پاورپوینت کامل ماییم و دریای کرمت یا باب الحوائج ۱۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ماییم و دریای کرمت یا باب الحوائج ۱۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ماییم و دریای کرمت یا باب الحوائج ۱۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ماییم و دریای کرمت یا باب الحوائج ۱۵ اسلاید در PowerPoint :

تقویم، روی سیاه ترین برگه های خود ورق می خورد و به هزار و چهارصد سال پیش بر می گردد؛ به شبی که غم، به شب نشینی کوچه های تاریک کاظمین آمده است! مرگ در قالب تعارف خرما تقدیم امام موسی کاظم(ع) می شود… یک لقمه دیگر از این خرما و ریحان میل کن؛ اگر چه به زهر آغشته شده باشد… و چقدر هارون به دست های سیاه و جنایت وحشیانه خودش افتخار می کرد! افتخار به شکستن حریم حرمت ائمه((ع))! افتخار به خانه نشین کردن عدالت و زمین گیر کردن ساقه های پیچک عاشق!

هارون تمام قدرت خود را به کار گرفت. می خواست زلال حضور امام کاظم(ع) را از تشنگان هدایت دریغ کند، غافل از آنکه نه می توان دریا را زندانی کرد و نه می شود کهکشان را در تنگنا گذاشت. همه آن افکار، توهمی بیش نبود؛ مگر می توان خشم کسی را برانگیخت که صبور و بزرگوار از کنار حماقت و جهل او می گذرد و لبخند سرد حکیمانه اش، تن شقاوت او را می لرزاند!؟… هارون وقتی این ها را فهمید که خشم، ذره ذره وجودش را فراگرفت و در آتش افروخته آن، تمام مکر و زیرکی خود را از دست داد؛ آخر امام، حقیقت محضی است که آگاهی اش بر همه خلایق سیطره افکنده و حتی با شهادت خود، فرو ریختن قدرت های پوشالی را رقم می زند!

آه ای حقیقت محض! شیعیانت را دریاب… ای غریب زندان بی کسی که درد بی کسی، ما را زمین گیر کرده است! قصه تنهایی ات در زندگی ما جاری است؛ غربت را با نام تو می شناسیم و از ظلمت، به اسم اعظم تو پناه می بریم… هر وقت در ظلمت تنهایی دلمان می گیرد، بی اختیار می گوییم: «یا موسی بن جعفر(ع)»… ما زندانی زنجیری نفس خویشیم؛ گذشتن از غضب را به ما بیاموز تا عقل الهی رهنمون تصمیم هایمان گردد، ای کاظم آل محمد(ص)! ای مهار کننده اژدهای نفس و ای ید بیضای علم!

ای عبد صالح! کمی از نیروی به افسار کشیدن اسب چموش خشمت را به ما ببخش! شعاع نوری از فانوس دریایی دوراندیشت را به ما ارزانی دار… دست خالی، زانو زد ه ایم در شب وصالی دیگر، مقابل درهای خانه اجابتت ای باب الحوائج!

دو راهی های عقل و احساس، توانمان را بریده اند. شمایید که زندان را برای مصلحت ما و خرمای زهرآلود را برای آموختن دل دادگی به جان می خرید! آقا! ما نیز سخت نیازمند وسعت صبرتان هستیم… امروز شاید بیشتر از دیروز، عرصه تزاحم خشم و رحم است،