پاورپوینت کامل منشور ماندگار (قسمت هفتم)موضوع وصیت­نامه ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منشور ماندگار (قسمت هفتم)موضوع وصیت­نامه ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منشور ماندگار (قسمت هفتم)موضوع وصیت­نامه ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل منشور ماندگار (قسمت هفتم)موضوع وصیت­نامه ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۳

متن:

اینجانب که نفس­های آخر عمر را می­کشم، به حسب وظیفه شطری از آن­چه در حفظ و بقای
این ودیعه­ی الهی دخالت دارد، و شطری از موانع و خطرهایی که آن را تهدید می­کنند،
برای نسل حاضر و نسل­های آینده عرض می­کنم؛ و توفیق و تأیید همگان را از درگاه
پروردگار عالمیان خواهانم.

توضیح:

موضوع وصیت­نامه­ی حضرت امام(قدّس سرّه) همان چیزی است که خود او پس از پیروزی
انقلاب اسلامی تمام توان خود را در راه تحقق آن به کار گرفت و همه­ی مشکلات را به
خاطر آن به جان خرید و عزیزانی چون مطهری و بهشتی و مفتح و رجایی و چمران و باهنر و
هزاران بسیجی وارسته و مؤمن را فدای آن نمود. همان چیزی که در فراز پیش آن را از
تمامی واجبات بالاتر شمرد.

حضرت امام، انقلاب اسلامی را حیات مجدد اسلام، جلوه­ای از نهضت پر عظمت پیامبر
خاتم(صلّی الله علیه و آله) و مقدمه­ی طلوع فجر انقلاب مبارک حضرت بقیهالله(عج الله
تعالی فرجه) می­دانست([۱]) و دنیا نیز این را باور کرده بود و اقرار می­نمود که با
پیروزی انقلاب ایران، دین و فضیلت دوباره جان گرفت. و امروز پس از بیست و هفت سال
که از پیروزی انقلاب می­گذرد؛ برای کسی در این امر شک نمانده است و امام معتقد بود
که اسلام تا آن­جا اهمیت دارد که افرادی چون پیامبران و ائمه معصوم(علیهم السلام)
در راه آن جان باخته­اند و بنابراین هیچ واجبی، انسانی­تر و الهی­تر از حفظ آن وجود
ندارد.

اهمیت انقلاب اسلامی از نظر امام خمینی(قدّس سرّه) برای آن بود که او آن را یک
امانت الهی می­شمرد، نه دستاورد یک حرکت سیاسی. امانتی که آسمان­ها و کوه­ها از حمل
آن عاجزند و مسلمانان طول تاریخ و مناطق مختلف روی زمین، از زمان رحلت پیامبر و از
آن سوی مراکش تا به آن سوی هند و چین از دسترسی به چنین امانتی محروم مانده­اند و
مبادا که ما امروز حفظ چنین عظمت و افتخاری را سهل شمرده و ناسپاسی کنیم و جزء;
ستمگران جاهل قرار گیریم ـ …إنّهُ کَانَ ظَلُوماً جُهُول([۲]) ـ کسی که
بالای کوه ایستاده، عظمت کوه را تشخیص نمی­دهد و کسی که غرق در نعمت است قدر نعمت
را نمی­داند و کسی که در سایه­ی ولایت و حاکمیت خدا زندگی می­کند شاید از یاد ببرد
که انبیا و اولیای الهی برای تحقق آن چه رنج­هایی را تحمل کرده­اند.

این انقلاب امانتی از رنجدیدگان تاریخ است که برای عدالت و حق و آزادی سوختند،
امانتی از شهداست که در مقابل چشمان ما یکی پس از دیگری از دین و ایمان و معنویت و
حاکمیت اسلام گفتند و نوشتند و با خون خود بر صداقت گفتارشان شهادت دادند. امانت
ملت­های مظلومی است که امروز بی هیچ دلیل و جرمی مورد هجوم دزدان شرف و حیثیت و
ثروت قرار گرفته­اند. امانت مردم ستمدیده­ی افغانستان و عراق و لبنان و فلسطین و
… که به بهانه­هایی واهی و با توهین و تحقیر و تجاوز همه­ی سرمایه­های آنان به
حراج نهاده شده است. به راستی ما با این امانت که یادآور چهره­ی سیلی خورده­ی حضرت
زهرا(علیها السلام) و پای­های در زنجیر بسته­ی امام سجاد(علیه السلام) و
سیاهچال­های تاریک و نمناک امام کاظم(علیه السلام) و …، کوچه­های موشک خورده­ی
جنوب و گورهای دسته جمعی هویزه و سارایوو و کربلا و دجیل عراق است چه می­کنیم؟!

این امانتی که به فاصله­ی دو ماه پس از پیروزی مردم را به حضور آگاهانه و قانونمند
در صحنه فرا خواند و از همان روز لحظه­ای به مردم و آرمان­های آنان پشت نکرد و با
مردم دروغ نگفت و به نیرنگ نپرداخت و جز خود مردم، واقعیت و ظهور و بروزی نداشت.
امانتی که با آمدنش، به مردم ایران استقلال و آزادی و سربلندی بخشید و مستضعفان
جهان را امیدوار ساخت و حاکمیت ارزش­های الهی را عینیت بخشید و به جای تقلید از
هوسبازان و هوسرانان و هواپرستان بر قانون الهی تأکید کرد و جوانان مسلمان را که تا
آن روز ملعبه­ی استعمارگران بودند و جز شهوت و هوس و حیوانیت ولاقیدی و لذت، ارزشی
نمی­شناختند، تا قله­های بلند انسانیت و عظمت عروج بخشید و این­ها بخش کوچکی از
نتایج عظیمی است که در سایه­ی این امانت به دست آمد. و به راستی در طول هفده سال پس
از رحلت امام درصد عمل ما به این وصیت امام(قدّس سرّه) و حفظ این امانت تا چه حد
بوده است؟! یقیناً مخاطب این وصیت تنها مقلدان حضرت امام(قدّس سرّه) نیست و بود و
نبود اسلام در ارتباط با یکایک بندهای این وصیت­نامه است.

رمز پیروزی و تداوم انقلاب اسلامی

متن:

الف. بی تردید رمز بقای انقلاب اسلامی همان رمز پیروزی است؛ و رمز پیروزی را ملت
می­داند. و نسل­های آینده در تاریخ خواهند خواند که دو رکن اصلی آن: انگیزه­ی الهی
و مقصد عالی حکومت اسلامی؛ و اجتماع ملت در سراسر کشور با وحدت کلمه برای همان
انگیزه و مقصد.

شرح:

جریان­های سیاسی غیر الهی به اقتضای منافع و مصالح فردی و گروهی خود گاهی به چپ
متمایل می­شوند و گاهی به راست، خطوط کج و معوجی که در نهایت به بن بست می­رسد. چه
بسا با انگیزه­های مقدس می­آیند و نیروها را به حرکت در می­آورند ولی در میانه­ی
راه هنگامی که به منافع محدودی رسیدند مردم را وسیله­ی اقتدار و هوس خود قرار
می­دهند. تنها خاصیت حرکت­های الهی است که بر صراط مستقیم و از مبدء; الهی آغاز و در
منتهای نامتناهی به پیش می­رود؛ وَ أَنّ هَذَا صِراطِی مُسْتقِیماً فَاتَّبِعُوهُ
وَلا تَتَّبِعوُا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُم عَن سَبِیلِهِ…([۳]) حرکتی که به
خدا مستند و منسوب باشد، ماندگار می­شود و حرکت­های غیر الهی جز کفی بر روی آب
نیست.

حضرت امام(قدّس سرّه) در این فراز ضمن این­که حرکت اسلامی ایران را حرکتی مستند به
خدا می­داند که در اثر اتحاد و به هم پیوستگی مردم مسلمان تحقق یافته است، بر دو
نکته اشاره می­نماید:

۱. رمز پیروزی را خود مردم می­دانند؛ یعنی نیازی نیست تا تحلیل­گران سیاسی کار
وابسته به استکبار بنشینند و در چهره­ی محققان فلسفه اجتماعی رمز و راز پیروزی و
عوامل و انگیزه­های آن را متناسب با فرم­ها و قالب­های ذهنی خود بپرورانند و با
عوامل تبلیغاتی خود حقایق و باورهای قطعی را وارونه جلوه دهند، زیرا آنان که با
فرهنگ ملت­ها و ارزش­های حاکم بر معارف اسلام، بیگانه و از الفبای حکومت اسلامی و
جامعه اسلامی هیچ نمی­دانند چگونه می­توانند به تفسیر و تبیین و تحلیل آن بپردازند،
و نیز آنان که به تعبیر حضرت امیرالمؤمنین(علیه السلام) جز فاصله­ی نثیل و
معتلف([۴]) یا نان و مسکن چیزی نمی­دانند از ملکوت الهی و از شهادت و ایثار و مأدبه
الله و نشستن بر سفره­ی کرامت و