پاورپوینت کامل گام به گام، نزدیک تر به اندلسی شدن! ۸۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گام به گام، نزدیک تر به اندلسی شدن! ۸۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گام به گام، نزدیک تر به اندلسی شدن! ۸۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گام به گام، نزدیک تر به اندلسی شدن! ۸۰ اسلاید در PowerPoint :

بحث پوشش، یکی از نمادها و شاخصه های مهم فرهنگ بشری است. انسان ها از وقتی که توانستند خودشان را بشناسند و به رفع نیازهایشان بپردازند، یکی از اولین نیازهایی که تلاش کردند آن را با استفاده از خلاقیت شان برطرف کنند، پوشش بوده است. پوشش نه فقط به عنوان یک مکانیسم طبیعی برای مقابله با سرما و گرما؛ بلکه نمادی از شخصیت افراد و باورهای آن هاست.

پوشش در اکثر تمدن های بشری وجود داشته و به عنوان یک ارزش، به ویژه در خصوص پوشش زنان مطرح بوده است. در ایران هم قبل از اسلام هرچه زن پوشیده تر بوده، تشخص بیشتری داشته و به غیر از زنانی که از موقعیت اجتماعی پایین تری برخوردار بودند، سایر زنان پوشش مطلوب را برای حفظ شخصیت شان، رعایت می کردند.

بنابر گواهی متون تاریخی، در اکثر قریب به اتفاق ملت ها و آیین های جهان، حجاب در بین زنان معمول بوده است؛ هر چند در طول تاریخ، فراز و نشیب های زیادی را طی کرده و گاهی با اعمال سلیقه حاکمان، تشدید یا تخفیف یافته است، ولی هیچ گاه به طور کامل از بین نرفته است. مورخان به ندرت از اقوام بدوی که زنانشان دارای پوشش مناسب نبوده و یا به صورت برهنه در اجتماع ظاهر می شدند، یاد می کنند.

آثار به جامانده از انسان های اولیه، نشانگر این است که حجاب، پیشینه ای به درازای تاریخ دارد و اختصاص به اسلام ندارد. در تصویری از یک نقاش مصری که با توجه به اهرام سه گانه مصر ـ قدمت آن به سه هزار سال قبل از میلاد می رسد ـ دختران تمام بدن خود و پسران نیمه پایین بدن را پوشانده اند. نقش برجسته های معبدهای کارناسوس در موزه بریتانیا، کتیبه معبد زئوس موزه برلین و مجسمه کاونارنس در موزه ناپل، همگی نشان دهنده پوشش زنان در قبل از اسلام است. در هر کدام از این موزه ها مجسمه هایی از زنان با پوشش کامل وجود دارد که قدمت آن ها به سه هزار سال قبل از میلاد می رسد. از این تصاویر و نقاشی ها، معلوم می شود که اصل حجاب قبل از ظهور اسلام بوده و اسلام تنها حد و مرز آن را مشخص کرده است. به گواهی تاریخ، زنان در یونان، روم، مصر و ایران باستان، به ویژه زنان شهرنشین و زنان طبقه اشراف، خود را می پوشانیدند و از نظرها دور نگه می داشتند.[۱]

انسان کمال طلب و جوانی

انسان موجودی کمال طلب است و دوست دارد آنچه را که موجب رسیدن او به کمال می شود، به دست آورد. در این میان جوانان نه تنها از این قاعده مستثنا نیستند؛ بلکه ویژگی های جوانی نیز اقتضا می کند که بر این کمال طلبی پافشاری بیشتری داشته باشند؛ زیرا جوان همواره به دنبال ایده آل ها، کمال مطلوب و جاودانگی معنویت، زیبایی و ارزش هاست و در عین حال روحیه تنوع طلب دارد و از حالت ثابت و ایستا، گریزان است. اگر این ویژگی جوان با بینش صحیح از ارزش ها همراه شود، دوره جوانی یک دوره بسیار بارور و پربرکت خواهد بود و اگر این بینش صحیح همراه با باورهای دینی نباشد، دوره جوانی یکی از بحرانی ترین دوره های زندگی او خواهد بود و چه بسا تا مرز سقوط انحطاط و هلاکت نیز کشیده می شود.

خوشبختانه اسلام که کامل ترین و جامع ترین ادیان است و همه نیازهای مربوط به کمال و شکوفایی انسان را در بر دارد، دینی است مترقی و احکام آن هماهنگ تغییراتی است که در زندگی بشر به وجود می آید و به عبارت دیگر اسلام، زمان و مکان و تأثیر آن ها در زندگی بشر را در نظر دارد. از این رو هیچ گاه یک مسلمان واقعی، انسانی تک بعدی و عقب افتاده از تحولات و پیشرفت های زمان خودش نیست. اسلام همواره به هنر و آراستگی ارج می نهد و در عین حال بر حفظ ارزش های اخلاقی و مسائل معنوی که در رسیدن به کمال نقش اساسی دارند، تأکید می کند. اسلام همانطور که انسان ها را به خودسازی و طهارت دعوت می کند، به آراستگی ظاهر نیز توجه دارد تا جایی که نظافت را نشانه ایمان می داند.[۲]

مدگرایی

در دهه های اخیر مد و مدگرایی به افراطی ترین حد خود رسیده و بدون شک گسترش وسایل ارتباط جمعی مانند ماهواره و اینترنت از یک طرف و و ارتقای سطح زندگی و رفاه و افزایش نقدینگی موجود در جوامع از دلایل اصلی آن هستند. قطار مد و مدگرایی بر ریل بازار لباس ایران در گذر است و در این حرکت پرشتاب، دختران سنت های بومی و مذهبی کشور را پشت سر می گذارند و همراه با این فرهنگ نوظهور و با خرید یک فرم خاصی از شلوار، پیراهن، عینک، گوشی تلفن و.. . بر قطار مصرف گرایی سوار می شوند تا هر چه بیشتر شبیه آخرین مد باشند.

با گسترش ماهواره، اینترنت و افزایش سطح رفاه، سرعت رواج این پدیده رو به افزایش گذاشته و قطار مدگرایی از بازار ایران با شتاب می گذرد و اغلب مسافران آن، دختران و بانوان جوانی هستند که پوشش سنتی مادرانشان را کنار گذاشته و بر ایستگاه مد ایستاده اند تا از این کاروان جا نمانند. البته حضور پر رنگ خانم ها به این معنا نیست که آقایان از این قافله جا مانده اند؛ بلکه این فرهنگ نوظهور در میان تمام اقشار جامعه رسوخ کرده و البته برخی تولید کنندگان داخلی نیز با تقلید از سبک های غربی بر آن دامن می زنند.

ناتوی فرهنگی و پوشش زنان

استکبار جهانی که برای تسلط بر منافع ملت ها، سازمان نظامی ناتو را تشکیل داده است تا از طریق آن به نابودی هویت ملی جوامع بشری و تحقق بیشتر اهداف استعماری بپردازد و با استفاده از امکانات زنجیره ای، متنوع و بسیار گسترده رسانه ای سررشته تحولات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشورها و ملت ها را در دست گیرد.

ناتوی نظامی که تا دیروز برای کنترل کمونیسم و قدرت نظامی شرق با مدرن ترین تجهیزات نظامی و تسلیحات کشتار جمعی ایجاد شده بود، در حال حاضر برای مقابله با قطب قدرتمند اسلامی و تأثیرات شگرف انقلاب اسلامی بر ملت های مسلمان و غیرمسلمان، فاقد کارایی و توانمندی لازم است؛ از این رو در کنار آن یک سازمان عریض و طویل فرهنگی شکل گرفت که تحت فرماندهی صهیونیست بین الملل و با استفاده از تمامی ظرفیت های تبلیغاتی و فرهنگی و ساماندهی مناسب، برای مبارزه برنامه ریزی شده با اسلام و قرآن تلاش کرد.

ناتوی فرهنگی (استعمار نو) در جدیدترین نوع تهاجم خود با انواع فیلم ها، بازی های تخیلی، نقاشی متحرک، هنرهای تجسمی، کتاب، روزنامه، سایت های اینترنتی، شبکه های ماهواره ای و.. . اقدام به جنگ نرم در دامنه گسترده علیه دین و ایدئولوژیک اسلامی ـ انسانی نموده است؛ به گونه ای که از راه نفوذ فرهنگی و از طریق تخدیر فرهنگی، جوامع را تحت سلطه خود قرار دهند.[۳]

مخرب ترین سلاح دشمن

دشمنان اسلام در طول تاریخ برای سیطره پیدا کردن بر جوامع اسلامی از ابزارهای گوناگونی همچون ابزارهای نظامی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی استفاده کرده اند که در این میان، بدحجابی و به دنبال آن ترویج و گسترش فساد و فحشا، یکی از خطرناک ترین سلاح های دشمن به شمار می آید؛ سلاحی که برخلاف سلاح های متفاوت، روح و جان انسان را هدف قرار داده و او را از دورن متلاشی می سازد. مستر همفر، جاسوس انگلیسی در کشورهای اسلامی در خاطرات خود می نویسد: « باید زنان مسلمان را فریب داد و از زیر عبا و چادر بیرون کشید.. . پس از آنکه زنان را از چادر و عبا درآوردیم، باید جوانان را تحریک کنیم که به دنبال آن ها بیفتند تا در میان مسلمانان فساد رواج یابد».[۴]

سلاح فساد و فحشا که با کمترین هزینه، گسترده ترین تخریب ها را به دنبال دارد، ظاهراً توفیقات فراوانی را برای غرب در پی داشته است؛ به طور مثال بدحجابی یکی از مسائل زمینه ساز شکست اندلس است. مسلمانان در اندلس قدیم یا اسپانیای امروز هشتصد سال حکومت، و تمدن بزرگ اسلامی را در اروپا پایه ریزی کردند؛ تمدنی که سرآغاز تحول عظیم علمی و صنعتی گردید. به عنوان مثال در شهر قرطبه، هفتاد کتابخانه وجود داشت که چهارصد هزار نسخه کتاب داشت. دانشگاه قرطبه هم در سراسر اروپا مشهور بود. مسلمانان اسپانیا با وجود این همه دستاوردها و افتخارات، در عرصه جهاد اصغر و عملیات نظامی خوش درخشیدند و همواره پیروز این میدان بودند. اما در عرصه جهاد اکبر و مبارزه با نفس تاب مقاومت از دست دادند. استاد مطهری(ره) در این زمینه می نویسد: «مسیحیت چگونه بر آنجا غلبه کرد؟ نقشه کشید و دو مسئله را در آنجا رایج کرد: یکی مسئله بی حجابی و دیگری مشروب خوری.. . دستور دادند دختران بسیار زیبای مسیحی به بهترین وجه آرایش کنند و در خیابان ها گردش و رفت و آمد نمایند و در روابط با مردان آزاد باشند».[۵]

جنگ نرم و رواج بدحجابی

صورت های آرایش کرده، موهای چرب و ژل زده یا برق گرفته و به اصطلاح امروزی ها فَشِن، لباس های عجیب و مارک دار، شلوارهای جین با پاچه های لوله تفنگی، پاره یا گشاد و چند جیب، مانتوهای ربدوشانی یا تنگ و چسبان و.. . ره آورد هجوم ثانیه ای مد ـ در پی گسترش هر چه بیشتر فساد و فحشا در جامعه از سوی دشمن ـ هستند؛ پدیده ای که هر دهه تحفه ای را به دوستدارانش ارزانی داشته و می دارد؛ چنان که در دهه ۶۰ تیپ بیتلی، در دهه ۷۰ تیپ هیپی، در دهه ۸۰ تیپ پانک، در دهه ۹۰ رپ و از سال ۲۰۰۰ تا کنون جریانی تلفیق یافته از سابق و موج جدید را به همراه داشته است.

صاحب نظران این پدیده را روشی موقتی اعلام می کنند که بر اساس ذوق و سلیقه افراد جامعه، سبک زندگی، نوع لباس پوشیدن، آداب معاشرت، معماری و.. . آن ها را تحت تأثیر قرار می دهد. این پدیده که یک بعد از ابعاد جنگ نرم علیه کشورهای اسلامی و به خصوص جمهوری اسلامی ایران است، در راستای ترویج برهنگی و بی بند و باری و هرج و مرج اجتماعی است تا از ایران اسلامی، اندلسی دیگر بسازد.

جنگ نرم از طریق کانال های مختلفی از فضای واقعی گرفته تا دنیای مجازی، در پی سست کردن ارزش ها و دستاوردهایی است که ملت ایران سال ها برایش جان فشانی کرده است. اما نوع تقابل مسئولان فرهنگی و نهادهای متولی در این زمینه آیا موفقیت آمیز بوده است و آیا با شناخت دقیق از عملیات روانی دشمن توانسته ایم مقابله درخوری داشته باشیم و اصولاً خروجی برنامه های ما در نبرد نرم با دشمن چگونه بوده است؟

یکی از ابعاد جنگ نرم، هجمه دشمن از طرق مختلف به حجاب و عفاف است. دستورالعمل های غربی در زمان رضاخان، زمینه سازی رژیم پهلوی برای ممنوعیت حجاب در مراکز آموزشی در دهه پنجاه، تبدیل شدن حجاب اسلامی به نماد زن انقلابی مسلمان در جریان انقلاب اسلامی، تعیین ضوابطی برای پوشش در قوانین و مقررات کشوری در چند دهه اخیر و هم چنین تدوین منشور عفاف، بیانگر آن است که حجاب در تاریخ معاصر کشورمان همواره موضوعی با اهمیت بوده است. هر چند که گفته می شود به بار نشستن اقدامات فرهنگی، زمان بر است و نمی توان یک معضل اجتماعی را در یک برهه کوتاه حل کرد، اما باید به این نکته نیز توجه داشت که در سالیان گذشته بیش از آنکه شاهد کاهش ناهنجاری های اخلاقی و اجتماعی باشیم، رشد روز افزون بدحجابی و تسری آن به قشرهای مختلف جامعه، موجبات نگرانی روزافزون را در بین دلسوزان کشور فراهم آورده است.

یکی از دغدغه های مسئولان فرهنگی این است که چرا خیلی ها به چادر رغبت نمی کنند، در حالی که اسلام دین جامعی است. مشکل اصلی ما عدم تفهیم فلسفه چادر برای نسل جوان است؛ از این رو وقتی مسئولان فرهنگی و دولتی خواستند در این مورد چاره اندیشی کنند، متأسفانه به جای اصل به فرع پرداختند و حواشی را پررنگ کردند؛ چنان چه برای ذائقه سازی انواع مدل ها و طرح های چادر را به طراحان لباس سپردند و بازار چادرهای گوناگون با نام های مختلف داغ شد؛ مانند چادر ملی، چادر دانشجویی، چادر قجری، لبنانی و.. . که البته بعضی از آن ها تا حدودی پوشش مناسب دارند، اما به دلیل عدم نظارت بر چگونگی طراحی ها و مدل سازی های چادر، هر بار شاهد یک مدل و شوی چادر هستیم؛ آن هم چادرهایی که بیشتر مصداق تبرج و جلوه گری زن مسلمان هستند تا پوشش کامل.

برپایی غرفه های حجاب و عفاف در نمایشگاه قرآن و ارائه انواع مدل چادر، همچون چادرهایی با کلاهک ها و آستین های سنگ دوزی شده، روبان های رنگی و.. . که بیشتر از مانتو خودنمایی می کند، آیا می تواند معنایی جز این داشته باشد که خودمان عمداً یا سهواً حجاب را تحریف می کنیم و این پوشش اسلامی را دستاویز نگاه های سلیقه ای قرار می دهیم؟ به راستی فلسفه چادر سر کردن چیست که این گونه به جانش افتاده و کار دشمن را آسان کرده ایم و چادر را وسیله بدحجابی قرار داده و نه تنها نتوانسته ایم با فرهنگ سازی، غیرمذهبی ها یا افراد ضعیف را جذب کنیم؛ بلکه با چنین برنامه ه