پاورپوینت کامل تمرین خوب خواستن ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تمرین خوب خواستن ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تمرین خوب خواستن ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تمرین خوب خواستن ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

بهره ای اندک از مناجات شعبانیه

رهروان فضیلت، پاورپوینت کامل تمرین خوب خواستن ۶۲ اسلاید در PowerPoint و خوب زیستن را در ماه های دعا و عبادت، یعنی ماه رجب و شعبان به انجام می رسانند و روش خوب خواستن را می آزمایند. آنان بلندهمتی را که شایسته مؤمنان است و آن را از معصومین((ع)) آموخته اند، از نظر دور نمی دارند؛ در طلب خوبی های دنیا و آخرت در این ما ه ها بر می آیند و در طلب داشتن فرزندان صالح، دوستان با ایمان، معلمان شایسته، رزق حلال و….

((وَ اِذا سَئَلَک عِبادی عَنّی فَاِنّی قَریبٌ اُجیبُ دَعْوَهَ الدّاعِ))[۱]؛ «و هرگاه که بندگان من از تو درباره من می پرسند، پس بدانند که من به آنان نزدیک هستم، و دعای آن که مرا می خواند، مستجاب می کنم».

در این صحرای سوزانِ غفلت ها و لغزش ها، در میانِ این همه نگرانی ها و دغدغه ها، و در این سوزِ عطش ناک برخاسته از حرمان آب حیات، نیایش و نجوا با موجودی لطیف و دل آرام و دلربا، چه آرام بخش و روح افزا خواهد بود.

به صفای دل رندان صبوحی زدگان چه گره ها که به مفتاح دعا بگشایند

متون دعاهای اسلامی، از زیباترین متون ادبی و هنری، و نمونه بهترین به کارگیری فصاحت و بلاغت در بیان است و این نشان می دهد که اسلام، به زیبایی و به ارزش هنر، اهمیت می دهد. هم چنین این متون، دارای یک نوع موسیقی و آهنگ نیز می باشد که تأثیر این آهنگ و تأثیر زیبایی های کلام، در روح انسان چنان است که به روح، برای در پناه عشق آمدن و در مقابل خداوند، حضور یافتن و تأثیر پذیرفتن بیشتر در برابر دعا کمک می کند.[۲]

ادعیه اسلامی ما از محتوایی والا و مضمونی عمیق نیز بهره می برند؛ چنان که امام خمینی(ره) در این زمینه می گوید: «ادعیه ائمه هُدی دعاهای آن ها، همان مسائلی را که کتاب خدا دارد، دعاهای آن ها هم دارد با یک زبان دیگر. قرآن یک زبان دارد، یک نحو صحبت می کند و همه مطالب را دارد، منتها بسیاریش در رمز است که ما نمی توانیم بفهمیم و ادعیه ائمه((ع)) که وضع دیگری دارد…».[۳]

«مناجاتِ شعبانیه»، از ادعیه ای است که دارای جایگاه و منزلتی بسیار والا و ممتاز است، به طوری که برای درک بعضی از مضامین آن راهی نیست، مگر آنکه آدمی، خود به آن عوالِم راه پیدا کند و آن حقایق را از جان و شهود حس نماید.

صلوات بر محمد و آل محمد(ص)

«اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اسْمَعْ دُعائی اِذا دَعَوْتُک، وَ اسْمَعْ نِدائی اِذا نادَیْتُک وَ أقْبِلْ عَلَی إذا ناجَیْتُک، فَقَدْ هَرَبْتُ إلَیْک وَ وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْک مُسْتَکیناً لَک، مُتَضَرِّعاً إلَیْک، راجِیاً لِما لَدَیْک ثَوابی؛ پروردگارا! بر محمد و آل محمد درود فرست، و دعایم را بشنو و وقتی صدایت کردم، صدایم را بشنو، و آن گاه که با تو نجوا نمودم، به من رو کن. پس همانا که من، از دیگران به سوی تو گریختم، و در پیشگاه تو قرار گرفتم، در حالی که درمانده تو هستم و به سوی تو در حال تضرّع و زاری هستم، و به آن چه نزد تو از ثواب می باشد، امیدوار می باشم».

شروع دعا با ذکر صلوات بر محمد و آل محمد(ص) سه پیام برای دعاکننده دارد:

۱. هیچ گاه ولی نعمتانِ جهان هستی را از یاد نبریم؛ زیرا تمام خیر در عالَم هستی به یُمن وجودِ آن هاست؛ چنان چه در زیارتِ جامعه کبیره می خوانیم: «إنْ ذُکرَ الْخَیْرُ کنْتُمْ أوَّلَهُ وَ أصْلَهُ وَ فَرْعَهُ وَ مَعْدِنَهُ وَ مَأْویهُ وَ مُنْتَهاهُ؛ هرجا که نامی از خیر و نیکویی باشد، شما اول خیر و ریشه آن و فرع آن و معدن آن و مبدأ و منتهای آن هستید».

مناجات شعبانیه نیز یکی از خیرات بزرگ جهان هستی است که به برکت این خاندان پاک به دست ما رسیده است.

۲. آن نورهای مقدس را بین خود و خدای خود و برای اجابت دعاهایمان واسطه و شفیع قرار دهیم. یکی از تبرکات وجودی اهل بیت((ع))، واسطه شدن و وسیله بودن آن ها برای وصول و ره یابی آدمیان به بارگاه کبریایی حضرت حق تعالی است؛ چنان چه در قرآن آمده است: ((وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَهَ))[۴]؛ «و به او [با وسیله و توسل به سوی خداوند] تقرب جویید».

بنابراین استمداد از مقامی بزرگ ـ به خصوص مقام بزرگی چون معصوم(ع) ـ برای نیل به آرزوها، از نظر عقل نیز، امری پذیرفته شده است.

رهی نمی روم و چاره ای نمی دانم به جز محبت مردان مستقیم احوال

مرا به صحبت نیکان امیدِ بسیار است که مایه داران رحمت کنند بر بطال

بوَد که صدرنشینان بارگاه قبول نظر کنند به بیچارگان صفّ نعال

۳. ذکر نام محمد(ص) و خاندان او در اول دعا به معنای ابراز احساسات در برابر بزرگ ترین و زیباترین شاهکارهای جهان هستی است که با کلْک قدرت خداوندی بر صفحه گیتی ترسیم شده است.

خیز تا بر کِلکِ آن نقاش جان افشان کنیم کاین همه نقش عجب در گردش پرگار داشت

۴. صلوات بر اهل بیت((ع)) قبل از هر چیز، برای گوینده آن فایده دارد؛ همان گونه که در زیارت جامعه کبیره می خوانیم: «وَ جَعَلَ صَلَواتِنا عَلَیْکمْ وَ ما خَصَّنا بِِهِ مِنْ وِلایَتِکمْ طیبا لِخَلْقِنا وَ طَهارَهً لاَنْفُسِنا وَ تَزْکیَهً لَنا؛ و خداوند، قرار داد، صلوات بر شما و ولایت شما را، سببی برای پاکیزه شدن خلقت ما و طهارت جان های ما و تزکیه ما».

۵. صلوات بر محمد(ص) و آل او، سبب استجابت دعا می شود؛ چنان چه از امام صادق(ع) روایت است که فرمود: «مَنْ کانَتْ لَهُ اِلَی اللّهِ عَزَّ و جَلَّ حاجَهٌ فَلْیَبْدَأْ بِالصَّلاهِ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ثُمَّ یَسْأَلُ حاجَتَهُ، ثُمَّ یَخْتِمُ بِالصَّلاهِ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ. فَاِنَّ اللّهَ عَزَّ وَ جَلَّ اَکرَمُ مِنْ أَنْ یَقْبَلَ الطَّرَفَیْنِ وَ یَدَعَ الْوَسَطَ اِذا کانَتِ الصَّلاهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ لا تُحْجَبُ عَنْهُ؛ هر که به درگاه خدای عزّوجلّ حاجتی دارد، باید به صلوات بر محمد و آلش شروع کند، و سپس حاجت خود را بخواهد، و دعا را نیز به صلوات بر محمد و آل محمد ختم نماید؛ زیرا خدای عزّوجلّ کریم تر از آن است که دو طرف دعا را بپذیرد، ولی وسط دعا را وا گذارد و به اجابت نرساند؛ زیرا صلوات بر محمد و آل محمد، محجوب نیست و از طرف خداوند، پذیرفته می شود».[۵]

بنابراین در تمامی این پیام های پنج گانه ای که برای حکمت صلوات پیش از دعا ذکر شد، یک حقیقت مشترک نهفته است و آن استمداد از اهل بیت((ع)) برای وصول به حاجت ها و آرزوهاست.[۶]

مدد از خاطر رندان طلب ای دل ور نه کار صعب است مبادا که خطایی بکنیم

سایه طایر کم حوصله کاری نکند طلب از سایه میمون همایی بکنیم

امید به خدا

«راجِیاً لِما لَدَیْک ثَوابی»

امید به خداوند، از کلیدهای گشودن در رحمت و اجابت اوست؛ چنان چه در دعای ابوحمزه ثمالی چنین آمده است: «وَ اَعْلَمُ اَنَّک لِلرّاجی بِمَوْضِعِ اِجابَهٍ؛ و من می دانم که دعای آنان را که به تو امید دارند، مستجاب می فرمایی».

هم چنین سالار شهیدان، امام حسین(ع) در دعای شریف عرفه، در مقام امیدواری به محبوب خویش، این گونه مناجات می کند: «کیْفَ تُخَیِّبُ آمالی وَ هِی قَدْ وَفَدَتْ اِلَیْک؛ چگونه ناامیدم می فرمایی، در حالی که به تو امیدوار شدم».

نومید مشو جانا کاومید پدید آمد امید همه جان ها از غیب رسید آمد

نومید مشو گرچه مریم بشد از دستت کان نور که عیسی را بر چرخ کشید آمد

نومید مشو ای جان در ظلمت این زندان کان شاه که یوسف را از حبس خرید آمد

ای شب به سحر برده در یا رب و یا رب تو آن یا رب و یا رب را رحمت بشنید آمد

خداوند، صاحب روزی

«اِلهی اِنْ حَرَمْتَنی فَمَنْ ذَا الَّذی یَرْزُقُنی؟ وَ اِنْ خَذَلْتَنی فَمَنْ ذَا الَّذی یَنْصُرُنی؟ اِلهی اَعُوذُ بِک مِنْ غَضَبِک وَ حُلُولِ سَخَطِک؛ معبود من! اگر تو محرومم کنی، کیست که روزیَم دهد؟ و اگر تو خوارم نمایی چه کسی یاریم خواهد کرد؟ معبود من! از غضب تو و فرود آمدن خشم تو به تو پناه می برم».

رزق به دو گونه است: رزق مادی و رزق معنوی. رزق مادی همانند: آب، خاک، غذا، لباس، خانه، بهره داشتن از زیبایی ظاهر و همانند آن ها و رزق معنوی همانند: علم، تقوی، عرفان، آبرو، عزت در میان اجتماع و همانند آن هاست. در این فراز از مناجات نیز که در واقع جلوه ای از توحید ناب، متجلی شده است، تمامی رزق ها، به حق تعالی منتسب شده و اینکه روزی تنها به دست اوست، تا آن جا که اگر او بنده را از روزی محروم سازد، هرگز کسی دیگر نمی تواند به او روزی برساند.

قرآن کریم به این امر این گونه اشاره کرده است: ((قُلْ مَنْ یَرْزُقُکمْ مِنَ السَّماءِ وَ اْلأَرْضِ أَمَّنْ یَمْلِک السَّمْعَ وَ اْلأَبْصارَ وَ مَنْ یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ یُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ وَ مَنْ یُدَبِّرُ اْلأَمْرَ فَسَیَقُولُونَ اللّهُ فَقُلْ أَفَلا تَتَّقُونَ))[۷]؛ «بگو! چه کسی شما را از آسمان و زمین روزی می دهد، چه کسی است که به شما چشم و گوش عطا می کند، چه کسی، از مرده زنده و از زنده مرده بر می انگیزد و چه کسی تدبیرِ امور را به عهده دارد، خواهند گفت: خداوند. پس بگو: چرا تقوی پیشه نمی کنید».

در جای دیگری نیز می فرماید: ((إِنَّ اللّهَ هُوَ الرَّزّاقُ ذُو الْقُوَّهِ الْمَتینُ))؛ «همانا روزی دهنده، تنها خداست که صاحب قدرت و اقتدار ابدی است».[۸]

چنان پهن خوان کرم گستَرَد که سیمرغ در قاف قسمت خورد

مهیا کن روزی مور و مار اگر چند بی دست و پایند و زار

اگرچه مراد از رزق در آیات فوق، می تواند شامل رزق مادی و معنوی باشد ـ که فقط به دست خداوند است ـ اما با توجه به دو آیه دیگر، می توان به دو نوع از رزق معنوی نیز اشاره کرد که آن ها نیز، تنها در اختیار خداوند بزرگ بوده و پروردگار، آن ها را نیز از ناحیه خود می داند. در آیه اول، حق تعالی، نعمت و روزی معنوی بزرگ تزکیه نفس را که نصیب بنده ای می شود، از عنایات خود در حق بنده دانسته و می فرماید: ((وَ لَوْ لا فَضْلُ اللّهِ عَلَیْکمْ وَ رَحْمَ