پاورپوینت کامل منشور ماندگار شرح وصیت نامه ی امام خمینی(ره) ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل منشور ماندگار شرح وصیت نامه ی امام خمینی(ره) ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل منشور ماندگار شرح وصیت نامه ی امام خمینی(ره) ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل منشور ماندگار شرح وصیت نامه ی امام خمینی(ره) ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

ستایشی به جا و بی نظیر

متن:

من با جرأت مدعی هستم که ملت ایران و توده ی میلیونی آن در عصر حاضر بهتر از ملت
حجاز در عهد رسول الله(ص) و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین و حسین بن علی:، می
باشند. آن حجاز که در عهد رسول الله(ص)، مسلمانان نیز اطاعت از ایشان نمی کردند و
با بهانه هایی به جبهه نمی رفتند ـ که خداوند تعالی در سوره ی توبه با آیاتی آن ها
را توبیخ فرموده و وعده ی عذاب داده است. و آن قدر به ایشان دروغ بستند که به حسب
نقل، در منبر به آنان نفرین فرمودند. و آنان اهل عراق و کوفه با امیرالمؤمنین آن
قدر بدرفتاری کردند و از اطاعتش سرباز زدند که شکایات آن حضرت از آنان در کتب نقل و
تاریخ معروف است. و آن مسلمانان عراق و کوفه ـ که با سیدالشهداء(ع)، آن شد که شد. و
آنان که در شهادت دست آلوده نکردند، یا گریختند از معرکه، و یا نشستند تا آن جنایت
واقع شد.

شرح:

حضرت امام در فراز پیش دو ویژگی آگاهی و هوشیاری مردم و حضور آنان در صحنه را شرط
تأثیر نبخشیدن و بی اثر ماندن کارشکنی ها و شایعات اشکال تراشان ذکر فرمود. در این
فراز با توجه به همان دو ویژگی مهم که خدای متعال به یمن وجود حضرت امام، آن ها را
به مردم مسلمان ایران عنایت کرده است، زیباترین تمجید و ستایش را از مردم، اظهار
نمود.

سخنان حضرت امام در این فراز یادآور ستایش های روح نوازی است که برخی معصومین: نسبت
به تعدادی انگشت شمار از یاران خود داشتند. به ویژه سخنان حضرت سیدالشهدا در شب
عاشورا که جملاتی با همین مضامین است. آن حضرت در شب عاشورا و پس از قطعی شدن
برخورد نظامی، جلسه ای با یاران خود تشکیل داد و فرمود: أمّا بعد فإنّی لا أعلم
أصحاباً أوفی ولا خیراً مِنْ أصحابی ولا أهل بیت أبرّ ولا أوصل من أهل بیتی فجزاکم
الله عنّی خیر؛ این سخن امام حسین(ع) ناظر به ۷۲ نفر است که بارها در معرض
امتحان قرار گرفته و با آگاهی تمام در صحنه ی عاشورا حضور یافتند، اما حضرت
امام(ره) این ستایش را نثار همه ی مردم ایران اسلامی می نماید؛ یعنی اکثریت قریب به
اتفاق کسانی که جز پیروزی انقلاب اسلامی و حاکمیت دینی دغدغه ای ندارند و به تعبیر
حضرت امام: از ابتدای نهضت تا انقلاب عظیم اسلامی و از انقلاب تا پیروزی و از روز
پیروزی تا امروز، دلیرانه و سخاوتمندانه در تمام صحنه های انقلاب با جان و دل حاضر
بوده و هستند، و از حریم اسلام عزیز و کشور خویش دفاع نموده، ملتی که جوان های او
در جبهه ها نماز شب می خواند و جهاد فی سبیل الله می کند و این جهاد را برای خودش
فخر می داند و زندگی ننگین فرصت طلبی و راحت طلبی را به کنار زده است….

در رابطه با مقایسه ای که حضرت امام(ره) با اشاره به تاریخ صدر اسلام متذکر می شود،
تنها به چند خاطره ی کوچک از دوران رسول خد(ص) که آغاز راه بود و همه با وحی مرتبط
بودند و هنوز شبهات و تردیدها رخ ننموده بود، می پردازیم:

همه می دانیم که بسیاری از مسلمانان، تمامی کسانی را که حتی یک لحظه حضور در محضر
پیامبر خدا را درک کرده اند صحابی و در نتیجه مجتهد عادل ـ مفهومی در حد عصمت ـ می
شمارند. نووی می نویسد: کلّ مسلم رأی رسول الله ولو للحظه ـ فهو صحابی ـ و هذا
هوالصحیح فی حدّه و هو مذهب ابن حنبل والبخاری والمحدثین کافه و ابن حجر می نویسد:
اتفق أهل السنه علی أنّ الجمیع عدول و لم یخالف فی ذلک إلاّ شذوذ من المبتدعه. و
این را نیز می دانیم که در جریان جنگ احد از مجموع هزارنفری که برای جنگ حرکت
کردند، سیصد نفر از میانه ی راه برگشتند ـ راستی اینان چه کسانی بودند و چه نام
داشتند؟! ـ و در جنگ نیز حدود چهل نفر از فرمان پیامبر رسماً سرپیچی کرده و باعث
شکست مسلمانان و شهادت شخصیت هایی چون حمزه شدند و بالاخره جز تعدادی اندک ـ حدود
دوازده نفر ـ باقی مسلمانان رزمنده گناه کبیره مرتکب شده و از میدان جنگ گریختند و
به دعوت و ندای پیامبر نیز اعتنا نکردند؛ همچنان که قرآن می فرماید: (إذْ
تُصْعِدُونَ وَلاَ تَلْوُونَ عَلَی أحَدٍ وَالرَّسُولُ یَدْعُوکُمْ فِی
أخْرکُمْ…) و این حادثه نه آغاز ماجرا بود، و نه انجام آن. صحابه ی عادل و مجتهد
همان هایی بودند که قرآن می گوید: (وَإذَا رَأوْاتِجَارَهً أوْلَهْواً انفَضُّوا
إلَیْهَا وَتَرَکُوکَ قَآئِماً …) وقتی یک کاروان تجاری یا کارناوالی فرهنگی وارد
شهر می شد، نماز جمعه را ترک نموده و پیامبر را تنها می گذاشتند، جابربن عبدالله می
گوید: در حال نماز بودیم که کاروان تجاری آمد، همه رفتند جز دوازده نفر. و عده ای
دیگر از مسلمانان در مقابل دعوت پیامبر برای شرکت در جهاد عذر می آوردند:
(سَیَقُولُ لَکَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الأعْرَابِ شَغَلَتْنَا أمْوَالُنَا
وَأهْلُونَا فَاسْتَغْفِرْلَنَا یَقُولُونَ بِألْسِنَتِهِم مَّا لَیْسَ فِی
قُلُوبِهِمْ…) ، بهانه برای پیامبر می آوردند و ادای مؤمنان را درآورده، از
پیامبر درخواست دعا می نمودند و نیز در میان صحابه کسانی بودند که حکم صریح پیامبر
را در جریان صلح حدیبیه نپذیرفتند و در رسالت پیامبر شک نمودند. و عده ای دیگر وقتی
زمینه را مناسب دیدند، پایگاه نفاق و مقابله با پیامبر ساختند و از راه مسجد وارد
مبارزه با او شدند: (والَّذِینَ اتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِراراً وَکُفْراً
وَتَفْرِیقَا بَیْنَ الْمُؤْمِنینَ و…) ؛ و وقتی برای حرکت به سمت تبوک یا غزوه
های دیگر دعوت می شدند، گوش هایشان سنگین می شد: (یَاأیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا
مَالَکُمْ إذَا قِیلَ لَکُمُ انفِرُوا فِی سَبِیلِ اللهِ اثَّاقَلْتُمْ إلَی
الأرْضِ أرَضِیتُم بِالْحَیَوهِ الدُّنـْیا فِی الآخِرَهِ…) ؛ چرا وقتی به جهاد
در راه خدا دعوت می شوید، سنگین بر زمین می مانید؟! و شاید اگر اعتراضاتی را که به
پیامبر شده و یا مخالفت هایی که با نظر صریح ایشان شده است شمارش نماییم از صد مورد
بگذرد. اینان حتی از دروغ بستن به پیامبر ابا نداشتند؛ تا جایی که پیامبر هشدار داد
که: لا تکذّبوا علیّ فإنّه من کذب علیّ فلیلج النّار و عده ای برای توجیه و تبرئه
آنان گفتند: انّما الکذب علی من تعمّد؛ یعنی اگر کسی به سهو یا اشتباه احادیثی را
جعل نماید، دروغ شمرده نمی شود. نیز گفتند: نحن نکذب له لا علیه؛ یعنی اگر کسی
حدیثی را برای مصلحت پیامبر ـ به خیال خودش ـ جعل نماید، دروغ شمرده نمی شود!.

این حوادث و صدها حادثه مشابه موجب آن شده است تا حضرت امام(ره) مردم مؤمن و خداجوی
ایران را از مسلمانان زمان پیامبر(ص) برتر شمارد و در تبیین این تفاوت بفرماید:

متن:

اما امروز می بینیم که ملت ایران، از قوای مسلح نظامی و انتظامی و سپاه و بسیج تا
قوای مردمی از عشایر و داوطلبان و از قوای در جبهه ها و مردم پشت جبهه ها، با کمال
شوق و اشتیاق چه فداکاری ها می کنند و چه حماسه ها می آفرینند. و می بینیم که مردم
محترم سراسر کشور چه کمک های ارزنده می کنند. و می بینیم که بازماندگان شهدا و آسیب
دیدگان جنگ و متعلقان آنان با چهره های حماسه آفرین و گفتار و کرداری مشتاقانه و
اطمینان بخش، با ما و شما روبه رو می شوند. و این ها همه از عشق و علاقه و ایمان
سرشار آنان است به خداوند متعال و اسلام و حیات جاویدان؛ در صورتی که نه در محضر
مبارک رسول اکرم(ص)، هستند و نه در محضر امام معصوم(ع)، و انگیزه ی آنان ایمان و
اطمینان به غیب است، و این رمز موفقیت و پیروزی در ابعاد مختلف است. و اسلام باید
افتخار کند که چنین فرزندانی تربیت نموده، و ما مفتخریم که