پاورپوینت کامل آفت بزرگ برادری ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آفت بزرگ برادری ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آفت بزرگ برادری ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل آفت بزرگ برادری ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

۱۷

جهان بینی مادی و تفکّر دنیاگرایی، عامل محدودیت در زندگی انسان هاست. تا این کوته
بینی و تنگنای فکری وجود دارد، رقابت در فضای محدود، اصطکاک و درگیری پدید می آورد
و اختلاف، مولد طبیعی جهان بینی مادی است.

اندک دیدن امکانات، امتیاز طلبی انسان ها، انحصارگرایی، حسادت نسبت به جایگاه و
امتیازات و امکانات و نعمت های دیگران از مهم ترین عوامل فکری و اخلاقی اختلافات در
زندگی انسان هاست.

در سخنان نبوی(ص) آمده است: حُبُّ لدّنیا رأسُ کُلُّ خَطیئهٍ؛ سرچشمه ی تمام
خطاها دنیاگرایی است.

دنیاگرایی، در چهره ی حرص و تکبر و حسادت، خویش را نشان می دهد. دنیا به عنوان
کانون نعمت ها و امکانات اهدایی خدا برای زندگی بشر یک نعمت بزرگ است. نگاه نادرست
انسان به این نعمت ها و احتکار و انحصار و سوء استفاده از آن و محروم کردن دیگران
از این نعمت ها، ریشه ی رنج ها و مشکلات جوامع بشری است.

در گفتار امیر مؤمنان علی(ع) چنین می خوانیم: وَلحرصُ وَلکبرُ وَلحسدُ دواعٍ إلی
التَّقَحُّمِ فِی الذُّنُوب؛ و آزمندی و برتری جویی و رشک ورزی انگیزه های هجوم به
سوی گناهان است.

برادری، بدون عدالت و برابری و هم دلی و هم کاری، تداوم ندارد. آزمندی،
امتیازجویی و حسادت نسبت به الطاف الهی و امکانات یکدیگر، آفات بزرگ برادری است.

بدون مهار و کنترل این سه دشمن درونی (کبر و حرص و حسد) رابطه ی ما با دیگران
براساس انصاف و عدالت و احسان و مودّت برقرار نمی شود. غرور زدایی و واکسینه کردن
و مایه کوبی انسان در برابر بیماری های حرص و حسادت ضامن سلامت فضای هم زیستی و مهم
ترین شرایط ایجاد و تداوم دوستی و برادری و هم زیستی محبت آمیز و انسانی است.

دو نگاه

به شکل کلی در رفتار اجتماعی دو نگاه وجود دارد: ۱. نگاه مهربانانه و خیرخواهانه،
۲. نگاه رقیبانه و تنگ نظرانه.

نگاه اوّل؛ ریشه ی خدمت، عدالت، کارگشایی، تعاون و احسان و ایثار است.

نگاه دوّم؛ مایه ی بخل و تشدید رقابت و بی تفاوتی و گاه سبب اذیت و آزار و سوء
استفاده از امکانات بیت المال و تجاوز به حقوق و اموال دیگران می شود.

نگاه دنیاگرایانه و حبّ دنیا، سرچشمه ی نزاع ها، کشمکش ها و خطاهای جوامع انسانی
است.

ایمان به خدا و جهان دیگر ریشه ی اختلافات را می خشکاند و دنیاگرایی هرگونه اتحاد و
انسجام را تهدید می کند.

حسادت از آفات بزرگ زندگی اجتماعی و دشمن اخوّت و برادری است. بیماری حسادت آثاری،
چون عیب جویی، بد گویی، کارشکنی، زیان رسانی، خودآزاری و نپرداختن حقوق دیگران و
برخورد منفی نسبت به آنان را در پی دارد.

حسادت؛ تمنای زوال و کاهش نعمت های دیگران است؛ دیگرانی که شایسته ی نعمت خدایند، و
حداقل در دست یابی به نعمت الهی گناهی ندارند.

حسادت؛ یک خواست نامیمون و تلاش در جهت محروم سازی دیگران از نعمت های الهی است.
علاوه بر یک نوع نگرش و اندیشه، اقدامی عملی و نوعی عاطفه ی منفی و انفعال روانی
است. حسادت؛ نگاهی وارونه و نادرست به سه چیز است:

۱. نگاه وارونه به نعمت بخش.

۲. نگاه غیر منطقی به دریافت کننده نعمت های الهی.

۳. نگاه نادرست به نعمت های الهی.

بیماری حسودی مولود چندین اشتباه و خطای ترکیبی است.

حسود؛ در قول و عمل نعمت دهنده را ناآگاه، ناتوان، ناعادل و غیر حکیم تصور می کند.
از نظر او گیرنده ی نعمت نیز ناسپاس و ناشایست است. او برای نعمت های الهی محدودیت
قایل است؛ از این رو خویش را شایسته ترین فرد برای در اختیار داشتن نعمت می داند.

حسادت؛ آمیزه ای از جهل و دروغ و اتهام بر خدا و بندگان خداست.

شخص حسود، خیال می کند، که اگر نعمت های الهی را برای بندگان خدا به رسمیت بشناسد،
چیزی از امتیازاتش کاسته می شود، یا اگر از آنان سلب گردد، نصیب خویش خواهد شد.

انسان حسود برای رسیدن به مقصود خویش گام بر می دارد:

۱. می کوشد تا دیگران مشمول نعمت قرار نگیرند، ۲. تلاش می کند امتیازهای دیگران
مورد توجه قرار نگیرد، ۳. فضیلت های خویش و وابستگان خود را بزرگ نشان می دهد، تا
خوبی های دیگران دیده نشود.

فرق غبطه و حسادت

گاهی انسان از خداوند می خواهد که او هم مشابه نعمت ها و امتیازات دیگران را داشته
باشد و گاهی خواهان محروم سازی دیگران از نعمت ها و امکانات خداداد است، حالت اول
غبطه نامیده می شود، و بیماری و گناه اخلاقی نیست، بلکه زمینه پیشرفت و سعادت دنیوی
و اخروی است، ولی حالت دوّم که از راحتی دیگران احساس رنج می کند و داشتن

دیگران را مشکلی برای خویش می بیند، و از امتیازات مشروع دیگران احساس حقارت می کند
و در جهت سلب و نفی و انکار آن می کوشد، حسادت نام دارد.

در حدیثی از امام صادق(ع) چنین نقل شده است: إنّ لمُؤمنَ یَغْبِطُ ولایَحْسِدُ
وَلمنافقُ یَحسِدُ ولایغبطُ؛ به راستی مؤمن نسبت به دیگران غبطه می خورد، ولی حسد
نمی ورزد، و منافق، حسادت می ورزد، ولی غبطه نمی خورد.

برخورد مؤمن با نعمت ها برخورد اثباتی و سازنده است، ولی برخورد منافق برخورد
تخریبی و منفی است.

حسادت از دنیاگرایی، کوته اندیشی، ضعف ایمان به غیب، قدرت، حکمت و غنای الهی ریشه
می گیرد. از شخص حسود انتظار خیرخواهی، حسن ظن و دلسوزی برای مردم بیهوده است.

امام خمینی(ره) پنجمین حدیث از کتاب چهل حدیث خویش را به زمینه حسادت اختصاص داده و
به بیان ویژگی ها، مفاسد، و راه درمان علمی و عملی این رذیله اخلاقی پرداخته و می
فرماید:

;تمام اوصاف معنویّه و صوریّه مؤمن منافی است با آثاری که از حسد در ظاهر و باطن
پیدا شود. مؤمن خوش بین است به خدای تعالی و راضی است به قسمت هایی که بین بنگانش
فرموده، حسود غضبناک است به حق تعالی و روبرگردان است از تقدیرات او؛ چنانچه در
حدیث شریف ذکر شده، مؤمن بدی مؤمنین را نمی خواهد، و آن ها را عزیز می دارد؛ حسود
برخلاف آن است. مؤمن حبّ دنیا بر او غلبه نکرده، حسود از شدت حب دنیا گرفتار این
رذیله شده، مؤمن، خوف و حزنی ندارد؛ جز از مبدأ تعالی و مرجع، حسود خوف و حزنش در
اطراف محسود چرخ می ز