پاورپوینت کامل سیره ی تبلیغی رسول اعظم(ص) ;قسمت دوم ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سیره ی تبلیغی رسول اعظم(ص) ;قسمت دوم ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سیره ی تبلیغی رسول اعظم(ص) ;قسمت دوم ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سیره ی تبلیغی رسول اعظم(ص) ;قسمت دوم ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

۹۷

ویژگی های رفتاری

ویژگی های رفتاری رسول خاتم(ص) در طرح و تبلیغ رسالت الهی بسیار است. برخی از آن ها
همانند اصول فراگیر و جامع و برخی دیگر گستره ی محدودتری دارند. در این بخش، نخست
به مواردی از شیوه های جامع پرداخته و سپس بعضی از مصادیق را مرور می کنیم.

۱. رعایت تدریج در کاربرد ابزار تبلیغی؛

نزول تدریجی آیات هدایت گر قرآن کریم در طول ۲۳ سال شاهد صریح رعایت تدریج در
ابلاغ رسالت الهی است. خداوند متعال می فرماید: وَقُرءَاناً فَرَقْنَاهُ
لِتَقْرَأَهُ عَلَی النَّاسِ عَلَی مُکْثٍ وَنَزَّلْنَاهَ تَنْزِیل)([۱])؛ و
قرآنی [با عظمت را] بخش بخش [برتو] نازل کردیم تا آن را به آرامی بر مردم بخوانی، و
آن را به تدریج نازل کردیم.

در آیه ی دیگر پیامبر خدا را به رعایت ترتیب مأمور نموده، و می فرماید: (أدْعُ
إِلَی سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَهِ وَالْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ وَجَادِلْهُم
بِالَّتی هِیَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَن سَبیلِهِ
وَهُوَ أَعلَمُ بِالمُهْتَدینَ وَإنْ عَاقَبْتَمْ فَعَاقِبوا بِمِثلِ مَا
عُوقِبْتُم بِهِ وَلَئِن صَبَرتُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِلصَّابِرینَ)([۲])؛ با حکمت و
اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت کن و با آنان به [شیوه ای] که نیکوتر است مجادله
نمای. در حقیقت، پروردگار تو به [حال] کسی که از راه او منحرف شده داناتر، و او به
[حال] راه یافتگان [نیز] داناتر است و اگر عقوبت کردید، همان گونه که مورد عقوبت
قرار گرفته اید [متجاوز را] به عقوبت رسانید، و اگر صبر کنید، البته آن برای
شکیبایان بهتر است.

در این آیه بهره گیری از برهان و حکمت را به صورت مطلق و پند و اندرز نیکو را در
نیمی از موارد تجویز می نماید و اگر کسی از راه منطق و استدلال پیروی نکرد و اندرز
نیکو را بر نتابید و روی به جدل آورد، باید متناسب با شرایط به شیوه ای نیکوتر با
او به مجادله پرداخت و در ضمن مجادله، از راه حق منحرف نشد و از حد انصاف پای فراتر
ننهاد؛ زیرا هدف ما هدایت و رساندن پیام و دعوت به حق است و خداوند خود بهتر می
داند که چه کسانی گمراه و چه کسانی هدایت یافته اند.

این شیوه که بر محور هدایت فکری مردم و تقویت روح تفکر و ژرف اندیشی استوار است
همواره توسط پیامبر گرامی چه در دوره ی حضور در مکه و چه پس از هجرت به مدینه رعایت
می شد، دعوت مکرر قرآن به تفکر و تدبر و تعقل و تأمل و تأکید پیامبر خدا(ص) به تذکر
و یادآوری الطاف و نعم الهی جلوه هایی از گستره ی این شیوه در دعوت اسلامی است.
مردم مدینه با همین سیره اسلام را پذیرفتند و نفوذ اسلام در بیشتر مناطق دنیا و
دیروز و امروز نیز از همین راه بوده است. البته قرآن کریم ضمن اولویت بخشی مطلق به
شیوه های مبتنی بر تعقل و حکمت، پیامبر گرامی(ص) را از کاربرد مشروط ابزارهای دیگر
عقلایی منع نمی کند و حتی در آیه ی بعد تصریح می کند که اگر مخاطبان دعوت از گردونه
ی برهان و حکمت و یا پند و اندرز نیکو و مجادله ی نیکوتر روی برتافتند و به حقوق
طبیعی و اجتماعی مسلمانان تعدی نمودند، مسلمانان نیز می توانند برای جلوگیری از
تعدی و ستم که یک حق عقلایی است، مقابله به مثل نمایند، اما این تجویز برای آگاهی
و گرایش به حق و حفظ عزت اسلامی است و چنین تجویزی نباید مجوزی برای تعدی مسلمانان
گردد؛ و بنابراین اگر راهی برای دست یابی به اهداف مزبور بدون کاربرد شیوه ی مقابله
به مثل ممکن شد، بهتر است مسلمانان همان راه را بپیمایند و راه تحمل و پایداری پیشه
کنند.

استفاده از ابزار زبان و گفت وگو به ویژه با رعایت مراتب در شیوه های مفاهمه و
اولویت دادن به برهان و استدلال عقلانی بر خطابه و جدل و کاربرد ابزار تهدید و قدرت
فیزیکی در صورت انتخاب این شیوه از سوی مخالفان با تأکید بر تجاوز ننمودن از حدّ
عدالت پاسخ صریحی است بر کسانی که مغرضانه یا جاهلانه در پی تصویر دیگری از سیره ی
تبلیغی اسلام و پیامبر بزرگ آن می باشند.

۲. رعایت تدریج در طرح محتوای رسالت؛

طرح کلیات عقاید و گزاره های عقلانی و امور فطری یا بدیهیات اولیه که هر انسانی آن
را می پذیرد و نیز محاسن آداب و اخلاق که پذیرفتن آن ها نیاز به استدلال و برهان
ندارد و انطباق رفتار با آن ها محتاج سعی و کوشش بسیار نیست، شیوه ی رایج قرآن کریم
در دوره ۱۳ ساله ی مکه است. قرآن در مکه اصرار داشت تا مخاطبان خود را با فطرت و
خویشتن خویش آشنا نماید و به پرسش های اساسی او پاسخ دهد، پرسش هایی چون: من کیستم،
از کجا آمده ام، برای چه آمده ام، به کجا می روم و …، اندک اندک مبانی توحید را
به صورت مجمل و در لفافه بیان می نمود، دستورات شرعی را در قالب تذکرات اخلاقی و
همه را در پوشش احکام بدیهی و فطری می آورد.([۳]) برنامه ی قرآن کریم این بود تا در
این مدت، حق را به مردم نشان دهد و آنان را در مسیر حق قرار دهد و دل آنان را از
آلودگی شرک و بت پرستی پاک سازد و جامعه ی جاهلی را به سوی رشد و شکوفایی جهت دهد،
امّا چنین رویکردی با فرهنگ حاکم در دو نقطه ی مقابل قرار داشت و اکثریت مردم به را
حتی نمی توانستند از عادت ها و آداب و رسوم سنتی ـ هرچند خرافی و جاهلانه ـ روی
برگردانند؛ از این رو قرآن کریم در عصر مکه تلاش نمود تا با تقویت باورهای توحیدی
زمینه ی تخلّق به اخلاق الهی و ترک عادت های جاهلی را بر آنان آسان نماید. و پس از
آن نیز ـ ده سال مدینه ـ تمامی احکام تکلیفی را یک جا ابلاغ ننمود، چن ن که دقت
در آیات مربوط به تحریم شراب از نمونه های زیبای تدریج است. قرآن کریم نخست می
فرماید: (وَ مِن ثَمَراتِ النَّخیلِ والأعنَابِ تَتَّخِدوُنَ مِنْهُ سَکَراً وَ
رِزْقاً حَسَناً …) ([۴]) این آیه ـ که از سور مکی است ـ با ادبیات ویژه قرآنی،
سَکَر ـ شراب ـ را در مقابل رزق نیکو قرار می دهد و سپس در مدینه از نماز خواندن در
حال مستی منع می فرماید: (…لاَتَقْرَبُوا الصَّلاهَ وَأنْتُمْ سُکَارَی…)([۵])
و پس از آن می فرماید: (یَسْئَلُونَکَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَیْسِرِ قُلْ فِیهِمَا
إِثْمٌ کَبِیرٌ وَمَنَافِعُ لِلنّاسِ وإِثْمُهُمَا أَکْبَرُ مِن نَّفْعِهِمَا …)
([۶]) و پس از آماده شدن شرایط می فرماید: (… إنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَیْسِرُ
وَالأنصَابُ وَالأَزْلَمُ رِجْسٌ مِّنْ عَمَلِ الشَّیْطانِ فَاجتَنبُوهُ…)
([۷]).

۳. رعایت ترتیب و تدریج در گزینش مخاطبان دعوت؛

تذکر این نکته ضروری است که مدارا و رعایت تدریج در تحقق دعوت و رسالت الهی نه به
معنای سهل انگاری و نرمش در برابر باطل است و نه زمینه ساز غفلت و فراموشی هدف است؛
بنابراین گرچه از نخست مقرر بوده است که قرآن کریم ـ و به دلالت التزامی ـ دعوت
حضرت ختمی مرتبت(ص) مهیمن و سرآمد تمامی شرایع الهی و غیر الهی باشد و دین اسلام
خاتِم و خاتَم تمامی ادیان گردد، امّا پیامبر خدا(ص) مأمور می شود تا این حرکت را
نخست از خانه ی خویش آغاز نماید: (وثیابک فطهّر)([۸]) ـ برخی تفسیر به طهارت
خانواده و خویشان نموده اند ـ همسرش حضرت خدیجه و دو نوجوان خانه اش؛ علی(ع) که
پرورش و تربیت او را از سال ها پیش به عهده گرفته بود و زید که رسماً فرزند خوانده
ی او بود، نخستین گروندگان به دعوت پیامبر(ص) بودند؛ چرا که مأمور بود تا اولین
دعوت عمومی را از خویشان شروع نماید: (وَ أنْذِرْ عَشیِرَتَکَ الأَقْرَبینَ)([۹]) و
سپس دعوت را به شهر مکه و پس از آن به پیرامون گسترش دهد: (وَ کَذَالِکَ أوْحَیْنَا
إلَیْکَ قُرْءَاناً عَرَبِیّاً لِتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَی وَ مَنْ
حَوْلَهَا…)([۱۰]) و در مرحله ای دیگر می فرماید: (… وَ أُوحِیَ إِلَیَّ هَذَا
الْقُرءَانُ لأُنْذرَکُم بِهِ وَ مَن بَلَغَ…) ([۱۱]) پیام برای همه ی کسانی که
آن را می شنوند و در می یابند، و سپس می فرماید: (قُلْ یَا أیُّهَا النَّاسُ إنِّّی
رَسُولُ اللهِ إلَیْکُمْ جَمِیعاً…) ([۱۲]) و سخن آخر و هدف نهایی از بعثت نبی
خاتم این پیام است که: (وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إلاَّ رَحْمَهً لِلْعَالمَِینَ).
([۱۳])

۴. رعایت ترتیب و تفاوت استعدادها؛

استعدادهای بشر متفاوت است و پیامبر خاتم برای ابلاغ رسالت الهی و هدایت بشر به
صلاح و سعادت این تفاوت ها را به دقت در نظر می آورد و با هر فرد و گروه به تناسب
استعداد آنان برخورد می نمود. گاهی برخی از افراد در بند عادات و رسوم اسیر گردیده
و گرفتار سکون و جمود می شوند و نیازمند نیرویی هستند تا زنجیرها را از دست و پای
آنان برگیرد و منش و شخصیت و احساس آنان را بیدار نماید، نعمت های فراموش شده را به
یاد آنان بیاورد و آنان را به خودشان بشناساند و غبار از گنجینه های خردشان برگیرد:
و یذکّروهُم منسِیَّ نِعمَتِه، و یحتَجُّوا علیهم بالتّبلیغ، وَیُثِیروُا لهم
دَفائِنَ العَقول،… ([۱۴]) پیامبران الهی برای تذکر و یادآوری و بیداری آمده تا
با تحریک اندیشه ها به آنان شکوفایی و بالندگی و پویایی بخشند و نسخه ای مورد
اعتماد برای گزینش ها و پذیرش ها باشند و از همین رو قرآن کریم و دیگر کتب آسمانی
میزان و ذکر نام گرفته اند.

برخی دیگر فراتر از تذکر و هشدار، نیازمند آن هستند که قواعد هدایت و رشد بر گوش
آنان خوانده شود و بر اصول و فروع زندگی سعادتمندانه آگاهی یابند و گام به گام با
آیات الهی بر صراط مستقیم سیر کنند، و گروهی نیز به مرحله ای بالاتر نیاز دارند،
باید مورد تعلیم و تربیت دقیق قرار گرفته، روزها و سال ها در کلاس های آموزشی و
همراه با تشویق و انذار، نفس سرکش آنان با تربیت دینی و رسالت الهی انس بگیرند و
اصلاح گردند، و بالاخره گروهی افزون بر همه ی این ها باید تمرین و ممارست و تربیتی
طولانی مدت بیابند و به تدریج از آلودگی های شرک و جاهلیت رهایی یافته به اخلاق و
اوصاف نیکو آراسته شوند. تمامی این مراتب را قرآن کریم برای پیامبر خدا(ص) ترسیم
نمود: (هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الأُمّیّینَ رَسُولاً مِّنْهُمْ یَتْلُوا
عَلَیْهِمْ ءَایَاتِهِ وَ یُزَکّیهِمْ وَ یَعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ
وَالْحِکْمَهَ…) ([۱۵])این آیه به مرحله ی تلاوت و ابلاغ آیات و تعلیم و آموزش و
تربیت و پرورش اشاره می فرمای