پاورپوینت کامل تربیت فرزند و آثار و برکات آن برای والدین ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تربیت فرزند و آثار و برکات آن برای والدین ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تربیت فرزند و آثار و برکات آن برای والدین ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تربیت فرزند و آثار و برکات آن برای والدین ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

از دیدگاه امام سجاد(ع)

اشاره

از دیرباز همواره نوع نگرش امامان معصوم((ع)) به مقوله های گوناگون زندگی، مورد توجه پژوهشگران دین مدار بوده است. دست یابی به زوایای عمیق اندیشه و کردار دور از خطا و نقص آن بزرگواران در ساحت های گوناگون زندگی، زمینه ساز اقتدا و تأسّی و در نهایت راهیابی به رستگاری دنیوی و اخروی است. یکی از این ساحت های مهم، پیوندها و جنبه های تربیتی مربوط به والدین است. اهل بیت((ع)) که غالباً پر فرزند نیز بوده اند، راهکارهای ویژه ای را برای تعامل با فرزندان خویش به کار می بسته اند. برای فرزندان خویش مانند همه پدران و مادران خواسته ها و دغدغه های فراوانی داشته و مانند همه اولیای بزرگ خداوند، با تلفیق میان بینش های الهی و الزامات بشری، میراث ارزشمندی از روش پرورش فرزندان به یادگار نهاده اند.

یکی از این مواریث ارزشمند، دعای بیست و پنجم صحیفه سجادیه امام زین العابدین(ع) است که درباره فرزندان از سوی آن بزرگوار انشا شده است.

اهمیت فرزند و فرزنددار شدن

داشتن فرزند، به صورت کلی در آیات و روایات مطلوب شمرده شده است. قرآن کریم در آیه ۳۸ سوره آل عمران و آیه ۵ سوره مریم از زبان حضرت زکریا(ع) دعایی مبنی بردرخواست فرزند از درگاه الهی را نقل می کند. این بدان معناست که اگر این امر مطلوبیت نداشت، از سوی پیامبر خدا مورد درخواست و دعا قرار نمی گرفت. دلیل این مطالبه آن گونه که در آیه شریفه نیز بدان اشاره شده است، ترس زکریا از بی وارث ماندن پس از مرگ بود. در واقع آن حضرت پس از مشاهده معنویت حضرت مریم(س)، از پیشگاه الهی فرزندی پاک به سان مریم(س) درخواست کرد تا پس از وی میراث دار امانت نبوت باشد.[۱]

اهمیت ذاتی فرزند و جایگاه آن، نه تنها در روایات متعدد بیان گردید؛ بلکه به مطالبه فرزند نیز امر شده است.

در حدیثی از پیامبر اکرم(ص) آمده است: «اُطلُبُوا الْوَلَدَ وَالْتَمِسُوهُ فَإنَّهُ قُرَّهُ الْعَینِ وَرَیحَانَهُ الْقَلْبِ؛ فرزند بخواهید و آن را طلب کنید؛ چرا که مایه روشنی چشم و شادی قلب است».[۲]

هم چنین حضرت(ص) در حدیث دیگری فرموده است: «لاَیدَعُ أحدُکمْ طَلَبَ الْوَلَدِ فَإنَّ الرَّجُلَ إذَا مَاتَ وَلَیسَ لَهُ وَلَدٌ انْقَطَعَ اسْمُهُ؛ هیچ یک از شما نباید فرزندخواهی را واگذارد؛ چرا که وقتی انسان بمیرد و فرزندی نداشته باشد، از نام و آوازه می افتد».[۳]

درباره دیدگاه کلی امام سجاد(ع) در این زمینه نیز باید به چند نکته اساسی توجه نمود:

نخست اینکه نفس صدور یک دعای مستقل نسبتاً طولانی برای فرزند از سوی آن حضرت، خود شاهدی قوی بر جایگاه و اهمیت فرزند است. اهتمام امام(ع) بر دعا برای فرزندان با عبارات ظریف و دقیق و شامل جنبه های گوناگون مادی و معنوی، بیانگر لزوم توجه به موقعیت فرزند در منظومه حیات فردی و اجتماعی است.

دوم آنکه با مطالعه فرازهای این دعا، این حقیقت خود را نمایان می سازد که بسیاری از حکمت های مورد اشاره و روایات مربوط به فرزند و مطالبه آن، در این فرازها از پیشگاه الهی درخواست می شود. در واقع این بدان معناست که امام(ع) به زبان دعا و انشا و نه حدیث و خبر، به این حکمت ها که بیانگر جایگاه و نقش مهم فرزند در زندگی انسان می باشد، نظر و توجه دارد و از بستر این عبارات درصدد بیان این اهمیت و جایگاه می باشد.

فرازهایی هم چون، «أللَّهُمَّ اشْدُدْ بِهِمْ عَضُدِی؛ خداوندا بازویم را به وسیله ایشان محکم گردان» و «أحْی بِهِمْ ذِکری؛ نامم را به وسیله ایشان زنده بدار». که به نظر می رسد با مضمون روایاتی که فرزند را منشأ عزّت و پایندگی نام دانسته اند، نزدیکی و مطابقت دارد؛ بیانگر نیروهای بالقوه ای هستند که در وجود فرزند به ودیعت گذاشته شده و جایگاه والا و واقعی فرزند را به پدران و مادران گوشزد می کند؛ اینکه فرزندان می توانند به صفات والایی چون تقوی، بصیرت، اطاعت از فرامین الهی و دوستی با اولیای خدا و دشمنی با دشمنان او دست یابند. هم چنین می توانند مایه زینت و عزّت و نامداری والدین باشند و نیازهای ایشان را برطرف سازند.

اهمیت تربیت فرزند

این مسئله در تربیت اسلامی پذیرفته شده است که تربیت فرزندان فقط به معنای آموزش و تأدیب ایشان از زمان تمییز یا بلوغ نیست؛ بلکه تربیت حقیقی بسیار پیش از این آغاز می گردد و با زمینه های شکل گیری تکوینی انسان در ارتباط است. عواملی چون وراثت، تغذیه حلال از سوی والدین، چگونگی آمیزش و رعایت اموری خاص در ایام بارداری و شیردهی می توانند نقش مهمی در تربیت صحیح متربّی ایفا کنند.[۴]

به طور قطع مدخلیت و تأثیر این زمینه های تکوینی به این معنا نیست که تلاش های تربیتی، بعدها و در سنین رشد کودک بی ثمر یا کم ثمر خواهد بود؛ بلکه این روی کرد در روایات و آموزه های دینی به غرض توجه دادن نسبت به بسترهای تکوینی و کمک شایان آن ها به تلاش های بعدی و در جهت پرورش مهارت های کسبی تربیتی است.

امام سجاد(ع) در روایتی به جایگاه مهم تربیت و تأدیب فرزندان اشاره نموده است؛ تا آن جا که اهتمام به آن را در خور دریافت پاداش الهی و اهمال در این باره را موجب عقاب و تنبیه الهی می شمرد و در عین حال به این حقیقت به صورت ظریف و کنایی نظر دارند که کار تربیت فرزند، امری سخت است و توفیق و نیروی الهی را می طلبد؛ زیرا شاید علاوه بر تلاش ها و مهارت های کسبی، زمینه ها و بسترهایی برای تربیت لازم است. آن حضرت در این باره می فرماید:

«و أمّا حَقُّ وَلَدِک فَتَعْلَمْ أَنَّهُ مِنْک وَ مُضَافٌ إلَیک فِی عَاجِلِ الدُنْیا بَخَیرِهِ وَ شَرِّهِ وَ أنَّک مَسْئوولٌ عَمَّا وَلَّیتَهُ مِنْ حُسْنِ الأدَبِ وَالدِّلاَلَهِ عَلَی رَبِّهِ وَالْمعُونَهِ عَلَی طَاعَتِهِ فِیک وَفِی نَفْسِهِ فَمُثَابٌ عَلَی ذَلِک وَمُعَاقَبٌ فَاعْمَلْ فِی أمرِهِ عَمَلَ الْمتُزَینِ بِحُسْنِ أثَرِهِ عَلَیهِ فِی عَاجِلِ الدُّنْیا الْمُعَذِّرِ إلی رَبِّهِ فِیماَ بَینَک وَبَینَهُ بِحُسْنِ القِیام عَلَیهِ وَالأخْذِ لَهُ مِنْهُ، وَلاَقُوَّهَ إلاَّ بِاللهِ؛ و امّا حق فرزندت این است که بدانی او از توست و با خوب و بدش در دنیا، منسوب به توست و تو درباره آنچه بر عهده ات است، یعنی خوب ادب کردن او، او را به سوی خداوند راهنمایی کردن و در کار فرمانبرداری از خداوند در حق تو و خودش یاری کردن، مسئولی و بر آن هم پاداش می گیری و هم مجازات می شوی. پس در کار [تربیت] همانند کسی رفتار کن که در این دنیا با اثر نیکش در حق و کارش را می آراید و در آنچه میان تو و پروردگارت است، به خاطر انجام دادن درست آن و نتیجه ای که از آن می گیری، معذور می باشی و نیرویی نیست جز از خداوند».[۵]

عبارات این روایت با اندکی تفاوت، بسیار نزدیک به عبارات آمده در رساله الحقوق در مورد حق فرزند است. این روایت در بیان جایگاه تربیت و وظیفه شمردن آن و مُثاب و مُعاقَب بودن والدین نسبت به آن، شاهدی گویاست.

هم چنین عبارت «المُعَذِِّر إلَی رَبِّهِ فِیمَا بَینَک وَبَینَهُ بِحُسنِ الْقِیامِ عَلَیهِ وَالأخْذِ مِنْهُ، وَلاَ قُوَّهَ إلاَّ بِالله» می تواند مشعر این معنا باشد که والدین به فراخور توانایی و امکانات، وظیفه دارند درصدد این امر مهم یعنی تربیت فرزندان برآیند. اگر این تلاش از سوی ایشان به بار بنشیند، مراد حاصل شده است؛ اگر آن گونه که باید ثمر ندهد، حداقل والدین در پیشگاه الهی معذور خواهند بود و عقاب پروردگار دامان ایشان را نمی گیرد. در امر پیچیده تربیت علاوه بر تلاش، می بایست به نیروی الهی تکیه داشت و از او یاری جست؛ زیرا همان گونه که اشاره شد، عوامل فراوانی در تربیت تأثیرگذارند که احاطه و اجرای تمام آن ها بدون استمداد از پروردگار و عون و فضل او، امکان پذیر نیست.

از منظر امام سجاد(ع) همان گونه که والدین بر فرزندان حقوقی دارند، فرزندان نیز بر گردن والدین حقوقی دارند که پدر و مادر می بایست برای ادای آن حقوق تلاش نمایند. رکن اساسی حق فرزندان در رساله الحقوق، اهتمام بر تربیت ایشان است. در واقع امام سجاد(ع) مهم ترین وظیفه والدین در قبال فرزندان را تربیت صحیح می داند و آن را در سه بخش تصویر می کند: ادب آموزی، راهنمایی فرزند جهت آشنایی با خداوند و یاری رساندن به او برای اطاعت و فرمانبرداری از اوامر الهی.

بخش اول عهده دار ساحت اخلاق، بخش دوم در برگیرنده ساحت اعتقادات و بخش سوم، ساحت آموزش و اجرای احکام الهی را در بر می گیرد؛ یعنی سه ساحتی که مجموع آموزه های دین را در خود جای می دهند: «وَ أنَّک مَسئُول عَمَّا وَلَّیتَهُ مِنْ حُسْنِ الأدَبِ وَالدِّلاَلَهِ عَلَی رَبِّه وَالْمَعُونَهِ عَلَی طَاعَتِهِ فِیک وَفِی نَفسِهِ؛ و تو درباره آنچه به تو سپرده شده است درباره فرزندت، مسئوولیت داری و آن خوب ادب نمودن او، راهنمایی او به سوی پروردگار، و یاری رساندش در کار فرمانبرداری از خداوند در حق تو و خودش است».[۶]

ویژگی های فرزند صالح

صلاحیت و شایستگی فرزند در مکتب اهل بیت((ع))، فقط در شایستگی های معنوی خلاصه نمی شود؛ گرچه این شایستگی ها از اهمیت والاتری برخوردارند.

در کافی به عنوان سیره و دأب همیشگی امام سجاد(ع) آمده است: تولد فرزندی را هرگاه به آن حضرت مژده می دادند نمی پرسید دختر است یا پسر؛ بلکه نخست می پرسید آیا سالم و کامل است و اگر این گونه بود، می فرمود: سپاس خدایی را که از من چیز ناقص و ناسالمی نیافرید.[۷]

امام سجاد(ع) در دعای بیست و پنجم ویژگی های متعددی را برای فرزندان مطالبه می نماید که می توان همه آن ها را ویژگی های مطلوب یک فرزند صالح قلمداد نمود. برخی از مهم ترین این