پاورپوینت کامل امامان(ع) اوصیاء حق پیامبر(ص) ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امامان(ع) اوصیاء حق پیامبر(ص) ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امامان(ع) اوصیاء حق پیامبر(ص) ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امامان(ع) اوصیاء حق پیامبر(ص) ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

«فرازهای زیارت جامعه کبیره» محور بحث در مجموعه مقالات «در آستان امامان(ع) بود» در این سلسله مقالات امام شناسی عمیق از نگاه معصومین(ع) مورد بحث است. در این مقاله فراز «اوصیاء نبی اللّه» را عنوان قرار می دهیم.

سلام بر شما امامان که اوصیاء پیامبرید.

واژه اوصیاء

واژه «اوصیاء» جمع «وصی» است. وصایت در لغت به معنای وصل چیزی به چیز دیگر است. مقائیس اللّغه گوید: «وصی اصل یدل علی وصل شی ء بشی ء»(۱) معنای عرفی وصیت سفارش است و از همین ریشه گرفته شده است چون در وصیت انسان سفارش می کند بعد از مرگش کارهائی برای او انجام دهند و به دیگر عبارت موصی کارش را به وصی منتقل می کند و یا کارهای قبل از مرگ را به بعد از آن متصل می نماید.

این معنای خاص وصیت است، در قرآن کریم این واژه در معنای عام سفارش هم به کار رفته است «و تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر…؛(۲) یکدیگر را سفارش به حق و سفارش به صبر می نمایند.»

«و وصینا الانسان بوالدیه حسنا…؛(۳) و انسان را سفارش کردیم که نسبت به والدین رفتار شایسته داشته باشد.»

و… و…

در این فراز از زیارت جامعه کبیره مراد از اوصیاء همان وصایت به معنای خاص است یعنی آنکه پیامبر اکرم(ص) امیرمؤمنان(ع) و فرزندان معصومش را جانشینان خود قرار داد.

ضرورت وصایت و وصی از نگاه عقلی

بدون تردید پیامبری که مکتب حیات بخش اسلام را با رنجها و زحمتهای فراوان مطرح و تثبیت کرد، بدون جانشین آنرا رها نمی کند، پیامبری که به خود اجازه نمی دهد حتی برای چند روزی که در مدینه نیست، جانشین نداشته باشد چگونه امّت را بعد از خودش بدون جانشین بگذارد.

بدین ترتیب کسی که منکر تعیین وصی و اعلام آن از سوی رسول اکرم(ص) است یا باید منکر رنج رسالت شود و بگوید چون پیامبر اکرم(ص) اذیت و آزاری برای تبلیغ دین تحمل نکرد، به حفظ آن علاقه ای نداشت و آن را رها کرد یا باید بگوید پیامبر اسلام برای نشر آئین خود رنج فراوانی کشید لیکن آنقدر بی تدبیر و بی برنامه بود که هیچ برنامه و تدبیری برای پس از خود نداشت. با اندکی تأمّل در می یابیم که این اشکال به مدبر نظام هستی یعنی پروردگار متعال نیز وارد است «نعوذ بالله و نستجیربه» در حالی که خلیفه اول و دوم آن چنان آینده نگر، برنامه ریز و دلسوز بودند که اصرار داشتند تکلیف وصی و جانشین خود را قبل از مردنشان روشن کنند.(۴)

بنابراین بی تردید پیامبر فکری به حال «وصی» بعد از خودش کرده است این فکر و طرح نمی تواند واگذاری امر وصایت به مردم باشد، زیرا تجربه جنگهای خونین دهها ساله اوس و خزرج می گوید واگذاری چنین مسئله مهمی به مردم پیامدی جز جنگ و خونریزی را در پی نخواهد داشت و این چیزی است که پیامبر اکرم(ص) شدیداً از آن بیم داشت.

از سوی دیگر باید بین وصی و مورد وصیّت سنخیت باشد، هیچ عالمی چاپ کتاب خود یا تصحیح و تعلیقه بر آن را به شخص عامی و بی سواد وانمی گذارد چنانکه هیچ تاجر یا صاحب شرکتی اداره امور تجارت یا شرکت را به فردی ناآشنا نمی سپارد با این حساب باید وصی پیامبر

۱۱

کسی باشد که سنخیت با نبی و نبوت داشته باشد. این را فقط خداوند می داند «اللّه اعلم حیث یجعل رسالته»(۵) او که عالم به نهان است می تواند شخصیت شایسته «وصایت» را بشناسد بر این اساس است که تعیین وصی برای مقام نبوت بر عهده خداوند است و نقش پیامبر در این امر تنها ابلاغ و اعلان است. و بدون هیچ شکی در بین امت هیچکس شایستگی ها و لیاقتهای لازم را برای این امر جز امیرمؤمنان(ع) نداشت، این سخنی گزاف نیست و دوست و دشمن به آن معترفند، و حضرت مولی علی(ع) تنها شخصیتی است که مدّعی صادق مقام والای جانشینی نبی اکرم(ص) بود و دیگرانی که مدعی این مقام بودند هیچگاه سخن از آن نداشتند که منصوب پیامبرند که اگر چنین بود آنچنان این مطلب را فریاد می کردند که گوش فلک را کر می نمودند!

به این ترتیب پذیرش ضرورت وصایت ما را به امیر مؤمنان(ع) می رساند و نیازی به براهین نقلی نیست.

ادله نقلی وصایت مولی علی(ع)

لیکن بحمد اللّه ده ها دلیل نقلی داریم که پیامبر اکرم(ص) امیرمؤمنان علی(ع) و بعد از آن حضرت یازده فرزند معصومش را به عنوان جانشینان بعد از خود معرفی کرده است. در اینجا از میان آنهمه تنها به بیان سه نص متواتر در این زمینه اکتفاء می کنیم:

۱ـ حدیث دار

در آغاز بعثت بعد از علنی شدن دعوت حضرت نبی اکرم دستور داد که غذائی آماده کنند و همراه آن شیری ترتیب دهند سپس چهل و پنج نفر از سران بنی هاشم را دعوت نموده و از این رهگذر راز نهفته را آشکار کند روز اول زمینه برای اعلان این امر فراهم نشد روز دوم این سفره گسترانیده شد حضرت پس از ستایش خداوند فرمود:

به راستی هیچگاه راهنمای یک جمعیت به کسان خود دروغ نمی گوید به خدائی که جز او خداوندی نیست من فرستاده خدا به سوی شما و عموم جهانیان هستم آنگاه فرمود: فرزندان عبدالمطلب! من جوانی را نمی شناسم که ارمغانی بهتر از آنچه که من برایتان آوردم آورده باشد، من برای شما خیر دنیا و آخرت را آورده ام و خدایم مرا مأمور کرده شما را به جانب او بخوانم. آنگاه فرمود: «فایکم یوازرنی علی هذا الامر علی ان یکون اخی و وصیی و خلیفتی فیکم» پس کدامیک از شما مرا به این امر کمک و پشتیبانی می کنید تا برادر و وصی و جانشین من باشد.

«فاحجم القوم جمیعاً» همگی سکوت کردند سکوتی که نشان از عدم پذیرش این دعوت الهی داشت اینجا مولی علی(ع) برخاست و فرمود: انا یا نبی اللّه اکون و زیرک علیه؛ ای پیامبر خدا من آماده پشتیبانی از شما هستم، طبق یک نقل پیامبر(ص) دستور داد که حضرت بنشیند و سپس گفتار خود را سه بار تکرار کرد و هر سه بار امیرمؤمنان علی(ع) اعلام آمادگی کرد اینجا بود که پیامبر اکرم(ص) اعلام کرد:

«انّ هذا اخی و وصیی و خلیفتی فیکم فاسمعوا له واطیعوه» مردم این علی برادر و وصی و جانشین من است میان شما از او حرف شنیده و مطیعش باشید.

این حدیث معروف به حدیث الدار یا حدیث بدء الدعوه است. دو مطلب در مورد این حدیث گفتنی است:

۱ـ این حدیث از جهت سند معتبر است و بزرگان اهل سنت آنرا روایت کرده اند که در پاورقی آدرس دقیق کتابهای آنها را آورده ایم.(۶) برخی از بزرگان از مورخان اهل سنت مثل ابن اثیر این حدیث را مسلّم گرفته است(۷) و ابوجعفر اسکافی معتزلی در کتاب نقض العثمانیه تصریح به صحت این حدیث دارد.(۸) بنابر این تشکیک در صحت سند این حدیث کاری نادرست و غیر محققانه است.

۲ـ از عجائب اینست که «طبری» در تاریخش تصریح دارد که پیامبر(ص) فرمود: «فایکم یوازرنی علی هذا الامر ان یکون اخی و وصیی و خلیفتی فیکم.»

اما همین طبری در تفسیر «وصیی و خلیفتی» را حذف کرده و «کذا و کذا»(۹) آورده است این یعنی تحریف تاریخ و دخالت گرایش عقیدتی خاص در بیان تاریخ!

ابن کثیر دمشقی هم در البدایه و النهایه نقل تفسیر طبری را آورده است نه تاریخش را!(۱۰)

و محمد حسنین هیکل هم در کتاب حیاه محمد جمله: «و ان یکون اخی و وصیی و خلیفتی فیکم» و نیز جمله ای که پیامبر اکرم(ص) به مولی علی(ع) فرمود که: «ان هذا اخی و وصیی و خلیفتی فیکم فاسمعوا له و اطیعوه» را به کلی حذف کرده است.(۱۱)

تذکر این نکته بدان جهت است که پژوهشگران حقایق تاریخی هشیار باشند تا به دام تحریف نیفتند و با استعانت از تحقیق عمیق و استفاده از محققان دقیق در پی حقایق تاریخی باشند.

۲ـ حدیث منزلت

از جمله نصوص وصایت حدیث منزلت است. امیرمؤمنان علی(ع) در غزوه تبوک به دستور پیامبر اکرم(ص) در مدینه ماند تا در غیاب پیامبر اکرم امور مدینه را سامان داده آنرا از خطرات برهاند اقامت مولی(ع) در مدینه توطئه گران را سخت ناراحت کرد زیرا فهمیدند که با وجود علی(ع) و مراقبتهای پیگیر او دیگر نمی توانند به کام خود برسند بر این اساس خواستند با شایعات دروغین مولی را از چشم بیاندازند. مولی جهت ابطال تهمت آنها سلاحش را برگرفت و محضر پیامبر(ص) شرفیاب گردید و محضر پیامبر(ص) عرضه داشت که منافقان می پندارند که از من ناراحتی و مرا جانشین گذاشتی تا از دست من راحت گردی!!

پیامبر اکرم(ص) فرمود: دروغ می گویند من ترا جانشین خودم قرار دادم، برگرد به مدینه و مدیریت خاندان خود و مرا به عهده گیر.

«افلا ترضی یا علی ان تکون منی بمنزله هارون من موسی الّا انه لانبی بعدی» آیا خشنود نیستی که منزلتت نسبت به من همانند جایگاه هارون نسبت به حضرت موسی است جز اینکه پس از من پیامبری نیست همانطوری که او وصی و جانشین بلافصل موسی بود تو نیز جانشین و خلیفه پس از من هستی.

در صحت و تواتر این حدیث تردیدی نیست، بزرگان اهل سنت در کتابهای خود آنرا آورده و به صحت آن شهادت داده اند، در پاورقی آدرس دقیق گفتارشان را می بینید.(۱۲)

۱۲

محدث بزرگ مرحوم سید هاشم بحرانی در کتاب غایه المرام صد حدیث از دانشمندان اهل تسنن به این مضمون آورده است.

در صحت سند این حدیث کافی است که سعد وقاص که از دشمنان مولی علی(ع) است حدیث منزلت را