پاورپوینت کامل عنایات ۲۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عنایات ۲۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عنایات ۲۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عنایات ۲۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۵

در زمان کشف حجاب به وسیله ی رضاخان پهلوی، رییس پلیس قم فردی بسیار پست و رذل
بود که به زور متوسل می شد تا از سر زنان مؤمن چادر و حجاب برگیرد. وی یک روز در
حرم مطهر حضرت معصومه(س) به میان زنان با حجاب و صالحی که برای زیارت رفته بودند،
رفت و قصد داشت با زور حجاب زنی مؤمن را برگیرد که با فریاد و آه و ناله او و دیگر
زنان حاضر در حرم، آیهالله العظمی مرعشی به آن قسمت می روند و وقتی موضوع را مشاهده
می کنند، غیرت و جوان مردی اسلامی شان به جوش می آید و سیلی محکمی به صورت رییس
پلیس می زنند. او، معظم له را تهدید به قتل می کند، اما طولی نمی کشد ـ روز بعد ـ
که همان رییس پلیس وارد بازار می شود و قسمتی از سقف بازار بر روی سر وی فرو می
ریزد و در دم هلاک می گردد. مردمی که از جریان روز قبل با خبر بودند، این موضوع را
از کرامات آیهالله العظمی مرعشی نجفی(ره) به شمار می آورند.

معظم له فرمودند: سال ۱۳۳۹ ه . ق (یک سال پس از درگذشت پدرشان در مدرسه ی قوام
نجف اشرف، طلبه بودم و آن هنگام کتاب حاشیه ی ملاعبدالله یزدی را در منطق تدریس می
کردم. در آن ایام علاوه بر این که زندگی ام به سختی و مشقت اداره می شد و هیچ راه
فراری از دست فقر و تنگ دستی نداشتم، ناراحتی ها و رنج های دیگری نیز بر قلبم
سنگینی می کرد که عبارت بود از: رفت و آمد برخی معمّمین با اخلاق ناپسند به منزل
مراجع که برای من سوء ظنّی به بار آورده بود که با کسی ارتباط برقرار نمی کردم و
حتی نماز جماعت را در پشت سر افراد عادل نیز ترک کرده بودم. دیگر آن که یکی از
منسوبین من به شدّت از تدریسم جلوگیری می کرد و به استادم نیز گفته بود که مرا به
درس خود راه ندهد، مبتلا به بیماری حصبه شده بودم و بعد از شفا حالت کند ذهنی و
نسیان برایم پیش آمده بود، بینایی چشم هایم بسیار کم شده بود، از تند نوشتن عاجز
شده بودم و در قلبم احساس نوعی بیماری روحی دائمی می کردم. علاوه بر این آرزوهای
دور و درازی هم داشتم از قبیل این که از خداوند می خواستم دوستی دنیا را از قلب و
جانم دور سازد، سفر حج بیت الله الحرام را نصیبم کند به شرط آن که در مکه یا مدینه
بمیرم و در یکی از آن دو شهر دفن شوم، توفیق علم و عمل صالح به من عنایت کند و…
این مشکلات و آرزوها لحظه ای مرا آرام نمی گذاشت؛ از این رو به فکر توسّل به سالار
شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین(ع) افتادم و به کربلا رفتم؛ در حالی که فقط یک روپیه
بیشتر نداشتم و با آن دو قرص نان و کوزه ای آب خریده بودم. وقتی وارد کربلا شدم، به
جانب نهر حسینی رفتم و غسل کردم و به حرم شریف رفتم و پس از زیارت و دعا، نزدیک
غروب بود که به غرفه ی خادم حرم، سیدعبدالحسین، صاحب کتاب بغیه النبلاء فی تاریخ
کربل، رفتم. او از دوستان پدرم بودم. از او اجازه خواستم که یک شب در حجره ی وی
بمانم، در حالی که ممنوع بود کسی شب ها در حرم مطهر باقی بماند، امّا ایشان موافقت
کرد و من آن شب در حرم ماندم و پس از تجدید وضو به حرم مشرف شدم. فکر کردم که در
کدام مکان از حرم شریف بنشینم. معمول این بود که مردم در طرف بالای سر می نشستند،
ولی من فکر کردم که امام(ع) در حیات ظاهری خود متوجه فرزندشان حضرت علی اکبر(ع)
بودند، قطعاً پس از شهادت نیز به سوی فرزند خود نظر دارند؛ از این رو در قسمت پایین
پای آن حضرت، کنار قبر حضرت علی اکبر(ع) نشستم. اندکی ا