پاورپوینت کامل ابعاد نوآوری قرآن در طرح گزاره های دینی نسبت به دیگر متون مقدس ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ابعاد نوآوری قرآن در طرح گزاره های دینی نسبت به دیگر متون مقدس ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ابعاد نوآوری قرآن در طرح گزاره های دینی نسبت به دیگر متون مقدس ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ابعاد نوآوری قرآن در طرح گزاره های دینی نسبت به دیگر متون مقدس ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

۵۸

اشاره:

قرآن کریم بارها آشکارا خود را تداوم کتاب مقدس معرفی می کند و پیوسته جایگاه خود را در سلسله ی ادیان توحیدی اعلام می دارد.. از این طریق به شکل رسمی تشابهاتی را که ممکن است با اسفار خمسه تورات، یا انجیل داشته باشد، تأیید می نماید. قرآن نسبت به تورات و انجیل ـ تعالیم و بشارت های واقعی انبیای گذشته ـ ناظر و مهیمن است و نقش تکمیل و تفصیل آن ها را دارد.. اما اگر با متون موجود کتاب مقدس مقایسه شود، علاوه بر دو نقش فوق حالت تنقیح و پالایش نیز دارد.. در این مقایسه امتیازات و جنبه های نوآوری قرآن ـ در اسلوب ارایه ی معارف دینی و محتوا ـ پدیدار می شود.. نوشتار پیش رو برخی از این جنبه های ممتاز و نوآورانه را در نقاط اساسی معارف ادیان می کاود…

درآمد

قرآن بارها براین که از خانواده کتاب های پیشین است پای می فشارد و خود را به صورت های زیر معرفی می کند:

۱. تصدیق کننده آنچه را پیش از آن آمده است:

(وَ هذا کِتابٌ أنْزَلْناهُ مُبارَکٌ مُصَدِّقُ الَّذی بَیْنَ یَدَیْهِ…( ؛ «و این خجسته کتابی است که ما آن را فرو فرستادیم، [و کتاب هایی را که پیش از آن آمده تصدیق می کند…».

۲. حاکم و ناظر بر کتاب های پیشین و نگاهبان آن ها:

(وَ أنْزَلْنا إِلَیْکَ الْکِتابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیْهِ مِنَ الْکِتابِ وَ مُهَیْمِناً عَلَیْهِ…( ؛ «و ما این کتاب [= قرآن را به حقّ به سوی تو فرو فرستادیم، در حالی که تصدیق کننده ی کتاب های پیشین و حاکم بر آن هاست…».

۳. تفصیل دهنده کتاب های پیشین:

(ما کانَ هذَا الْقُرْءَانُ أنْ یُفْتَری مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لکِنْ تَصْدیقَ الَّذی بَیْنَ یَدَیْهِ وَ تَفْصیلَ الْکِتابِ لا رَیْبَ فیهِ مِنْ رَبِّ الْعالَمینَ(؛ «و چنان نیست که این قرآن از جانب غیر خدا [و به دروغ ساخته شده باشد. بلکه تصدیق [کننده ی آنچه پیش از آن است می باشد، و توضیحی از آن کتاب است، که در آن تردیدی نیست، [و از پروردگار جهانیان است».

واضح است، که آنچه به جهت تفصیل متن دیگری قرار گیرد نسبت به آن کامل تر و دقیق تر است. و این مسأله صرف نظر از انگاره ی تحریف آن کتب است؛ از این رو معارف و مطالب قرآن علاوه بر تفصیل و تکمیل، در پی تصحیح و تنقیح آن ها نیز خواهد بود.

پیداست که تفصیل و تکمیل یک متن نسبت به اصل آن، حاوی مطالب و گزاره های افزون تری بوده، و از حیث محتوا ممتاز است. اما سخن آن است که آیا در بیان اصل مطالب مشترک، اسلوب بیانی قرآن و نیز محتوا، همچنان دارای امتیاز و نوآوری است، یا همانند مطالب نقل شده است؟ برای قرآن با وجود همه اصراری که خود بر ذکر خویشاوندی با کتب پیشین دارد، شخصیتی مستقل و ممتاز محفوظ است؛ یعنی این کتاب با وجود اعلام آشکار تشابهات خویش با متون قبلی، ترکیب و شکل خاص خود را در معارف دینی حفظ نموده است.

اگر متن موجود کتب پیشین با قرآن مقایسه شود، برجستگی ها و امتیازاتی نظرگیر آشکار می شود، اما به دلیل انگاره ی تحریف این کتب، مقایسه جمله به جمله و جزیی مطالب قرآن با آن ها داوری دقیقی از امتیازات و نوآوری های قرآن به دست نمی دهد؛ بنابراین اگرچه داوری جزء به جزء آسان نیست، اما مقایسه ی اجمالی در برخی نقاط اساسی تفکر دینی، خالی از فایده نیست.

قسمت اول:

الف. توحید؛ تفکر توحیدی بر اثبات وحدانیت خداوند استوار است. متون کتب آسمانی همه ی ادیان توحیدی دستگاه کلامی خود را بر علت واحدی بنا می نهند که با صفاتی، چون علم و اراده جهان را می آفریند و تدبیر می کند، اما اسلام نظام ماورای مادی خود را عاقلانه تر و قاطعانه تر و روحانی تر پایه می نهد. در واقع متون عبری به نوعی تجسیم خدا قایل اند. گرایش تجسم و تصور خدا که در خواب حضرت یعقوب در سفر تکوین نقل شده است ـ اگرچه نظیر برخی متون اسلامی قابلیت تأویل دارد ـ با نگرش قرآن متفاوت است.

«سپس خدای جاوید بر فراز نردبان ظاهر می شود و می گوید من خدای جاوید هستم»؛ «چون آدم و حوا صدای پروردگار را که در فردوس در وقت وزیدن هوا بعد از پشین راه می رفت شنیدند…»؛ «خدای تعالی به ملائکه فرموده بود که زمانی خواهد آمد که من انسان شوم، پس باید که شما در آن وقت مرا انسان دانید و آن انسانی را که با من است او را خدا دانسته پرستش کنید».

اگرچه در قرآن نیز عباراتی موهم شبهه ی تجسیم موجود است، اما ابتکار قرآن در این است که به روشنی خدا را از پیرایه جسمانیت می پیراید و می فرماید:

(لا تُدْرِکُهُ اْلأَبْصارُ وَ هُوَ یُدْرِکُ اْلأَبْصارَ وَ هُوَ اللّطیفُ الْخَبیرُ(؛ «چشم ها او را در نمی یابند و اوست که دیدگان را در می یابد، و او لطیفِ آگاه است».

از سوی دیگر تعلیمات مذهبی یهود بر پایه ی برداشتی که از میثاق وعده داده شده به ابراهیم و امتیاز انتخاب یعقوب، یک نظام مذهبی قوم گرایانه است، که خداوند در چنین نظامی، مفهومی شبیه الوهیت قومی دارد. تا آن جا که عصاره ی نهضت های پیامبری از زمان عاموس تا اشعیای دوم واکنش های قهرآمیزی علیه این روحیه تخصیص گرایانه و انحصار طلب حاکم بر مذهب یهود بوده اند. تمام پیامبران؛ همچون ارمیا که به این نهضت اصلاح طلبانه وابستگی داشته، کوشیده اند تا دوباره خداوند را با خصلت جهانی اش به عنوان «رب العالمین» معرفی نماید، اما خدای قرآن از ابتدا تا انتها «رب العالمین» است که از سوی خودش، فرشتگان، پیامبران و مردمان با همین عنوان خوانده می شود.

تفکر مسیحیت نیز در اقنوم های الهی، نوعی ماهیت و مصدریت بشری ظاهر کرده و جزمیتی بر آن حاکم شده که همانا جزم و اعتقاد به خدایی زنده است، که بشر را ـ از خود ـ خلق می کند. تفسیرهای مسیحی که زاده ی این جزم هستند، با اقتباس از فرهنگ اسلامی منطق ارسطویی را به یاری گرفته و نظام کامل علوم الهی تثلیثی را خلق نمودند که بر پایه رمز تثلیث خداوند استوار است، اما در این مورد نگرش قرآنی به کلی از آن مبراست.

قرآن، نتیجه نهایی و کلام آخر تفکر توحیدی را قاطعانه اعلام کرده است. از نظر این کتاب، خداوند یک کل واحد تجزیه ناپذیر و فراگیر است که ربط و تعلق همه موجودات در تمامی عوالم به اوست و حقیقتش شباهتی به ماهیت بشری و خصوصیات و عوارض آن ندارد. به این ترتیب خدا را به نحوی قاطع از انحصارطلبی یهودیت و چندگانگی و کثرت گرایی مسیحیت رها ساخته است. اساس توحید در سوره ای کوتاه و بدون هیچ ابهامی آمده است:

(قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ اللّهُ الصّمَدُ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُوًا أَحَدٌ(

در این آیات خطوط خاص تفکر قرآنی، آشکارا ظاهر می شود؛ یعنی کثرت گرایی مکتب تجسم و تصور خدا و شباهت به ماهیت بشری ـ به صورتی غیر قابل انکار ـ محکوم شده و قرابت و تطابق با دیگر اندیشه های توحیدی در روح و مضمون و کلمات این آیات وجود می یابد.

ب. معاد؛ یکی از مفاهیم اساسی در فرهنگ توحیدی، بقای روح است که نتیجه ی منطقی آن اعتقاد به قیامت و روز حساب و بهشت و جهنم است. در متون یهودی ـ که بیشتر نگران تشکیلات زمینی و دنیوی اولین جامعه توحیدی هستند ـ توجه بسیار ناچیز به این قلمرو اخروی شده است. در انجیل نیز به خصوص با تأکید بر سلطنت خداوند ـ تعلیماتی در جهت تشکیل جامعه توحیدی متکامل ـ توجه، بیشتر است.

اما قرآن به قلمرو علم الآخره برجستگی و نظم قابل توجهی می بخشد. جریان بقای روح در قرآن بسیار پراحساس و با لحنی تأثیرگذار و شیوا بیان شده و این کتاب با چشم اندازهایی حیرت آور و شگفت زا، بقای روح را به تصویر درآورده است:

(وَ نُفِخَ فِی الصّورِ ذلِکَ یَوْمُ الْوَعیدِ وَ جاءَتْ کُلّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهیدٌ لَقَدْ کُنْتَ فی غَفْلَهٍ مِنْ هذا فَکَشَفْنا عَنْکَ غِطاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدیدٌ وَ قالَ قَرینُهُ هذا ما لَدَیّ عَتیدٌ أَلْقِیا فی جَهَنّمَ کُلّ کَفّارٍ عَنیدٍ مَنّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ مُریبٍ الّذی جَعَلَ مَعَ اللّهِ إلهاً ءَاخَرَ فَأَلْقِیاهُ فِی الْعَذابِ الشّدیدِ قالَ قَرینُهُ رَبّنا ما أطْغَیْتُهُ وَ لکِنْ کانَ فی ضَلالٍ بَعیدٍ قالَ لا تَخْتَصِمُوا لَدَیّ وَ قَدْ قَدّمْتُ إِلَیْکُمْ بِالْوَعیدِ ما یُبَدّلُ الْقَوْلُ لَدَیّ وَ ما أنَا بِظَلاّمٍ لِلْعَبیدِ یَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنّمَ هَلِ امْتََلأْتِ وَ تَقُولُ هَلْ مِنْ مَزیدٍ وَ أزْلِفَتِ الْجَنّهُ لِلْمُتّقینَ غَیْرَ بَعیدٍ هذا ما تُوعَدُونَ لِکُلّ ِ أَوّابٍ حَفیظٍ مَنْ خَشِیَ الرّحْمنَ بِالْغَیْبِ وَ جاءَ بِقَلْبٍ مُنیبٍ ادْخُلُوها بِسَلامٍ ذلِکَ یَوْمُ الْخُلُودِ لَهُمْ ما یَشاؤُونَ فیها وَ لَدَیْنا مَزیدٌ.(

بیان و تصویر متعدد و مکرر قرآن از صحنه قیامت و امور مربوط به آن، با چنان شرح و وصف هیجان آوری آمده است، که هرگز نمی توان در برابر توصیف شورانگیز عرصه ای که برای برخی بسیار دشوار و پرمحنت، و برای بعض دیگر ـ با وجود عظمت و ابهتش ـ بسیار مطلوب و دلپذیراست، بی تفاوت ماند.

صحنه های روز قیامت در قرآن، تصویری عینی و تجسمی ملموس دارد. شخصیت ها سخن می گویند و