پاورپوینت کامل مناسبات آزادی و اخلاق در دولت نبوی ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مناسبات آزادی و اخلاق در دولت نبوی ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مناسبات آزادی و اخلاق در دولت نبوی ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مناسبات آزادی و اخلاق در دولت نبوی ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

۲۵

قسمت دوم

اشاره

در قسمت قبل به مباحثی همچون آزادی از دیدگاه قرآن، دیدگاه برخی از دانشمندان اسلامی در رابطه با اخلاق و آزادی، رابطه اخلاق و آزادی قبل از دولت نبوی، یوم الانذار، ایجاد رابطه اخلاق و آزادی، مناسبات آ زادی و اخلاق در دولت نبوی، مناسبت اخلاق و آزادی در ساخت مسجد، مناسبات اخلاق و آزادی با پیمان عدم تعرض با قبایل، رابطه اخلاق و آزادی در رفتار پیامبر صلی الله علیه و آله با منافقان و اخلاق و آزادی در صلح حدیبیه پرداخته شد و اینک ادامه بحث…

مناسبات اخلاق و آزادی در میان جامعه و مردم

اخلاق اجتماعی و رفتار پیامبر صلی الله علیه و آله با مردم نمونه های جالبی از ارتباط اخلاق و آزادی در حکومت دینی دولت نبوی بود. افزون بر میهمان نوازی که خصلت حضرت بود، هر کس در خانه یا مسجد به حضور او می ر سید تا با ایشان دیدار کند یا حاجت و کاری داشت، مورد احترام و تکریم پیامبر صلی الله علیه و آله قرار می گرفت. شیوه حضرت چنین بود که وقتی فردی به محضرش وارد می شد، زیرانداز خود را برای او می گستراند و آنقدر اصرار می کرد تا میهمان قبول می کرد.

در تاریخ آمده است که عدی بن طی پس از شکست مردم طی در سال نهم هجری از لشکر اسلام به سوی شام فرار کرد و وقتی خواهرش به دیدار عدی رفت، به وسیله او به مدینه آمد و در مسجد به دیدار پیامبر صلی الله علیه و آله شرفیاب شد و همراه رسول خدا صلی الله علیه و آله به طرف منزل ایشان حرکت کرد. در میان راه پیرزنی نزد پیامبر صلی الله علیه و آله آمد و حاجتش را با حضرت در میان گذاشت و پیامبر صلی الله علیه و آله مدتی به درددل او گوش داد. عدی گوید: با خودم گفتم به خدا قسم، این مرد سلطان و زمامدار نیست؛ زیرا روش پادشاهان این نیست که برای رفع گرفتاری پیرزنی این مقدار معطل شوند و تا این اندازه تواضع داشته باشند. وقتی وارد منزلش شدم، زندگی ساده اش توجه مرا جلب کرد. تشکی از لیف خرما داشت، در اختیار من گذاشت و خود روی زمین نشست. من غرق حیرت شدم و از اخلاق و رفتار و احترام فوق العاده او به دیگر انسان ها، دریافتم، وی فردی عادی و فرمانروایی معمولی نیست.[۱] در تاریخ زندگی پیامبر صلی الله علیه و آله نمونه های زیادی از این گونه رفتارها و عملکردها را می توان نظاره کرد که در ضمن آزادی دادن به طرف مخالف، با عمل اخلاقی خود شخص را به تفکر اندیشه وامی داشت تا خود فرد آزادانه راه حق را انتخاب کند.

مناسبات اخلاق و آزادی پیامبر صلی الله علیه و آله در بین خانواده و همسران

پیامبر صلی الله علیه و آله نه تنها در دولت و جامعه همواره سعی داشت تا به نوعی مناسبتی میان اخلاق و آزادی به وجود آورد؛ بلکه در درون خانه و منزل خویش نیز همسرانش را به نوعی مخیر ساخته بود تا خود راهشان را انتخاب کنند. هیچ سند و گزارشی موجود نیست که از بهبود مالی رسول خدا صلی الله علیه و آله در دوره مدنی حکایت کند. تمام سیره نویسان برآنند که سهم پیامبر صلی الله علیه و آله از غنائم جنگی همواره با سایر مسلمین برابر و گاه کمتر بود و ایشان از همان سهم خود نیز بیشتر به تهیه سلاح های جنگی می پرداخت و طبعاً در تأمین نیازهای شخصی دچار مشکل می شد. جدیت گسترده و مراقبت های رسول خدا صلی الله علیه و آله در امور معیشت خانواده خویش، به تدریج موجب بروز اعتراض هایی از سوی برخی از زنان پیامبر صلی الله علیه و آله گردید که به گونه ای حضرت را برای تدارک شرایط مادی بهتر تحت فشار قرار می دادند. [۲] گاه برخی از آنان، تنها به درخواست گشایش بیشتر اکتفا نمی کردند؛ بلکه می خواستند تا غنائم جنگی را میان ایشان تقسیم کند. در جریان غنائم خیبر وقتی با پاسخ منفی پیامبر صلی الله علیه و آله روبرو شدند، گفتند: ای محمد! تو زندگی را چنان بر ما سخت گرفته ای که اگر ما را طلاق دهی، دیگر به دلیل فقر و تنگدستی، همسری هم شأن و همتای ما پیدا نخواهد شد.[۳] پس از مشاجرات زیاد، خداوند در دو آیه از قرآن به آن حضرت فرمان داد که همسرانش را میان ادامه همان زندگی ساده و طلاق مخیر سازد.

مناسبات اخلاق و آزادی دولت نبوی در بعد نظامی

اساس اندیشه رسول خدا صلی الله علیه و آله در حکومت نبوی این بود که در اموری که فرمان صریح الهی وجود نداشت، از یاران خود مشورت می خواست و صحابه را به سوی مشورت، تدبیر و تأمل سوق می داد. این شیوه، هم به اتخاذ درست ترین راه ها منجر می شد و هم زمینه ای برای اصول مشورت و همفکری را در میان یاران و اصحاب نهادینه می کرد. یکی از موارد مشورت رسول خدا صلی الله علیه و آله با یارانش، مشاوره پیامبر صلی الله علیه و آله در برخی از جنگ ها بود. در جریان جنگ بدر، وقتی پیامبر خبر حرکت سپاه قریش را از مکه شنید، اصحاب خود را جمع کرد و برای بازگشت به مدینه و یا ادامه جنگ با آنان به مشورت پرداخت. ابتدا ابوبکر و عمر برخاستند و هر کدام سخنی گفتند. سپس مقداد بلند شد و گفت: ای رسول خدا! هر چه خداوند برایت مقرر فرموده، بدون تأمل اجرا کن که ما با تو هستیم. پیامبر صلی الله علیه و آله او را ستود و در حقش دعا کرد، سپس برای بار دیگر فرمود: ای مردم! راهی را پیش پای من بگذارید. روی سخن ایشان انصار و مردم مدینه بود؛ زیرا آنان هم اکثریت جامعه مدینه بودند و هم در پیمان عقبه الثانی بیعت آنان این گونه بود که همانگونه که از فرزند و خانواده خویش محافظت می کنند، از رسول خدا صلی الله علیه و آله نیز محافظت کنند. معنای سخن آنان این بود که اگر دشمنی در شهر مدینه به آن حضرت حمله کرد، آنان متعهد به دفاع از او هستند؛ ولی در خارج از شهر مدینه هیچ تعهدی ندارند. بنابراین رسول خدا صلی الله علیه و آله می خواست نظر آنان را در این خصوص بداند که سخنان گرم و لحن پر محبت سعد، پیامبر صلی الله علیه و آله را خوشحال کرد و نشاطی در آن حضرت به وجود آورد.[۴]

پس از پایان جنگ بدر، اسیران قریش را به مدینه انتقال دادند. برخی از یاران پیامبر صلی الله علیه و آله می خواستند آنان را بکشند و بعضی دیگر علاقه داشتند تا با گرفتن فدیه از اسیران، توانایی مالی مسلمانان را بالا ببرند. صحابه بدون پروا نظرات خود را بیان می کردند و پیامبر صلی الله علیه و آله تمام سخنان را می شنید وحتی در مقابل افراطی ترین آراء که گاه گستاخانه و با تندترین لحن ابراز می شد، صبوری نشان می داد. کسب رضایت مسلمان در آزادی ابوالعاص همسر زینب دختر پیامبر صلی الله علیه و آله نمونه دیگری از مناسبات اخلاق و آزادی در دولت نبوی است. [۵]رسول خدا صلی الله علیه و آله علی رغم مقام نبوت و نیز حکومت و رهبری سیاسی، نه تنها در مورد آزادی ابوالعاص شخصاً تصمیم نمی گیرد و جایگاه خود را در این زمینه جایگاه یک از تن از امت می یابد؛ بلکه در عمل بر این معنا تأکید دارد که اگر قرار است تصمیمی درباره حقوق متعلق به مسلمانان گرفته شود، باید مسلمانان به آن رضایت دهند. این شیوه پرهیز و خویشتن داری از استفاده از موقعیت رهبری و قدرت حاکمیت، در هیچ کدام از پیشوایان سیاسی در گستره تاریخ مشاهده نشده است. [۶]

حفر خندق نمونه دیگری از احترام رهبری دولت نبوی به آرای مردم در بعد نظامی است. با اتحاد احزاب و گروه های مخالف پیامبر صلی الله علیه و آله و هجوم یکپارچه آنان به مدینه، رسول خدا صلی الله علیه و آله برای دستیابی به بهترین تاکتیک دفاعی، همانند جنگ های قبلی به مشورت با صاحب نظران پرداخت و سرانجام پیشنهاد سلمان فارسی را برای حفر خندق پذیرفت.[۷]

درخواست یک زن از رهبر جامعه اسلامی

برخی زنان نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله از جایگاه خاصی برخوردار بودند؛ به طور نمونه می توان از سلمی نام برد. سلمی دختر قیس، مادر منذر و خواهر سلیط بن قیس، زنی از قبیله بنی نجار بود که در اسلام سابقه داشت و جزء زنانی بود که با رسول خدا صلی الله علیه و آله در بیعه النساء بیعت کرد؛ از این رو نزد آن حضرت از احترام ویژه ای برخودار بود. در آن روز که پیامبر صلی الله علیه و آله یهودیان را مجازات می کرد، مردی از ایشان به نام رفاعه بن سموئل برای نجات خود به سلمی متوسل شد و سلمی نیز از رسول خدا صلی الله علیه و آله خواست که رفاعه را به او ببخشد. پیامبر صلی الله علیه و آله نیز از قتل او به خاطر سلمی صرف نظر کرد.[۸] این نمونه تاریخی گویای این است که زنان هم از آزادی خاصی برخودار بودند و به خود اجازه می دادند در امور سیاسی جامعه خود شرکت فعال داشته باشند و از رسول خدا صلی الله علیه و آله تقاضای عفو یک فرد یهودی را بکنند. حاکم جامعه اسلامی نیز به درخواست و امان خواهی او مانند مردان جامعه احترام گذاشت و با اخلاق کریمانه خود از مرگ رفاعه چشم پوشی کرد.

فتح مکه زیباترین مقوله مناسبت اخلاق و آزادی در دولت نبوی

پیمان صلح حدیبیه، از جمله رخدادهایی بود که در آن پیروزی سیاسی و منافع فراوانی به صورت مسالمت آمیز و بدون خون ریزی را برای پیامبر صلی الله علیه و آله و دولت نبوی به همراه داشت که می توان فتح مکه را یکی از آن امور دانست.

پیامبر صلی الله علیه و آله در حرکت به سوی مکه و فتح آن، نه کشتار مکیان را کمال و نه آن را سیاستی عاقلانه برای آینده مسلمین و امنیت نهایی آنان در حجاز می دانست. در مکه تنها کینه توزان مشرک زندگی نمی کردند؛ بلکه مردان و زنانی هم بودند که یا از سر نادانی و یا از ترس اشراف، گام در جای پای سرسخت ترین دشمنان گذاشته بودند. رسول خدا صلی الله علیه و آله نه به این منطق خشک نظامی انتقام باور داشت و نه آن را به نفع مسلمین می دید و نه برای تثبیت فرهنگ انتقام جویی مبعوث شده بود. با نگاهی به سنت ها و تعصب های جاهلانه موجود در جامعه عربی آن روز، می توان دریافت که چگونه اندیشه تصرف نظامی مکه و انتقام جویی از مکیان به خاطر کارهای زشت گذشته شان، نه تنها در اندیشه پیامبر صلی الله علیه و آله با اصل سبقت رحمت بر غضب و بخشایش و عفو به جای انتقام مخالفت داشت و تنها به ارضای خشم حیوانی منجر می شد که شاید خود به خود زمینه کینه توزی و برخورد نظامی مهاجرین و انصار را در همان مکه و یا در سا