پاورپوینت کامل با تو آموختم ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل با تو آموختم ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل با تو آموختم ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل با تو آموختم ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

۴۴

میلاد امام صادق (ع)

به تو که می اندیشم؛ مسجدی بزرگ در نظرم مجسم می شود، با انبوهی از جمعیت که پای درس تو نشسته اند و خش خش زمزمه وار قلم ها که بر کاغذها در سکوت جمعیت به گوش می نشیند؛ وقتی که لب به سخن باز می کنی…

تو را نیک می شناسم؛ همان گونه که تو مرا شناختی به نیکی و تکریم. نگاه مهربانت را می شناسم که شخصیتم را بزرگ داشتی و استعدادها و صلاحیت هایم را تکریم کردی و بزرگ داشتی؛ به نیازهایم احترام گذاشتی، به قلب پاک و زلالم توجه کردی که سخنت بر اریکه دلم می نشیند.

پای درس تو آموختم که جوانی فرصتی نیکوو نسیم رحمتاست که باید به خوبی از آن بهره جست و با زیرکی و تیزبینی آن نعمت خداداد را پاس بدارم که این فرصت، ربودنیو رفتنیاست و ضایع ساختن آن، چیزی جز غم و اندوه و پشیمانی را برای دوران پس از آن به ارث نمی گذارد. پای کلاس درس تو آموختم که زندگی کوتاه است و راه کار دراز و فرصت زودگذر! تنها سرمایه گرانبهای زندگی ام، وقت و زمان است که بازگشتی ندارد. برای همین بود که آموختی ام بزرگ ترین فن بهتر زیستن را، که بهره جستن از فرصت های بی نظیری است که بر من می گذرد؛ وقتی گفتی ام: به هر کس فرصتی دست دهد و او به انتظار به دست آوردن فرصت کامل، آن را به تأخیر اندازد؛ روزگار همان فرصت را نیز از او برباید؛ زیرا کار ایام، بردن است و روش زمان، از دست رفتن.[۱]

به یادم آوردی با گفتارت که وقتی پای به عرصه جوانی نهادم، به دنبال هویتجدیدی می گشتم و آن احساس نسبتاً پایدار از یگانگی خود؛ از این که: من که هستم و که باید باشم؟؛ همان که به من این امکان را می داد، ارتباط خودم با خویشتن، با خدا، با طبیعت و جامعه ام را تنظیم کنم.

پای کلاس درست آموختم که آگاهی و بینشبر رفتار و عملپیشی دارد و معرفت دینیمی تواند، تکیه گاهم باشد و رهایی دهنده از این بحران، تو یادم دادی که باید رنگ خدایی داشته باشم تا هویتم خدایی شود و دینهمان رنگ خداست که همگان را به آن دعوت می کند: صبغه الله و من احسن من الله صبغه؛ رنگ خدایی (بپذیرید) و چه رنگی بهتر از رنگ خدا است؟[۲] و یادم دادی که دین، به انگیزه بنا و آراستن هویتم پاسخ می د