پاورپوینت کامل اهمیت و ضرورت تبلیغ نوشتاری ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اهمیت و ضرورت تبلیغ نوشتاری ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اهمیت و ضرورت تبلیغ نوشتاری ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اهمیت و ضرورت تبلیغ نوشتاری ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۵۳

اشاره

در شماره پیش از اهمیّت و ضرورت تبلیغ نوشتاری گفتیم و از رسالت بزرگی که همه ما در این عرصه بر دوش داریم و اینک ….

قسمت دوم

فنّ نوشتن یا هنر نویسندگی؟

عن النّبی (ص):

مَن ماتَ و میراثُه الدّفاتر و المَحابرَ وَجَبتْ لَه الجنّه[۱]؛ هر که از دنیا برود و میراثش دفتر و دوات باشد، بهشت بر او واجب خواهد بود. زمانی که تصمیم می گیریم به عرصه ای وارد شویم، ابتدا باید آن را بشناسیم و با ویژگی ها و آمادگی هایی که به آن نیاز داریم، آشنا شویم.

نوشتندو عنصر اصلی دارد: معنو قالب معنیا محتوو لفظ. آن ها که به عرصه نوشتن قدم می گذارند، بسته به میزان توانایی ای که در ارائه این دو عنصر دارند، موفق یا ناموفق می شوند.

لفظ و معنا برای ایجاد یک اثر خوب، ارزش برابری دارند و هر کدام دچار نقص شوند، به نوشته خلل وارد می کنند. مبلغی که می خواهد قدم در این عرصه بگذارد، به طور طبیعی در بخش محتوا و معنا، دچار کمبود و نقص نیست، اما نیمه دیگر موفقیت را باید کسب کند.

سخن در اینجاست که نویسنده حوزوی، نوشتن را به عنوان یک فنفرا می گیرد و یا به چشم هنربه آن می نگرد. کسی که فن نوشتنرا بداند، به درستی از عهده بیان و نگارش مطلب مورد نظرش بر می آید و معانی ذهنی را در قالب الفاظ بی عیب و مناسب می ریزد و عرضه می نماید. الفاظ او از نظر دستوری و قواعد فصاحت و بلاغت، صحیح و مطابق اصول است. از جهت نگارش و املاهم مشکلی ندارد.

می بینید که آموختن این فن برای هر کس در هر رشته ای از علوم، لازم است. هر کس بخواهد دست به قلم ببرد و اثری خلق کند، باید اصول این فن را آموخته باشد.

بسیارند کسانی که در یک رشته علمی به جایگاهی می رسند و چون نمی توانند دانسته های خود را راحت و درست بنویسند و نوشته مناسبی عرضه کنند، به آموختن فن نوشتن رو می آورند تا اثری از خود به یادگار بگذارند.

نوشتن فنی است آموختنی و اکتسابیو با تمرین، ممارست، مطالعه و به کار بستن اصول و قواعد، می توان به حد مطلوبی از آن رسید، اما هنر نویسندگینیازمند استعدادی خاص است.

هنر نویسندگی

آنچه ما به عنوان کتاب و مقاله می خوانیم و می بینیم، انواع مختلفی دارد. نوشته هایی هستند که هدفشان فقط انتقال حجمی از معلومات و اطلاعات به خواننده است و در انتخاب شیوه بیان و جمله بندی و عبارت پردازی، کار خاصی در آن ها انجام نشده است و در مقابل، آثار دیگری وجود دارند که به بازی الفاظ پرداخته اند و محتوای قابل توجهی ندارند.

نوشته هایی وجود دارند که فکری تازه و محتوایی نو عرضه می کنند و حکایت از بلوغ فکری نویسنده خود دارند و آثار دیگری هستند که فقط بخش های مختلفی از افکار و آثار دیگران را برش زده و در کنار هم چیده اند و نویسنده هیچ کار فکری در شیوه ارائه مطلب انجام نداده است و خلاقیت و ابتکاری به آن نیافزوده است.

صد البته که انواع نوشته ها از نظر ارزش در یک سطح قرار نمی گیرند. ارزشمندترین کار، آن است که هم در محتوا و هم در شیوه ارائه آن، دنیایی تازه را پیش روی مخاطبش بگشاید و شاید بتوان گفت تعریف نویسنده حقیقی این است: نویسنده هنرمندی است که پیامی نو را با بیانی نو عرضه می کند.[۲]

رسیدن به این مرحله، صد البته که بر پایه فن نوشتن هم استوار است. نوشته ای که با اصول و قواعد نوشتاری منافات دارد، درستنیست و هنریهم محسوب نمی شود؛ اما آیا مبلّغاندر حد آموختن فن نوشتن باید به این عرصه وارد شوند یا تا رسیدن به هنر نویسندگیاز پا ننشینند؟

هنر تبلیغ نوشتاری

کمتر کسی را می توان یافت که از تأثیر زیباییو شیوه نوبی خبر باشد. این مسأله آنقدر غیر قابل انکار است که هر کس در هر موقعیتی، برای رسیدن به موفقیت از این اصل استفاده می کند. کافی است به ویترین مغازه هو شیوه های تبلیغاتینگاهی بیندازیم و تنوع طلبینسل جوان را که شبانه روز پیش چشم ماست، مورد توجه قرار دهیم.

سخنان مقام معظم رهبری، این دیده بان آگاه که مسائل و ضرورت های جامعه را به بهترین وجه معرفی می کند، مبیّن وظیفه خطیر حوزه در این عرصه است.

به جاست همان گونه که در تبلیغ شفاهی خود سعی می کنیم تمام زیبایی ها و عوامل جذابیت را به تناسب، به کار ببریم؛ در نوشته های خود نیز عناصر مورد نیاز را شناسایی و استفاده کنیم. البته ما در شماره های آینده در مورد راه های جذب خوانندهسخن خواهیم گفت؛ اما به طور اجمال این اصل را باید پذیرفت که برای دستیابی به موفقیت ـ که در عرصه تبلیغ، رساندن پیامی الهی به مخاطب و اقناع اوست ـ باید ابزار مورد نیاز را کسب کرد و به درستی به کار برد.

البته ذکر این نکته هم به جاست که اگر نتوانستیم یا به هر دلیل نخواستیم در وادی هنری نویسندگی وارد شویم، هرگز نباید در آموختن فن نوشتن و اصول و قواعد آن کم کاری کنیم؛ زیرا چنان که می دانید خواننده، قوت و ضعف نگارش متن را یکی از معیارهای ارزیابی علمی نویسنده می داند و واژه ها و عبارت های نوشته شما، گاهی مانند مدرک تحصیلی عمل می کنند؛ نه تنها درباره حوزویان، بلکه هر کس که دست به قلم می برد، در لابه لای کلمات و جملات، توان خود را معرفی می کند. پس یادگیری قواعد و اصول نگارش صحیح را باید واجب عینیدانست؛ زیرا برای هر یک از ما بارها پیش می آید که ضروری است مطلبی بنویسیم. آنچه به عنوان واجب کفاییدر شماره قبل از آن سخن گفتیم، نویسندگی به معنای اخصّ کلمه بود. به هر حال

آب دریا را اگر نتوان کشید هم به قدر تشنگی باید چشید

پای منبر چند نویسنده

در پایان به جاست نمونه هایی را به شما خوانندگان محترم عرضه کنیم که نویسندگان با استفاده از جلوه های ادبی و شیوه های زیبانویسی، پیام و محتوایی اخلاقی را به مخاطب منتقل کرده اند؛ یعنی: تبلیغ نوشتاریانجام داده اند؛ یعنی: وظیفه ما مبلغانرا به شیوه ای جذاب و مخاطب پسند، به جا آورده اند و از تأثیرگذاری غیر قابل انکار ادبیات استفاده کرده اند.

¹ در نمونه اول که بخش پایانی نوشته ای است با موضوع عید غدیرنویسنده پس از آنکه با بیان بسیار تأثیر گذارش، از مشکلات فراوان شیعیان در زمان ائمه: می گوید و خواننده را به اهمیت جایگاهی که دارد، متوجه می کند، این گونه سخن را به پایان می برد:

آن مرد ناشناسکه دیروز کوزه آب زنی را آورد، صورتش را روی آتش تنور گرفته: بچش! این عذاب کسی است که از حال بیوه زنان و یتیمان غافل شده. آن مرد ناشناسسر بر دیوار نیمه خرابی در دل شب دارد، می گرید: آه از ره توشه کم! آه از راه دراز!و ما بی آنکه بشناسیمش، همین نزدیکی ها جایی نشسته ایم و تمرین می کنیم که با نامش شعر بگوییم، خط بنویسیم، آواز بخوانیم و حتی دم بگیریم و از خود بی خود شویم.

عجیب است! مرد هنوز هم مرد ناشناساست! [۳]