پاورپوینت کامل انسانم آرزوست… ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انسانم آرزوست… ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انسانم آرزوست… ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل انسانم آرزوست… ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

۲

یک معنای پرستش خدای واحد این است که بتوانیم دل خود را در برابر خدا خاضع کنیم و خود را بنده او بدانیم؛ همان گونه که در مناجات های حضرت امیر(ع)، به زیبایی و در سطحی گسترده و عمیق تکرار شده است. شاید گفته شود بندگی خدا امری بدیهی و ساده است؛ اما باید گفت: مشکل اساسی انسان در همین جاست؛ چرا که او با آن که آشکارا می داند بنده ی خداست، اما در بسیاری از اوقات، خود نیز می خواهد خدا باشد و خدایی کند!! از این رو، برای گریز از گرفتار شدن در این خطر باید با نقاط قوت و ضعف حقیقت انسان آشنا شد و راه های فرار از خطر خودپرستی را شناخت.

با یک نگاه به کتاب شریف نهج البلاغه، راه هایی را برای رسیدن به این مقصد از دیدگاه حضرت علی (ع) می توان شناسایی کرد، به این شرح:

۱. نفس آدمی سرکش و بلند پرواز است. انسان کمال خواه، باید همواره مراقب خود باشد و نفس افزون خواه و قدرت طلب و برتری جوی خود را مهار و کنترل کند:

«عبادالله زنُوا أنفُسَکُم مِنْ قَبلِ أن تُوزَنُوا، وَ حاسِبُوها مِنْ قَبل أن تُحَاسَبُوا؛ ای بندگان خدا پیش از آن که با میزان عدل سنجیده شوید، خود را بسنجید. و پیش از آن که شما را به محاسبه فراخوانند، به حساب خود برسید».

«فَحَاسِبْ نَفْسَکَ لِنَفسِکَ، فإنَّ غیرَها مِنَ الأنفُس لَهَا حَسیبٌ غیرُک؛ تو از خود حسابرسی کن و حسابرسی به دیگران را به دیگران واگذار».

«وَقَدْ نَشَرُوا دَوَاوِینَ أعْمَالِهِمْ، وَفَرَغُوا لِمُحَاسَبَهِ أنْفُسِهِمْ عَلَی کُلِّ صَغیرَهٍ وَکَبیرَهٍ أمِرُوا بِهَا فَقَصَّرُوا عَنْهَا آنان [اهل ذکر] دفترهای اعمال خود را باز کرده و برای محاسبه ی خویشتن برای هر عمل کوچک و بزرگی که دستور به آن داده شده و در انجام آن تقصیر نموده اند، نشسته اند».

۲. درک و باور این حقیقت که همگان و همه عالم همواره در محضر خدا حاضرند و خدا همه جا حاضر و بر همه و همه چیز ناظر است، عامل دیگری است که آدمی را از در افتادن در حضیض بنیان سوز خود بزرگ بینی نگه می دارد و پشتیبان بزرگی برای او در رسیدن به مقصد خواهد بود:

«فاتّقوا الله الّذی أنتم بِعَینه، ونَواصِیکُم بِیَده، و تقلُّبُکم فی قَبْضَتِه، إن أسْرَرتُم عَلِمَهُ، و إنْ أعلَنتم کَتَبَهُ، قَد وَکَّل بِذلِکَ حَفَظهً کِراماً، لاَ یُسقِطُون حقّاً، وَلاَیُثْبِتُون باطلاً.؛ پروا داشته باشید از خدایی که در دیدگاه او هستید و زمام امور شما در دست اوست و همه ی حالات و دگرگونی های شما در اختیار او است. هرچه را پنهان بدارید او می داند و هرچه را آشکار کنید آن را می نویسد. برای نوشتن کارهایتان فرشتگان ارجمندی را به کار گرفته است که هیچ حقی را از کسی ضایع نمی کنند و هیچ چیز را بی دلیل به حساب کسی نمی نویسند.».

«اتَّقُوا مَعَاصِیَ اللهِ فِی الْخَلَوَاتِ، فَإنَّ الشَّاهِدَ هُوَ الْحَاکِمُ ؛ از معصیت خدا در خلوت ها بپرهیزید؛ زیرا شاهد [که خدا باشد] خود حاکم است».

«وَإذَا أحْدَثَ لَکَ مَا أنتَ فِیهِ مِنْ سُلْطَانِکَ أبَّهَهً َأوْ مَخِیلَهً، فانظُرْ إلَی عِظَمِ مُلْکِ اللهِ فَوْقَکَ، وَقُدْرَتِهِ مِنْکَ عَلَی مَالاَ تَقْدِرُ عَلَیْهِ مِنْ نَفْسِکَ، فَإنَّ ذلکَ یُطَامِنُ إلَیْکَ مِنْ طِمَاحِکَ، وَیَکُفُّ عَنْکَ مِنْ غَرْبِکَ، وَیَفِیءُ إلَیْکَ بِمَا عَزَبَ عَنْکَ مِنْ عَقْلِکَ!؛ و در آن هنگام که با توجه به مقام بالای خود، هیبت و تکبری در خود احساس کردی، (فورا) به یاد بیاور عظمت ملک خداوندی را که فوق توست، و بدان که قدرت خدا برتو از قدرت تو بر خودت بیشتر است. این توجه و نگرش است که سرکشی و تمرد را از تو می گیرد، و تندی تو را فرو می نشاند، و آن عقل را که از مغزت بیرون رفته بود، به تو باز می گرداند».

۳. توجه به گذرا بودن دوران زندگی و حتمی بودن مرگ برای هرکس، عامل دیگری است که نفس سیری ناپذیر انسان را تا اندازه ای به خود خواهد آورد و گرد و غبار غفلت را از سراپرده دل، فرو خواهد نشاند: «فَتَزوَّدوا فِی الدُّنیا، مِنَ الدّنیا، ما تَحْرُزون بِهِ أنفُسَکُم غداً؛در این دنیای زودگذر، آنچه را که در فردای ماندگار به درد شما می خورد، فرا چنگ آورید».

«اُوصِیکُمْ بِذِکْرِ المَوْتِ وَإقْلاَلِ الْغَفْلَهِ عَنْهُ. وَکَیْفَ غَفْلَتُکُمْ عَمَّا لَیْسَ یُغْفِلُکُمْ، وَطَمَعُکُمْ فِیمَنْ لَیْسَ یُمهِلُکُمْ! فَکَفی وَاعِظاً بِمَوْتَی عَایَنْتُمُوهُمْ، حُمِلُوا إلَی قُبُورِهِمْ غَیْرَ رَاکِبینَ، وَاُنْزِلُوا فِیهَا غَیْرَ نَازِلینَ، فَکَأنَّهُمْ لَمْ یَکُونُوا لِلدُّنْیَا عُمَّاراً، وَکَأنَّ الآخِرَهَ لَمْ تَزَلْ لَهُمْ دَاراً؛ شما را توصیه می کنم که به یاد مرگ باشید و غفلت از آن را کم کنید. شما چگونه غفلت می ورزید از چیزی که هرگز از شما غافل نیست. و به کسی طمع بسته اید که مهلتی به شما نخواهد داد. برای پندگیری، مشاهده ی مردگانی که از جلو چشمان شما راهی گورها می شوند کافی است. آنان به گورهای خود حمل شدند بدون این که به اختیار خود سوار مرکب مرگ شوند، و در قبرهای خود فرود آمدند بدون این که تمایل به این جایگاه داشته باشند. (چنان از این دنیا ناپدید شدند) که گویی آنان نبودند که آباد کنندگان این دنیا بودند و گویی سرای آخرت خانه ی همیشگی آنان بوده است».

«تبع[علیه السّلام] جنازهً فسَمِعَ رجلاً یَضحَک، فقال: کَأنَّ الْمَوتَ فِیهَا عَلی غَیْرِنَا کُتِبَ، وَکَأنَّ الْحَقَّ فِیهَا عَلَی غَیْرِنَا وَجَبَ، وَکَأنَّ الَّذِی نَرَی مِنَ الأمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِیلٍ إلَیْنَا رَاجعُونَ! نُبَوِّئُهُمْ أجدَاثَهُمْ، وَنَأکُلُ تُرَاثَهُمْ، کَأنَّا مُخَلَّدُونَ بَعْد