پاورپوینت کامل فریضه­ی علم; دست­نوشته­ی منتشر شده از استاد شهید آیهالله مرتضی مطهری(ره) ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل فریضه­ی علم; دست­نوشته­ی منتشر شده از استاد شهید آیهالله مرتضی مطهری(ره) ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل فریضه­ی علم; دست­نوشته­ی منتشر شده از استاد شهید آیهالله مرتضی مطهری(ره) ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل فریضه­ی علم; دست­نوشته­ی منتشر شده از استاد شهید آیهالله مرتضی مطهری(ره) ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

۴۶

اشاره:

متن ذیل گزیده­ای از یادداشت­های منتشر نشده­ی استاد شهید آیهالله مطهری(ره) است که به
تقاضای دفتر نشریه نامه­ی جامعه از سوی شورای نظارت بر نشر آثار استاد شهید مرتضی
مطهری در اختیار گزارده شد. ضمن تشکر و قدردانی از آن شورای محترم، خداوند متعال را
بر این توفیق شاکر و سپاسگزاریم. نامه­ی جامعه

خداوند در قرآن کریم به پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله ) می­فرماید: از خداوند فزونی علم بخواه.([۱])
پیغمبر اکرم(صلی الله علیه و آله ) فرمود: بر هر مسلمانی واجب است که علم طلب کند تا دانا گردد، همانا
خداوند طالبان علم را دوست می­دارد.([۲])

در یکی از جنگ­ها مسلمانان از دشمن اسیر گرفتند. طبق معمول از اسیران مبلغی پول به
عنوان فدیه گرفته می­شد و آن­ها آزاد می­شدند. رسول خدا از اسیران سؤال کرد: آیا
سواد دارید یا نه؟ بعضی از آن­ها با سواد بودند. فرمود: فدیه­ی شما این است که به
افرادی از مسلمانان درس بدهید و آن­ها را با سواد کنید.

علم دو جنبه دارد:

الف. یکی این­که در ذات خود شرف و کمال است. دانستن طبعاً بر ندانستن شرف دارد.
دانستن نور است و ندانستن ظلمت، دانستن هستی است و ندانستن نیستی. نور بر ظلمت و
هستی بر نیستی بالطبع مقدّم است. عالی­ترین استعداد انسان این است که می­تواند تا
اندازه­ای از حقایق جهان با خبر گردد و قوانین جهان را بشناسد. خداوند در نهاد بشر
غریزه­ی دانش­خواهی و حقیقت جویی قرار داده است. اگر کسی زورمندی را به خاطر زورش
یا ثروتمندی را به خاطر ثروتش احترام کند، در نظرها پست و شایسته­ی ملامت شمرده
می­شود، ولی اگر دانشمندی را به خاطر دانشش یا پاکدامنی را به خاطر امانت و درستی و
پاکدامنی­اش احترام کند در نظرها کار پسندیده­ای انجام داده است؛ زیرا احترام
زورمند به خاطر زور نشانه­ی جبن و ترس یا تملّق و چاپلوسی است و احترام ثروتمند به
خاطر ثروتش نشانه­ی طمع و آزمندی است، اما احترام دانشمند به خاطر دانش نشانه­ی
دانش­خواهی و حقیقت جویی است و احترام پاکدامن و پارسا به خاطر پاکدامنی و پارسایی،
نشانه­ی علاقه به تقوا و پارسایی است.

ب. دیگر این­که علم بهترین وسیله­ی زندگی است، قدرت و توانایی است؛ سلاحی است که
خداوند به بشر داده تا در نبرد زندگی، خود را حفظ کند. اگر به شیر، دندان­ها و
چنگال­های نیرومند و به آهو پای دونده و به پرندگان پر و بال داده شده، به بشر عقل
و علم داده شده است. به وسیله­ی علم است که می­توان با بیماری­ها و میکروب­های
کشنده و با فقر و تنگدستی و با ظلم و ستمکاری مبارزه کرد. رسول اکرم(صلی الله علیه
و آله) فرمود:

همانا به وسیله­ی علم است که خداوند اقوامی را بلند می­کند و پیشوای دیگران قرار
می­دهد. دیگران آثار آن­ها را اقتباس می­کنند و به عمل آن­ها هدایت می­یابند و از
فکر آن­ها استفاده می­برند. علم، حیات دل­ها و نور چشم­ها و نیروی بدن­هاست. علم
آدمی را به جایگاه نیکان و درجات عالی دنیا و آخرت می­رساند.([۳])

کار در اسلام

رسول خدا۹ فرمود: خداوند مؤمنی را که شغل و حرفه­ای داشته باشد، دوست
می­دارد([۴]) و نیز فرمود: به لعنت خدا گرفتار است آن­کس که سنگینی خود را در
زندگی به دوش دیگران بیندازد([۵]) ؛ یعنی کار نکند و بخواهد بی­کار بگردد و از
محصول کار دیگران زندگی کند. همچنین فرمود: آن کس که برای تأمین زندگی خود و
عائله­اش کار و کوشش می­کند، مانند کسی است که در راه خدا جهاد می­کند.([۶]) در
حدیث است که وقتی در حضور رسول خدا از کسی تعریف می­کردند، می­پرسید: کارش چیست؟
اگر می­گفتند بی­کار است، می­فرمود: سَقَطَ مِنْ عَیْنی.([۷])

فریضه­ی کار

یکی از فریضه­ها و واجب­ها برای هر کس کار است. خداوند از آدم بی­کار بیزار است.
برخی از مردم گمان می­کنند که کار فقط برای مردم فقیر لازم است تا به این وسیله
بتوانند به زندگی ادامه دهند، ولی کسی که مثلاً ثروت بادآورده دارد، نیازی به کار
ندارد، در حالی که چنین نیست؛ زیرا هر کس بیش از هر چیز متعلق به اجتماع است.

کار؛ فریضه­ی اجتماعی

کسی که در پرتو اجتماعی خوش و مرفّه زندگی می­کند، باید به جامعه­ای که در آن زندگی
می­کند خدمتی هم انجام دهد. پس، از نظر وظیفه چنین نیست که کار، تنها وظیفه­ی
تهی­دستان و محتاجان است. ثروتی که هر انسان در اختیار دارد و کالایی که مصرف
می­کند، به عقیده­ی مارکسیست­ها تمام یک کارِ متراکم است و از نظر دیگران مقداری از
آن کارِ متراکم است. پس کسی که کار متراکم اجتماع را مصرف می­کند، باید کار هم
بکند.

کار؛ معیار بازیافتن شخصیت­ها

گذشته از نظر وظیفه­ی اجتماعی، از نظرهای دیگر برای هر کس کار و فعالیت و عمل
لازم است؛ زیرا اولاً: هر کس تا دست به کار و فعالیت نزند و اثری از وجود خود
نبیند، نمی­تواند خود را تجربه کند و بازیابد، نمی­تواند بفهمد آیا از خودش اثر و
هنری ساخته هست یا نیست؟! تنها در پرتو کار و فعالیت است که آدمی به استعدادهای
نهفته­ی وجود خود پی می­برد و به خودش ایمان و اعتقاد پیدا می­کند و شخصیت خود را
باز می­یابد و به عبارت دیگر کار است که هر کس را به خودش می­شناساند و به عبارت
رساتر؛ کار سبب می­شود که انسان خودش را کشف کند و این مهم­ترین و بالاترین
کشف­هاست.

سلب اعتماد از پول و پارتی و دار و دسته، و اعتماد به لیاقت خود

پیش از آن­که انسان دست به کاری بزند و اثری از خود ظاهر سازد، اتکا و اعتمادش یا
به ثروت بادآورده، یا به باند و دار و دسته، یا به خویشان و فامیل است؛ یعنی
تکیه­اش به چیز دیگر است، اما همین که در نتیجه­ی کار و فعالیت، اثر و هنر خویش را
مشاهده کرد، به شخص خویش امیدوار می­شود و قائم به نفس می­گردد، یعنی در قلب خود را
نیازمند و متکی به چیز دیگر یا کس دیگر نمی­بیند؛ پس کار، صاحب کار را به خود مؤمن
و معتقد معرفی می­کند. به عبارت دیگر انسان با کار، خود را تجربه می­کند و به عبارت
بهتر به وسیله­ی کار، خود را کشف می­کند.

کار و سلامت

دیگر این­که کار به بدن سلامت و نیرو می­بخشد. سلامت بزرگ­ترین نعمت­هاست و به سبب
سلامتی است که انسان می­تواند از لذت و سعادت برخوردار گردد. استعمال و عدم
استعمال، احیاناً عضوی را خلق و عضوی را حذف می­کند، تا چه رسد که عضوی را قوی یا
ضعیف کند.

کار؛ مانع بروز جنایت

سوم این­که کار و فعالیت صحیح مانع بروز گناه و معصیت و جرم و جنایت می­گردد. بدن
آدمی به مقداری حرکت و جنبش و عمل احتیاج دارد. نیروی کار و حرکت به صورت متوالی در
بدن ذخیره می­گردد. انسان ـ و بلکه همه­ی ذی حیات­ها ـ برخلاف جامدها دائماً در حال
کسب انرژی است و نیاز به مبادله دارد، برخلاف یک قطعه آهن یا سنگ. اگر انسان کار
صحیح انجام دهد و نیروهای ذخیره شده را در مجرای صحیح مصرف کند، بدن آرام می­گیرد و
گرنه خود به خود آدمی به کارهایی وادار می­شود که گناه و معصیت و جرم و جنایت
شناخته می­شود. برخی از مردم در اثر بی­کاری غیبت کن و سخن چین و فتنه انگیز
می­گردند و برخی دیگر قاتل و جانی بار می­آیند.

گناه؛ نوعی انفجار

دانشمندان گفته­اند: بسیاری از گناهان و معاصی و جرم و جنایت­ها در حقیقت یک نوع
انفجاری است در وجود عامل آن­ها، مانند انفجار دیگ بخار که هیچ گونه منفذی نداشته
باشد. و اگر کسی راه همه گونه فعالیت صحیح را به روی خود ببندد، خواه ناخواه به
گناه وادار خواهد شد؛ زیرا در اثر فشار طبیعت و احتیاج به حرکت، اراده را از دست
خواهد داد و جنایتی از او بروز خواهد کرد.

کار و سرگرمی فکر، مانع هجوم هوس­ها و خیالات شیطانی

مغز انسان و قوه­ی خیال انسان سرگرمی می­خواهد. تا وقتی که آدمی به کاری سرگرم است،
نیروی مغز و قوه­ی خیال متوجه اوست، و اگر این سرگرمی از بین برود خیالات شیطانی و
وسوسه­ها و هوا و هوس­ها جای آن را پر خواهد کرد. حضرت علی(ع) فرمود: نفس را اگر
مشغول نداری و سرگرم نکنی، او تو را به خود مشغول خواهد کرد.([۸]) پس کار است که
سرگرمی صحیح می­آورد و روح و فکر را از هرزگی باز می­دارد. به عبارت دیگر نوعی خلأ
جسمی و نوعی خلأ روحی در آدمی هست که فقط کار آن را پر می­کند.

کار؛ معلم و آموزنده است و به عقل، قوّت و انتظام می­بخشد

چهارم این که کار، معلم و آموزنده است. آدمی علم خود را از عمل به دست آورده است.
آدمی هرچه بیشتر کار و عمل کند، بر معلومات و اطلاعات و تجربیّاتش افزوده
می­گردد.([۹]) کار به عقل، قوّت و انتظام می­بخشد. در اثر کارهای مقرون به تجسس و
کاوش است که عقل آدمی به نظام