پاورپوینت کامل آداب علم آموزی در حوزه ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آداب علم آموزی در حوزه ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آداب علم آموزی در حوزه ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آداب علم آموزی در حوزه ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

۳۲

اشاره:

ادب در رفتار، آرایش کار و کنش خویش به آرایه­های زیبا و دلپسند است همان­گونه که
ادب در گفتار آراستن سخنان خویش به واژه و ترکیبات نغز و دلنشین می­باشد. گرچه
آرایه­ها به تناسب زمان و زمین و نمود و نگاه رنگ می­گیرند و دل می­برند، اما ضرورت
کاربرد ادب در رفتار و گفتار اگر خود از فطریات بشری نباشد، به یقین ریشه در فطرت
دارد.

به مناسب هفته تربیت و آغاز سال تحصیلی و پس از هفت قرن، بار دیگر به آدابی که شهید
ثانی، مرد دانش و تقوا، ادب و اخلاق، جهاد و اجتهاد و عبادت و شهادت، در کتاب
بی­نظیر خویش: منیه المرید برای دانشیان پروا پیشه و ادب دوست برشمرده و تأکید
ورزیده برای چندمین بار و به اختصار می­نگریم.

و می­نگریم که گویا بیشتر آنان را امروز و برای ما نوشته است. شاید برخی از موارد
مناسب عصر ما و مطابق دانش ما نباشد، اما نگاه به آن­ها نیز در فضای زمانی قرن خود،
یاری­گر ژرف اندیشی ما در دستیابی به آداب مورد نیاز امروز و کار بست آن در رفتار
آموزشی هر روز خواهد بود.

آداب ویژه معلم

الف. آداب شخصی:

۱. تا اهلیت نیافته بر کرسی تدریس ننشیند: إنّ الثمّارَ تمرُ قبل بلوغها طعماً و
هُنّ إذا بلغن عذاب

۲. ارزش علم را پاس دارد و به نااهل نیاموزد، مگر مصلحت دینی یا اضطرار ایجاب کند.

۳. علم و عمل او هماهنگ باشد:

قرآن کریم می­فرماید: أتَأمُرونَ النّاسَ بِالبرِّ وَ تَنسَونَ أنفُسَکُم وأنتم
تَتلوُنَ الْکِتابَ…([۱])

امام صادق(علیه السلام) می­فرماید: من لم یُصدًّق قوله فعله فلیس بعالم.([۲])

۴. خوش اخلاق و با مدارا باشد و در تکمیل صفات نیک تلاش نماید.

۵ . منتظر شاگرد کامل و خالص نباشد، که علم خود خلوص آور است و به هنگام احساس
ناخالصی تلاش در اصلاح نماید.

۶ . به هنگام دستیابی به شاگرد خالص و لایق از آموزش بخل نورزد. امام باقر(علیه
السلام) فرمود: زکاه العلم ان تعلّمه عبادالله.

۷. از ناهماهنگی قول و فعل به شدت بپرهیزد و اگر در مواردی وظیفه ایجاب کرد، ابهام
زدایی کند.

۸ . تا آن­جا که توان دارد در اظهار حق کوتاهی نکند زیرا:

الف. هر عالم وقتی در خانه می­نشیند، مرتکب منکری می­شود.

ب. هر گناهی، در هر جای عالم صورت می­گیرد، علما نیز در آن تقصیر شریکند.

ب. در برخورد با شاگردان:

۱. تربیت او مستمر و مداوم و با رعایت تدریج در تربیت باشد و قدم اول را ـ به ویژه
با ذکر سیره­ی علما ـ اخلاص و زهد قرار دهد.

۲. ترغیب و تشویق به علم و فضل و مقام و درجه­ی عالم و علما نماید، زیرا: و إنّهم
علی منابر من نور یغبطهم الانبیاء والشهداء.

۳. آنان را از اخلاق ناروا و محرمات و مکروهات پرهیز دهد. ابتدا با کنایه و پس از
آن در نهان و سپس آشکارا، وگرنه آنان را طرد کند و همان­گونه که در آموزش دین و
مصالح دینی مواظب آن­ها است در مصالح دنیوی راهنما و مشاور امین آنان باشد.

۴. بزرگ فروشی بر آنان نکند، بلکه متواضع و نرم باشد: وَاخْفِضْ جَناحَکَ لِمَن
اتّبَعَکَ مِن المُؤمِنین([۳])

۵ . سهل­گیر و پرگذشت باشد و به ویژه در القای درس نکات دقیق را روشن و ساده بیان
کند و از نادانی­های شاگردان چشم بپوشد.

۶ . از پرداختن شاگردان به امور و دروس غیر لازم جلوگیری کند و خود پیش­قدم باشد.

۷. حریص بر تعلیم و تربیت شاگردان باشد و تمام کوشش خود را در این راه به کارگیرد.

۸ . شاگردان را ترغیب به استفاده از لحظات عمر نماید و آنان را به کار گیرد و
پرکاران را تشویق و کم کاران را توبیخ نماید.

۹. با طرح نکات تازه­ی علمی اندیشه­ی آنان را بارور و به تکاپو وادارد و با طعنه
زدن استعداد آنان را کُند نکند.

۱۰. حق آنان را ضایع نکند و اگر سخنی به حق گفتند تشویق کند و بپذیرد و به آنان
حسادت نورزد.

۱۱. بین شاگردان فرق نگذارد و اگر کسی لایق تشویق بود به دیگران بفهماند که علت
تکریم، تلاش درسی او بوده است.

۱۲. از بلند پروازی و غرور علمی شاگردان جلوگیری کند و از زیاده روی آنان در زحمت
دادن خود و یا در مطالعه و درس ممانعت کند و نیز آنان را از آموختن مطلب یا کتاب یا
علمی که فراتر از فهم ایشان است بازدارد.

۱۳. اگر در زمینه­ای تخصص دارد رشته­های دیگر را مذمت نکند و رعایت استعداد و آزادی
شاگرد را در انتخاب رشته بنماید.

۱۴. اگر شاگردش به­کلاس دیگری رفت و یا مرید استاد دیگری شد زنهار که ناراحت شودـ
مگر این­که استاد ناصالح باشدـ .

۱۵. اگر یکی از شاگردانش به کمال رسید و قابل افاده شد او را تشویق کند و به تبلیغ
و معرفی او بپردازد و اگر صلاحیت نداشت، منع کند.

ج. آداب آموزشی:

۱. با آمادگی قبلی ـ نسبت به درس و ظواهر خود ـ در مجلس درس حاضر شود.

۲. دعای ویژه هنگام خروج از منزل را فراموش نکند.

۳. تا ورود به­مجلس درس مشغول دعا و ذکر باشد وقبل از شروع دو رکعت نماز بگذاردـ در
مسجد نماز تحیت کافی است ـ .

۴. در مجلس درس با وقار و خشوع و تواضع بنشیند.

۵ . نیت او از آغاز تا انجام اظهار حق و سپاس­گزاری و قدرشناسی از اساتید باشد.

۶ . رو به قبله بنشیند، یا پشت به قبله باشد تا شاگردان رو به قبله باشند.

۷ . جایی بنشیند که همه­ی شاگردان او را ببینند و به هنگام درس زیاد حرکت نکند.

۸ . با همه­ی چهره­ها رو به رو شود و نظر را بر همه معطوف دارد.

۹. فضلا را توقیر و احترام ویژه نماید ـ شاگردان با سابقه و قدیمی را معزّز بدارد ـ
.

۱۰. در آغاز درس چند آیه بخواند، مثل: سوره­ی اعلی و … و استعاذه و حمد و صلوات
بر پیامبر را فراموش نکند.

۱۱. بهترین شیوه در القا و طرح درس را برگزیند.

۱۲. درس­های مهم و شریف را مقدم شمرد.

۱۳. ساعت درس خسته کننده نباشد و خیلی طول نکشد.

۱۴. با آرامش و طمأنینه درس گوید و در شرایط تشویش خاطر یا شدت اندوه و سرور و یا
خواب آلودگی و … درس نگوید.

۱۵. فضای کلاس قابل تحمل باشد، دود و گرد و غبار و صدای زیاد و گرما و سرما، و …
مانع آسایش نباشد.

۱۶. مراعات مصلحت شاگردان را در تعیین زمان درس و ساعت آن بنماید و نیز به هنگام
ضرورت بهترین وقت را صرف مطالعه و تحقیق و کتابت نماید.

۱۷. صدای خود را بیش از مقدار لازم بلند و یا کوتاه نکند: عن النبی(صلی الله علیه
و آله): إنّ الله یحبّ الصوت الخفیض و یبغض الصوت الرفیع.

۱۸. مجلس درس را از همهمه حفظ کند تا به بی­نظمی و غلط منجر نشود.

۱۹. از بی ادبی­ها و بی نزاکتی­ها و بی­انصافی­ها جلوگیری کند.

۲۰. در خطابات رعایت رفق کند و در تقریر اشکال شاگردان به آنان کمک کند.

۲۱. نسبت به تازه واردان و غریبان انبساط خاطر و ملاطفت داشته باشد.

۲۲. در تقریر درس نسبت به افاضل رعایت حال نماید: سکوت موقت برای تردد، تکرار مطلب
برای تازه وارد و …

۲۳. در پاسخ سؤال­هایی که نمی­داند کلمه­ی: نمی­دانم را از یاد نبرد.

۲۴. اگر مطلبی را اشتباه تقریر نمود بلافاصله جبران نماید و به تأمل و تأخیر
نپردازد.

۲۵. پایان درس را به نحوی به اطلاع شاگردان برساند.

۲۶. در پایان ساعت درس نکته­ی اخلاقی یا حکمت آمیزی بگوید تا خشکی و قسوت جای خود
را به خشوع و اخلاص دهد.

۲۷. پایان درس را با دعا زینت دهد و به ائمه و علما و مؤمنین نیز دعا کند.

۲۸. مقداری پس از درس بنشیند: شاید کسی سؤالی داشته باشد و …

۲۹. نماینده کلاس تعیین کند: یک فرد زیرک برای نظم کلاس و یک نفر فاضل برای
پاسخ­گویی به سؤالات بعضی از محصلین.

۳۰. به هنگام برخاستن از مجلس آیات آخر سوره­ی صافات را قرائت کند.

آداب ویژه متعلم

الف. آداب شخصی:

۱. نیک نمودن نیت و طهارت دل از پلیدی­ها تا صلاحیت پذیرش دانش یابد که گفته­اند:
تطییب القلب للعلم کتطیب الأرض للزراعه.

۲. غنیمت شماری تحصیل در