پاورپوینت کامل سیره­ی تبلیغی رسول اعظم(صلی الله علیه و آله ) ;قسمت اول ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیره­ی تبلیغی رسول اعظم(صلی الله علیه و آله ) ;قسمت اول ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیره­ی تبلیغی رسول اعظم(صلی الله علیه و آله ) ;قسمت اول ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیره­ی تبلیغی رسول اعظم(صلی الله علیه و آله ) ;قسمت اول ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

۶۲

اشاره:

در مطالعه­ی سیره تبلیغی رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله ) مباحثی گسترده قابل طرح است که برخی از
آن­ها کلامی و بعضی تفسیری و قسمتی نیز تاریخی است. از مباحث مهمی که اخیراً نیز در
برخی محافل و دیدگاه­ها ایجاد چالش نموده است؛ هدف از رسالت پیامبران الهی و به
ویژه پیامبر خاتم۹ است.

به راستی انگیزه دعوت انبیا چه بوده است؟ تشکیل حکومت و تأسیس نظام سیاسی یا دعوت
به خدا و معاد و به تعبیر روشن­تر: دعوت به خدایی در آسمان­ها و دست شسته از کار
آفرینش و آخرتی که پس از پایان دنیا آغاز خواهد شد؟ دعوت به خدا و فضایل اخلاقی
فردی، و یا دعوت به خدا و معاد به معنای نگاهی همه جانبه به تمامی ابعاد هستی از
آغاز تا انجام و از روح انسان تا جسم او و از زندگی فردی تا اجتماعی او؟!

دومین محور بحث ناظر به این است که شیوه دعوت و ابلاغ انبیا چگونه بوده است؟ آیا
همه­ی آنان از شیوه واحدی بهره برده­اند و یا شیوه­های گوناگون داشته­اند؟ و آیا
شیوه­ی دعوت پیامبر خاتم۹ با رحمت و تشویق و هدایت و انتخاب همراه بود یا با خشونت
و قهر و اکراه و اجبار؟ آیا آن حضرت در دعوت خود از تدبیر و تدریج و تدبر و تعقل
بهره می­گرفته است یا از الزام و تعبد و تهدید؟ در سومین بخش این مباحث باید به
بررسی برخی ویژگی­های روحی و خصلتی پرداخت که پیامبران الهی را در تبلیغ و ابلاغ
رسالت الهی به گونه­ی ابزاری مؤثر یاری می­رسانده­اند. ویژگی­هایی چون: اخلاص،
شکیبایی، شرح صدر، استغنا و … و در فصل آخر و پایانی نیز باید ویژگی­های رفتاری
را برشمرد که آنان را در انجام تکلیف بزرگ رسالت به گونه­ی یک طرح اجرایی کلان و از
جایگاه مهندسی بسیار ماهر و هوشمند در اجرای فازهای به هم پیوسته­ی بنای بزرگ دعوت
موفقیت را قرین آنان می­ساخته است.

هدف رسالت

این بخش را با نقل سخنی از شهید مطهری(ره) به اختصار مرور نموده و بررسی جامع را به
فرصتی مناسب وا می­گذاریم. شهید مطهری با استناد به آیه­ی: (یَا أیُّهَا النَّبِیُّ
إنّا أرْسَلْناکَ شَاهِداً وَمُبَشِّراً وَنَذیر وَدَاعِیاً إلَی اللهِ
بِإذْنِهِ وَسِراجاً مُّنیر)([۱]) و نیز آیه­ی: (لَقَدْ أَرْسَلْنَا
بِالْبَیِّناتِ مَعَهُمُ الْکِتابَ وَالْمِیزانَ لِیَقومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ
…) ([۲]) و طرح این سؤال که: آیا هدف اصلی پیامبران خداشناسی و خداپرستی بوده و
عدل و قسط مقدمه است؟! یا هدف عدل و قسط است و شناخت و پرستش خدا وسیله است؟! به
تعبیر دیگر: آیا هدف رسالت، توحید نظری و عملی فردی است یا توحید عملی اجتماعی؟ در
پاسخ سه نظر را مطرح می­کند:

۱. این­که گفته شود پیامبران در هدف خود ثنوی بوده­اند؛ یعنی دو مقصد جداگانه
داشته­اند: یک مقصد تأمین سعادت اخروی و دیگری تأمین سعادت دنیوی.

۲. و نیز گفته شود که هدف آنان توحید اجتماعی بوده است و توحید فردی مقدمه­ی آن به
شمار آمده است.

۳. بر عکس نظر دوم را طرح نموده و بگوییم: اقامه­ی عدل و قسط و نفی ظلم و تبعیض و
… ارزش ذاتی ندارند و بذاته، کمالی شمرده نمی­شوند، بلکه این­ها شرایط وصول به
کمالند و نه خود کمال. شهید مطهری در پایان کلام می­فرماید: غایت انسان و کمال او
و بلکه غایت و کمال تمامی موجودات در حرکت به سوی خدا خلاصه می­شود و بس. و ادعای
ثنوی بودن هدف پیامبران شرک است؛ همچنان­که ادعای فلاح دنیوی بودن هدف آنان، ماده
گرایی است، اگرچه ارزش­های اجتماعی مقدمه و وسیله است، اما ـ برخلاف نظریه سوم ـ
خود آن­ها فاقد ارزش ذاتی نیستند. این اهداف همانند یک سنگ برای عبور از نهر نیست
که پس از عبور ارزش نداشته باشد، بلکه همانند کلاس­های پیش نیاز و مقدماتی برای
رسیدن به کلاس­های بالاتر است؛ به تعبیر دیگر مقدمه مرتبه­ی ضعیفی از ذی المقدمه
است.([۳])

شیوه­ی ابلاغ رسالت

در این بخش نیز به سخنی از مفسر کبیر قرآن حضرت علامه طباطبایی۱ متبرک شده توضیح
جامع را به فرصتی دیگر وا می­گذاریم. علامه طباطبایی۱ در ذیل آیات ۶ ـ ۲ سوره­ی
نساء بحث مفصلی آورده که مقدمه­ی آن در مورد شیوه­ی دعوت اسلامی است. ایشان
می­نویسد:

جامعه­ی جاهلی در باطل و فساد فرو رفته و دین الهی در پی حاکمیت حق و طهارت ارواح
از لوث شرک و تزکیه روح و رفتار و اصلاح مجتمع بود. بنابراین: واقعیتی که در
جامعه­ی جاهلی بروز و ظهور داشت و آنچه که دین اسلام در پی آن بود در دو نقطه­ی
مقابل و در دو قطب مخالف قرار داشت! آیا پیامبر می­توانست با استمالت از بعضی و
همراهی با برخی دیگر راه تسامح در پیش گیرد و به پشتوانه­ی گروهی از اهل کفر گروهی
دیگر را جذب نموده و به تدریج پیش رود و به تعبیر صریح­تر برای رسیدن به هدف از هر
وسیله­ای بهره گیرد؛ زیرا که گفته­اند: إنّ اهمیه الغایه تبیح المقدمه و إن کانت
محظوره ؛ همان شیوه­ای که سیاست بازان حرفه­ای در رفتار سیاسی خود به کار می­گیرند
که گرچه شیوه­ای بسیار موفق است، اما کاربرد آن برای دستیابی به اهداف الهی و
متعالی ناکارآمد است؛ زیر اهداف زاییده­ی مقدمات و ابزارند و مقدمه­ی باطل
نمی­تواند نتیجه­ای حق پرورش دهد. از همین رو در بسیاری از موارد خدای بزرگ،
پیامبرِ خود را از مداهنه و تسامح با مشرکان بر حذر می­دارد و به جای آن به رعایت
تدریج و مدارا در اصل دعوت و در برخورد با مخاطبان و نیز در اجرای احکام رو
می­آورد. در مورد اخیر رسول گرامی اسلام نخست از دعوت زبانی و با رعایت همه ابعاد
تربیتی و اخلاقی آغاز نمود. و آن­گاه که سخنان هدایت­گرانه و آگاهی بخش او تأثیر
نکرد راه مبارزه منفی و مهاجرت و دوری از کفار و مشرکان را در پیش گرفت و سرانجام
برای دفاع از حق مؤمنان و مقابله با تجاوز و ستم کافران به جهاد و مبارزه روی آورد.

یکی از امتیازات شکوهمند و سرافرازی­های دین مقدس اسلام رعایت مراتب فوق در طرح
دعوت اسلامی است. شیوه­ی نخست برای رسول خدا۹ یک اصل، و دو مرحله­ی بعدی یک استثنا
بود که تنها در صورت ناکارآمدی شیوه­ی نخست به راه دوم و در نهایت به راه سوم روی
می­آورد.

از نارواترین سخنان این است که گفته­اند: اسلام دین شمشیر است و با منطق و تعقل
بیگانه است! در صورتی که هم قرآن کریم و هم سیره­ی رسول خدا۹ و تاریخ اسلام گواه
ناروایی این تهمت است و شگفت این­که برخی از گویندگان این سخن خود از یاران
کلیساهایی هستند که قرن­ها محکمه­ی تفتیش عقاید تشکیل داده و به نمایندگی از خدا در
روی زمین جهنمی­ از آتش می­افروختند و هر کس را که بر خلاف مذاق تفکر کلیسا سخن
می­گفت به آتش می­افکندند. مأمورین کلیسا شهر به شهر و روستا به روستا می­رفتند و
هر دانشمندی را که به فرمول تازه­ای در علوم طبیعی و ریاضی دست می­یافت، به محکمه
می­کشیدند و زنده زنده می­سوزانیدند و بعضی دیگر از آنان همان مدعیان آزادی و تمدن
و حقوق بشر هستند، جنگ افروزان جنگ­های بزرگ جهانی و زیر و روکنندگان دنیا، همان­ها
که برای منافع پوشالی و نامشروع خود از آن سوی دنیا طرح تقسیم کشورها را صادر
می­کنند… به راستی که انسان در برابر پروردگارش سخت ناسپاس است!!

اسلام هیچ­گاه از روی رغبت و اختیار روی به شمشیر نیاورده است. این دشمنان اسلام
بوده­اند که او را وادار نموده­اند برای دفاع از حق خود دست به شمشیر ببرد. این قرن
روشن­گری و تمدن و حقوق بشر است که کشتار زنان و کودکان و سالخوردگان و بیماران و
… بمباران­های شبانه را شیوه­ی خود ساخته و روز به روز صفحه­های تنفرآورتری از آن
را به صحنه می­کشد.([۴])

ویژگی­های روحی

فرستاده­ی هر شخص نشانه­ای از خصال و کمال خود اوست و خدای بزرگ برای رسالت خود
همواره بهترین بندگانش را برگزیده است و بهترین آنان را خاتم پیامبرانش قرار داده
است. فهم کامل و شمارش تمام خصلت­های آن یگانه­ی آفرینش نه در دسترس دیگران است و
نه در توان آنان. در این قسمت تنها به برخی از ویژگی­ها می­پردازیم که در قرآن کریم
یا احادیث معصومین: به آن­ها تصریح شده است.

۱. سعه­ی صدر؛ همین که مسؤولیت پیامبری بر دوش حضرت موسی نهاده شد بی­درنگ از
خداوند درخواست شرح صدر نمود و عرض کرد: (… ربّ اشْرَحْ لِی صَدْری)([۵]) و
خداوند به خاطر شرح صدر بر پیامبر خاتم۹ منّت نهاد و به او فرمود: (ألم نَشرحْ لَکَ
صَدْرَک) تا همواره با روحی خستگی ناپذیر و اندیشه­ای به فراخنای تاریخ و حوصله­ای
سرشار به استقبال ناملایمات و دشواری­ها رود. او خود فرمود: بیشترین دعای من و
پیامبران پیش از من در عرفه این است: الّلهمّ اجعل فی قلبی نوراً و فی سمعی نوراً
و فی بصری نوراً. اللّهمّ اشرح لی صدری و یسّرلی أمری([۶]).

۲. شکیبایی و بردباری؛ خداوند متعال پس از یاد کرد مقام امامت، ویژگی آنان را
بردباری و یقین می­شمرد و در عین حال به رسول خاتم فرمان می­دهد که: (فَاصْبِرْ
کَمَا صَبَرَ أُوْلُوا الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلاَ تَسْتَعْجِل…) ([۷]) و سپس
به او هشدار می­دهد که: (فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلاَ تَکُن کَصَاحِبِ
الْحوتِ…) ([۸])؛ پس در ‍]امتثال] حکم پروردگارت شکیبایی ورز، و مانند همدم ماهی
(= یونس) مباش؛ [ناشکیبایی مکن]… و حضرت صادق(علیه السلام) می­فرماید: خداوند جز آزمایش
شدگان با ایمان را بر دانش خویش آگاه نمی­کند و از این­رو پیامبرش را مأمور نمود تا
بر آزار مردمش شکیبا باشد و جز به دستور خدا با آنان نجنگد.([۹])

۳. اخلاص و بی­نیازی؛ تمامی پیامبران و خاتم