پاورپوینت کامل تحریرالوسیله؛ میوه مکتب قم ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تحریرالوسیله؛ میوه مکتب قم ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تحریرالوسیله؛ میوه مکتب قم ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تحریرالوسیله؛ میوه مکتب قم ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

اشاره

هم زمان با پنجاهمین سالگرد قیام رهبر کبیر انقلاب امام خمینی(ره)، همایش «تحریرالوسیله، شروح و تعلیقات» تألیف مرحوم آیت الله فاضل لنکرانی(ره)، با حضور علما و فضلا و سخنرانی آیت الله جوادی آملی در مرکز فقهی ائمه اطهار در قم و در تاریخ ۵/۱۱/۹۱ برگزار شد.

حکیم متأله، آیت الله جوادی آملی از دانشمندان برجسته معاصر و از مفسران ژرف اندیش قرآن کریم است. او که بر اثر نبوغ و خلاقیت علمی و بهره گیری از اساتید برجسته از جمله آیت الله بروجردی(ره)، حضرت امام(ره) و علامه طباطبایی(ره) و… در معرفت و معنویت، به جامعیت در علوم عقلی و نقلی اسلامی رسیده، هزاران شاگرد مستعد را در مکتب فکری خود پرورانده و ده ها اثر عمیق به جهان علم و معرفت عرضه کرده است. آنچه در پی می آید، بخش هایی از سخنرانی ایشان در این همایش می باشد.

محور این همایش وزین، تحریرالوسیله، شروح، تعلیقات و حواشی این کتاب قیم است. این کتاب، میوه شجره طوبای حوزه علمیه قم است که این درخت تناور را آن آیت عظمای الهی «مرحوم آیت الله حائری» بنا نهاد و آیت عظمای دیگری به نام «آیت الله بروجردی» آن را آبیاری کرد و آیات و مراجع بزرگوار و بزرگ دیگری در حفظ و حراست آن کوشیدند. میوه این مجموعه شد امام راحل(ره) و شجره طیبه ای که ایشان غرس کرد و برکات فراوانی داشت که یکی از آن ها تحریرالوسیله است.

تحریرالوسیله؛ وسیله نجات در دنیا و آخرت

تحریرالوسیله امام(ره) دو عنصرِ محوری ابتکاری دارد؛ نه وسیله ای که امام(ره) آن را تحریر کرد، وسیلهالنجاه سید ابوالحسن اصفهانی ـ رضوان الله تعالی علیه ـ است؛ نه تحریری که ایشان روا داشت، نظیر تحریر اقلیدس و تحریر علامه است.

وسیلهالنجاه آیت الله العظمی اصفهانی، وسیله نجات از عذاب آخرت بود. معمولا صراط النجاه و وسیله النجاه که فقهای پیشین می نوشتند، نجات از عذاب قیامت بود. ولی این (تحریرالوسیله امام) وسیله نجات از نظام سلطه در دنیا و وسیله نجات از عذاب آخرت است. آن، تک بعدی بود و وسیله نجات از آخرت؛ این جامع الاطراف است و وسیله نجات دنیا و آخرت؛ این کجا و آن کجا؟

تفاوت “تحریرالوسیله” و “تحریر اقلیدس”

گاهی انسان با لغت و بنای عرف و بنای عقلا، علم درست می کند؛ یک وقتی با هندسه فضایی سه بعدی روبه روست که استاد فقط دو بعدش را در صدر کتاب می تواند نشان دهد و عنصر سوم را خود گوینده باید ضبط کند. شما بسیاری از طلبه های باهوش را بیاورید، چند صفحه از تحریر اقلیدس را به آن ها درس بدهید، روز چهارم درس تعطیل است. مگر کسی تحریر می فهمد؟ تحریر اقلیدس، یک ریاضی و هندسه فضایی غنی و قوی است. مرحوم خواجه آن را تحریر کرد و در عمل شرح کرد؛ یعنی آنجا که احتیاج به توضیح داشت، توضیح داد؛ آنجا که دلیل می خواست، برهان اقامه کرد؛ آنجا که نقدی داشت، برطرف کرد؛ آنجا که شبهه ای داشت، زدود و این ها کار شرح است، نه تحریر. شما تحریر علامه را نگاه کنید، ببینید او چگونه تحریر کرد. ضوایع را حذف کرد؛ حشوها را حذف کرد؛ اقوال شاذ و نادر را حذف کرد؛ محتملات را حذف کرد؛ حواشی را حذف کرد؛ فروعی که غیر محتمل مردم بود، حذف کرد (زیرا فرعی که محل ابتلای عملی جامعه است، همان فرع به عینه، محل ابتلای عملی و علمی فقیه است. آنچه که محل ابتلای مردم است عملاً، محل ابتلای علمی فقیه است فقهاً).

مرحوم علامه ـ رضوان الله علیه ـ در تحریر این کار را کرده است، اما امام هم وسیله را وسیله نجات از سلطه بیگانه در دنیا و هم وسیله نجات از “خذوه فغلّوه” در آخرت قرار داد. کار امام، یعنی آزاد سازی فقه؛ آن قسمتی که از او گرفتند، ایشان استرداد کرد. آن مقداری که در فقه بود و دهان بسته بود، او دهانش را گشود. آن مقداری که در فقه بود و دست و بالش بسته بود، این بندها را گشود و فقه را آزاد کرد؛ نه اینکه فقه را شرح کرد.

اما چرا امام دست به چنین کاری زد که فقه و مکتب را آزاد بکند؟ شما می بینید تندتر از او و غنی تر و قوی تر از او «صاحب جواهر» است؛ ولی نشد که یک نظام سلطه ای را زیر و رو کند.

تفاوت امام(ره) با فقهای دیگر

وقتی انقلاب پیروز شد، مسئله ولایت فقیه برای خیلی ها تازه بود. صاحب جواهر در جلد بیست ویک می گوید: «اگر کسی قائل به ولایت فقیه نباشد، کانّه چیزی از طعم فقه نچشیده است».

صاحب جواهر در مسئله ولایت فقیه، از امام(ره) پر رنگ تر، تندتر، پیشگام تر و پیشگوتر است؛ زیرا او قائل به جهاد ابتدایی برای فقیه است، امام امام(ره) در تحریر جهاد ابتدایی را اجازه نمی دهند.

این صاحب جواهری که اعلم است از یک سو و در مسئله ولایت فقیه از امام پر رنگ تر، تندتر، پیشگام تر و پیشگوتر است از سویی دیگر، با امام فرق دارد. نه در عالم بودن صاحب جواهر تردیدی است، نه در پیشگام بودن و تندتر بودن او. اما فرق اساسی امام با صاحب جواهر چیست؟ فرق اساسی امام با دیگر فقها چیست؟

امام خودش را ستاند؛ خود را از خود گرفت و شد یک فقیه، نه روح الله الموسوی که خود را ببیند. بعد از خودستانی، خودستایی رواست؛ زیرا انسان آن موقع خودش را نمی ستاید، بلکه فقه و دینش را ستایش می کند. از این رو به مصداق حدیث “العلماء ورثه الانبیاء”؛ معتقد بود باید میراث را مشخص کند. دو کار جزء میراث های پربرکت انبیا ـ عموماً ـ و خاتم آن ها ـ علیه الصلاه و السلام ـ خصوصاً ـ است:

۱. تبدیل جامعه مرده به جامعه زنده.

۲. جاهلیت زدایی از مردم.

انبیاء و احیاء جامعه

تبدیل جامعه مرده به جامعه زنده، تبدیل جامعه ایستا به جامعه پویا و تبدیل جامعه جاهل به جامعه عالم، کار انبیاء بود که فرمود: “یثیر لهم دفائن العقول”. امام علی(ع) در اولین خطبه نهج البلاغه به این مطلب اشاره می کند که: انبیاء آمدند که عقلانیت را به مردم بدهند، نه از جهل مردم سوءاستفاده کنند. برای اینکه جامعه را عقلانی کنند هم بدر و هم صلح لازم است؛ هم شکافتن و هم شیار کردن لازم است. اگر شکافته شود و شیار نشود، ثوره نخواهد بود؛ انقلاب نخواهد شد؛ از این رو حضرت فرمود: «لیثیر لهم دفائن العقول». انبیاء، کشاورزان ماهری هستند که آنچه ذات اقدس اله در درون این مردم نهادینه کرده است، آن دفینه عقول را احیاء می کنند؛ از همین رو بود که امام(ره) فرمود: من باید مردم و جامعه را به عقلانیت ببرم.

انبیاء و جاهلیت زدایی

حال جای این سؤال است که جامعه با چه وضعی عاقل خواهد شد؟ ببینید وضع ما در قبل چه بود و الان چه هست و چه باید باشیم؟ ما یک تعلیم داریم؛ یک تعلیل داریم؛ یک تبلیغ داریم و یک تکرار تبلیغ.

تبلیغ و تکرار دو عنصر منفی اند، تعلیم و تعلیل دو عنصر مثبت. اگر معماری، مهندسی، صاحب نظری بخواهد چنین بنای مستحکمی را بسازد؛ در ابتدا به کارگرانش تعلیم می دهد که این مقدار مصالح به کار ببرید، این بنا مستحکم می شود. اما اینها وقتی دوره مهندسی دیدند و در کلاس هندسه شرکت کردند، استاد هندسه اینها را تعلیم می دهد و آنچه را که اینها یاد گرفتند، معلّل می کند. می گوید می دانید که چرا گفتیم چنین طاقی بزنید؟ برای اینکه قدرت تحملش این است. گفتیم چرا این قدر میلگرد بگذارید؟ برای اینکه درصد توانش این است. چرا این قدر پی بکنید؟ برای اینکه قدرت زورآزمایی آن، این است.

اول تعلیم است، بعد تعلیل؛ این دو مثبت است. این کار عالمان حوزویان و دانشگاهیان است. در قبالش دو کار منفی وجود دارد. آنجا که تعلیم نیست، تبلیغ را به جای تعلیم می نشاند و آنجا که جای تحقیق نیست، تکرار را به جای تعلیل بنشاند. اگر یک چیزی مکرر شد، به علت تکرارش، آنقدر در جامعه سکه قبولی می پذیرد که گویا معلل است. اگر شما از مردم سؤال کنید چرا؟ می گویند این را همه گفته اند. خوب، بله، این را همه گفته اند، اما تکرار همان حرف اول است، حرف اول که معلل نبود.

تکرار در جامعه غیر عقلانی، کار تعلیل را می کند. تبلیغ در