پاورپوینت کامل حج، تجلیگاه کلیت و دوام اسلام ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حج، تجلیگاه کلیت و دوام اسلام ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حج، تجلیگاه کلیت و دوام اسلام ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حج، تجلیگاه کلیت و دوام اسلام ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

اسلام از آن جهت که دین جهان شمول و برنامه آموزنده جهانی است و همواره دو اصل زوال ناپذیرِ “همگانی” و “همیشگی” بودن؛ یعنی “کلیت” و “دوام” را گوشزد می کند، باید برنامه های آن هم جهانی بوده و نمودار زنده ای از کلیت و دوام باشد. بر همین اساس، می توان حج را به عنوان یکی از شاخص ترین برنامه های جهانی اسلام یادآور شد و همگانی و همیشگی بودن آن را سند گویای کلیت و دوام دین الهی دانست؛ زیرا حج وظیفه ای دینی است که بر بسیاری از مبادی و اصول استوار است. تحقق حج بدون تحقق آن مبادی، ممکن نیست و اگر حج، همگانی و همیشگی باشد، همه آن اصول اعتقادی و مبادی فکری، دارای کلیت و دوام است؛ زیرا حج دستوری جدای از آن اصول اعتقادی نیست و بدون آن ها مقبول نخواهد بود.

حج، ضیافت خداوند است و حاجیان همانند روزه داران، مهمانان خدای رحمان اند. در ماه مبارک رمضان، مهماندار که خداست به بندگان روزه دارش پیام می دهد که “از من حج طلب کنید”. مراسم و مناسک حج نیز اگرچه ضیافت[۱] است، اما اینجا سخن از عطاست، نه طلب. در حج، نمی گوید: “از من بخواه”؛ بلکه “خواسته ها را عطا می کند”. نکته شایان ذکر اینکه، همان طور که هر خواسته ای با عطایی به هم آمیخته است، هر مرتبه ای از “عطا” هم، “خواسته” ای را به همراه دارد؛ زیرا انسان هر چه از خدا دریافت کند، تشنه تر می شود. ابتدا نمی داند چه بخواهد؛ زیرا از وجود نعمت های بی شمار الهی ناآگاه است، اما آن گاه که به خود آید و تحوّل روحی پیدا کند، به اموری آگاهی می یابد و در او سؤال ایجاد می شود و “درخواست”، ظهور می کند. پس هر مرحله ای از “عطا و بخشش”، مرتبه ای از “درخواست و خواهش” را در انسان زنده می کند و آدمی با درخواست و خواهش، مرحله برتری را از خدا می خواهد.

خلوص در هر عبادتی اعتبار شده است و مدّ نظر قرار می گیرد: ( ألا لِلّهِ الدِّینُ الْخالِصُ ) [۲]؛ اما تجلّی این خلوص در برخی از عبادات نمایان تر و طرد شرک در آن قوی تر و آشکارتر است. از جمله این عبادات حج است که توحید در آن تجسّم یافته و از آغاز تا انجامش نمونه ای از توحید و طرد شرک است؛ از همین رو ترک حج، کفر قلمداد شده است: ( وَ لِلّهِ عَلَی النّاسِ حِجّ الْبَیتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَیهِ سَبیلاً وَ مَنْ کفَرَ فَإِنّ اللّهَ غَنِی عَنِ الْعالَمینَ ) [۳]؛ پس حج، ایمان و توحید و ترک آن کفر عملی است. حج توحید ممثل است و توحید همان فطرتی است که خداوند انسان ها را بر آن سرشته است و دگرگونی برای آن نیست.

پیوند شئون حج با ولایت

حج بدون “ولایت” و آهنگ کعبه بدون “امامت” و حضور در عرفات بدون “معرفت امام” و قربانی در منا بدون “فداکاری در راه امامت” و رمی جمره بدون “طرد شیطان استکبار درونی و بیرونی” و سعی بین صفا و مروه بدون “کوشش در شناخت و اطاعت امام” بی حاصل بوده، سودی نخواهد داشت؛ زیرا اگرچه یکی از مبانی اسلام حج است، “بنی الإسلام علی خمسٍ: علی الصَّلاه و الزَّکاه و الصَّوم و الحجِّ و الولایه”؛ اما هیچ یک از نماز و روزه و زکات و حج همانند ولایت، رکن استوار اسلام نیست، از این رو در ادامه روایت مزبور آمده است، هیچ دعوتی از طرف خداوند به اندازه دعوت به ولایت و امامت نیست: “ولم یناد بشیء کما نودی بالولایه”[۴]؛ زیرا انسان کامل که خود، اسلام ممثل است، می تواند به همه ابعاد اسلامی آشنا باشد و آشنایی دهد و مردم را به روح توحید که همان فریاد و قیام علیه طاغوت است، جهت بخشد.

شئون مختلف حج با ولایت مرتبط است؛ به طوری که کیفیت ارتباط کعبه با ولایت و نحوه پیوند عرفات، مشعر، منا و زمزم و صفا و. .. با امام، از فرهنگ وحی آسمانی و نیز از زبان معصومان علیهم السلام این گونه ارائه می شود:

۱. همان طور که سوگند به زمان و زمانه های حساس و تاریخی نظیر “عصر وحی و رسالت” در قرآن مطرح است ( وَ الْعَصْرِ إِنّ اْلإِنْسانَ لَفی خُسْرٍ ) [۵]، به سرزمین های مهم و تاریخی نیز در قرآن سوگند یاد شده است؛ مانند آیه کریمه ( لا أُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَدِ وَ أنْتَ حِلّ بِهذَا الْبَلَدِ ). [۶] در اینجا خداوند به سرزمین و به مکه ای سوگند یاد می کند که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله در آن باشد وگرنه مکه بدون پیامبر صلی الله علیه و آله و کعبه بدون رهبر آسمانی، سرزمینی معمولی و خانه ای عادی است که رفته رفته به صورت بتکده کامل در آمده و مرکز بت پرستی شده است و در اسارت بت پرستان و شهوترانان خواهد بود، تا جایی که “ابوغُبشان” کلیددار کعبه، سرقفلی تولیت کعبه را در شب نشینی مستانه طائف به دو مشک شراب می فروشد[۷] و سرپرستی کعبه بین مستان، با بهای شرابِ سرمستان طائف خرید و فروش می شود.

۲. قیام خونبار سرور آزادگان جهان، در برابر استکبار و طغیانگری و واقعه شهادت آن حضرت، از رویدادهای به نام جوامع انسانی است که هاضمه تاریخ توان فرسایش آن را ندارد. این سانحه سنگین و صحنه سهمگین به دو بخش تقسیم شده است که مجموع آن دو بخش، رسالت قیام علیه طغیان و فساد و استکبار و الحاد را در آن زمانه و در تمام زمان ها تبیین می کند: بخش اول، شهادت حضرت حسین بن علی علیه السلام و یاران آن حضرت در سرزمین کربلاست. بخش دوم، پیام رسانی این شهادت به وسیله حضرت سجاد علیه السلام و زینب کبری علیها السلام و دیگر بازماندگان نستوه آن حضرت و طرد حکومت طاغوت زمان در کوفه و شام است.

وقتی کاروان اسرای کربلا به شام وارد شد و در مسجد جامع دمشق مقرّ فرمانروایی اموی مجلسی ترتیب یافت، بر اثر خون گرانقدر شهدای کربلا حکومت وقت مجبور شد به حضرت سجاد علیه السلام اجازه سخن بدهد و در نتیجه، زمام سخن به دست اهلش افتاد: “و إنّا لأمراءُ الکلام و فینا تنشّبت عروقه”[۸]، آن گاه آن حضرت بعد از حمد و ثنای الهی و درود بر پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله شروع به معرفی خود و دیگر وارثان به حق پیام آوران الهی کرد و در خلال تعریف فرمود: “… أنا بن مکه و منی، أنا بن زمزم و الصفا”.[۹] معنای این کلام نورانی آن است که فرزند راستین “مکه” کسی است که پاسدار روح قبله و مرزبان جان مطاف باشد. فرزند واقعی “منا” کسی است که برای حفظ ره آورد وحی از ایثار و نثار خون دریغ نکند و با فداکاری و قربانی دادن، پیوند خود را با سرزمین قربانی محکم کند. مولود واقعی “زمزم”، کسی است که با نثار بهترین و شایسته ترین خون به پای نهال اسلام آن را بارور کند و همچنین فرزند راستین “صفا” کسی است که در حرمِ قلب او هیچ رجس و رجزی راه نداشته باشد و براساس آیه تطهیر[۱۰] از هر رجسی منزّه و از تیرگی و آلودگی پاک باشد.

این انسان کامل