پاورپوینت کامل مدافع آرمان های امام علی(ع) ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدافع آرمان های امام علی(ع) ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدافع آرمان های امام علی(ع) ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مدافع آرمان های امام علی(ع) ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

امام حسن مجتبی(ع)، از جهات متعدد از جمله ویژگی های شخصی، عنایت ویژه رسول خدا(ص) به وی و تأکید مکرر قرآن بر حفظ حرمت پیوندهای خویشاوندی و نیکی و احسان به اهل بیت پیامبر(ص)[۱]، نزد مسلمانان جایگاه ممتازی دارد. خداوند متعال او را پاک داشته و از هر گونه پلیدی دور ساخت. او از اصحاب کسا بود و رسول خدا(ص) فرمود: «جبرئیل نزدم آمد که حسن و حسین سروران جوانان بهشت هستند»[۲]. هم چنین رسول خدا(ص) به او و برادرش حسین(ع) فرمود: «با آن که در جنگ باشید، در جنگ و با آن که در صلح باشید، در صلح هستم».[۳]

ولادت و نامگذاری

امام حسن(ع) در نیمه ماه مبارک رمضان[۴] سال سوم هجری،[۵] در خانه حضرت علی(ع) در مدینه متولد شد. برخی تولد آن حضرت را سال دوم هجری دانسته اند[۶] که با توجه به ازداوج حضرت علی(ع) و حضرت فاطمه(س) در رمضان سال دوم هجری،[۷] صحیح به نظر نمی رسد.[۸] رسول خدا(ص) از تولد او شادمان گشت، کام او را با خرما برداشت،[۹] و در گوش او اذان گفت و در روز هفتم ولادتش، برای او گوسفندی قربانی کرده و دعایی برای عقیقه خواند که خواندن آن به هنگام عقیقه سنت شد.[۱۰] سپس او را با الهام الهی، حسن نامید.[۱۱] برخی حسن و حسین را معادل شبیر و شبر و نامگذاری وی را به حسن، با الهام از نام پسران هارون و وجه این نامگذاری را شباهت هارون و حضرت علی(ع) در وصایت دانسته اند؛[۱۲] در حالی که اولاً پسرانی به این دو نام در تورات برای هارون ذکر نشده و دیگر اینکه تشبیه حضرت علی(ع) به هارون در وصایت، سال هفتم هجرت بوده و تولد امام حسن(ع) در سال سوم هجرت است.

پیامبر(ص) موهای سر حسن(ع) را سترد و دستور داد به وزن موهای سرش نقره[۱۳] صدقه داد.[۱۴] به تأسی از حضرت ابراهیم(ع) که برای فرزندش اسحاق و اسماعیل تعویذ خواند، تعویذی مخصوص خواند.[۱۵]

متن این تعویذ در روایت امام باقر(ع) به نقل از پدر بزرگوارشان چنین است: «کان النبی(ص) یعوذ حسنا وحسینا فیقول: أعیذکما بکلمات الله التامات من کل شیطان وهامه، و من کل عین لامه، قال: وقال النبی(ص): عوذوا بها أبناءکم، فإن إبراهیم(ع) کان یعوذ بها ابنیه إسماعیل وإسحاق[۱۶]؛ رسول اللّه(ص) برای حسن و حسین این دعا و تعویذ را می خواند و می گفت: شما را از شر هر شیطان آزاردهنده و هر چشم شومی در پناه کلمات تامّه خداوندی قرار می دهم. سپس فرمود: این تعویذی است که پدر شما ابراهیم(ع) برای اسماعیل و اسحاق می خواند. شما نیز برای حفظ فرزندانتان از شر شیطان و هر چشم شومی بخوانید».

امام در عصر رسول خدا(ص)

امام حسن(ع) هفت سال از عمر شریفش را در عصر رسول خدا(ص) سپری کرد[۱۷] و بسیاری از اعمال عبادی، از جمله نمازهای پنج گانه خود را از شخص رسول خدا(ص) تعلیم یافت.[۱۸] او ضمن حفظ برخی آیاتی که بر پیامبر(ص) نازل می شد، روایاتی نیز از آن حضرت نقل کرده است. روایات زیادی نشستن امام حسن(ع) بر دوش رسول خدا(ص) را در حال سجده و طولانی شدن سجده آن حضرت تأیید می کنند.[۱۹] پس از اتمام نماز رسول خدا(ص)، حسن(ع) و برادرش حسین(ع) را بر زانوهای خود می نشاند.[۲۰] رسول خدا(ص) علاقه خود را به امام حسن و براردرش حسین(عع) آشکار کرده و می کوشید جایگاه واقعی آنان را به مسلمانان نشان دهد.[۲۱]

امام حسن(ع) در ایام حیات رسول خدا(ص)، در بسیاری از حوادث دوران هجرت، مانند حادثه مهم و بین المللی مباهله حضور داشت و به دلیل شرکت آن حضرت در مباهله، مشمول حدیث کساء و آیه تطهیر شد.[۲۲] هم چنین در بیعت رضوان (سال ششم)، حاضر بود.[۲۳] به هنگام رحلت رسول خدا(ص)، همراه برادرش حسین (ع) بالای سر آن حضرت آمد. به نقل جابر بن عبدالله، در لحظات آخر عمر مبارک پیامبر(ص)، فاطمه(س) همراه حسنین(عع) بر آن حضرت وارد شدند. حسن و حسین خودشان را روی سینه رسول خدا(ص) انداختند. حضرت علی(ع) خواست آنها را جدا سازد، پیامبر(ص) فرمود: «آن دو را رها کن تا من آن دو را ببویم و آن دو نیز مرا ببویند و این چنین بهره مند شویم».[۲۴]

مهر و محبت و دلدادگی رسول خدا(ص) به امام حسن مجتبی و برادرش امام حسین(عع) زبانزد عام و خاص بود. و آن دو را فرزندان خود می دانست[۲۵] آنان نیز پیامبر(ص) را پدر صدا می زدند.[۲۶] رسول خدا(ص) به گفتار و کردار آنان را تکریم و دیگران را نیز به تکریم و محبت آن دو سفارش می کرد[۲۷]، تکریم حضرت نسبت به امام حسن در حدی بود که حتی در کوچه و بازار و[۲۸] یا درحال نماز نیز از او غفلت نمی کرد[۲۹] از این رو اخبار فراوانی از رسول خدا(ص) در بزرگداشت امام حسن(ع) نقل شده است:”حسن و حسین(عع) سرور جوانان اهل بهشت اند”[۳۰]، و پدرشان از آنان بهتر است”[۳۱]، از آن جمله اند. پیامبر آن دو را می بویید و به سینه خود می چسباند. رسول خدا(ص) چون حسن و حسین به زمین می خوردند از منبر برای ایشان پایین می آمد. و گاه آن دو را بر پشت خود حمل می کرد.[۳۲] سلمان فارسی به نقل از رسول خدا(ص) دوستی با حسن و حسین را دوستی با خدا و رسولش و نتیجه آن را ورود به بهشت های پر از نعمت و دشمنی و یا ستم به آن دو را دشمنی با خدا و رسولش و ورود به آتش جهنم و عذاب پایدار دانسته است.[۳۳] به صورت متواتر نقل شده است که رسول خدا(ص) درباره حسنین(عع) فرمود: «ابْنای هذا امامانِ، قاما اوْ قَعَدا؛ این دو فرزندم پیشوا و امام هستند چه قیام کنند چه بنشینند».[۳۴]

امام حسن پس از رسول خدا (ص)

آن حضرت شاهد حوادث و رخدادهای دوران سه خلیفه نخست و شاهد یک تنازع سرد و پنهان بین اهل بیت((ع)) و خلفا بود و تلاش های زیادی در جهت توسعه و تعمیق آموزه های دینی داشت. در مسایل سیاسی نیز ملزم به رعایت اولویت های سیاسی مورد قبول پدربزرگوارشان حضرت علی(ع)، به ویژه در دوره خلیفه دوم بود. در دوره خلیفه اول، امام مجتبی(ع) از ابوبکر خواست از منبر جدش رسول خدا(ص) پایین بیاید[۳۵] و ابوبکر نیز او را تصدیق کرد.[۳۶]

آن حضرت در زمان خلیفه دوم نیز مانند پدر بزرگوارشان امام علی (ع)، برای حفظ اصل رسالت و گسترش دعوت اسلامی، نگرشی مداراتی و انفعالی داشت و تنها پس از مجروح شدن خلیفه دوم از طرف او ـ به جهت قرابت با رسول خدا(ص) ـ ناظر بر شورای شش نفره قرار گرفت.[۳۷]

گزارش های مربوط به امام حسن(ع) و امام حسین(ع) تا دوره خلافت عثمان، یکسان است؛ اما گزارش های مربوط با امام حسن(ع) در دوره بعد از عثمان متفاوت شده و نقش برجسته ای برای امام حسن(ع) در این دوره گزارش شده و سعی گردیده از امام حسن(ع) چهره ملایم و حتی همسو با خلیفه سوم و در مواردی نیز مخالف پدرش حضرت علی(ع) نشان داده شود. در حالی که خلافت عثمان، در واقع پیروزی طایفه بنی امیه بر بنی هاشم و دیگر صحابه رسول خدا(ص) بود و عثمان، سهم ویژه ای در قدرت برای بنی امیه قائل شد[۳۸] و نقش مؤثری در به قدرت رسیدن آنان داشت. سهم صحابه نیز در این عصر، تنها شرکت در فتوحات بود که مطابق نقلی، امام حسن مجتبی(ع) نیز از این سهم بی نصیب نمانده است. بر پایه برخی گزارش های تاریخی، امام حسن مجتبی (ع)، در ابتدای خلافت عثمان تقریباً بیست سال داشت و در فتح برخی مناطق، مانند شمال آفریقا(سال ۲۶) و طبرستان(مازندران) حضور داشت.[۳۹]

امام حسن(ع) به هنگام محاصره عثمان در راستای خواست پدر بزرگوارشان، به خانه عثمان آمد و شد داشت و همین امر، مستمسک برخی قرار گرفته و آن حضرت را از مدافعان خلیفه سوم دانسته اند.[۴۰] طبیعی است که این اخبار ساختگی در صدد توجیه مشروعیت خلافت عثمان و هماهنگی امام با خلیفه اموی ساخته شده است. سیره مستمر امام حسن(ع)، مانند حضرت علی(ع) چنین بود که هرگز با سیره عثمان سازگار نبوده و هیچ گاه امام حسن(ع) موضع متفاوتی از امام علی (ع) نسبت به هیچ یک از خلفا نداشت.

امام حسن(ع) مدت سی سال از عمر مبارک خود را در کنار پدر بزرگوارشان امام علی(ع) سپری کردند که بخشی از آن، دوران خلافت آن حضرت بود. از مهمترین حوادث سرنوشت ساز عصرحضرت علی(ع)، سه رویداد مهم جنگ های جمل، صفین و نهروان با ناکثین و قاسطین و مارقین بود که در هر رویداد، امام حسن(ع) به عنوان سبط اکبر رسول خدا(ص)، نقش مؤثر و برجسته ای را در حمایت از امام علی(ع) ایفا کرد.[۴۱] آن حضرت با خواندن خطبه های گوناگون، مردم کوفه را به حمایت از امام علی(ع) فرا خواند و علاوه بر بسیج مردم برای حمایت از امیرالمؤمنین(ع)، خود در جنگ های پدرش در رکاب او جنگید[۴۲] و بارها مورد تمجید آن حضرت قرار گرفت.[۴۳] حضرت علی(ع) در زمان خود، تولیت موقوفاتش را به امام حسن(ع) سپرد.[۴۴] حضرت علی(ع)، علاوه بر موقوفات، اموال و صدقات بسیاری در مدینه و اطراف آن داشت که بعد از خود، امام حسن(ع) و بعد امام حسین (ع) متولی این صدقات شدند.[۴۵] به طور طبیعی صدقات و اموال به جا مانده از حضرت علی(ع)، بخشی از منابع مالی امام حسن(ع) در دوران پس از صلح به حساب می آمد.[۴۶]

فضایل و مناقب

از زبان اهل بیت((ع))، امام حسن(ع)، عابدترین، زاهدترین و با فضیلت ترین مردم زمان خود بود[۴۷]؛ و در بیانات سایر اهل بیت((ع)) نیز آن حضرت به چنین فضایلی ستوده شده است.[۴۸]

آن حضرت هرگاه مرگ، قبر و قیامت و عبور از صراط و حساب را به یاد می آورد، می گریست و به هنگام وضو گرفتن و در حال نماز، اندامش به لرزه می افتاد.[۴۹] آن حضرت خود را در پیشگاه خدای تعالی می دید.[۵۰] از این رو پس از نماز صبح تا طلوع آفتاب مشغول عبادت بود و با کسی سخن نمی گفت.[۵۱] به نقل ابن اسحق، پس از رسول خدا(ص) هیچ کس از حیث آبرو و بلندی قدر، به حسن بن علی(ع) نرسید.[۵۲]

بخشش ها و بردباری امام

از فضایل دیگر امام بخشش های زیاد آن حضرت است به طوری که ایثار[۵۳] بردباری و عفو بخشش[۵۴] آن حضرت زبانزد عام و خاص بود.[۵۵] لقب کریم اهل بیت از بخشش های زیاد امام نام گرفته است. آن حضرت در دو و به قولی در سه نوبت تمام دارایی خود را در راه خدای تعالی نصف کرد و آن را صدقه داد.[۵۶] به نقلی دیگر، آن حضرت سه بار تمام اموالش را در راه خدای تعالی تقسیم کرد.[۵۷] بنا به روایتی امام حسن در حین طواف، شخصی که او را برای کاری فراخواند، طواف را رها و برای قضای حاجت آن مؤمن رهسپار شد، چون با اعتراض فردی مواجه شد که چرا طواف را برای کار دیگران رها کرده؟ امام فرمود: هرکس برای ادای حاجت برادر خویش برود یک حج و یک عمره در نامه عمل او نوشته می شود، بنا براین من یک حج و یک عمره بدست آورده و برگشتم.[۵۸]

برخوردهای کریمانه امام مانند برخورد ایشان با مرد شامی که وی و پدرش را دشنام داده بود و امام در عوض به او احسان نمود؛ او را محبوترین فرد نزد آن شامی کرد،[۵۹] حاکی از تواضع و فروتنی امام است. بخشی از بخشش های امام به یاران امیر مؤمنان که در جنگ های آن حضرت آسیب دیده بودند از اموال و موقوفات حضرت علی(ع) بود.[۶۰]

حج های مکرر

منابع شیعه و سنی از حج رفتن های مکرر امام حسن مجتبی(ع) با پای پیاده بسیار سخن گفته اند.[۶۱] آن حضرت ۲۵ بار با پای پیاده حج گزارد،[۶۲] در حالی که اسب های نجیب را با او یدک می کشیدند.[۶۳] امام علت پیاده حج گزاردن را خضوع بیشتر در پیاده رفتن به خانه خدا عنوان کرد.[۶۴] با همه اهمیتی که امام برای حج و خانه خدا قائل بود، برآوردن حاجت مؤمن را بالاتر می دانست و گاهی طواف خود را برای این منظور قطع می کرد.[۶۵]

فرزندان امام حسن(ع)

فرزندان امام حسن(ع) را پانزده دختر و پسر ذکر کرده است.[۶۶] و برخی[۶۷] بیست و پنج نفر و برخی.[۶۸] چهار پسر و دو دختر گفته اند. همه فرزندان امام حسن مجتبی در روز عاشورا با امام حسین(ع) همراهی و به بهترین وجه او را یاری کردند.[۶۹] بعدها نیز شاخه حسنی علویان از فرزندان امام حسن(ع) از رقبای اصلی حکومت عباسیان بودند. قیام محمد