که در متون دینی گاه تعبیر به تکلّف شده است،
امری ناپسند و غیر ارزشی است. خداوند متعال به پیامبر اعظم(ص) امر فرمودکه به مردم
بگو: قل مآ أسئلُکُم علیه من أجرٍ ومآ أنا مِن المتکلّفین([۷]) ؛ بگو: مزدی بر
این [رسالت] از شما طلب نمی­کنم و من از کسانی نیستم که چیزی از خود بسازم [و به
خدا نسبت دهم]. ناپسندی تکلّف و سخت­گیری در زندگی را امام سجاد۷ در یکی از دعاها
در ردیف صفات ناپسند همچون حرص، غضب و حسد قرار داده و می­فرماید: اللهمّ
إنی أعوذ بک من هیجان الحرص، و تعاطی الکُلفه و …؛ خدایا به تو پناه می­برم از
حرص و آز بر دنی و … اقدام بر کارهای با مشقت و… .([۸]) و در دعای دیگر
می­فرماید: خدایا مرا مورد مرحمت خود قرار ده تا توفیق ترک به سختی انداختن خویش
در امور غیر سودمند را بیابم.،([۹]) دعا بیانگر این نکته­ی لطیف است که ترک تکلف و
روان­سازی زندگی از جلوه­های رحمت الهی بر بندگان خویش است.

از این رو معصومین: و در رأس آن­ها رسول اعظم(ص) انسان­ها را به آسان گرفتن امور
زندگی و پاسخ آسان به نیازهای جسمانی رهنمون می­سازند تا از نسیم رحمت الهی
بهره­مند گردند. البته تا جایی که این سهل گیری با عقل و شرع و عرف برخاسته از
آینده یا فطرت سالم بشر ناسازگار نباشد.

به بیان دیگر یکی از مشخصه­های زندگی برتر از دیدگاه اسلام، پاسخ­گویی به نیازهای
مادی براساس شناخت حقیقت خویشتن و جایگاه ارزشی حیات دنیوی که از نظر قرآن دارای ۵
مرحله سراب گونه است است تا حقیقت انسانی که به سوی زندگی پایدار در حرکت است، در
پیچ و خم پاسخ­های سخت و دشوار به نیازهای مادی گم نشود و در اثر فشار سخت گیری­های
نابخردانه نابود نگردد.

امام صادق(ع) می­فرماید: خود را به طعامی که پایانش تخلیه، لباسی که پایانش جدایی،
عزّتی که پایانش ذلّت، احترامی که پایانش خشونت و بی­زاری، و زندگی که پایانش حسرت
است، مشغول مساز.([۱۰]) می­توان گفت: مراد حضرت رهبانیت و نفی بهره برداری از این
موارد که نیاز به آن­ها برای بشر از بدیهیات است، نمی­باشد. بلکه با عنایت به تعبیر اشتغال که در روایت آمده از سرگرمی به این امور، و سخت گرفتن در پاسخ­گویی به این
نیازها، نهی شده است، زیرا واژه اشتغال وقتی صادق است که انسان کاری را پیشه خویش
ساخته و به آن سرگرم شود، در چنین حالتی آن کار را شغل انسان می­نامند.