پاورپوینت کامل ادبیات مقاومت در الجزایر ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ادبیات مقاومت در الجزایر ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ادبیات مقاومت در الجزایر ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ادبیات مقاومت در الجزایر ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

۵۸

حضور پر شور و شعور شاعران در انقلاب الجزایر

کشور الجزایر با پیشینه کهن تاریخی، یکی از کشورهای عربی است که شاهد بزرگ ترین انقلاب ها در جهان عرب و در قرن بیستم بوده است؛ انقلابی که با جوانمردی، از خود گذشتگی و جانفشانی مردان و زنان به حضور ۱۳۰ ساله استعمار فرانسه خاتمه داد و استقلال را برای این کشور به ارمغان آورد. تمامی اقشار جامعه الجزایری در انقلاب، شکل گیری و ساماندهی مقاومت مردم نقش داشتند که در این میان نقش ادبا و به ویژه شعرا از جایگاه ویژه ای برخوردار است؛ زیرا اشعار شعرا برخاسته از شعور آنان بود؛ شعوری صادق که با استعداد خدادادی و تعالیم قرآن کریم در هم آمیخته، بهترین اشعار و قصاید را به عرصه ظهور می رساند.

«مفدی زکریا» یکی از این شعراست که به دلیل احساسات صادقانه و حضور فعال در این مبارزه و خلق تصاویری بی نظیر، جایگاه خاصی را در شعر مقاومت الجزایر به خود اختصاص داده است؛ به گونه ای که «شاعر انقلاب الجزایر» و دیوانش «دیوان الجزایر» نامیده شده است.[۱]

شعر از دیدگاه او، انقلاب، مبارزه و ایمان به واقعیت است و این نگاه، سرود رسمی انقلاب الجزایر را شکل می دهد:

قسماً بالنازلات الماحقات والدماء الزاکیات الدافقات

والبنود اللامعات الخافقات فی الجبال الشامخات الشاهقات

نحن ثُرنا فحیاه او ممات و عقدنا العزم ان تحیا الجزایر

فاشهدوا…

قسم به فرودآمدگانی که با شدت فرود می آیند / (و قسم) به خون های پاکی که ریخته شده است

و (قسم) به آن گروه های (سپاه) درخشان و تکان دهنده ای / (که) در کوه های بلند و مرتفع هستند

ما قیام و شورش کردیم چه زنده بمانیم یا بمیریم/ و پیمان بستیم تا الجزایر زنده شود

نحن جند فی سبیل الحق ثرنا و الی استقلالنا بالحرب قمنا

لم یکن یصغی لنا لمّا نطقنا فاتخذنا رنه البارود وزنا

و عرفنا نغمه الرَّشاش لحنا وعقدنا العزم ان تحیا الجزایر

فاشهدوا… [۲]

ما سربازانی هستیم که در راه حق قیام کردیم / و به خاطر استقلال خودمان جنگیدیم

زمانی که سخن می گفتیم به ما گوش داده نمی شد / پس صدای آهنگ تیر را برای عزّت خود اتخاذ کردیم (کنایه از جنگ است که برای روبه رو شدن با دشمن انتخاب کردیم)

و آهنگ و نغمه مسلسل را به عنوان لحن و ریتم (برای خود) شناختیم / و پیمان بستیم تا الجزایر زنده شود

در قصیده «زنزاله العذاب» تصویرهایی بدیع از انقلاب، مبارزه و چالش های آن را می بینیم شاعر به خون بهای شهدا و به مظاهر دیگر نبرد قسم یاد می کند که ما انقلاب کردیم تا یا زنده کنیم یا بمیریم و با خود عهد بستیم تا الجزایر را زنده کنیم؛ پس شاهد باشید و تأکید می کند ما لشکری هستیم که در راه حق جهاد می کنیم و به خاطر استقلال مان ایستاده ایم؛ در حالی که کسی به ما گوش نمی داد، حتی تا پای جنگ هم مقاومت کردیم.[۳]

ثارت علی الظلم مثل السیل جارفه فلا الفیالق تثنیها ولا الفرق

جیش الی النصر تحدوه ملائکه مسوَّمون، بموج الموت یندفق

لم یثنِه دون ادراک المنی رهق و ان هم احرقوا بالنار اوشنقوا

(آنان) بر ظلم همانند سیلی که همه چیز را در بر می گیرد، شورش کردند و قیام کردند / نه گُردان ها و نه گروه و فرقه ها آنان را از پا در نیاوردند

(آنان) لشکری هستند که به سوی پیروزی می روند، (در حالی که) فرشتگان به آن لشکر احاطه دارند / نشانه شان موجی است که با شدت به سوی مرگ می شتابد

خستگی و زحمت مانع رسیدن به هدف شان نیست / اگرچه آنان به آتش کشیده شوند و یا اعدام شوند

شاعر تأکید می کند که فرقه ها ما را از پای در نیاورده اند و ما یاری می شویم با ملائکه و با آوردن «ملائکه مسوّمون» به آیات قرآن در جنگ بدر اشاره می کند و این مبارزه را مانند جنگ بدر می داند. در ادامه قصیده شاعر متذکر می شود که جلادان و ظالمان عهدها و پیمان ها را شکستند و بر این اعتقاد پای می فشارد که حق، تنها با جهاد خونین محقق می شود؛ نه با عهد و پیمان و توافق نامه های روی کاغذها.

فکم قطعت عهودا اصبحت حلما حتی غدونا بغیر الحرب لانثق

حقوقنا بدم الاحرار نکتبها لا الحبر اصبح یعنینا و لا الورق[۴]

چقدر پیمان ها را شکستند و به رؤیا تبدیل شدند (کنایه از اینکه حکام طاغی همواره پیمان می بستند و سپس آن را می شکستند و برای ملت و مردم رؤیا می شد؛ یعنی محقق شدن خواسته هایشان به رؤیا تبدیل می شد) / تا موجب شد دیگر به غیر جنگ اطمینان نداریم

حقوق مان را با خون آزادگان نوشتیم/ (چون) نه جوهر و نه کاغذ (دیگر) به درد ما نمی خورد

البته این گروه از اشعار تنها بخشی از شعر مقاومت را در الجزایر شکل می دهد. مسلماً انقلابی ۱۳۰ ساله با زندان های طولانی مدت و گسترده مبارزان و آزادی خواهان همراه بوده است؛ از این رو مجموعه شعر مقاومت در الجزایر، آکنده از حسبیه های فاخر است؛ اشعاری که در زندان ها سروده شده و حتی گاهی با خون مبارزان بر در و دیوار زندان ها حک شده است. از جمله این اشعار شعر «الذبیع الصاعد» است که در زندان بربروس در وصف شجاعت و پایداری «احمد زبانا» و از زبان او هنگام رفتن به پای چوبه دار سروده شده است.

شاعر در وصف این صحنه می گوید:

قام یختال کالمسیح وئیدا یتهادی نشوان یتلو النشیدا

باسم الثَّفر کالملائک او کالط فل یستقبل الصباح الجدیدا

بلند شد (قیام کرد) همانند مسیح و با غرور فریاد می زد / (او) سوق داده می شد (در حالی که) سرمست است و سرودی را زمزمه و تلاوت می کرد

در حالی که دست و پا بسته بود، همانند فرشتگان یا کودکی که صبح تازه ای را استقبال می کند

از آنجا که شهید به آرمان خود پایبند است، با افتخار و شادی و سرور به سوی چوبه دار حرکت می کند و سرمست از شوق دیدار یار، زیباترین آوازها را زمزمه می کند؛ آنگاه از آن جایگاه بلندی که دارد، احساس عزت و افتخار می کند و با عزت از عالم فانی به سوی عالم باقی می شتابد:

شامخاً انفه جلالا و تیها رافعاً راسه نیاجی الخلودا

وامتطی مذبح البطوله مع راجا و وافی السماء یرجوالمزیدا

احساس عزّت، بزرگی و فراخی می کند / سرش بلند است (کنایه از افتخار و سربلندی است) و خواستار حیات و زندگی جاودانه است

و با غرور و قهرمانانه به سوی جایگاه کشته شدن می رود / در حالی که امید کامل و تام به (نعمت های) آسمانی و امید به زیادی و فراوانی آن دارد

و زمانی که به بالای چوبه دار می رود، کلمات هدایت را بر زبان دارد؛ همچون مؤذنی که برای اذان از مناره بالا می رود، فریاد بر می آورد و ندا می دهد؛ به گونه ای که هستی از ندای او به لرزه می افتد:

و تعالی مثل المؤذن یتلو کلمات الهدی و یرعو الرقودا

صرفه ترجف العوالم منها و نداءٌ مضی یهزُّ الوجودا

به سوی بلندی می رود همانند مؤذنی که کلمات هدایت را تلاوت می کند تا خواب زدگان و غفلت زدگان را بیدار کند

فریادی است که از آن، هستی به لرزه در می آید / و ندایی است که همه وجود را تکان می دهد

و از آنجا که مرگ او، حیات کشور و آزادی آن را به دنبال دارد، با آغوش باز از آن استقبال کرده و هیچ هراسی ندارد و از آنجا که کینه ای از کسی حتی جلاد خود به دل ندارد، از او می خواهد که چهره اش را نپوش