پاورپوینت کامل رسالت فراموش شده ادبیات داستانی ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسالت فراموش شده ادبیات داستانی ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسالت فراموش شده ادبیات داستانی ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسالت فراموش شده ادبیات داستانی ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

۵۸

چراغ ها را تو خاموش می کنی یا من؟

«چراغ ها را من خاموش می کنم» نوشته «زویا پیرزاد» رمان نویس زن مطرح ایرانی است. پیرزاد در این رمان تنهایی های گاه و بی گاه آدم ها را به واسطه نگاه و زبان زنانه روایت می کند؛ آدم هایی که خواسته و ناخواسته زندگی شان در کنار هم به نوعی به تکرار و سکون رسیده است و گویی راهی برای بیرون رفتن از این سکون و تکرار نمی یابند.

«کلاریس آیوازیان» از ارامنه تبریز که «پیرزاد» داستان را از فکر و زبان او روایت می کند، به خاطر شغل همسرش ـ آرتوش ـ با پسر بزرگش ـ آرمن ـ و دوقلوهایش ـ آرمینه و آرسینه ـ در آبادان زندگی می کند. او مدت هاست به تکرار و سکون زندگی در کنار خانواده اش در هوای گرم و شرجی آبادان، با بوی گاز پالایشگاه، صدای قورباغه ها و اخلاق های خاله زنکی مادر و تلاش خواهرش برای یافتن شوهری ایده آل «عادت» کرده است؛ به خصوص به بی اعتنایی ها و سردی و سر فرو بردن «آرتوش» به روزنامه و سؤال هر شبش برای اعلام پایان روز: «چراغ ها را تو خاموش می کنی یا من؟».

پیرزاد در این داستان با قلمی زنانه، زنی را به تصویر می کشد که پرکار و فداکار است و روزمرگی و کار زیاد به شدت زندگی او را تحت تأثیر قرار داده است و گویی مدار زندگی او حول و حوش آشپزخانه و گاه رفت و آمدهای به منزل آشنایان و دوستان و معدود جلساتی خارج از فضای خانه می چرخد. کلاریس باید مسئولیت بی مبالاتی و سیاسی کاری ها و میهمانی های غیر مترقبه همسر و سرزدن های ناخوانده مادر بیوه و خواهر مجرد و نیز مسئولیت تهیه خوراک و پوشاک و خواباندن کودکان و قصه گفتن آن ها را هم بر عهده داشته باشد و آخر شب هم بعد از همه چراغ ها را خاموش کند. در واقع شخصیت اصلی این رمان، زنی است که فقط و فقط به کار خانه مشغول است و به رسیدگی به امور فرزندان خود می پردازد و خودش می داند که دچار نوعی تکرار شده است، اما راه و چاره ای برای خودش نمی بیند. او در طول داستان همواره در حال حرف زدن با خودش است و خواننده به ندرت شاهد گفت وگویی میان او و همسرش می باشد تا جایی که به خواننده چنین القا می شود که «زن» داستان پیرزاد، به واسطه بچه داری و مسئولیت خانه و زندگی و از همه مهم تر خانه داری، دچار نوعی افسردگی مزمن شده است و کسی نه او را درک می کند و نه حالش را.

«زن» در این داستان، تحرک ندارد و منفعل است. او از این بابت بسیار غمگین و افسرده است و در عین حال هیچ تلاشی نیز برای نجات خودش از این وضعیت نمی کند.

نویسنده این بار زن افسرده خانه داری را به تصویر می کشد که هر روز کارهای تکراری روز قبل را انجام می دهد و اصلاً برای خودش دقیقه ای وقت نمی گذارد. پیرزاد مستقیم و غیرمستقیم بار همه مسئولیت ها و زجرهای زنانه را به گردن اجتماع و همسر و خانه و خانواده می اندازد.

او با بیان و تکرار هر شبه این جمله از دهان زن داستان ـ چراغ ها را من خاموش می کنم ـ می خواهد به گونه ای اعتراض خود را به زندگی زنانی همچون کلاریس که درگیر خانه داری و بچه داری هستند، برساند و هیچ ارزشی برای تربیت و نگه داری فرزندان و همسرداری و خانه داری قائل نمی شود؛ بلکه برعکس، به گونه ای القا می کند که خانه داری و همسرداری و بزرگ کردن و تربیت فرزندان نه تنها کار بیهوده ای است؛ بلکه فراتر از آن، نوعی زندگی با اعمال شاقه است.

پیرزاد در حالی به القای این تلقین نادرست در اجتماع می کوشد که قریب به اتفاق کارشناسان و روانشناسان به این مسئله تأکید دارند که همسرداری و فرزندداری، نوعی نیاز فطری بشر به خصوص زنان است و رسیدگی به این بخش از زندگی برای زنان، اگر چه با مشکلاتی رو به رو باشد، شیرین و خواستنی است.

روانشناسان با ارائه راهکار در این زمینه معتقدند، هر چه که هستید، مدیر و برنامه ریز خوبی باشید. برای خودتان و علایقتان نیز سهمی در نظر بگیرید. از افراط و تفریط ها بپرهیزید و بکوشید مشارکت سایر اعضای خانواده را در انجام امور با خود همراه داشته باشید. بنابراین صرفاً خانه دار بودن و یا شاغل بودن زن، نمی تواند دلیلی برای احساس خوشبختی و یا عدم آن باشد. زنانی که برای ورزش، تفریح و مطالعه خود نیز وقت می گذارند، زنان شاداب تری هستند. زن موفق زنی است که با شادابی خود به خانه طراوت ببخشد. هنری داشته باشد، اطلاعاتش به روز باشد، مشارکت فکری کند، برای خودش و برای خانواده اش به اندازه وقت بگذارد.

از این نکته نیز نباید غافل شد که زن خان