پاورپوینت کامل تقویم ایرانی در گذر زمان ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تقویم ایرانی در گذر زمان ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تقویم ایرانی در گذر زمان ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تقویم ایرانی در گذر زمان ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

۷۶

به بهانه سال نو و در هشتاد و هفتمین سالروز رسمیت تقویم هجری خورشیدی

در روز ۱۱ فروردین سال ۱۳۰۴ هجری خورشیدی، مجلس شورای ملی ایران قانونی را به تصویب رساند که به موجب آن تقویم هجری خورشیدی، تقویم رسمی کشور ایران شد.[۱] تا پیش از این تاریخ، به رغم استفاده از تقویم هجری خورشیدی، تقویم هجری قمری کاربرد بیشتری داشت و به ویژه در ثبت وقایع و تاریخ نگاری از این تقویم استفاده می شد.

البته به سبب کاربرد تقویم قمری در انجام مناسک دینی، مانند روزه ماه رمضان و حج تمتع در ماه ذی الحجه، این تقویم همچنان کارکرد گسترده ای در جامعه ایران دارد و از همین رو در اصل هفدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی رسمیت آن در کنار تقویم هجری شمسی مورد تأکید قرار گرفته است. با این حال، نگاهی به تاریخ گذشته ایران نشان می دهد که در زمان های دور، نظام های گاه شماری متعددی در ایران وجود داشته است که به برخی از مهم ترین آن ها اشاره می شود.

دوره هخامنشی

گمان می رود که هخامنشیان نظام گاه شماری خود را پس از تصرف مصر به دست کمبوجیه (۵۲۹ تا ۵۲۲ پیش از میلاد) از مصری ها آموختند. در تقویم هخامنشی، روز نخست سال برابر بود با آغاز پاییز و این سنتی بود که هخامنشیان از بابلی ها به ارث برده بودند. در بابل همچنین، آغاز زمامداری شاهان، مبدأ تاریخ بود و چون از مبدأ تاریخ هخامنشیان آگاهی چندانی نداریم، برخی پژوهشگران احتمال داده اند که هخامنشیان نیز مانند بابلی ها، آغاز سلطنت شاهان را مبدأ تاریخ قرار می دادند.[۲]

دوره سلوکی تا ساسانی

پس از فروپاشی سلسله هخامنشی به دست اسکندر مقدونی، تقویمی که سلوکیان در ایران رسمیت بخشیدند، مثل تقویم یونانی ها بر مبنای سال قمری بود. مبدأ را هم سال ۳۱۲ پیش از میلاد، سال بنیاد سلسله سلوکی قرار داده بودند. هنگامی که اشکانیان، سلوکیان را از ایران بیرون راندند، سال شمسی جایگزین سال قمری شد و مبدأ تاریخ را هم سال ۲۴۷ پیش از میلاد تعیین کردند؛ زیرا در این سال، تیرداد اول بر سلوکوس دوم پیروز شد و سلسله اشکانی قوام پیدا کرد. [۳]

ساسانیان نیز، سال شمسی را اساس گاه شماری خود قرار دادند، اما از آنجا که سال مداری یا حقیقی ۳۶۵ روز و ۵ ساعت و ۴۸ دقیقه و ۴۹ ثانیه است و سال عرفی ساسانیان، سرراست ۳۶۵ روز بود، هر ۴ سال یک بار، سال عرفی از سال حقیقی یک روز عقب می افتاد و نوروز با اول فروردین برابری نداشت. همچنین هر ۱۲۰ سال یک بار، سال عرفی یک ماه از سال حقیقی عقب تر بود. بنابراین منجمان ساسانی تصمیم گرفتند، پس از گذشت ۱۱۹ سال، صد و بیستمین سال را ۱۳ ماهه حساب کنند تا مشکل حل شود.[۴]

احتمالاً مبدأ تاریخ ساسانیان، جلوس اردشیر بابکان بر تخت شاهی بود (۲۲۶ میلادی)، اما در اواخر دوره ساسانی، جلوس یزدگرد سوم، آخرین شهریار این سلسله مبدأ قرار گرفت که با سال ۱۱ هجری قمری برابر بود.[۵]

تقویم هجری قمری

وقتی اعراب مسلمان، ایران را فتح کردند و ایرانیان اسلام را پذیرفتند، به ناچار به تقویم قمری که از پیش از اسلام در جزیره العرب متداول بود و اسلام نیز بر آن صحه گذارده بود، گردن نهادند. تقویم قمری، از نخستین نظام های گاه شماری بشر به شمار می آید. در واقع، ابتدایی ترین وسیله ای که بشر برای سنجش هفته و ماه و سال در اختیار داشت، مشاهده حالات مختلف ماه از قبیل هلال و بدر بود یا به عبارت دیگر، فاصله زمانی میان دو مقارنه ماه و خورشید که معروف است به ماه هلالی.[۶]

تقویم هجری خورشیدی

در تقویم قمری ماه ها در فصول چهارگانه در گردش هستند. برای مثال، اگر فروردین همیشه در بهار است، در عوض رمضان یک زمان در تابستان و زمانی دیگر در زمستان است. در این حالت، اگر در قدیم می خواستند از کشاورزان خراج سالیانه بگیرند و مقرر می کردند که خراج در ذی القعده گرفته شود، ذی القعده یک زمان در پایان فصل برداشت واقع می شد و زمانی دیگر در آغاز کاشت. بنابراین، تمام خلفای اسلامی باج و خراج را مطابق تقویم شمسی می ستاندند که همان تقویم ساسانی بود و به علت عدم دقت یا غفلت در کبیسه گیری خالی از اشکال نبود. برای رفع این اشکال، در نیمه دوم سده پنجم هجری قمری، در زمان سلطنت جلال الدین ملکشاه سلجوقی، حکیم عمر خیام نیشابوری، مأمور شد که تقویم جدیدی را بر مبنای سال خورشیدی تنظیم کند.[۷]

تقویم هجری خورشیدی هیچ گاه از سال حقیقی عقب نمی افتد و آغاز آن دقیقاً منطبق با قرار گرفتن زمین در نقطه اعتدال بهاری است. این تقویم از سال ۱۳۰۴ تقویم رسمی ایران است. [۸]

تقویم مجعول شاهنشاهی

رسمیت تقویم هجری شمسی تا اسفند ۱۳۵۴ خورشیدی، ادامه داشت؛ اما در این زمان سیاست باستان گرایانه دولت پهلوی به جایگزینی تقویمی به نام تقویم شاهنشاهی رأی داد. تقویم شاهنشاهی فقط در مبدأ با تقویم هجری شمسی متفاوت بود و مبدأ تاریخ را آغاز شاهنشاهی کوروش (۵۵۹ پیش از میلاد) قرار می داد. بنابراین سال ۱۳۵۵ هجری شمسی بدل به ۲۵۳۵ شاهنشاهی شد که دو رقم آخر آن با سال سلطنت محمدرضا پهلوی مطابقت داشت (او در ۱۳۲۰ خورشیدی به سلطنت رسید). تقویم شاهنشاهی با مخالفت عموم مردم و علمای دینی و همچنین گروهی از مورخان و فرهنگ پ‍ژوهان روبه رو شد که معتقد بودند تقویم جدید ضد اسلامی، غیرعلمی و غیرعملی است. نهایتاً مخالفت گسترده با این تقویم موجب الغای آن توسط دولت شریف امامی در سال ۱۳۵۷ شد. [۹]

تقویم اویغوری

برخی از ایرانیان، هنوز به اینکه سال، سال میمون باشد یا خوک یا خرگوش، اهمیت می دهند. این نوع نامگذاری سال، حاصل چند سده استیلای ترکان و مغولان بر ایران است. حیوانا