پاورپوینت کامل تسبیح عالم؛ شعور پدیده ها در نگاه مفسران ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تسبیح عالم؛ شعور پدیده ها در نگاه مفسران ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تسبیح عالم؛ شعور پدیده ها در نگاه مفسران ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تسبیح عالم؛ شعور پدیده ها در نگاه مفسران ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

۲۱

اشاره

بزرگ خداوندی است که تمام موجودات عالم در سجده اوست و از بیم و امید زمام اختیار خویش را به او می سپارند، کلید آسمان و زمین در اختیار اوست، درختان شاداب و سرسبز صبح گاهان و شام گاهان در برابرش سجده می کنند: «و سَجَدَت له بِالغُدُوِّ و الآصالِ الأشجارُ النّاضرُه(۱)؛ صبح و شب درختان سبز در برابر قدرت خدا سجده می کنند».

انسان بی خبر از دنیای اطراف خویش می پندارد تنها اوست که خدا و خالق خویش را می شناسد و از عظمت و قدرتش با خبر است و هرگاه اراده کند، می تواند خدایش را تسبیح و تحمید گوید. این است که گاه چشم حقارت به سوی پدیده ها و آفریده های الهی می دوزد و آن ها را مرده ای می انگارد که نه قدر خود را می شناسد و نه منزلت خداوندگار خویش. آن ها را به سخره می گیرد، و بر خود می بالد که زبان به ثنای ربش بگشاید؛ و بسا به خاطر این توانایی در شکر و سپاس توقعِ توجه مضاعف از سوی خالق را دارد که مبادا نگاهی یکسان به او و سایر موجودات عاجز از سپاسگزاری و تقدیر داشته باشد و در ریزش باران رحمت این تفاوت مهم و اساسی را نادیده انگارد؛ غافل از آنکه حمد و تسبیح مخصوص انسان نیست و سایر موجودات اگر بیش از او به این مهم عمل نکنند، کمتر از او نیستند.

خداوند برای آنکه انسان را از این غفلت بیرون آورد و او را متوجه شعور سایر پدیده ها و ابراز بندگی آن ها نسبت به ربّشان بنماید، بارها این مسأله را در کتاب هدایت خویش یادآور شده است. گاه نظر او را به سوی مخلوقی خاص جلب می کند و برای مثال از تسبیح رعد یا از فرمان برداری زمین یا از سجده ستارگان یا از قنوت آسمان ها و زمین و… سخن می گوید و گاه همه موجودات را یک پارچه می کند و می فرماید: ((إِنْ مِنْ شَی ءٍ إِلاّ یسَبِّحُ بِحَمْدِهِ))(۲)؛ «و هیچ چیز نیست، مگر اینکه در حال ستایش، تسبیح او می گوید».

درک این حقیقت شگرف برای بشر معمولی و انسان غرق در خود، مشکل و پذیرفتن آن غیر ممکن می نماید و این سؤالات را در ذهن او ایجاد می کند که: مگر دیگر موجودات هم مثل انسان قدرت تکلم و نطق گویا دارند که بتوانند ذکر و حمد خدا بگویند، جمادات بی زبان چگونه می توانند زبان به تسبیح الهی بگشایند؟! مگر نه آنکه هر چیز که قدرت بر سخن داشته باشد، زنده است. آیا با قبول تحمید سنگ و دیوار، نتیجه آن نمی شود که آن ها زنده اند و حیات دارند؟ چگونه سنگ بی تحرک زندگی می کند؟! مگرنه آنکه سخن گفتن از اراده برمی خیزد و اراده نشان از شعور و آگاهی دارد. آیا جماداتی چون سنگ و چوب و پارچه و… شعور دارند؟! فکر می کنند؟! انتخاب دارند؟!

مگر نه آنکه عقاب و ثواب روز قیامت به خاطر قدرت انتخاب و اراده ای است که به انسان داده شده است؛ پس اگر بپذیریم سایر موجودات هم قدرت و اراده دارند، آن ها هم باید به محکمه الهی کشیده شوند و معاد و حساب داشته باشند. ازکجا معلوم می شود که مقصود آیات، توجه انسان به ذی شعور بودن پدیده هاست؟ شاید در این آیات از صنایع ادبی مجاز و کنایه و تشبیه و… استفاده شده که در این صورت معنای ظاهری آیات مراد خداوند نیست، یا شاید منظور بیان معجزات باشد یا….

برای پاسخ گویی به این گونه سؤالات و زدودن شک و شبهه از ذهن؛ لازم است که در این زمینه کنکاشی دقیق در آیات و روایات صورت گیرد و نظر اندیشمندان علم تفسیر و محققان علوم اسلامی پرسیده شود تا حقیقت، واضح و روشن گردد.

عام ترین سخن الهی در زمینه تسبیح موجودات، آیه ۴۴ سوره اسراء می باشد. در بررسی های خویش این آیه را مرکز توجه قرار داده و با محوریت این آیه به جست وجوی پاسخ سؤالات می پردازیم.

تسبیح

لغوی ها برای «تسبیح» معانی مختلفی ذکر کرده اند. تنزیه، عوم (شنا کردن) و حرکت سریع در آب یا هوا از جمله آن معانی است،(۳) ولی «التحقیق» معنای دقیق تری را ارائه داده و گفته است: «سبح؛ حرکت در مسیر حق بدون انحراف و نقطه ضعف است»… که نسبت به خدا از طریق اظهار و قول یا علم و معرفت به آن حاصل می شود.(۴)

در اصطلاح، تسبیح به معنای تنزیه و تقدیس خداوند و نیز جاری دانستن امر الهی بر حق و حقیقت همراه با تنزه از هرگونه ضعف و نقص و انحراف گفته شده است، به عبارت دیگر یعنی ثنای صفات سلبی خداوند.(۵)

حمد

حمد در کتاب های لغت، در کنار مدح و شکر، به معنای ثنا و ستایش شمرده شده است؛ با این تفاوت که حمد را به ارزش های اختیاری(۶) مربوط کرده و مدح را به ارزش های اختیاری و غیر اختیاری و شکر را در برابر نعمت دانسته اند. در نتیجه حمد، از مدح اخص و از شکر اعم است.(۷) در حمد اظهار نعمت و توجه به آن می باشد که شامل شکر و اضافه بر آن می شود و در آن قصد تعظیم و بزرگ داشتن نهفته است.(۸) در اصطلاح، حمد ثنای صفات ثبوتی خداوند است.

رابطه حمد و تسبیح

حمد با تسبیح ملازم است، چنانچه نسبت دادن صفات ثبوتی به خداوند با نفی صفات سلبی از او، ملازم است؛ از این رو در موارد متعدد از قرآن کریم، همراه هم ذکر شده اند.(۹)

اثبات تسبیح اختیاری موجودات

آیه ۴۴ سوره اسراء با صراحت و تأکید فراوان اعلام می دارد که هیچ چیز حتی یک ذره که بتوان به آن شیء اطلاق کرد وجود ندارد، مگر آنکه در حال تسبیح الهی است. در آیه «شیء»، نکره در سیاق نفی است که افاده عموم می کند و «مِن» حرف جر زائد است که چون بعد از نفی آمده است، تأکید عموم می کند، «الاّ» هم تأکید را می رساند؛ در نتیجه خداوند تسبیح همراه حمد را بدون هیچ استثنا و تخصیصی به همه موجودات نسبت می دهد.

از دیگر سو خداوند تسبیح همه موجودات را از یک سنخ و با یک بیان فرموده و تفکیکی بین تسبیح اشیای خاص مثل انسان و فرشتگان با دیگر اشیاء مثل پرندگان و خزندگان و چهارپایان و… و ستارگان و زمین و سنگ و دیوار و… قائل نشده است. به دیگر سخن تسبیح همه هستی از یک سنخ است؛ آن چنان که از ظاهر آیه فهمیده می شود همان گونه که انسان از روی شعور خدا را تسبیح می گوید، سنگ نیز خدا را تسبیح می کند؛ چون وجه مشترک این دو، شیء بودن آن هاست که تسبیح به وجه مشترک اطلاق می شود. برای اثبات درستی این برداشت و شناخت لازم و ملزوم آن، دلایل متعددی وجود دارد که اندیشمندان اسلامی آن را ارائه داده اند.

الف. دلیل نقلی

۱. آیات؛ آیاتی از قرآن کریم بر تسبیح عمومی اشیاء دلالت دارد. آیاتی دیگر هم با مضامین متفاوت به شعور و اراده داشتن آن ها اشاره می کند. از کنار هم گذاشتن این آیات می توان تسبیح برخاسته از شعور، یعنی تسبیح اختیاری را نتیجه گرفت.

تسبیح کلی آسمان ها و زمین

۱. ((سَبّحَ لِلّهِ ما فِی السّماواتِ وَ اْلأرْضِ))(۱۰)؛ «آنچه در آسمان ها و زمین است؛ تسبیح گوی خدا هستند».

۲. ((أ لَمْ تَرَ أنّ اللّهَ یسَبِّحُ لَهُ مَنْ فِی السّماواتِ وَ اْلأرْضِ وَ الطّیرُ صَافّاتٍ کلّ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسْبیحَهُ))(۱۱)؛ «آیا ندانسته ای که هر که [و هرچه] در آسمان ها و زمین است، برای خدا تسبیح می گویند و پرندگان [نیز] در حالی که در آسمان پر گشوده اند [تسبیح او می گویند]؟ همه ستایش و نیایش خود را می دانند».

تسبیح اشیای خاص

۱. تسبیح رعد: ((وَ یسَبِّحُ الرّعْدُ بِحَمْدِهِ))(۱۲)؛ «رعد، به حمد او، تسبیح می گویند».

۲. تسبیح کوه ها و پرندگان همراه داوود(ع): ((وَ سَخّرْنا مَعَ داوُودَ الْجِبالَ یسَبِّحْنَ وَ الطّیرَ وَ کنّا فاعِلینَ))(۱۳)؛ «و کوه ها را با داوود و پرندگان به نیایش واداشتیم و ما کننده [این کار] بودیم».

سجده موجودات

۱. ((وَ لِلّهِ یسْجُدُ ما فِی السّماواتِ وَ ما فِی اْلأرْضِ مِنْ دابّه وَ الْمَلائِکه وَ هُمْ لا یسْتَکبِرُونَ))(۱۴)؛ «و آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین از جنبندگان و فرشتگان است، برای خدا سجده می کنند و تکبّر نمی ورزند».

۲. ((أ لَمْ تَرَ أنّ اللّهَ یسْجُدُ لَهُ مَنْ فِی السّماواتِ وَ مَنْ فِی اْلأرْضِ وَ الشّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ النّجُومُ وَ الْجِبالُ وَ الشّجَرُ وَ الدّوَابّ وَ کثیرٌ مِنَ النّاسِ وَ کثیرٌ حَقّ عَلَیهِ الْعَذابُ وَ مَنْ یهِنِ اللّهُ فَما لَهُ مِنْ مُکرِمٍ إِنّ اللّهَ یفْعَلُ ما یشاءُ))(۱۵)؛ «آیا ندانستی که خداست که هرکس در آسمان ها و هرکس در زمین است و خورشید و ماه و [تمام] ستارگان و کوه ها و درختان و جنبندگان و بسیاری از مردم برای او سجده می کنند؟ و بسیاری اند که عذاب بر آنان واجب شده است؛ و هر که را خدا خوار کند، او را گرامی دارنده ای نیست، چرا که خدا هرچه بخواهد، انجام می دهد».

این سه دسته از آیات، به عمومیت تسبیح اشاره می کند و متذکر می شود، در انسان و غیر انسان از خورشید و ماه و ستارگان گرفته تا پرندگان و جانوران، همه خدا را تسبیح می گویند. مسلماً با توجه به این آیات، قول آنان که تسبیح را مختص ذوی العقول می دانند، قابل قبول نیست.

آیات بیانگر اراده داشتن موجودات

۱. امر به اشیاء؛(۱۶)

۲. تکلم و نطق موجودات؛(۱۷)

۳. شباهت گروه جانوران به انسان؛(۱۸)

۴. شهادت اشیاء روز قیامت.(۱۹)

۲. روایات

سخنان پیامبر(ص) و ائمه معصومین((ع))، در راستای قرآن کریم بوده و به توضیح و تب