پاورپوینت کامل این حوزه تحول می خواهد ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل این حوزه تحول می خواهد ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل این حوزه تحول می خواهد ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل این حوزه تحول می خواهد ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۴۰

گزارشی از حاشیه دیدار رهبر معظم انقلاب با طلاب

کافی است چند تا از برنامه های عمومی رهبر را شرکت کرده باشی تا بفهمی استثنایی بودن دیدار با جوانان را. باید چند تا از برنامه های دیدار با جوانان را شرکت کرده باشی تا بفهمی استثنایی بودن دیدار با دانشجویان و طلاب را. برنامه امروز هم یکی از همین استثناهای استثناهاست. برنامه ای که اگر بگوییم اصل ماجرای قم به خاطر آن بوده، پر بی راه نگفته ایم. برنامه دیدار با طلاب و اساتید حوزه علمیه قم؛ یعنی طلایه داران مرکز استراتژیک مذهب شیعه.

وقتی می رسیم، هنوز یک ساعت تا شروع برنامه باقی مانده، برای همین خیلی عجیب نیست این صف طولانی طلاب. صف آقایان در خیابان ساحلی تشکیل شده و تا پل حجتیه رسیده و از آنجا رفته تا چهارراه شهدا. چیزی بیش از یک کیلومتر. صف خانم ها هم در خیابان ارم است. از درِ شبستان شروع شده و رفته تا خیابان چهارمردان قم؛ البته زیگزاگی. به عبارتی، طول آن هم در حدود همان یک کیلومتر. اگر کارها سریع انجام شود، احتمالا همه این افراد فرصت دیدار رهبرشان را خواهند داشت.

یک عده کنار ورودی های حرم دارند امضا جمع می کنند. انواع و اقسام طومارها از در و دیوار آویزان است. طومار شکایت از سران فتنه، طومار درخواست پخش مستقیم درس خارج فقه و اصول رهبر از رادیو، طومار درخواست انتشار رساله احکام از رهبری. برای این آخری، چندین طومار در جاهای مختلف خیابان گذاشته اند. مردم هم مشغولند به امضا کردن.

یک نفر میان صف ها می چرخد و اعلام می کند: “بچه ای با لباس چهارخانه قرمز پیدا شده، مادرش کجاست؟” احتمالاً باید بنده خدا کلی وقت بگذارد تا تمام صف خانم ها را طی کند. بنده خداتر مادرش که لابد الآن توی این شلوغی دنبال بچه ای با لباس چهارخانه قرمز می گردد.

یک روحانی جوان، غرولند می کند: “قرار بود این برنامه مخصوص طلبه های پایه های بالاتر باشد، ولی ناگهان اعلام کرده اند که تمام طلبه ها می توانند شرکت کنند. با این وضع، حتما آنقدر جمعیت زیاد و بی نظم می شود که نمی شود هیچ چیزی فهمید. من که برمی گردم”.

شکر خدا، ما خبرنگاریم و بدون ایستادن توی صف، می رویم داخل. مثل برنامه دیدار با شهدا، چند نفر روی ویلچر در همان ورودی نشسته اند. وارد بخش اصلی سالن که می شوم، درجا خشکم می زند. بخش مردانه سالن کاملا پر است. پر که چه عرض کنم، تقریبا همه ایستاده اند و با این وجود جا نیست. پس آن همه آدمی که بیرون در صف ایستاده اند و بقیه ای که در یک ساعت آتی به آن ها اضافه می شوند، باید قید دیدار آقا را بزنند. (بعداً در تلویزیون دیدم که پخش مستقیم و مداربسته صحبت ها در مسجد اعظم و صحن الجواد۷ و چندین جای دیگر حرم انجام شد و همه این جاها پر شده بود از طلاب).

جماعت مشغول شعار دادن هستند. اما متفاوت با همه جلساتی که تا امروز بوده ام. هنوز یک ساعت تا حضور رهبر مانده، اما صدای شعار جمعیت گوش آدم را اذیت می کند. این به کنار، جالب اینجاست که آقایان وسط همین شعار دادن، توی سر و کله هم می زنند تا کمی جلوتر بیایند، اما خانم ها بسیار آرام و متین نشسته اند و شعارشان را می دهند.

این همه جمعیت و این همه فشار و این همه هل دادن، معلوم است که هوا حسابی گرم می شود. یک عده وسط همان شلوغی چفیه شان را مثل پنکه روی هوا می چرخانند. آن هم توی شبستان امام خمینی۱ که سیستم تهویه بسیار عالی دارد. سربند “لبیک یا خامنه ای” را زیاد دیده بودم. هم سبز، هم قرمزش را. اما روی پیشانی، نه روی عمامه و چادر این همه آدم. متن شعارها تکراری، اما شدت آن غیرتکراری است. البته شعار ابتکاری هم دارند این جماعت: “رهبر محبوب ما، رساله رساله” یا این یکی “خواص بی بصیرت. مایه ننگ ملت”.

موقع هجوم آوردن به سمت جلوی سالن، همیشه خانم ها هستند که دردسر دارند. باید چادرشان را سفت بچسبند تا از سرشان درنیاید. اینجا خانم ها آرام نشسته اند. اما آقایانی که می خواهند هرطور شده جلو بیایند، یک دستشان به عمامه است که نیفتد، یک دستشان به عبا که لای جمعیت گیر نکند. که اگر حواسشان نباشد، می شوند مثل روحانی سالخورده ای که آخر برنامه سراغ بخش اشیای گم شده را می گرفت. فشار جمعیت کار خودش را می کند. یک برانکارد می آورند به قسمت آقایان.

بخش انتهایی قسمت خانم ها هنوز خالی است و جمعیت هنوز در حال ورود، اما قسمت آقایان دیگر جا ندارد، یک سوم همین ها را هم باید بیرون کنند. یک خانم از فرصت موجود استفاده کرده و در انتهای سالن دراز کشیده و خوابیده.

خانمی آرام نشسته وسط جمعیت. یک برگه کوچک تر از کف دست را گرفته، دستش که رویش با خودکار چیزی نوشته. معلوم نیست دلش خوش بوده که چه کسی این نوشته را می بیند. به عکاس می گویم با دوربین تله اش عکس بگیرد. حالا می شود نوشته را خواند: “از نام رضاست هرچه ایران دارد/ از لطف خدا شیعه فراوان دارد/ امروز که اهل بیت جمعند به طوس/ معصومه نرفته چون که مهمان دارد”. آخرش هم نوشته “جانم فدای رهبر”. اگر بزرگ تر می نوشت، قطعا الآن شعارش را هیچ کس نخوانده بوده.

مجری می خواهد فضا را آرام کند، از مداح می خواهد که زیارت نامه بخواند. مداح هم فکر کرده مثل جاهای دیگر است، برای آرام کردن جمعیت، می خواهد که همه به احترام حضرت معصومه۳ روی پایشان بایستند. حالا دیگر چند نفری هم که به زور نشسته بودند، بلند می شوند. اوضاع بدتر می شود. برانکارد دیگر