پاورپوینت کامل آداب علم آموزی در حوزه(قسمت دوم ) ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آداب علم آموزی در حوزه(قسمت دوم ) ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آداب علم آموزی در حوزه(قسمت دوم ) ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آداب علم آموزی در حوزه(قسمت دوم ) ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

این ستون از شماره­ی گذشته­ی نامه­ی جامعه را مزیّن به فهرستی از آداب معلم و
متعلم، برگرفته از کتاب “منیه المرید” عالم بزرگوار شهید ثانی(قدس سرّه) نمودیم در
ادامه؛ فصول باقی مانده کتاب را مرور نموده و فهرستی از توصیه­های آن فقیه فرزانه و
ژرف اندیش را در ابعاد مختلف تعلیم و تربیت یادآور می­شویم؛ با تأکید بر این­که
نگاه به برخی از آداب ذکر شده در هر دو شماره و نیز شیوه تقسیم بندی علوم و
رده­بندی آن­ها باید با نظر افراد خبیر و متخصص و متناسب با مقتضای زمان و مکان و
اشخاص مورد توجه قرار گیرد.

آداب کتابت و کتابداری:

۱. تشویق به قلم گرفتن و نوشتن در روایات بسیار است. شخصی از فراموشی به پیامبر
شکایت کرد، آن حضرت فرمود: استعن بیمینک. نوشتن مطلب دو فایده دارد: به حافظه و
حفظ مطلب کمک می­کند، و موجب نشر علم می­شود و به عنوان اثری مفید و ماندگار باقی
می­ماند.

۲. اخلاص نیت در کتابت، از اخلاص در آموزش لازم­تر است؛ زیرا کتابت سند ماندگاری
است که در آینده نیزحجّت می­گردد.

۳. تهیه کتاب­های درسی و غیر درسی لازم، ضروری است همچنان که از جمع­آوری کتب برای
اظهار فضل نمودن باید پرهیز کرد.

۴. عاریه دادن کتاب برای استفاده دیگران ـ به شرط ضرر نرساندن به یکدیگر ـ مستحب
است.

۵ . مراقبت و دقت در نگه­داری کتاب عاریه­ای واجب است، همان­گونه که نباید بیش از
حد نیاز آن را در نزد خود نگه داشت.

۶ . در نوشته­ها و کتاب­های عاریه، اجاره و امانت، فراتر از مورد جواز تصرّف نشود.

۷. پس از مطالعه، یادداشت و نسخه برداری از بازگزاردن کتاب خودداری شود. همچنان که
نباید کتاب و نوشته را روی زمین رها کرد و رفت.

۸ . تا جایی که ممکن است کتاب گشوده را بر روی میز یا رحل قرار دهد و به هنگام
برداشتن و نهادن کتاب احترام آن را ـ به خاطر محتوا ـ نگه دارد.

۱۰. کتاب را؛ کیف و محل نگه­داری دفتر و ورق قرار ندهد، همان گونه که باید توجه
داشت کتاب؛ متکا و سفره و بادبزن و … نیست. و از تا زدن ورق­های کتاب نیز
بپرهیزد.

۱۰. هنگام گرفتن و پس دادن کتاب و دفتر عاریه آن را کنترل کند.

۱۱. به هنگام استنساخ کتاب مذهبی با وضو و طهارت باشد و بر سربرگ “بسم الله الرحمن
الرحیم” بنویسد و مشخصات کتاب را در آغاز و انجام، یادداشت نماید.

۱۲. آداب کتابت و علایم نگارشی و ویرایشی را مراعات کند. تکریم لفظ جلاله و صلوات
پس از نام پیامبر و سلام بر ائمه طاهرین و حتی مؤمنان را به صورت کامل بنویسد و
کلمات و جملاتی را که فاصله انداختن بین ترکیب آن مخلّ معنا می­شود، از هم جدا
نکند، مانند: کلمات متضایف و …

۱۳. اهتمام او برای صحت کتابت بیش از زیبایی در نگارش باشد و… و سرفصل­ها و مطالب
ویژه را با خط دیگری بنویسد.

۱۴. در موارد مشتبه، اعراب و نقطه گذاری را فراموش نکند و پس از کتابت تطبیق نماید.

۱۵. به ویژه در مواردی که جابه جایی حروف موجب تفاوت معنا می­شود، با دقّت مواظبت
نموده و تطبیق نماید.

آداب مناظره:

فصل اول؛ آداب آن

۱. مقصود از مناظره؛ رسیدن به حق، و اظهار حق، و یاری حق باشد، نه اظهار علم و
پیروزی در بحث و استدلال.

۲. برای او مناظره در خلوت بهتر از جلوت باشد؛ زیرا هم فکر آماده­تر و متمرکزتر است
و هم زمینه­ی درک حق مهیّاتر.

۳. در واقع قصد هدایت داشته باشد و مقابل خود را دشمن نپندارد، بلکه هم مباحثه و
مناظره را یاوری بداند که به همراه او برای استنباط حق می­کوشد.

۴. مقابل خود را از بیان دلیل منع نکند و به شبهه نیندازد، بلکه بر عکس، دلیل او را
تبیین و تحریر کند و سپس به نقد بپردازد.

۵ . با صاحب نظران مناظره کند و قصدش اغفال جاهلان و تهی­دستان ـ فقیر علمی ـ
نباشد.

فصل دوم؛ آفات و خطرهای مناظره

مناظره­ای که به قصد افشاگری و پیروزی بر طرف مقابل و … باشد، منبع تمامی رذایل
است؛ همچون شراب که زمینه­ساز همه گناهان است. مهم­ترین رذایلی که به دنبال آن پیدا
می­شود، عبارت است از:

۱. استکبار در برابر حق و مرء و جدال. همچنان که رسول اعظم(صلی الله علیه و آله)
می­فرماید: ذروا المرء فإنّ أول مانهانی عنه ربّی بعد عباده الاوثان، المرء.

۲. ریا و خودنمایی که دردی بی درمان و مرضی سهمگین و شرک خفی است.

۳. خشم و غضب که انسان به هنگام مناظره بیشتر گرفتار آن می­شود.

۴. حقد و کینه که پیامد خشم است؛ زیرا در صورت عدم امکان تشفی خشم، کینه به دل راه
پیدا می­کند.

۵ . حسد که نتیجه و پیامد حقد و عقده گشایی است.

۶ . قطع ارتباط و قهر کردن دو مؤمن از یکدیگر.

۷. فراهم شدن زمینه و فضای دروغ و غیبت و طعنه و استهزاء و سبّ و …

۸ . بروز کبر و ترفع و خود برتر بینی.

۹. تجسّس و تتبع لغزش­های دیگران برای به رخ کشیدن آن­ها و به زانو درآوردن فرد
مقابل مراء.

۱۰. خوش­حال شدن از شکست و تحقیردیگران و اندوهگین شدن از خوش­حالی آنان.

۱۱. خودستایی و به خود نازیدن.

۱۲. نفاق و دو رویی ـ در ظاهر سلام و ملاطفت دارد، ولی در دل، قصد غلبه بر او و
شکست او را می­نماید ـ .

به هر حال علم بی هدف و بی­کار نیست؛ یا انسان را بدبخت می­کند