پاورپوینت کامل امام خمینی(ره) و امکان گذار از غرب ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام خمینی(ره) و امکان گذار از غرب ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام خمینی(ره) و امکان گذار از غرب ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام خمینی(ره) و امکان گذار از غرب ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

از دیدگاه اسلامی، هر چند اندیشه های بشری دارای جاذبه های صوری و گذرا هستند، اما در نهایت از پایداری و ماندگاری برخوردار نبوده و در برابر اندیشه دینی رنگ خواهند باخت. تمدن های مادی بر پایه تمتع و تلذذ مادی بنا شده اند. ماهیت تمتع و تلذذ، تنوع و تکثر است. امور متنوع و متکثر کم عمق و سطحی اند و همیشه رنگ عوض می کنند. این همه رنگارنگی و تنوع های پیچیده، سقف خاصی دارد و روزی به پایان خط می رسد و بشر به سطحی بودن آن ها پی می برد و از این همه رنگ عوض کردن که مستلزم تغییر و عدم ثبات است، خسته می شود. در مقابل، تمدن دینی و الهی با توجه به ظرفیت و توانمندی ذاتی و انطباق با فطرت انسانی، از جاذبه های بیشتری نسبت به ایده های بشری برخوردار است.

از ویژگی های دین جامع، هماهنگی آن با فطرت انسانی است. اگر دین بخواهد برای همه اعصار دارای پیام باشد، باید محتوای آن مطابق با فطرت باشد؛ زیرا فطرت، همان بعد ثابت حیات انسان است. اسلام نیز یک دین فطری است؛ یعنی همه آموزه های آن هماهنگ با فطرت است و این، یکی از رموز جاودانگی این دین است. دستورات دینی مناسب با فطرت بشر است و بشر را به پوچی و خستگی نمی کشاند و از این رو، زمانی که تمدن مادی همه صور رنگارنگ خود را به کار می گیرد و دیگر هیچ ارمغانی برای بشر ندارد، تمدن دینی راه فطرت فراموش شده را به انسان نشان می دهد. می توان مدعی شد که کلیت جریان های اسلام گرایی که تأکیدشان بر دین اسلام که یک دین فطری است، در مقابل غرب که تأکیدشان بر ارزش های مادی است، قرار می گیرند. اما باید توجه داشت که جریان های اسلام گرایی نمی توانند تنها به این منطق تکیه کنند که مخاطبان خود را صرفاً بر مبنای فطرت و انسانیت انسان به عنوان سرشت مشترک و جهان شمول خلقت مورد خطاب قرار دهند. در این شرایط، گفتمانی می تواند ظرفیت جهان شمولی داشته باشد که توانمندی برنامه ریزی برای اداره جهان در حوزه های مختلف حیات بشری، متناسب با فطرت بشری را داشته باشد؛ این مسئله وجه تمایز گفتمان اسلام شیعی از سایر گفتمان های اسلامی را به خوبی نشان می دهد. در گفتمان سیاسی حضرت امام خمینی(ره)، توجه به فطرت در کنار سایر عناصر فعال درون این گفتمان است که در مواجهه با واقعیت های خارجی و به ویژه ایجاد ساختار سیاسی، امکان تحرک و گذار از غرب را به آن داده است.

جایگاه محوری سنت در گفتمان امام خمینی(ره)

مفهوم سنت از نظر شیعه با مفهوم آن در دنیای اسلام متفاوت است. سنت در نزد اهل سنت، صرفاً یک سلسله آموزه ها و احکام ثابت را بیان می کند و هیچ مکانیسمی برای تحرک و پویایی این آموزه ها متناسب با شرایط متغیر وجود ندارد.

عالِم مذهبی در بین اهل سنت، فردی است مؤمن، باتقوا و متخصص در علوم اسلامی که مردم در مسائل دینی خود به او مراجعه می کنند؛ برخلاف عالِم شیعی که نه تنها مأمن و ملجأ مردم در مسائل دینی است؛ بلکه در مسائل مختلف اجتماعی و سیاسی نیز مردم از وی کسب تکلیف می کنند. یک عالِم سنّی در نهایت، فتوا را نقل می کند؛ آن هم فتوایی که بیش از هزار سال قدمت دارد، ولی عالِم شیعی یا نظر خود را می گوید یا لااقل نظر مجتهد زنده را نقل می کند.

در چنین وضعیتی، سنت در نزد اهل تسنن بسیار آسیب پذیر است؛ زیرا از تحول های مبتنی بر فهم زمان، مکان و نیازهای هماهنگ با مقتضیات زمانه برخوردار نیست و نمی تواند همراه با عرصه های رو به گسترش جهانی، الگوهای مناسب ارائه دهد؛ پس نمی تواند در مقابل چالش های جدّی در دنیای مدرن از خود واکنش مطلوب و مناسب نشان دهد؛ به گونه ای که هم بتواند کلیت ساختار و پشتوانه های سنتی خود را حفظ کند و هم از فراموشی و مسخ شدن نجات پیدا کند. اما سنت در مفهوم شیعی آن به دلیل جایگاه ویژه و محوری «ولایت»، امری بسیار عمیق، پویا و فعال است. برخلاف اهل سنت که با ختم نبوت، رابطه هدایت و لطف خداوند در میان خلق را از طریق گزینش تمام شده می دانند، شیعه معتقد است اگر لحظه ای رابطه هدایت خدا و خلق قطع شود، نظام هستی در هم می پیچد. بنابراین، شیعه رابطه هدایت الهی خدا و خلق را با مفهوم ولایت به طور پیوسته زنده نگه داشته است. از دیدگاه شیعه، امامت و ولایت استوانه هایی هستند که ادامه فیض مدبر هستی را در حیات فردی و اجتماعی انسان پایدار نگه داشته اند. با این دیدگاه، شیعه نه مذهب را از فلسفه پیدایش خود تهی می سازد و نه آن را از و اقعیت های اجتماعی انسان دور نگه می دارد.[۱] از طرفی، در سنت شیعی، آشتی با موضوع مدرن در چارچوب گفتمان مدرن انجام نمی شود، بلکه این تعامل با تصرف و سپس ضمیمه سازی صورت می گیرد.[۲] به عنوان مثال؛ حضرت امام(ره) در تبیین ارکان نظریه سیاسی ولایت فقیه، این نظریه را با مدرن ترین نوع حکومت مردمی چنان تبیین کرده است که از دل آن، نظام جمهوری اسلامی ایران استخراج شده است.

حضرت امام(ره) سعی داشت ثابت کند در منطق فقه شیعه آن چه ثابت می ماند حکم است و آن چه تغییر می کند موضوع و موضع حکم است. وی، فقه سنتی شیعه را تئوری واقعی و کاملِ اداره انسان از گهواره تا گور می داند؛[۳] و بدین ترتیب، پیشتازی مفهوم سنت در شیعه، این اصل مهم در گفتمان مدرن و نظریه های نوسازی که سنت را امری پیش مدرن تلقی می کنند را زیر سؤال می برد.

سنت شیعی چنان ظرفیت و انعطافی دارد که در عین توجه به وجود ثابت انسان، می تواند پاسخ گوی شخصیت تحول پذیر، مسائل و نیازهای لحظه به لحظه او در بستر تاریخ باشد. این پویایی مذهب شیعه در تجزیه و تحلیل اجتماعی، و هماهنگی آن با چالش های زندگی مسلمانان را باید در عنصر «اجتهاد» جست وجو کرد. اجتهاد سبب می شود که سنت شیعی، توانایی باز تولید خود در شرایط جدید را داشته باشد. هم چنین اجتهاد در طول تاریخ، شیعه را از اسارت در چنبر جمود و واپس گرایی حفظ کرده و جذابیت های لازم برای هم سازی معرفت دینی با دست آوردهای دانش بشری را فراهم کرده است.

در واقع رمز اجتهاد، در تطبیق دستورات کلی سنت با مسائل جدید و حوادث متغیر است. شهید مطهری(ره) نیز به این موضوع اشاره کرده است: «اساساً رمز اجتهاد در تطبیق دستورات کلی سنت با مسائل جدید و حوادث، متغیر است. مجتهد واقعی آن است که این رمز را به دست آورده، توجه داشته باشد که موضوعات چگونه تغییر می کند و بالتبع حکم آن ها عوض می شود. والاّ تنها در مسائل کهنه و فکر شده، فکر کردن و حداکثر یک علی الاقوی را تبدیل به علی الاحوط کردن و یا یک علی الاحوط را تبدیل به علی الاقوی کردن، هنری نیست و این همه جار و جنجال ندارد».[۴]

وی هم چنین با طرح سلسله قوانین ثابت و متغیر، درباره اجتهاد می گوید:

«اسلام یک نوع رمز و یک دستگاه متحرکی در داخل خود قرار داده است که خودش از ناحیه خودش تغییر کند نه از ناحیه کس دیگر که مثلا علما بیایند تغییر بدهند، علما فقط می توانند آن تغییرها را کشف کنند، نه این که تغییر بدهند».[۵]

به دلیل همین پویایی است که در گفتمان سیاسی حضرت امام(ره)، برخی از اصول مدرنیته در کنار ارزش های اسلامی، هم زیستی مسالمت آمیز پیدا می کنند؛ در واقع با بازاندیشی و نوفهمی عاقلانه و منطقی بود که برخی از اصول مدرنیته بومی شده، و در کنار ارزش های اسلامی مطرح شدند. برای مثال در قانون اساسی ایران از یک سو حاکمیت ملی به رسمیت شناخته می شود و از سوی دیگر، آن را از آنِ خداوند می داند نه دولت و مردم؛ به حقوق دموکراتیک احترام می گذارد، ولی آن را تابع اشاعه فرهنگ اسلامی می داند. پس در گفتمان حضرت امام(ره)، دستگاه فکری ـ فقهی مجهز به عاملی است که به کمک آن بهتر از هر آیین و سنت دیگری می تواند از غرب گذر کند. گفتمان امام خمینی(ره)، به کمک این عامل، نظم عالم را بر هم می زند و نظم جدیدی را نوید می دهد؛ نظمی که در آن قانون اصلی، قانون مدرنیته نیست، هرچند ابزار و اشیای مدرن در آن حفظ می شوند؛ به تعبیر یکی از صاحب نظران معاصر، حضرت امام(ره) آمده بود تا عالم را از حجاب مدرنیته رها کند. او شیوه ای را که مسلمانان، خود و آموزه های اسلامی خود را براساس مفاهیم غر