پاورپوینت کامل تشییع نور ۱۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تشییع نور ۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تشییع نور ۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تشییع نور ۱۷ اسلاید در PowerPoint :

حج گذاشته بود و حالا دیگر حاجی صدایش می کردند. از بد روزگار، فهمید یا فکر می کرد که کیس پولش را دزدیده اند. مردی را دید که در همان حوالی نماز می خواند. به او درآویخت که تو کیس پول هزار دیناری من را گرفته ای. مرد، اما حاجی را به خان خود میهمان کرد و هزار دینار به او پرداخت.

حاجی به شهر و دیار خود بازگشت و از قضا کیس پولش را در خانه پیدا کرد. فهمید که فکر می کرده است کیس پولش را دزدیده اند. هزار دیناری را که از مرد گرفته بود، برگرداند. مرد، اما نپذیرفت و گفت: «چیزی که از دست ما بیرون رفت، نباید به ما برگردد».[۱]

حاجی، آن مرد، نه…، آن بزرگ مرد را نشناخته بود و نمی دانست که او، از صاحبان «عادتکم الاحسان» و «سجیتکم الکرم» است…

حاجی، آن مرد، نه…، آن بزرگ مرد؛ صادق آل رسولش(ص) را نشناخته بود…

* * *

نسیم خنکی می وزید، اما در آتش تب جفای نامردان می سوخت. چشمانش را بسته بود تا بغض رنج های شصت و پنج ساله، در آیینه چشمان موسای بیست ساله اش حک نگردد، که زین پس چشمان او، فانوس شب های تار شیعیان خواهد بود…

همه دل هایی که بر بالینش نشسته بودند و برای شفایش، تسبیح «امن یجیب» و «حمد» می چرخاندند، بلورهای اشک را دیدند که شیاری از غم، بر فلات گونه اش می کشید و او به ناگاه چشم گشود، برای آخرین دیدار و آخرین گفتار:

«شفاعت ما به کسانی که نماز را سبک شمارند، نمی رسد».[۲]

دانستند نه در آتش تب، که در غم نگرانی امت جدش می سوزد… خنکای دعایی که زیر لب زمزمه می کرد، هنوز روزنه امیدی بود، برای نگاه های رو به آسمان… اما گویی آسمان با زمین قهر کرده بود… چشمانش را بست. این بار، برای همیشه…

دیگر نه نسیمی بود برای وزیدن و نه تبی و نه غمی برای سوزاندن…

نگاه های اشک آلود و سر به مهر «موسی» به پدر، که در هاله ای از نور آرمیده بود، نجواهای صبورانه «حمیده»، با «همسر»، «امام» و «پدر امامش»، فریادهای دردمندانه وداع شیعیان و مویه های ابرهای نیلگون که بادهای سرد زمستانی را مسافر کوچه های مدینه کرده بودند، حکایت از رفتن صادق آل طاها((ع)) داشت…

همان بزرگ مردی که حج رفتگان و حج نرفتگان، پابوس عظمت، گذشت، بخشش و مهربانی بی وصفش هستند.

همان بزرگ مردی که با گنجینه علم و دانشش، بیرق عزت و اقتدار شیعه را برای همیشه بر بلندای تاریخ، به اهتزاز در آورده است.

همان بزرگ مردی که جعفریان، تار و بود وجودشان را با نور رفتارش، اعمالش، گفتارش و آموزه هایش، آراسته اند.

همان بزرگ مردی که نور بود و روشنایی؛ حتی برای دشمنانش…

آری، ۲۵ شوال ۱۴۸ هجری قمری، در تاریکی و سکوت تلخ فرو رفته بود و فقط صدای پای برهنه عزاداران که