پاورپوینت کامل امام خمینی (قدس سره)، وارث انبیا() ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام خمینی (قدس سره)، وارث انبیا() ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام خمینی (قدس سره)، وارث انبیا() ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام خمینی (قدس سره)، وارث انبیا() ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۵

عالمان ربانی، وارثان انبیای الهی اند و انبیا:، خلفای خداوند می باشند و خلفای الهی، مظهر اسم اعظم اند. پس برخی از عالمان ربانی، می توانند خلیفه حق و جامع جمال و جلال الهی باشند که این افراد، بسیار اندک و جزء نوادرند.

امام خمینی (قدس سره) در مرحله سوم؛ یعنی پس از انبیای الهی و ائمه معصومین:، خلیفه حق و مظهر این نام الهی بود. او در زمینه های علمی، به حسب حصّه وجودی و تعین هستی خاص خویش، مظهر اسم علیم و در زمینه های علمی، مظهر اسم قدیر بود؛ و چون در راه دین گام برداشت و تمام هجرت و جهاد و اجتهاد او برای برافراشتن کلمه الله بود: )کَلِمَهُ اللّهِ هِیَ الْعُلْیا(،[۱] پس او به قدر سعه وجودی خود، مظهر حیٌ قیومٌ گشت.

همان گونه که بهشتیان زنده اند و هرگز نمی میرند، مردان الهی نیز که برای حفظ شریعت و احیای دین الهی تلاش می کنند و در این راه، هر رنجی را برای دین خدا تحمل می کنند، کلمه علیی خداوند گشته، هماره باقی خواهند بود. چنین عالمانی، مشمول بیان نورانی امیر بیان، حضرت علی بن ابی طالب(ع) هستند که فرمود: العلماء باقون ما بقی الدهر.[۲] سرّ این سخن آن است که کامل ترین ولی خدا در عصر ما، وجود مبارک امام زمان است که از آن حضرت، به عنوان بقیه الله یاد می شود؛ یعنی امام عصر به ابقای الهی و بلکه به بقای الهی، باقی است. در درجه نخست و بالذات، فقط ذات اقدس اله ماندنی است: هو الباقی و پس از او، خلفا و مظاهر اویند که باقی اند و پس از آنان، عالمان عادل که وارثان انبیا و امامان: می باشند، باقی به بقای الهی اند.

مهندس معمار اسلام

برخی راه اسلام را مهندس گونه می روند و عده ای، مهندسی شان با معماری آمیخته است. تفاوت مهندس محض با مهندس معمار این است که مهندس، بر روی صفحه کاغذ نقشه می کشد و تنها با قلم و کاغذ و ترسیم خطوط ریاضی سر و کار دارد و اگر چه می فهمد چه می کند و چه نقشه ای می کشد، اما کار او منحصر به طرح نقشه در چهره کاغذ است؛ ولی مهندس معمار، علاوه بر آنکه با قلم خود نقشه می کشد، آنچه را که ترسیم نموده، در صحنه ساختمان نیز پیاده می کند و روشن است که چنین مهندسی، به مراتب قوی تر و دقیق تر از کسی است که تنها بر روی کاغذ قلم می زند؛ زیرا که علم یکی در حد تئوری است، اما آن دیگری، با اجرای آن طرح و نقشه، کمال و نقصان آن را در خارج می یابد و به زوایای نقشه خود آگاهی بیشتری خواهد داشت.

حضرت امام خمینی (قدس سره)، نه تنها مهندس اسلام بود، معمار اسلام نیز بود؛ ایشان نه تنها فهمید که دین درباره مسائل متنوع فردی و اجتماعی و نیز درباره شئون گوناگون مطالب اجتماعی چه می گوید و آن ها را به صفحه کتاب آورد، علاوه بر آن کوشید تا دین را از صفحه کتاب بیرون آورد و در صحنه جامعه پیاده کند. او معماری بود که بر اسلوب هندسه اسلام شناسی، ساختمان عظیمی را پی افکنی کرد و بالا آورد و آن را چون بنیان مرصوص ساخت.

جامع شریعت، طریقت و حقیقت

اگر کسی بخواهد به چنین مقام منیعی راه یابد و اسفار چهارگانه را پشت سر بگذارد، باید بینشی عمیق داشته باشد و شریعت را در خدمت طریقت و این دو را در خدمت حقیقت بداند و در سیر طولی خود، بین این سه امر جدایی نیندازد و در هیچ مرحله ای، چه در حدوث و چه در بقا، آن ها را از یکدیگر جدا نسازد.

عده ای فکر می کنند که اهل طریقت اند و لذا کاری با شریعت و احکام دین و ظواهر شرعی ندارند؛ امام امت (قدس سره) که هم اهل شریعت بود و هم اهل طریقت، در این زمینه سخن دلپذیری دارد و می فرماید: آنان که فکر می کردند یا فکر می کنند که بدون شریعت می توانند به مقصود برسند، هیچ شاهد و دلیلی ندارند؛ زیرا ذات اقدس اله که رهنماست، تنها راه کمال و سعادت را عمل به شریعت می داند. اما آنان که می پندارند طریق عمل به شریعت را درست نشناخته اند و درست و صحیح به آن عمل نکرده اند و کسانی که با سیر و سلوک و شریعت و طریقت هماهنگ شدند، اما به حقیقت بار نیافتند، برای آن است که به درستی منازل پیشین سائران و سالکان را طی نکرده اند.

امام خمینی (قدس سره) این سخن را در تعلیقه بر کتاب فصوص الحکم، در ذیل آیه شریفه )وَ لَوْ أنّهُمْ أقامُوا التّوْراهَ وَ اْلإِنْجیلَ وَ ما أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ مِنْ رَبِّهِمْ َلأکَلُوا مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ أرْجُلِهِمْ([۳] آورده اند. ایشان در ذیل این کریمه می فرماید: از این آیه به خوبی بر می آید که نیل به معرفت و باطن، جز از راه ظاهر و حفظ آن میسر نیست و کسی نمی تواند بدون رعایت ظواهر شرعی، ادعای رسیدن به باطن داشته باشد. سیدنا استاد امام خمینی (قدس سره) در شرح این آیه، هم صوفیان عوامی را که بدون شریعت، دم از طریقت می زنند محکوم می کند و هم به متحجران و مقدس مآب هایی که می گویند شریعت، انسان را به طریقت و حقیقت نمی رساند، فرمود که شما درست به شریعت عمل نکرده اید وگرنه می یافتید آنچه را که دیگران یافته اند.

امام راحل (قدس سره) شاخصه ای دارد که نه شریعتیان صرف دارند، نه طریقتیان محض و نه حقیقتیان خالی از شریعت و طریقت؛ زیرا اهل شریعت، شریعت منهای سیاست را عرضه می کنند و اهل طریقت، طریقت منهای سیاست را می خواهند و اهل حقیقت، حقیقت منهای سیاست را باور دارند. ایشان علاوه بر آنکه هماهنگی میان شریعت و طریقت و حقیقت را لازم می شمرد، هر یک از آن سه را نیز عین سیاست می دانست؛ البته میان سیاست در شریعت و سیاست در طریقت و سیاست در حقیقت، تفاوت خاص خود وجود دارد. سیاست، در هر یک از این سه مرحله، مناسب با همان مرحله می باشد؛ زیرا خود سیاست نیز از ره آوردهای وحی تشریعی الهی است و آنچه با وحی تشریعی تنزل کرده است، در قوس صعود، دارای مراحل سه گانه مزبور می باشد.

به دلیل همین ویژگی ایشان، به اندازه سعه وجودی خویش، جهانی شد که در همه جا حضور و ظهور پیدا کرد و همه چیز را زیر پوشش و اشراب و اشراف خود قرار داد و گاهی غرب متجاوز را به استیضاح می کشاند و زمانی شرق ملحد را به توحید ناب فرا می خواند. آن که نامش کاخ کرملین را به رعب می اندازد، امام خمینی (قدس سره) است؛ آن که قهر والایی اش کاخ سفید را روسیاه می سازد، امام خمینی (قدس سره) است؛ آن که به طور مکرر از مناجات شعبانیه و کمال انقطاع دم می زند، امام راحل (قدس سره) است؛ و آن که در اوج عروج مناجات، از محرومان غافل نیست، امام است. او همچون دیگر حکیمان و فقیهان و عارفان، جهانی بنشسته در گوشه ای نشد؛ او جهانی شد که می گوید اگر از فرودگاهی به فرودگاه دیگر روانه ام کنید و در روی زمین جایی برای استقرار نداشته باشم، دست از هدف خود نمی کشم