پاورپوینت کامل نقش اهل بیت پیامبر (ص) در تبیین و پاسداری از حریم عقاید اسلامی ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش اهل بیت پیامبر (ص) در تبیین و پاسداری از حریم عقاید اسلامی ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش اهل بیت پیامبر (ص) در تبیین و پاسداری از حریم عقاید اسلامی ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش اهل بیت پیامبر (ص) در تبیین و پاسداری از حریم عقاید اسلامی ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

۲۸

آخرین قسمت

اهل بیت (ع) و مسأله رؤیت

در علم کلام ثابت شده است که خدای تعالی جسم نیست و هیچ یک از ویژگیهای جسم بودن را ندارد اما لازمه رؤیت هر چیز با چشم، جسمانیت آن چیز است. همه فرقه های اسلامی بر این باور اعتقاد دارند که خدای سبحان را در دنیا با چشم ظاهری نمی توان دید. اما در مورد رؤیت خداوند در قیامت دو اعتقاد وجود دارد، گروهی مانند معتزله، امامیه، زندیه قائلند خداوند در قیامت نیز قابل رؤیت نیست اما اشاعره معتقدند که خداوند در آخرت تنها برای مؤمنان، در بهشت قابل رؤیت است. در کتاب شرح مقاصد می نویسد: «عقیده اهل سنّت بر آن است که مؤمنان، خداوند متعال را در حالی که منزه از مقابله، جهت و مکان است می بینند.» (۱)

اما از دیدگاه اهل بیت خداوند در آخرت نیز با چشم ظاهری دیده نمی شود بلکه در دنیا و آخرت تنها با دیده قلب مؤمنان مشاهده می شود. در این زمینه روایات فراوانی از اهل بیت (ع) رسیده است که بعضی از آنها را نقل می کنیم. امام رضا (ع) به نقل از جدّ بزرگوارشان رسول خدا نقل می کنند: «لمّا اسری بی الی السماء بلغ بی جبرئیل مکاناً لم یطأه جبرئیل قطّ فکشف لی فارانی اللّه عزّ و جلّ من نور عظمته ما احب» (۲) در هنگام سیر و عروج به آسمان به مکانی رسیدم که جبرئیل هرگز نمی توانست به آنجا نزدیک شود پس از برطرف شدن پرده، خداوند بزرگ آنچه را از نور عظمتش دوست می داشتم به من نشان داد. یعقوب بن اسحاق می گوید: «از امام حسن عسکری پرسیدم: چگونه خدایی را که ندیده عبادت می کنید؟ فرمودند سید و مولا، و نعمت دهنده من و پدرانم بزرگتر از آن است که دیده شود سپس پرسیدم آیا رسول خدا (ص) پروردگارش را دیده است؟ به من نوشت: «انّ اللّه تبارک و تعالی اری رسوله بقلبه من نور عظمته ما احبّ» (۳) خداوند در قلب رسولش آنچه را از نور عظمت الهی را دوست داشت نشان داد. مردی از خوارج نزد امام باقر (ع) آمد و گفت چه چیزی را عبادت می کنید؟ آیا خدا را دیده ای؟ حضرت فرمود: «خدا با چشم سر دیده نمی شود بلکه دل ها با حقایق ایمان او را می بینند، او با قیاس و حواس شناخته نشده است، و درک نمی شود و شباهتی به مردم ندارد. پس آن مرد خارجی بیرون رفت در حالی که این جمله را می گفت: « خدا داناتر است که رسالت را در کجا قرار دهد.» (۴)

ذعلب یمانی از علی (ع) پرسید: «هل رأیت ربّک یا امیرالمؤمنین؟ فقال (ع) أفاعبد مالا اری؟ فقال: و کیف تراه؟ فقال: لاتدرکه العیون بمشاهده العیان ولکن تدرکه القلوب بحقایق الایمان» (۵)

ای امیرمؤمنان آیا پروردگار خود را دیده ای؟ فرمود: آیا چیزی را که نبینم می پرستم؟ گفت: چگونه او را می بینی؟ فرمود: دیده ها ا و را آشکار نتواند دید، اما دلها با ایمان درست بدو خواهند رسید.

۲۹

اهل بیت و عدل الهی

عدل از واژه هایی است که هر مسلمانی با آن به خوبی آشنایی دارد، یکی از صفات ویژه خدای سبحان است که در آیات فراوانی از قرآن خداوند بعنوان کسی که به هیچ موجودی ظلم نمی کند معرفی شده است. تمام گروههای اسلامی عادل بودن را به عنوان یکی از صفات خدا پذیرفته اند. تنها اختلاف در تبیین و تفسیر آن است. اشاعره عدل را به گونه ای تفسیر کرده اند که از دیدگاه معتزله انکار عدل الهی است.

اشاعره معتقدند هر کاری را که خدا انجام دهد، عین عدل است. زیرا درباره خداوند ظلم قابل تصور نیست. معتزله می گویند بعضی کارها عادلانه است و برخی دیگر ظالمانه و مصداقی از ظلم است. وقتی گفته می شود خداوند عادل است مقصود این است که همه کارها و افعال او نیک و پسندیده است و هرگز کارهایی که با واجب الوجود بودن او منافات داشته باشد انجام نمی دهد. (۶)

باید توجه داشت که ریشه این بحث برمی گردد به اینکه آیا عقل انسان نیکی ها و زشتی ها را درک می کند یا نه؟ اشاعره معتقدند که عقل چنین قدرتی را ندارد و معتزله باور دارند که عقل ما زیبایی و زشتی خیلی از کارها را تشخیص می دهد و عقل انجام کارهای زشت را از ناحیه خداوند زشت و محال می دانند. اما از آن جایی که اهل بیت پیامبر (ص) مفسر و بیان کننده عقاید راستین و صحیح می باشند لازم است دیدگاه این انوار الهی را بدست آوریم تا اندیشه های خویش را با معیار و ملاک سخنان آنان بسنجیم و سخن حق را از زبان آنان بشنویم.

اهل بیت (ع) عقل انسان را پیامبر و راهنمایی درونی می دانند و آنرا قادر به درک حسن و قبح دانسته آنچه را زشت تشخیص می دهد خداوند منزه از آن است چون خداوند قوه عقل را برای درک و فهم امور در وجود انسان نهاده است. پس باید در امور عقلایی درک و فهم عقل حجت باشد.

از امام علی (ع) سؤال شد توحید و عدل چیست؟ فرمود: «التوحید ان لاتتوهّمه و العدل ان لاتتّهمه» (۷) توحید آن است که خدا را در وهم نیاری و عدل آن است که او را متهم نسازی. ابن ابی الحدید در شرح این کلام می گوید منظور از رکن دوم یعنی عدل این است که خداوند را متهم نکنی به این امور، اینکه انسان را مجبور کرده بر انجام کار زشت ولی او را عقاب کند، اینکه خداوند دروغگویان را تمکین دهد با معجزه تا مردم را گمراه کنند، اینکه مردم را مکلّف کند به اموری که طاقت ندارند، و امور دیگری که به نحوی عدالت خداوند را خدشه دار می کنند. (۸) از امام صادق (ع) نقل شده است که فرمود: «العدل فان لاتنسب الی خالقک مالامک علیه» (۹) عدل این است که به خدا چیزی را نسبت ندهی که اگر خودت انجام دادی تو را بخاطر آن سرزنش کنند. امام علی در جای دیگری می فرماید: «خداوند کسی است که در وعده هایش راستگوست و از ستم کردن بر بندگانش منزه است، و در بین بندگانش دادگری نموده و در داوری اش بر آنان عدالت ورزیده است.» (۱۰)

اهل بیت و اختیار انسان

بحث از جبر و اختیار انسان در کارهایش یکی از مباحث بسیار مشکل و پرجنجال در میان مسلمانان بوده است. و دیدگاههای متنوعی در این زمینه ارائه شده است. گروهی قائل به جبر شده معتقدند مؤثر و آفریننده اعمال انسان خداوند است. اشاعره معتقدند مؤثر و آفریننده اعمال خداست انسان فقط کسب کننده اند، معتزله معتقدند انسان در کارها به خودش واگذاشته شده است و خداوند هیچ دخالتی در کارهای انسان ندارد. اما امامیه با استناد به گفتار ائمه اهل بیت معتقدند انسان در کارهایش نه مجبور است و نه به خود واگذاشته است بلکه امری است بین جبر و تفویض بگونه ای که «لاجبر و لا تفویض بل امر بین الامرین» یک اصل اعتقادی شیعه امامیه شده است. از امام صادق (ع) پرسیدند: «ای فرزند رسول خدا: آیا خداوند امور را به انسان واگذار کرده است؟ فرمود: خدا بزرگتر از این است که تدبیر امور را به بندگان واگذارد. سپس پرسید: آیا مجبور کرده است؟ امام فرمود: خداوند عادلتر از آن است که مجبور کند. و بعد آنان را عذاب کند.» (۱۱)

امام صادق (ع) در جای دیگر می فرماید: خداوند به بندگان خود مهربان تر است از آن که آنان را بر انجام گناه مجبور کند آنگاه عذاب نماید و خداوند تواناتر و عزیزتر از آن است که چیزی را اراده کند ولی تحقق نیابد، از آن حضرت سؤال شد که آیا بین «جبر» و «قدر» فاصله ای وجود دارد؟ در پاسخ فرمود: آری گسترده تر از آنچه میان آسمان و زمین است.» (۱۲) مقصود از گستردگی در این روایت وسعت میدان اندیشه و اعتقاد در مورد افعال انسان و وابستگی آن به قدرت و اراده خدا و انسان می باشد و آن تنگنای فکری و اعتقادی که طرفداران «جبر» و «تفویض» پنداشته اند وجود ندارد و این که گروهی اراده و قدرت انسان را نادیده گرفته و گروهی دیگر قدرت و اراده خدا را نفی کرده اند بی اساس است و می توان هم تأثیر اراده و قدرت انسان را پذیرفت و هم اراده و قدرت خدا را.

امام صادق (ع) در حدیث دیگر فرمودند: «لاجبر و لاتفویض ولکن امر بین امرین» (۱۳) درباره افعال انسان نه اندیشه جبر واقع بینانه است و نه اندیشه تفویض آنچه واقعیت دارد راهی میان این دو و به تعبیر دیگرامر بین امرین است. در توضیح این اصل از امام رضا (ع) سؤال شد. فرمودند: «وجود السبیل الی اتیان ما امروا به و ترک ما نهوا عنه» (۱۴) امر بین امرین عبارت است از توانایی انسان بر انجام آن چه به آن مأمور گردیده و اجتناب از آنچه نهی گردیده است.

در این حدیث امام تنها به اصل قدرت و توانایی انسان و حق انتخاب و تصمیم گیری او اشاره نموده است. در جای دیگر امام صادق (ع) این اصل را در قالب مثال بیان می کند و می گوید: «مانند این است که کسی را در حال انجام گناه مشاهده نمایی و او را از این عمل نهی نمایی ولی او اعتنایی ننماید و تو نیز او را به حال خود واگذاری تا آن گناه را انجام دهد در این صورت تو او را به گناه دستور نداده ای.» (۱۵)

امام صادق (ع) در شرح این اصل اعتقادی فرمود: «انّ الناس فی القدر علی ثلاثه اوجهٍ: رجلٌ یزعم انّ اللّه عزّ و جلّ اجبر الناس علی المعاصی فهذا قد ظلّم اللّه فی حکمه فهو کافرٌ و رجلٌ یزعم انّ الامر

۳۰

مفوّضٌ الیهم فهذا قد اوهن اللّه فی سلطانه فهو کافرٌ و رجلٌ یزعم ان اللّه کلّف العباد ما یطیقون و لم یکلّفهم مالایطیقون و اذا احسن حمد اللّه و اذا اساء استغفر اللّه فهذا مسلمٌ بالغ» (۱۶) مردم در جبر و اختیار سه گروه هستند، گروهی گمان دارند خداوند آنها را بر گناهان مجبور کرده است پس خداوند در حکمش ظلم کرده است اینها کافر هستند، گروهی گمان کرده اند که خداوند آنها را به خود واگذار کرده است اینها سلطنت و حکومت خدا را سست کرده اند و کافر هستند. و گروهی که معتقدند خداوند بندگان را به کارهایی که طاقت دارند تکلیف کرده است و به کارهایی که طاقت ندارند تکلیف نکرده است وقتی عمل خیری انجام می دهند خدا را سپاس می کنند، وقتی معصیت می کنند طلب بخشش می کنند. اینها مسلمان رشید و کامل هستند. در توضیح و شرح این اصل متکلمین و محدثین سخنان فراوانی دارند که به برخی اشاره می کنیم.

علامه مجلسی در