پاورپوینت کامل نظام اسلامی، توسعه و ترویج حجاب؛بایدها و نبایدها(قسمت دوم) ۸۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نظام اسلامی، توسعه و ترویج حجاب؛بایدها و نبایدها(قسمت دوم) ۸۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نظام اسلامی، توسعه و ترویج حجاب؛بایدها و نبایدها(قسمت دوم) ۸۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نظام اسلامی، توسعه و ترویج حجاب؛بایدها و نبایدها(قسمت دوم) ۸۸ اسلاید در PowerPoint :

۵۹

اشاره:

انقلاب اسلامی ایران، انقلاب ارزش هاست و برای صیانت از ارزش ها نیز باید از همه ابزارها استفاده کرد. در این میان ابزارهای فرهنگی نقش مهم و تأثیرگذاری دارند. غرب برای مبارزه با انقلاب اسلامی به شیوه های مختلفی روی آورده که نفوذ فرهنگی یکی از این شیوه ها بود. غرب همواره کوشیده است با استفاده از ابزارهای فرهنگی همچون سینما، تلویزیون، مطبوعات و … با ارزش های اسلامی به مبارزه بپردازد. بد حجابی و فساد از مظاهر فرهنگی ضد اخلاقی غرب در جامعه اسلامی است که با توجه به خطرات آن در جامعه اسلامی پژوهش زیادی را می طلبد. بی هویتی زنان و نسخ ارزش ها از جمله پیامدهای شوم این مظهر فرهنگی ضد اخلاقی است. از این رو شایسته است که دولت اسلامی را ه کارهای مناسب را برای مقابله و مبارزه با این پیامدهای شوم دنبال کند.

عملکرده

الف. سیاست های سلبی و دفاعی

در طول دهه های گذشته معمول ترین سیاست های فرهنگی کشور مبتنی بر تدافع و سلب بوده است. از طرفی در انتظار بروز مشکل فرهنگی نشستن و آن گاه با صدور یک بخشنامه و یا تصویب یک قانون تعزیر و مجازات، جامعه را از گرایش به روش های نوین تبلیغی دشمن بر حذر داشتن و تکرار چنین وضعیتی در مسایل و معضلات گوناگون فرهنگی، از جمله حجاب کارآ و جوابگو نبوده است. دستاوردهای جدید فرهنگی دشمن در قالب های نوین و با قدرت تأثیر دو چندان و در مقابل صدور بیانیه های انفعالی و اقدامات واکنشی از سوی دست اندرکاران حوزه فرهنگی کشور در برابر آنان، تا به حال هیچ مشکلی را حل نکرده است. اگر بپذیریم که انحراف جامعه در زمینه پوششی را می توان با اقدامات سلبی و برخوردهای انتظامی حل کرد. پس صدور دستورالعمل ها و هشدارها تاکنون باید جوابگو بوده باشد.

وزارت کشور در تاریخ ۳۱ تیر ۶۳ طی اطلاعیه ای اعلام می دارد: به زنان بی حجاب اخطار می شود که رعایت عفت عمومی جامعه اسلامی و عواطف مذهبی امت شهید پرور و همیشه در صحنه را بکنند که در صورت تخلف برخورد قانونی با آن ها خواهد شد.

یک سال بعد روزنامه جمهوری اسلامی تاریخ ۵ خرداد ۶۴ می نویسد:

دادستان عمومی تهران دستور بازداشت افراد بد حجاب را به کلیه مأمورین انتظامی صادر کرد. دو سال قبل از این تاریخ سخنگوی شورای عالی قضایی گفته بود برای جلوگیری از منکرات و فحشای علنی در سطح شهر تهران، شعبه دادگاه کیفری در اوین تشکیل و قاضی شرع آن نیز تعیین شده و افراد گشت ستاد مبارزه با منکرات در مناطق مختلف تهران به طور منظم تردد می کنند.

در ۴ تیرماه ۶۴ وزیر کشور خطاب به عاملان فساد و بی حجابی اخطار کرد: افرادی که به اعمال کثیف در رابطه با فساد و فحشاء و منکرات ادامه دهند، از کلیه منافع و مصالح در نظر گرفته شده برای عموم مردم از جمله استخدام در ادارات و مراکز دولتی محروم خواهند شد!.

در ۲۲ فروردین ۶۸ در روزنامه جمهوری اسلامی آمده است:

شورای عالی قضایی خواستار برخورد فعال نیروهای اجرایی و انتظامی با بدحجابی شد.

ریاست قوه قضائیه در تاریخ ۲۴ شهریور ۶۸ در خطبه های نماز جمعه، خواستار برخورد جدی وزارت کشور با بدحجابی و مفاسد اجتماعی می شود.

در ۱۲/۳/۷۵ وزیر کشور تصریح می کند: طرح مبارزه با بدحجابی به زودی در تهران اجرا می شود. در ۲۷/۵/۸۰ فرمانده نیروی انتظامی می گوید: از فردا نیروی انتظامی با خطا و فساد و بدحجابی در واحدهای صنفی و اماکن عمومی برخورد می کند. سه سال بعد و در ۷/۴/۸۳ رئیس مجلس برخورد جدی با مفاسد اجتماعی و بد حجابی را به اطلاع عموم می رساند.

یک سال بعد ۹/۵/۸۴ نماینده تهران: ارائه تسهیلات برای اجرای مصوبه مد و لباس به زودی معضل بدحجابی را رفع می کند.

بد نیست گذری به خیابان ها و اماکن عمومی شهرها به خصوص شهرهای بزرگ داشته باشیم. اگرچه در جای خود در اختیارات دولت بر این مهم خواهیم پرداخت، اما از جهت پی آمد برخورد سلبی در بعضی از موارد منجر به تلقی سیاسی از جریان شد و با شعار آزادی زمینه هایی نیز برای واکنش ضد انقلاب را فراهم نمود.

ب. مقابله مردمی و توده ای با مظاهر فرهنگی غرب

شیوه معمول دیگری که تاکنون در سیاست های فرهنگی کشور در مقابل با مظاهر فرهنگی غربی، مورد توجه بوده و باورها به صورت کلی از سوی دست اندرکاران و مجریان حکومت توصیه شده است، استفاده از اهرم توده های جامعه در جهت محدود کردن و مبارزه با حضور فرهنگ غربی در جامعه است. این سیاست مبنی بر این است که مشکل بدحجابی و گرایش های رفتاری به غرب و گسترش آن، قبل از آن که مشکل دولت باشد، مشکل اجتماعی است و لذا در حل آن بایست از جامعه کمک گرفت.

در حرکت مشارکت اجتماعی به جای آن که بسیجی همگانی در جهت تغییر الگوهای زندگی صورت گرفته و از توده مردم در جهت تغییر باورهای قشر غرب گرا و غرب زده اجتماع بهره گیری شود، بیشتر شیوه رفتاری و در انزوا قرار دادن در مورد آن ها اعمال شده است و لذا مشکل به گونه ای ریشه ای علاج نگردیده و این شیوه ها بیشتر به عقب نشینی های از روی اکراه از سوی قشرهای غرب زده و غرب گرا منجر شده، تا در فرصتی مناسب دوباره نمود پیدا کند.

تظاهرات علیه بدحجابی و برخوردهای اخلاقی سخت، به گونه ای موقت نمودهای فساد و بی بند و باری را کم می کند، اما این رفتارها هیچ گاه تأثیر اصلاحی و پرورشی نداشته و درد اصلی را حل نمی کند. لذا در فعالیت های فرهنگی جهت اصلاح چنین افرادی به جای کوبیدن و محکوم کردن صرف وضع موجود آنان، باید موقعیت سالم را بر ایشان ترسیم کرد و آنان را به نوعی، صاحب نقش نمود و روند اصلاح باورهای دینی و اسلامی را در روح و جان افراد جای داده و شیفتگی فطرت پاک آن ها را برانگیزاند و بی زاری از الگوهای غربی را به بار آورد.

ج. برنامه ریزی و شیوه های فرهنگی

با توجه به آنچه قبلاً ذکر شد عدم تفاهم و هماهنگی در برداشت ها از وضعیت فرهنگی کشور و فقدان برنامه ریزی صحیح در عرصه فرهنگ، باعث در تنگنا قرار دادن بهره گیری از آخرین پیشرفت های تکنیکی در این زمینه است.

دشمن در شرایطی که رادیو و تلویزیون داخلی را در اختیار ندارد، با گسترش تولیدات فرهنگی خود در قالب فیلم، کاست، CD، مجلات مبتذل و شبکه های اطلاع رسانی جهانی و مانند آن، راه خود را در القای ارزش های فرهنگی خود می پیماید و تا حد زیادی موفق است. این در حالی است که تکلیف موسیقی حرام و حلال، حضور زن در رسانه ها به طور موجه و مقبول و به کارگیری زن در حوزه های هنری و تبلیغی به واسطه ابهام های فقهی و شرعی، شفاف و روشن نیست. عدم توجه کافی به نقش والا و موثر وسائل ارتباط جمعی از موارد دیگر است. باید اهمیت و نقش ویژه ابزارهایی چون فیلم، سینما، تئاتر، هنرهای تجسمی و مانند آن … در ابلاغ و تبلیغ، به خصوص در نزد برنامه ریزان دولتی به راستی ملموس گردد. در حالی که استفاده از این ابزارها، بهره جستن از ابزار زمان است و عدم بهره گیری از ابزار پیشرفته زمان با شکست برابر است. شهید مطهری(ره) می فرماید: اگر کسی در مورد وسایلی که انسان را به هدف های صحیحش نزدیک می کند. بگوید نه؛ من نمی خواهم از این وسایل استفاده بکنم و آن وقت کسی که دنبال هدف های نامشروع می رود، از این وسایل استفاده کند و این که دنبال هدف های مشروع می رود، از این وسایل استفاده نکند، چنین شخص محکوم به شکست است. مثل این که شما بگویید من مسلمانم و می خواهم هدف اسلامی را تعقیب کنم، می خواهم جهاد کنم، … دیگری در راه شیطان می خواهد بجنگد، او از وسایلی که امروز پیدا شده است، مثل توپ و تفنگ و خمپاره استفاده می کند، شما می گویید نه … قطعاً شما محکوم هستید. هدف شما محکوم است.([۱])

مشکل اساسی ما در برنامه ریزی ها و شیوه های اجرای فرهنگی، ابزار و روش ارائه است نه پیام. پیام های فرهنگ اسلامی از استواری و غنای پایان ناپذیر برخوردار است و در صورت ادراک، نافذ و پا برجاست، اما مشکل در رساندن و القاء این پیام ها به نسل امروزی با ویژگی های خاص به خودش است. عدم هماهنگی لازم بین ارگان ها و تداخل عملکرد نهادهای فرهنگی تبلیغی در عرصه الگوهای فرهنگی و ارزش های اجتماعی اسلام، مانع عمده ای در راه موفقیت در از بین بردن مظاهر فساد و ابتذال و بدحجابی در اجتماع بوده است.

سخن کوتاه آن که باید سیاست های فرهنگی کشور، در سطح ارگان های فرهنگی یکسان و متحد و دارای هدف واحد باشد و در شیوه های اجراء هم باید به جذابیت، محتوای غنی و استفاده از ابزار نوین ارتباطی در بهترین وجه آن، عنایت شایسته داشت.

راه کارها، بایدها

عرصه فرهنگ، عرصه ای است که تسامح و تعلل در آن، هم در دراز مدت و هم در کوتاه مدت خطراتی جدی هستند. حافظ و پدید آورنده هر فرهنگی، مردم و اعتقادات آنان است. این نقش اساسی البته گاه حرکتی منظم و منسجم و برنامه ریزی شده دارد و گاه می تواند از روندی ناهماهنگ برخوردار باشد.

در طول حیات جوامع هرگاه دولت ها از مسیر فرهنگی مردم جدا افتاده و برای خود سیاستی غیر مردمی برگزیده اند و از طرفی مردم نیز به دلایل جغرافیایی، سیاسی، اقتصادی و نظایر آن از تشکل و تعامل فرهنگی دور گشته و پراکنده شده اند؛ فرهنگ، جریان مطلوب خویش را از دست داده و به گسیختگی مبتلا شده است.

در جهان امروز که نقش و نیروی اجتماعی فرهنگ نسبت به گذشته افزون تر شده، به خاطر ضرورت هماهنگی و همسویی صاحب نظران و کارشناسان و برنامه ریزان با نیازهای فرهنگی هر جامعه و حداکثر بهره برداری از موج با دوام اراده معنوی مردم، باید محورهای لازم برای این حرکت را شناسایی و سیاست فرهنگی مناسب را تدوین نمود.

یک سیاست فرهنگی موفق را می توان توافق رسمی و اتفاق )راء مسئولان و متصدیان امور در تشخیص یقینی و تدوین مهم ترین اصول و اولویت های لازم در حرکت فرهنگ جامعه، دانست.

سیاست فرهنگی حاوی سلسله ای از اولویت ها و اصول و فروعی است که یک حرکت فرهنگی را شکل می دهد. اولویت ها و اصولی که ملهم از آرمان ها، اعتقادات مذهبی و ملی، واقعیت و تجربه ها، ظرفیت ها و امکانات آینده و اهداف دور و نزدیک و در هر حال در سایه قانون اساسی کشور است.

آیات پوشش در قرآن کریم

ای رسول ما، مردان مؤمن را بگو تا چشم ها فرو گیرند و فروج و اندامشان را محفوظ دارند که این برای پاکیزگی شما بهتر است و البته خدا بر آن چه کنید کاملاً آگاه است. ([۲]) ای رسول ما، به زنان مؤمن بگو تا چشم ها فرو گیرند و فروج و اندامشان را محفوظ دارند و زینت و آرایش خود را جز آنچه قهراً ظاهر می شود بر بیگانه آشکار نسازند و باید سینه و دوش خود را با مقنعه بپوشانند….([۳])

اصل اول. شناخت واجبات

حجاب و پوشش از مسلمات دین اسلام و یک فریضه الهی است، و این حکم شرعی بر مبنای دلایل عقلی، سیره عملی و متون دینی )قرآن و روایات) استوار شده است.

بر این اساس منکر حجاب، منکر ضروری دین محسوب می شود و میان عالمان دین در مذاهب مختلف اسلامی در این مسأله اخلاقی نیست و همگان پوشش از سر تا به پا به استثنای وجه و کفین را ضروری دانسته که البته در موارد خاصی، پوشش آن دو هم لازم می شود.

امام خمینی(ره) در رابطه با ضرورت دینی حجاب فرموده است: اصل حکم حجاب از ضروریات است و منکر آن، حکم منکر ضروری، را دارد و منکر ضرورت محکوم به کفر است، مگر این که معلوم باشد منکر خدا یا رسول نیست. ([۴]) مقام معظم رهبری آیت الله خامنه ای نیز می فرمایند:

اصل حجاب، ضروری دین محسوب است، ولی بعضی از فروع آن ممکن است ضروری نباشد و بی اعتنایی به اصل حجاب و عدم رعایت آن معصیت و گناه است.([۵]) همچنین در استفتائات از هر دو بزرگوار، آمده است که هر چیزی که در عرف زینت محسوب شود، نشان دادن آن در مقابل نامحرم حرام و باید پرهیز شود.

اصل دوم. شناخت منکرات

با توجه به آیات قرآن و ذکر مراتب برای پوشش و توصیه به عفاف و پاکدامنی و نیز با توجه به بررسی پیامدهای بی حجابی و تأثیرات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی آن و سیره عملی اجرا شده در زمان معصومین: مبنی بر تشویق و ترغیب نسبت به معروف از جمله عفاف و پوشش زن مسلمان، عملکرد زنان صدر اسلام و تأثیر خودآرایی و بدحجابی بر زن مسلمان، از این جهت که او را از فرهنگ و معنویت و معرفت تهی ساخته و جامعه را نیز در برابر آفات و معضل این ناهنجاری قرار می دهد، که رواج این رویه، نهاد خانواده را از اعتدال و سامان یافتگی روانی و رفتاری خارج ساخته و ثبات و آرامش روح جمعی سازمان اجتماعی را در هم می ریزد؛ منکر بودن این رفتار به یقین ثابت شده و قابل توجه است و مطمئناً بی حجابی و بد حجابی جزء منکرات به حساب می آید.

نقش دولت در صیانت از ارزش ها

علاقه عقلانی به اسلام، اعتقاد و اعتماد قلبی به کامل و جامع بودن ارزش های اسلامی و پذیرفتن این واقعیت که پای بندی به موازین شرع مقدس اسلام، از جمله رعایت عفاف و حجاب و پوشش باعث سعادت دنیا و آخرت انسان می شود، ما را بر آن می دارد که جایگاه دولت و قانون را در اهتمام به این مهم بررسی کنیم:

۱. دولت باید به مسائل خلاف عفت عمومی و اعمال مخالف با ارزش ها و باورهای دینی توجه نموده و مقابله نماید؛ چون نظارت دولت ناشی از حقی است که اکثریت جامعه به او داده اند، تا از باورهای دینی و عرفی اکثریت جامعه حراست کند و او ناگزیر از چنین کاری است.

۲. اعمال روش های کارآمد در زمینه پرورش و تربیت، تا از بروز معضلات و بی قیدی ها کاسته شود.

۳. قانون اساسی به عنوان کارآمدترین منبع باید مبنا قرار گرفته و به آن توجه شود و آحاد جامعه باید مهارت پیروی از قانون را فرا بگیرند.

۴. حذف زمینه های فساد، برنامه دین برای اداره جامعه است؛ یعنی کاری کن