پاورپوینت کامل جستاری در زندگی حضرت شهربانو(س) ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جستاری در زندگی حضرت شهربانو(س) ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جستاری در زندگی حضرت شهربانو(س) ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جستاری در زندگی حضرت شهربانو(س) ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

اشاره

مادر پاکدامن و پرهیزکار امام علی بن الحسین، زین العابدین(ع)، شاهزاده ای از دربار ایران و دختر یزدگرد سوم، آخرین پادشاه ساسانی بود که در جنگ میان عجم و عرب به اسارت و سپس به ازدواج امام حسین(ع) درآمد. این بانوی بزرگوار در رویایی صادقه اسلام آورده و همچون نرجس خاتون مادر امام مهدی(عج) توسط حضرت صدیقه کبری(س) برای فرزند عزیزش امام حسین(ع) خواستگاری شده بود، پس از سختی های بسیاری که متحمل شد؛ به مدینه آمد و بنابر روایات، نام های متعددی برای ایشان بیان کرده اند؛ اما آنچه میان آن ها و بزرگان شیعه معروف می باشد شهربانوست.[۱]

نام های دیگری همچون: شهربانویه[۲]، شاه زنان[۳]، جهان شاه[۴]، شهرناز[۵]، جهان نانویه[۶]، خوله، برّه[۷]، سلافه[۸]، غزاله[۹]، سلامه[۱۰]، حدار[۱۱]، مریم و فاطمه[۱۲] نیز برای این بانوی بزرگوار ذکر شده است. درباره نسب شهربانو، مادر امام سجاد(ع) نیز در منابع متقدم تاریخی و روایی گزارش های متفاوتی آمده است که منشأ این اختلاف نیز سخن مسعودی است.

وی می نویسد: “یزدگرد در ۳۵ سالگی به قتل رسید و دو پسر به نام های بهرام و فیروز و سه دختر به نام های آدرگ، شاهین و مردآوند از او به جای ماندند”.[۱۳]

مشخص نبودن تعداد فرزندان یزدگرد و نبودن نام شهربانو در میان آن ها عامل اختلاف شده است. یعقوبی، مورخ قرن سوم هجری، اولین کسی است که درباره شهربانو مطلب نوشته و می توان به آن استناد کرد. او درباره مادر امام سجاد(ع) می نویسد: “وَامه جَرار بنت یزدجرد”[۱۴]. همانطور در روایات های مختلف بیان شد، نام های زیادی برای او ذکر شده است، ولی نام پدر او را یزدگرد، آخرین شاه ساسانی نوشته اند؛ به هر حال در مورد نام پدر شهربانو اختلاف است و پنج نام برای او در مصادر مختلف ذکر شده است. در مناقب ابن شهرآشوب نوشجان آمده است. مجمل التواریخ و القصص نیز نام های شیرویه پسر کسری و سُبحان سَبکان را ذکر کرده اند و صاحب کتاب نام سُبحان را رجحان داده است. [۱۵]

الکامل و عیون اخبار الرضا(ع)به این مطلب تصریح کرده اند که “والده مکرمه علی بن الحسین(ع) سلافه دختر یزدگرد معروف به خیرات النساء می باشد”. [۱۶] ابن بابویه به سند معتبر از امام رضا(ع)، روایت کرده است که عبدالله عامر چون خراسان را فتح کرد، دو دختر از یزدجرد پادشاه عجم را گرفت و برای عثمان فرستاد”.[۱۷]

اسیر ولی آزاده

در خصوص زمان و چگونگی ورود شهربانو به سرزمین اسلام گزارش های مختلفی بیان شده است که عبارتند از:

الف) اسارت و ورود وی به سرزمین اسلام در دوره خلافت عمربن خطاب

کلینی[۱۸] و شیخ عباس قمی[۱۹] این واقعه را به نقلی چنین بیان کرده اند:

“چون دختر یزدجرد بن شهریار، آخر پادشاهان عجم را برای عمر آوردند و داخل مدینه کردند، جمیع دختران مدینه به تماشای جمال او بیرون آمدند، و مسجد مدینه از شعاع روی روشن شد. چون عمر اراده کرد که روی او را ببیند، مانع شد و گفت: سیاه باد روز هرمز که تو دست به فرزند او دراز می کنی، عمر گفت: این گبرزاده مرا دشنام می دهد. خواست او را آزار دهد. حضرت علی(ع) فرمود: تو سخنی را که نفهمیدی، چگونه دانستی که دشنام است؟

پس عمر امر کرد تا ندا کنند در میان مردم و او را بفروشند. حضرت فرمود: جایز نیست فروختن دختر پادشاهان، هر چند کافر باشند؛ ولیکن بر او عرض کرد که یکی از مسلمانان را خود اختیار کند و او را به او تزویج و مهر او را از عطای بیت المال او حساب کنی. عمر قبول کرد و گفت: یکی از اهل مجلس را اختیار کن. آن سعادتمند آمد و دست بر دوش مبارک حضرت امام علی(ع) گذارد. پس حضرت امیر المؤمنین(ع)به زبان فارسی از او پرسید:

چه نام داری، ای کنیزک؟ عرض کرد: جهانشاه. حضرت فرمود: بلکه تو را شهربانو نام کرده اند. عرض کرد: این نام خواهر من است. حضرت باز به فارسی فرمود: راست گفتی. پس رو به حضرت امام حسین(ع) کرد و فرمود: این سعادت را نیکو محافظت نما، که از این دختر برای تو فرزندی به هم خواهد رسید که بهترین اهل زمین باشد و به این سبب آن حضرت را ابن الخیرتین می گفتند؛ زیرا که برگزیده خدا از میان عرب بنی هاشم و برگزیده عجم فارس بود و نسب شریف آن جناب به هر دو متصل می شد”.

ب) اسارت بانو مخدّره در زمان خلافت عثمان

برخی منابع تاریخی در رابطه با چگونگی اسارت شهربانو و ورود ایشان به سرزمین اسلام گفته اند:

“عبدالله عامر چون خراسان را فتح کرد، دو دختر از یزدجرد پادشاه عجم را گرفت و برای عثمان فرستاد؛ پس یکی را به جناب امام حسن(ع)و دیگری را به امام حسین(ع)داد و آن را که جناب امام حسین(ع)گرفت، امام زین العابدین(ع)از او به هم رسید؛ چون آن حضرت از او متولد شد، او به رحمت الهی واصل شد و آن دختر دیگر در وقت ولادت فرزند اول وفات یافت. پس یکی از کنیزان امام حسین(ع)آن حضرت را تربیت کرد و حضرت او را مادر می گفت؛ چون امام حسین(ع) شهید شد، امام زین العابدین او را به یکی از شیعیان خود تزویج کرد و این سبب شهرت کرد که حضرت زین العابدین(ع)مادر خود را به یکی از شیعیان خود تزویج نمود”.[۲۰]

ج) اسارت شهربانو در دوره امیرالمؤمنین علی(ع)

هنگامی که حضرت علی(ع)، حریث بن جابرحنفی را به حکومت قسمتی از شرق فرستاد، حریث از آن سرزمین دو دختر یزدگرد را به اسارت گرفت و نزد حضرت علی(ع)روانه ساخت. آن حضرت شهربانو را به امام حسین(ع)بخشیدند و زین العابدین(ع)از او متولد شد و دیگری را به محمدبن ابی بکر داد و قاسم از او متولد گردید. [۲۱]

نقد و بررسی داستان اسارت در زمان عمر دارای اشکالاتی است:

۱. مهم ترین سؤالی که مطرح می شود اینکه شهربانو چه سالی و در کجا اسیر شده است؟ اگر جزء اسیران خراسان بوده است، باید این نکته را در نظر گرفت که خراسان در دوره عثمان فتح شد، نه در خلافت عمر. در نتیجه آوردن شهربانو به مسجد مدینه و گفت وگوی او با عمر نادرست خواهد بود. اگر در عهد خلافت عمر اسیر شده باشد، اسیری او در یکی از نبردهای قادسّیه، مداین یا نهاوند بوده است که این نیز مردود است؛ زیرا هنگامی که جنگ قادسّیه آغاز شد، یزدگرد در مداین بود و پیش از آنکه مسلمانان به مداین برسند، به حلوان رفت. سپس از حلوان به قم و کاشان و از آنجا به اصفهان و کرمان و مرو افتاد. در این عقب نشینی ها یزدگرد نه تنها زنان و خویشاوندان و خزانه خود را همراه داشته است؛ بلکه آشپزان و یوزبانان او نیز همراه وی بودند.[۲۲] بنابراین دختر او در زمان عمر اسیر نشده است.[۲۳]

۲. بنابر قول مشهور، امام سجاد(ع) در سال ۳۷ ه. ق به دنیا آمده و عمر بن خطاب در سال ۲۳ ه. ق کشته شده است؛ یعنی اگر شهربانو در آخرین سال خلافت عمر به اسارت در آمده و با امام حسین(ع) ازدواج نموده باشد؛ مفهوم آن چنین است که امام سجاد(ع) ۱۴ سال پس از ازدواج شهربانو با امام حسین(ع) به دنیا آمده است. هر چند این حادثه محال نیست، اما بسیار بعید به نظر می رسد.

نقد: پذیرش این گزارش دشوار است و نیاز به توجیه دارد؛ زیرا در زمان کنونی با پیشرفت بسیار علم پزشکی و درمان این نوع بیماری از راه طبیعی (نه از طریق معجزه که گفته شود چون ایشان همسر امام بوده اند، چنین رخ داده است)، بسیاری از زنان بعد از سالیان طولانی صاحب این نعمت الهی می شوند و این امر بعید و شگفت انگیز نخواهد بود؛ بنابراین این دلیل که علامه مجلسی۱ به آن اشاره کرده است، قابل بررسی می باشد.[۲۴]

۳. راوی گزارش اسارت شهربانو در دوران عمر، عمرو بن شمر است که نجاشی و ابن عضائری او را بسیار ضعیف دانسته اند. صاحب مرآه العقول بر ضعف او تصریح کرده اند.[۲۵] استاد شهید مطهری نیز به این نکته تصریح می کند، که در سند این روایت، دو نفر هستند که روایت را غیر قابل اعتماد می کنند: یکی ابراهیم بن اسحاق احمری نهاوندی که علمای رجال او را از نظر دینی متهم می دانند و روایات او را غیر قابل اعتماد می شمارند و دیگری عمرو بن شمر است که او نیز کذاب و جعال خوانده شده است.[۲۶]

داستان اسارت این بانو در زمان حضرت علی(ع) نیز دارای اشکالاتی است:

۱. با این روایت، مشکل زمان که در روایت اصول کافی دیده می شد، برطرف شده و استبعاد فاصله ازدواج و تولد امام(ع) نیز از میان رفته است. اما این روایت نیز درست به نظر نمی رسد؛ زیرا نام حریث بن جابر در شمار کارگزاران علی(ع)در آن زمان دیده نمی شود. ظاهراً حریث بن جابر حنفی هیچگاه از جانب امام علی(ع)به حکومت خراسان منصوب نشده است. وی در جنگ صفین در رکاب علی(ع)بود و گفته اند که عبیدالله بن عمر بن خطاب را کشت.[۲۷] ابو عبیده می گوید: “نخستین عامل حضرت علی(ع)در خراسان، عبدالرحمان انبری مولانی خزانه و سپس جعده بن هبیده بن وهب بود”.[۲۸] چنان که می بینیم در این سند نیز از اسارت دختر یزدگرد به دست جعده اشاره شده است و نیز مشخص نیست که جعده به مرو رسیده و یا آنکه مدت مأموریت خود را در نیشابور به سر برده است.

۲. آنچه در منابع تاریخی آمده و به حد تواتر نیز رسیده، آن است که هرگز فتوحاتی در زمان خلافت حضرت علی(ع) نبوده است؛ از این رو به اسارت گرفتن کنیزی به دست هر کسی رد می شود، مگر آنکه کنیزکانی که در زمان خلافت عثمان به ا