پاورپوینت کامل حالا گام بعدی;تبلیغ نوشتاری ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حالا گام بعدی;تبلیغ نوشتاری ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حالا گام بعدی;تبلیغ نوشتاری ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل حالا گام بعدی;تبلیغ نوشتاری ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۸۸

اشاره

در شماره های قبل، از اهمیت و ضرورت تبلیغ نوشتاری گفتیم؛ فن نوشتن و هنر نویسندگی و جایگاهشان را بررسی کردیم و مواد نوشته و شیوه استفاده از آن ها و نیز راه های جذب مخاطب را بیان نمودیم. همچنین از نوآوری و نواندیشی و مطالعه به عنوان ویژگی های آثار موفق یاد کردیم و گفتیم که باید از اول شروع به تمرین کرد. در پایان نیز، راه های پرورش معانی را مرور کردیم.

قسمت هشتم

در شماره های قبل هر چه گفتیم، سخن از تمرین و کسب توانایی و مهارت بود. گفتیم که از چه راه هایی می توان به حریم دل انگیز قلم و نگارش گام نهاد. تا به حال نوشته هایمان تمرین هایی ساده بودند برای روان شدن قلم.

اکنون زمان آن است که گام بعدی را برداریم و به نوشتن یک متن کامل، با تمام ویژگی ها و اجزای آن، بیندیشیم. براستی برای خلق یک اثر خوب که خواننده را به پای خود میخکوب کند، چه مراحلی را باید پشت سرگذارد؟

البته چگونگی این مراحل ارتباط کاملی دارد با اینکه چه اثری خلق می کنیم. برای نوشتن انشای کوتاه وصفی، نوشته ساده تشریحی، مقاله علمی، یا داستان، دقیقاً به یک شیوه عمل نمی کنیم. پس بهتر است در این نوشتار، مراحل اصلی و عمومی را بیان کنیم و نکات دقیق تر و تخصصی تر را به عهده مطالعه و پیگیری شما خواننده عزیز بگذاریم.

برای نوشتن یک انشای ساده و کوتاه، معمولاً این مراحل را پیش رو داریم:

۱. تفکّر؛ در این مرحله نویسنده ابتدا می اندیشد که درباره چه موضوعی بنویسد و از آن موضوع چه بنویسد.

اندیشه انسان گنجینه سرشاری از اطلاعات است که هر چه از آن بیشتر استفاده شود، بازدهی افزون تری خواهد داشت. اندیشیدن روی موضوع و یافتن طرحی جامع درباره آن اولین کار در نویسندگی است. باید روی یک موضوع، ذهن خود را متمرکز کرده، عمیق به آن فکر کنید. اگر در هنگام تفکر نکته خوبی به ذهنتان رسید، به سرعت آن را روی کاغذ منتقل نمایید تا در طول کار به فراموشی سپرده نشود. برای هدایت افکارمان، می توانیم از روش طرح سؤال استفاده کنیم. اگر درباره موضوع مورد نظر، اطلاعات کمی داشته باشیم، مطمئناً با تکیه بر فکر خود به تنهایی، نتیجه مطلوبی نخواهیم گرفت. اینجاست که به مرحله ای دیگر نیاز پیدا می کنیم.

۲. یادداشت برداری از منابع؛ اگر چنین ضرورتی برایمان پیش آمد، می توانیم از کتاب ها، سایت های اینترنتی، مطبوعات یا حتی با پرسیدن از دیگران، معلومات مورد نیاز را تهیه کنیم و به شکل یادداشت های کوتاه جمع آوری نماییم.

۳. انتقال اندیشه ها به کاغذ؛ در این مرحله نویسنده هر چه در ذهن دارد، به کاغذ منتقل می سازد. گاه این اندیشه ها در ذهن، منظم هستند؛ یعنی هم زمان با تفکر، نظم خود را در ذهن یافته اند؛ بنابراین با همان نظم به کاغذ منتقل می شوند. اما گاه اندیشه ها در قالب جملات یا ترکیبات تراوش می کنند و ابتدا و انتها، یا ترتیب خاصی در ذهن نیافته اند. در این هنگام نباید نویسنده خود را درگیر انتخاب جمله آغازین نماید؛ چه بسا در این درگیری، همان جمله هایی را هم که در اندیشه داشت، از دست بدهد.

در این مرحله هدف فقط این است که مطالب را روی کاغذ بیاوریم تا بتوانیم برخورد عینی تری با مسأله داشته باشیم. بنابراین می توانیم سخت گیری نکنیم و با قلم خود راحت باشیم. بگذاریم ذهن و قلم بدون تکلف با هم ارتباط برقرار کنند.

۴. تنظیم و تدوین؛ زمانی که معلومات و یادداشت های مربوط به موضوع فراهم شد، باید آن ها را به صورت منظم نوشت و تدوین کرد. در این مرحله، سعی بر رعایت سیر منطقی نوشته از طریق جابه جایی جمله ها و عبارت ها، امری ضروری به حساب می آید.

حالا وقت آن است که به جمله ها فکر کنیم؛ به ارتباطی که باید میان مطالب وجود داشته باشد و اینکه پیام مورد نظرمان را دقیق و کامل بیان کرده باشد. در این مرحله، نوشته شکل کاملی به خود می گیرد و می توان آن را مورد بازنگری و اصلاح قرار داد.

۵. بازنگری و بازنگاری؛ پس از تکمیل صورت نگاشته، باید به آراستن وپیراستن آن پرداخت. این آرایش و پیرایش با حذف زوائد، اصلاح عناوین انتخابی، مرور بر واژه ها و تغییر برخی از کلمه ها و جمله ها به منظور اطمینان یافتن از حسن ترکیب و تألیف صورت می پذیرد. نویسنده بعد از تهیه نوشته، با نگاه نقّادانه نگاشته اش را بررسی می کند و اشکالات کار خود را درمی یابد و پس از اصلاح، آن را آماده پاکنویس می نماید.

برای اینکه بازنگری دقیقی انجام داده باشیم، علاوه بر نکته های دستوری و ویرایشی چون نشانه گذاری و… به نکات دیگری نیز باید توجه کنیم. سؤالات مهمی را باید پاسخ گوییم و هرگاه پاسخ آن ها را مثبت یافتیم، به قوت نوشته خود اطمینان پیدا کنیم:

۱. آیا انسجام و به هم پیوستگی در نوشته من وجود دارد؟

۲. آیا وحدت سبک و یک دست بودن قلم و نگارش را رعایت کرده ام؟

۳. آیا شیوایی و روانی را در نظر داشته ام؟

۴. آیا سیر منطقی و نظم ساختاری در متن وجود دارد؟

۵. آیا توانسته ام تا حد امکان در نوشته خود نوآوری و ابتکار را رعایت کنم؟

۶. آیا توانسته ام موضوع را خوب بپرورانم و نکته ای را از قلم نیندازم؟

۷. آیا حجم مطالب با موضوع انتخابی من تناسب دارد؟

۸. آیا از مآخذ و منابع، خوب بهره برده و در انتقال آن ها امانت و دقت را رعایت کرده ام؟

هنگامی که به این سؤالات پاسخ می دهیم، باید واقع بین باشیم و به دور از خود پسندی برای دست یافتن به نتیجه مطلوب تلاش کنیم.

۶. پاکنویس؛ معمولاً ویرایش نوشته باعث شلوغی و نابسامانی ظاهری آن می گردد، پس باید پاکنویس شود تا تمیز و خوانا جلوه نماید.

در پاکنویس رعایت این نکات پسندیده است:

– انتخاب برگه مرغوب و یک اندازه و یک شکل

– برگزیدن قلم مناسب (رنگ مشکی توصیه می شود؛ زیرا هم دیرتر از بین می رود و هم برای تکثیر و گرفتن کپی، مناسب تر است).

– نوشتن روی یک طرف کاغذ

– رعایت فاصله ها از سمت راست و چپ و بالا و پایین و همچنین بین سطره

– نوشتن با خط تمیز و خوان

فاصله گذاری ها نقش بسیار مهمی در زیبایی ظاهری نوشته دارند. فاصله های مناسب برای برگه A4 (حدود ۲۱×۲۹ سانتی متر) به این شرح است:

نام خدا: با فاصله ۵/۲ سانتی متر از بالا، در وسط صفحه.

ـ عنوان مطلب را می توان در وسط صفحه و زیر نام خدا (با فاصله ۲ سانتی متر از آن)یا در سمت راست بالای صفحه نوشت (با فاصله ۵/۴ سانتی متر از بالا و ۳ سانتی متر از لبه سمت راست کاغذ).

ـ شروع هر پاراگراف با فاصله ۳ سانتی متر و سطرهای بعد با فاصله ۲ سانتی متر از لبه سمت راست کاغذ.

ـ فاصله سطرها از سمت چپ برگه نیز ۵/۱ سانتی متر خواهد بود.

ـ نام نویسنده و تاریخ نوشتن متن نیز در سمت چپ و پایین برگه نوشته می شود.

ـ فاصله سطر آخر با لبه پایین برگه: حداقل ۲ سانتی متر.

ـ اگر مطلب به صفحه دوم رسید، از بالای صفحه فاصله ۵/۲ سانتی متر را در نظر می گیریم، اما فاصله لبه سمت راست کاغذ بستگی به این دارد که ابتدای پاراگراف هستیم یا وسط آن.

ـ در صورتی که مطلب دو صفحه شد، نام نویسنده در صفحه دوم و با فاصله از سطر آخر نوشته می شود.

ـ برای مطالبی که طولانی ترند، مثل مقالات، یک سوم از بالای صفحه اول را سفید می گذارند و نام نویسنده را در صفحه اول، بعد از عنوان مقاله و بالای متن می آورند.

ـ در صورتی که نوشته شما پاورقی دارد، فاصله و چگونگی نوشتن پاورقی را هم مطابق اصول آن رعایت کنید.

ـ خط پاورقی با متن نوشته، دو سانتی متر و با پاورقی ها یک سانتی متر فاصله دارد. طول آن هم دو سوم برگه نوشته است.

***

همان گونه که اشاره کردیم، این ها مراحلی هستند که برای نوشتن متن کوتاه، انشای کلاسی و قطعه های ادبی با آن ها روبه روییم؛ اما برای نوشتن مقاله، تحقیق، داستان و آثاری این چنین، کار پیچیده تر و مراحل بیشتر می شود. برای مثال در نوشتن تحقیق پس از موشکافی در موضوع، آن را به بخش های اصلی و فرعی و عناوین ریز و درشت تقسیم کرده و ابعاد آن را محور بندی می کنیم تا از کلی بودن خارج شود و در نتیجه گردآوری اطلاعات عملی تر و نوشتن ساده ترگردد. این اطلاعات که از طریق تفکر و مطالعه به دست می آید، مواد اولیه و خام نوشته ماست که باید موضوع را در واژه واژه آن پرورش داد و با حوصله تمام تنظیم و تدوین کرد تا نوشته ای خوش ساخت آفریده شود.

وجود طرح و نقشه قبل از تدوین، به محقق کمک می کند تا بداند تدوین اثر تحقیقی خود را چگونه آغاز کند. اجزای مختلف متن (بخش ها، فصل ها و قسمت ها) را در کجای اثر قرار دهد، ترتیب بیان هر نکته چگونه باشد و برای هر مورد چقدر توضیح دهد و مطلب را با کدام شیوه به پایان رساند. با این طرح، سیر طبیعی و منطقی مطالب و تقدم و تأخر اجزای کلام بر حسب اهمیت آن ها روشن می شود و علاوه بر هموار کردن راه تدوین، موجب رهایی محقق از سردرگمی و دوباره کاری نیز می گردد.

یک نویسنده موفق در تعیین طرح سعی می کند، شیرین ترین و مهم ترین مطالب خود را در ابتدا و انتهای اثر قرار دهد تا خواننده ر