پاورپوینت کامل lماه عشیره ۱۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل lماه عشیره ۱۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل lماه عشیره ۱۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل lماه عشیره ۱۴ اسلاید در PowerPoint :

۵۴

ماهِ عشیره

در میان خیمه ها ولوله ای برپاست؛ گویی قاصدی، پیامی برای عباس بن علی(ع) آورده است، هم قبیله ای به رسم خویشاوندی امان نامه آورده است برای عباس! فرزند علی؛ زاده امّ البنین! چه گمان باطلی برده اند این قوم!

«فرزندم! فردا روزی که قدم به خاک کربلا می گذاری، این شمشیر…»، پدر می دانست که تو را آبدیده چنین روزهایی نموده است؛ او آن روز برق نگاه تو را دید؛ همان روز که آن مرد اعرابی شمشیری به او پیشکش کرد و پدر ردّ نگاه تو را روی شمشیر دنبال کرد و فراخواندت که: «آیا این شمشیر را می خواهی؟» پاسخ دادی و پدر آن را به تو بخشید. ودیعه ای برای چنین روزی. این، در نگاه و کلامش آشکار آشکار بود؛ چنین روزی!

امروز و اکنون، همان روز موعود است؛ روز مقدّر تاریخ؛ روز تقسیم کننده مرز حق و باطل؛ روزی که تمام زمین و آسمان خداوند، چشم در چشم خاک سرزمینی دوخته است که خداوند آن را قبله گاه می خواهد؛ بلاخانه کرب و بلا که تربت می شود و مقدس؛ آن چنان که زمین و زمان به آن تبرک جویند در کنار موج موج فرات؛ موج موج التهاب آب و موج موج اشتیاق عطش که بی تاب و بی دست و سر بر گرداگرد مزار تو طواف می کنند… معجزه ای از میراث سنت خداوند تا ابد!

مادر گفته است عباس جان! مبادا فرزندان فاطمه(س) را برادر و خواهر خطاب کنی؛ مادر گفته است مبادا جز مولا و سرور خطابی بر زبان جاری کنی. تو این درس را از او آموخته ای که حسین(ع) را جز مولا خطاب نمی کنی: «مولای من! امام زمانم! به آوردن آب می روم، برای کودکان حرم؛ ایشان تشنه اند… نگاه سکینه آشوبم می کند… به سمت شریعه می روم…».

ردای ابوّت فضیلت را از پیشترها بر قامتت دوخته اند تا در چنین مکانی، ملائک یکی یکی بال بگشایند و تبرک بجویند به تو، ابافضل پیشانی بر آب نهاده تشنگی!

آری! اینجا داغستانِ نینوا نیست؛ قیامت است که قامتت به پا کرده است؛ روشنی صبح که بر تاریکی شب چیره شده و چشمان توست که شریعه شده اند ماهِ عشیره هاشمیان. آب موج می زند در دلشان و دلت، هزار بار این موج را نقش می زند تا مگر چگونه آن را به خیمه گاه برسانی که طفلان منتظرند…

قلب سپاه که نه، قلب حسین(ع) تویی که بر دامان باد می تپی و نگا