پاورپوینت کامل قوّت می، بشکند ابریق را;۱۳ رمضان؛ سال روز درگذشت میرزا جهانگیرخان قشقایی(ره) ۲۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل قوّت می، بشکند ابریق را;۱۳ رمضان؛ سال روز درگذشت میرزا جهانگیرخان قشقایی(ره) ۲۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل قوّت می، بشکند ابریق را;۱۳ رمضان؛ سال روز درگذشت میرزا جهانگیرخان قشقایی(ره) ۲۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل قوّت می، بشکند ابریق را;۱۳ رمضان؛ سال روز درگذشت میرزا جهانگیرخان قشقایی(ره) ۲۱ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

در سال ۱۲۴۳ ه . ق به دنیا آمد. خانواده تحصیل کرده ی او در ایل قشقایی صاحب نام و مقام بودند و به قول معروف سری توی سرها داشتند.

پدرش محمدخان نام داشت و مادرش اهل دهاقان بود. آن ها در ایل کوچی زندگی می کردند. تمام بساط زندگی شان یک چادر بود که روی اسب می انداختند و ییلاق و قشلاق می کردند، و اگر جای خوبی پیدا می شد چادر را علم می کردند.

جهانگیرخان در کنار مادرش زندگی می کرد و از کوچ ایل محروم بود؛ زیرا اطفال و کودکان را تا زمانی که استخوان هایشان محکم می شد و تحمّل سردی و گرمی را پیدا می کردند، به کوچ نمی بردند. بزرگ تر که شد با ایل همراه گردید. شوق تحصیل در او زیاد بود. پدرش که علاقه ی او را دید، برایش معلم خصوصی گرفت تا در سفر به آموزش او بپردازد.

می گویند: ۴۰ سال با ایل همراه بود و کوچ می کرد. به ساز علاقه داشت و برای اهل خودش تار می زد.

یکی از تابستان ها که ایل قشقایی به ییلاق آمده بود، جهانگیرخان مانند بقیه ی افراد ایل برای رفع حوایج خود به اصفهان رفت. تارش شکسته بود. دنبال تارساز می گشت که به همای شیرازی از عرفا و دانشمندان روزگار برخورد کرد.

جهانگیرخان از همای شیرازی نشانی تارساز را پرسید، او هم نشانی تارساز معروفی را به او داد، ولی هنگام صحبت فهمید که هوش و استعداد جهانگیر زیادتر از حد معمول است. به او گفت: «برو پی کار بهتری و علم بیاموز، از تار زدن بهتر است».

در حالی که متأثر از گفته ی همای شیرازی بود، راه خویش را گرفت و در بازار مشاهده کرد جماعتی اطراف شخصی با خضوع و خشوع حرکت می کنند و به وی ادای احترام دارند. علت را جویا شد. گفتند: یکی از علمای اصفهان است. همان جا تصمیمش را گرفت. تارش را رها کرد و در چهل سالگی راهی مدرسه ی طلاب شد. در مدرسه ی صدر حجره ای گرفت و با عشق و علاقه ی زیاد پی تحصیل رفت.

همت بلنددار که مردان روزگار از همت بلند به جایی رسیده اند

او بقیه ی عمر شریفش را به یادگیری علوم مختلف؛ به ویژه فلسفه، حکمت، عرفان، فقه، اصول، ریاضی و هیئت گذراند. هم مباحثه اش «آخوند کاشی» بود و هر دو از شاگردان آقا محمدرضا قمشه ای بودند. جهانگیرخان که سال ها شاگرد حکیم قمشه ای بود، پس از هجرت استاد همراه او به تهران آمد. او درباره استادش می گوید:

«همان شب اول خود را به محضر او رساندم. وضع لباس هایش علمایی نبود، به کرباس فروش ها می ماند. حاجت خود را به او گفتم. گفت: میعاد من و تو فردا در خرابات. روز بعد اسفار ملاّصدرا را با خود بردم. او را در خلوت گاهی دیدم که بر حصیری نشسته است. اسفار را گشودم. استاد، آن را از بر می خواند و تفسیر و تحلیل می کرد. آن قدر به وجد آمدم که می خواستم دیوانه شوم. حالت مرا یافت و فرمود: آری! “قوت می، بشکند ابریق ر”.

جهانگیرخان هیچ وقت لباس طلبگی نپوشید. همیشه با همان پالتو پوست، ریش بلند و موهای کمی بلند ظاهر می شد. فقط هنگام نماز جماعت شال کمرش را باز می کرد و به سر می بست.

دوره ی تحصیل از استادانی، چون: حکیم قشقایی فیلسوف نامی، مولا حسین علی تویسرکانی، و میرزا محمدحسن نجفی و اساتید معتبر دیگر بهره برد. وقتی در علوم نقلی و عقلی به ویژه در حکمت به اوج درک رسید؛ در همان مدرسه ی طلبگی (مدرسه ی صدر) به تدریس پرداخت. روزهای پنج شنبه و جمعه به تدریس ریاضی و هیئت می