پاورپوینت کامل نقش مادران در سعادت جامعه از دیدگاه امام خمینی(ره)(قسمت دوم) ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش مادران در سعادت جامعه از دیدگاه امام خمینی(ره)(قسمت دوم) ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش مادران در سعادت جامعه از دیدگاه امام خمینی(ره)(قسمت دوم) ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش مادران در سعادت جامعه از دیدگاه امام خمینی(ره)(قسمت دوم) ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

۵۰

اشاره: در مطالب گذشته بیان شد که حضرت امام خمینی(ره) با در نظر گرفتن ویژگی خاص بانوان در کسوت مادری، حساسیت های خاص دوران کودکی و دو عامل قوی ارتباط عاطفی میان مادر و فرزند و تأثیرپذیری کودک، جایگاه ارزشمند و مهمی برای نقش مادری در امر تربیت قائل بودند. در این مقال به بررسی دیدگاه های دیگر ایشان در نحوه ی تأثیر این امر بر سعادت و کمال اجتماعی یک ملت و آسیب های احتمالی آن پرداخته می شود.

سعادت جامعه در گرو تربیت صحیح افراد

بررسی عوامل سعادت و رشد جوامع و ریشه یابی علل انحطاط آن ها همواره مورد توجه و بحث جامعه شناسان و دولت مردان بوده و می باشد. مصادیق سعادت نیز در نظام های فکری مختلف، با توجه به نوع جهان بینی آن ها متفاوت است. برای مثال در دیدگاه مادیون، اقتصاد و بهره وری مادی در سعادت بشر اصالت داشته و در دیدگاه حکما، تکمیل نفوس و تعالی جهات روحانی موجب سعادت است. اما از آن جا که رسیدن به این هدف باید محور فعالیت های اجتماعی قرار گیرد، اسلام هر دو بعد جسم و جان انسان، دنیا و آخرت او برای رسیدن به سعادت را، مورد توجه قرار داده است. در این رابطه امام خمینی(ره) که اسلام را کفیل سعادت همه جانبه بشر و مربی نفوس می دانستند([۱]) ، آزادی، استقلال و مادیات را در پناه معنویات، سعادت ملت ها معرفی می کردند..([۲]) ایشان به عنوان رهبری شایسته و سیاستمداری حکیم که هادی و مربی جامعه اسلامی خویش بود، با توجه به معیارهای الهی و نیز دید وسیع و روشنی که داشتند، برای رسیدن به این سعادت، داشتن تربیت اسلامی انسانی را از لوازم اصلی آن([۳]) و یکی از پراهمیت ترین عوامل تربیتی فرد را مادران جامعه برمی شمردند. از این رو ایشان اصلاحات و فسادهای جامعه را برخاسته از دامن زنان به واسطه تربیت افراد اجتماع می دانستند؛([۴]) چرا که کودکان امروز، در حقیقت همان شهروندان فردای جامعه هستند؛ صاحب منصبان، میراث داران آداب و ارزش ها و شهروندانی که چگونگی زندگانی اجتماعی و قواعد آن را در طول حیات خود به تدریج فرا گرفته اند.

آشنایی کودک با آداب و ارزش ها و قواعد زندگی اجتماعی از طرق مختلفی صورت می گیرد که بهترین و اولین کانون نهادینه کردن این امر خانواده است. مادران به عنوان محور کانون خانواده، نقش مؤثرتری در تفهیم این ارزش ها و قواعد برای کودکان دارند. حضرت امام ۱ فرموده است: مربی انسان ها زن است، سعادت و شقاوت کشورها بسته به وجود زن است. زن با تربیت صحیح خودش، انسان درست می کند و با تربیت صحیح خودش، کشور را آباد می کند ([۵]). و در جای دیگر می فرماید: مادران مسئول اعمال فرزندان خود هستند و اگر یک بچه را خوب تربیت کنند، ممکن است سعادت یک ملت را همان بچه تأمین کند([۶]). در جای دیگری سهم بزرگی از آینده ملت ها و سعادت و هلاکت جوامع را در گرو کیفیت ایفای نقش تربیتی مادران بیان می فرمودند. ([۷]) ایشان زن را یکتا موجود تربیت کننده انسان هایی که سبب برکت برای جامعه ها می شوند، می دانستند. ([۸]) از این رو، همواره مخاطبانِ سفارشاتِ ایشان در تربیت انسان های خدمتگزار و مؤثر و شجاع، زنان بوده اند. جوامع برای رسیدن به پیشرفت و سعادت از سویی نیاز به تربیت صحیح افراد خود دارند؛ چنان چه امام(ره) می فرمود: اگر افراد یک ملت تزکیه و تربیت شده باشند، آن ملت پیشرو است([۹]). و از سوی دیگر بایستی ارزش هایی چون عدالت، استقلال، وجدان کاری و وحدت در آن رعایت گردد و شهروندان آن با سران و مسئولان، اتحاد و همبستگی داشته باشند. از رهبری جامعه پیروی نموده و با روحیه مشارکت و کار دسته جمعی، مصالح و منافع جامعه را بر منافع فردی اولویت دهند. مسئولان امر نیز باید افرادی مهذب و تربیت شده باشند که عدالت پرور بوده و از دیکتاتوری، فساد و ثروت اندوزی اجتناب ورزند. امام(ره) می فرماید: سعادت یک ملت به این است که سران آن ملت و کسانی که مقدرات آن ملت به دستشان است، تزکیه شده باشند([۱۰]).

وقتی فرد رأس جامعه قرار می گیرد، می تواند بیشترین تأثیرات را بر جامعه بگذارد؛ چرا که در آن هنگام قدرت و اختیار و امکانات کافی برای احاطه و تسلط بر جامعه تحت تدبیر خود دارد. از این روست که حضرت امام(ره) عدم تربیت درست یا تعلیم های بدون تربیت را عاملی برای تباهی کشور بیان می کنند([۱۱]) و با توجه به تأثیر فرد بر آینده جامعه، بر تربیت صحیح افراد تکیه داشتند. این نکته را نیز نباید از نظر دور داشت که بخشی از تربیت از کانال های مختلف صورت می پذیرد. اما اصل و زیربنای آن برعهده مادران است. بنابراین از دیدگاه امام(ره) ریشه گرفتاری ها، عدم تربیت صحیح انسان هاست؛ انسان هایی که اگر تربیت شوند، همه ابعاد سعادت برای کشور تأمین می شود. ([۱۲]) در دیدگاه امام(ره) زنان به عنوان قشر فعال جامعه ارزش والایی داشتند، که سهم آنان در طول انقلاب و دوران دفاع مقدس به دلیل پرورش مردان شجاع و دلاور بیشتر از مردان بوده است. ([۱۳]) در اندیشه ایشان مادران به واسطه دامن تربیتی شان، پشتوانه ملت محسوب می شوند.([۱۴]) همچنان که گفته اند: مقدرات ملل به دست زنان قرار دارد؛ زیرا این مادران هستند که مردان بزرگ جامعه بشری را تربیت می کنند، لذا زندگی جهانیان مولود روح زنان است ([۱۵])

آسیب های ناشی از خلاء وجودی مادر

یکی از پراهمیت ترین و خطرناک ترین آفات و آسیب هایی که این جایگاه را تهدید می کند، کم اهمیت و بی ارزش شدن شغل مادری است. حضرت امام(ره) مبتذل کردن نقش مادری و تربیت فرزندان را یکی از توطئه های رژیم طاغوت برشمرده و بر آن تأسف می خوردند.([۱۶]) ایشان بحث اشتغال زنان را راهکار رژیم برای رسیدن به این امر می دانستند و می فرمودند: نظرشان این بود که نگذراند بچه های ما تربیت صحیح بشوند. ([۱۷]) از دیدگاه ایشان رژیم می کوشید تا بچه هایی را که از تربیت محروم مانده اند، در آینده با تبلیغات سوء خود منحرف سازند؛ چنانچه به این مطلب اشاره کرده و می فرمود: بچه هایی که از دامن مادر جدا شده اند و در پرورشگاه ها رفتند، اینها چون نزد اجنبی هستند و محبت مادر ندیده اند، عقده پیدا می کنند. این عقده ها منشأ همه مفاسد یا اکثر مفاسدی است که در بشر حاصل می شود. ([۱۸]) توطئه بودن این عمل نزد حضرت امام(ره) از این جهت بود که از نظر ایشان، اگر بچه در دامن مادر صحیح تربیت نشود، در مراحل بعدی کمتر امکان تربیت صحیح اسلامی برای او وجود خواهد داشت. اگر چه امام(ره) این آسیب را نسبت با مسائل قبل از انقلاب بیان کرده اند، اما به طور کلی منحط شدن ارزش ها و نادیده گرفتن دوربرد تأثیرات نقش مادر در تربیت نونهالان، در هر زمانی و به هر علتی همین عواقب ر به دنبال دارد. امام(ره) در بحث اشتغال زنان و محرومیت عاطفی کودکان از مادر و تأثیرات جدایی کودک و پرورش در پرورشگاه ها سخنان قابل توجهی دارند؛ هرچند ایشان یکی از معتقدان جدی لزوم حضور فعال زنان در صحنه های اجتماع بودند و با کار صحیح مخالف نبودند. امروزه نیز درباره بحث اشتغال زنان نظرات متفاوتی، با قطع و یقین مطرح می شود و بایدها و نبایدهای آن بررسی می گردد. اما توجه به این نکته ضروری است که مشارکت در امور جامعه، لزوماً مساوی با اشتغال اقتصادی نیست و آن چه به نظر می رسد حضور پشتوانه ای و تأمین روانی است، نه تنها حضور فیزیکی و کارگری. امام راحل۱ اولویت کاری و ضرورت شغلی بانوان را، در تربیت نونهالان می دید. این درحالی است که به خاطر تأثیرات زیست