پاورپوینت کامل استاد شهید آیهالله مطهری(ره)؛رحمت بی انتها(۱) ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل استاد شهید آیهالله مطهری(ره)؛رحمت بی انتها(۱) ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل استاد شهید آیهالله مطهری(ره)؛رحمت بی انتها(۱) ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل استاد شهید آیهالله مطهری(ره)؛رحمت بی انتها(۱) ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۴۶

اشاره:

گزیده ای از سخنان آیهالله مصباح یزدی دام ظلّه در جمع خواهران جامعهالزهر(س) که
در تاریخ۱۱/۲/۸۶ به مناسبت گرامی داشت یاد استاد شهید آیهالله مطهری(ره) ایراد
گردید.

وجود شخصیت هایی مانند شهید بزرگوار آیهالله مطهری، نعمت بسیار بزرگ الهی است که
با نعمت های مادی و اجتماعی قابل مقایسه نیست. متأسفانه ما به مقتضای همان حالت
غفلت و نسیانی که آدمیزاد به آن مبتلاست، معمولاً نعمت های خدا را درست ارزیابی نمی
کنیم و وقتی متوجه ارزش یک نعمت می شویم که از دستمان برود. تازه آن وقت هم اگر اثر
محسوسی در زندگی مان داشته باشد، رفتنش را زود متوجه می شویم؛ وگرنه چه بسا نعمتی
از دست برود و باز هم ما ارزشش را درک نکنیم.

برای این که بهتر بتوانیم ارزش این گونه نعمت ها را درک کنیم، باید ببینیم اگر این
ها نبودند، چه می شد؟ همه می دانیم که اگر مرقد حضرت معصومه(س) در قم نبود، حوزه
علمیه ای در این شهر به وجود نمی آمد، بزرگانی امثال حضرت آیهالله بروجردی(ره) و
سایر مراجع عظام در این جا یا حضور پیدا نمی کردند یا پرورش نمی یافتند، از جمله
وجود حضرت امام خمینی(ره) که تربیت شده ی حوزه قم بود. اگر حضرت امام(ره) نبود، چه
می شد؟! آیا انقلابی به وجود می آمد؟! برکاتی که بعد از انقلاب حاصل شد و …، همه
این ها در پرتو وجود امام(ره) بود. اگر ایشان نبود، هیچ کدام از این ها پیدا نمی
شد.

شبیه این بیانات در مورد علامه مطهری(ره) و امثال ایشان نیز صدق می کند. اگر این ها
نبودند، چه می شد؟! اگر امثال آیهالله مطهری، علامه طباطبایی و حضرت امام۵ در قم
نبودند، حوزه ما در بهترین شکلش این بود که تعدادی مجتهد صاحب رساله، تعدادی امام
جماعت، منبری و واعظ تربیت می شدند؛ اما آیا کسی پیدا می شد که شبهات مارکسیستی و
ماتریالیستی را جواب بدهد؟! از کدام مکتبی این چنین کسانی برمی خاستند و می
توانستند این نقش را ایفا کنند؟ البته زحمات فقها و بزرگان به هیچ وجه مورد غفلت
نیست؛ اگر زحمات فقها نبود برای ما فقهی نمانده بود، احکام حلال و حرام خدا را نمی
شناختیم، وقتی حلال و حرامی در کار نباشد، دینی هم در کار نیست. زمان سابق، هیچ وقت
کشورها و محیط های اسلامی مورد هجوم این شبهه های ویران گر قرار نداشت. چندان احساس
نیازی هم به پاسخ آن ها نمی شد. گاهی که شبهات خاصی از طرف برخی فرق اسلامی مطرح می
شد، کسانی مثل علامه حلی(ره) یا کسان دیگری قیام می کردند و وظایف خودشان را انجام
می دادند، اما امروز شبهه های فراوانی مطرح می شود که پاسخ گوی آن ها مباحث فقه و
اصول نیست، بلکه بخش دیگری از معارف اسلامی را می خواهد و کسانی که نسبت به مسایل
اعتقادی بیشتر کار کنند و شبهات را پاسخ گویند؛ شبهه هایی که تمام شدنی نیست و هر
روز به شکلی مطرح می شود. گاهی هم ریشه آن، شبهه ای است که هزار سال پیش مطرح شده،
اما امروز با آب و رنگ جدیدی مطرح می شود و کسانی تصور می کنند یک فکر نویی است و
پاسخ گو نیاز دارد. اگر فرض کنیم که چنین کسانی نبودند و پاسخ شبهات ماتریالیستی و
مارکسیستی داده نمی شد، چه اتفاقی رخ می داد؟

ممکن است بگویند اتفاقی نمی افتاد، ولی فراموش نکنیم کمبودی که در برخی سیاسیون در
این جهت پیدا شد، به پیدایش گروه منافقین انجامید و خود آن ها دو دسته شدند: یک
دسته رسماً دین را انکار کردند و گروه دوم به اصطلاح دیندار باقی ماندند! مسعود
رجوی در زندان به دوستان ما می گفت: من شش هزار ساعت روی نهج البلاغه کار کرده ام!
این ها مسلمان هایشان هستند. ببینید چه بلایی را در این کشور به وجود آوردند و چه
شخصیت هایی را از دست ما گرفتند، این ها عامل دشمن شدند و در جنگ چه قدر خیانت
کردند. هنوز هم در عراق هستند و چه بسا بخشی از خونریزی هایی که در عراق می شود، به
وسیله ی همکاری این ها است. بنیان گذاران این ها انسان های مسلمان و نمازخوان
بودند، مستحبات را هم به جا می آوردند، ولی در مقام بحث با مارکسیست ها ناتوان
ماندند و نتوانستند جواب بدهند؛ غرورشان مانع از این شد که بروند پیش اساتید و علما
زانو بزنند و جواب شبهاتشان را بگیرند. خواستند خودشان با فکر خودشان جواب بدهند،
ولی نتوانستند و شکست خوردند و سرانجام تسلیم شدند.

اگر این ها از اول انحراف فکری پیدا نمی کردند و کسانی وجود داشتند که این ها را
درست راهنمایی نمایند، چه بسا ما چیزی به نام گروه منافقین نداشتیم و یا اگر داشتیم
به این سرعت پیشرفت نمی کرد و این همه جوان های پاک را جذب نمی نمود. من به یک
داستانی اشاره می کنم تا بدانید این ها چگونه به وجود آمدند و از چه راهی جوانان را
جذب کردند. بعد از این که حضرت امام(ره) از قم به ترکیه و از آن جا به عراق تشریف
بردند، چند نفر از دوستان بودیم که با هم مباحثه داشتیم. به سفارش حضرت امام(ره)
بنا گذاشتیم که با هم مباحثات اجتهادی داشته باشیم و خودمان درباره ی مسایل فقهی
کار کنیم. با حضرات آیات محمدی گیلانی، یزدی، مظاهری و … مباحثه ای داشتیم که هر
روز انجام می شد. یکی از دوستان، دو پسر داشت که بسیار دوست داشتنی و با تقوا
بودند. پدرشان از تقوای این ها برای ما تعریف می کرد و می فرمود: فلان پسرم چند وقت
بود نزدیک غروب که می شد، به اتاقی می رفت و من نمی دانستم چه کار می کند. یک روز
چند دقیقه از مغرب گذشته بود؛ در اتاق را باز کردم، دیدم به نماز ایستاده و دارد
قنوت می خواند و اشک از چشمانش جاری است. جوان هفده هجده ساله، این دین و تقوایش
بود. این دوتا برادر هر دو جزء منافقین شدند و در درگیری ها کشته شدند! منافقین،
این جور گل هایی را صید می کردند. نتیجه اش این بود که این بچه هایی که این گونه
علاقه مند و مقید به احکام اسلام بودند، جزء منافقین و کشته می شدند و افتخار می
کردند که من برای مبارزه با انقلاب اسلامی کشته می شوم و چند نفر را کشته ام! از
همین تیپ افراد بودند که آیهالله مطهری(ره) را به شهادت رساندند و افتخار کردند که
ما سد بزرگی را از سر راه برداشتیم!

اگر امثال آقای مطهری(ره) نبودند، چه کسی شبهه ها را جواب می داد؟ این ها تحت تأثیر
بعضی نوشته ها و سخنرانی ها قرار گرفته بودند و تصور می کردند که اسلام واقعی همان
است، شبهاتی در ذهنشان آمده بود و گمان می کردند این شبهات جواب ندارد و اگر مطرح
کنند، در جامعه مطرود می شوند. این ها در ذهن خودشان و تیمشان بود و کم کم به خانه
تیمی کشیده شدند. چندتا از بهترین جوان های متدین از بهترین خانواده ها را می شناسم
که یا اعدام شدند یا در درگیری ها کشته شدند. اگر این ها تربیت صحیحی می دیدند و
زمینه ای بود که به شبهاتشان پاسخ داده شود، نه تنها این فسادها را برپا نمی کردند،
بلکه چه بسا عامل های سازنده ای برای کشور می شدند. خدا را شکر که امثال استاد
مطهری(ره) بودند و این جور شد؛ اگر نبودند چه می شد! اگر کسی بگوید چنانچه امثال
آقای مطهری در این کشور نبودند، این کشور سرنوشتی جز کفر و ارتداد نداشت، سخن گز