پاورپوینت کامل آزادی اندیشه بهترین راه مرابطه ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آزادی اندیشه بهترین راه مرابطه ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آزادی اندیشه بهترین راه مرابطه ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آزادی اندیشه بهترین راه مرابطه ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

۶

یکی از دلایل روشن قرآنی بر آزادی اندیشه، همانا دستور به مرابطه است که در آیه کریمه پایانی سوره مبارکه آل عمران مطرح شده است، زیرا بهترین راه برای برقراری مرابطه، آزادی فکر است، چون موجود متفکر مختاری به نام انسان، اگر بخواهد با هم نوع خود مرابطه برقرار کند اصیل ترین راه ترابط، ترابط فکری است.

اگر امر «رابطوا» خطاب به انسانهاست، تا جوامع انسانی با یکدیگر مرابطه برقرار کنند، باید تفاهم کنند، حرف های یکدیگر را درک کنند و درک حرفهای دیگران به تدبّر در مکتب و عقیده آنان است. اگر کسی زبان دیگری را نداند هرگز راه برای ترابط با او ندارد و اگر زبان او را بداند، امّا محتوای زبان او را نداند بازهم راه مرابطه بر روی او بسته است، مثلاً کسی که زبان عربی نمی داند، نمی تواند با عرب زبان رابطه برقرار کند و اگر با زبان عربی آشنا باشد ولی از فکر و مکتب یک عرب زبان آگاهی نداشته باشد، نمی تواند با او رابطه برقرار کند. پس بهترین راه برای ترابط افکار، آزادی فکر است و از این رهگذر که دعوت اسلام جهانی است و صاحبان مکاتب و مذاهب مختلف را به فراگیری اسلام دعوت می کند، یقیناً دعوت کنندگان به اسلام باید هم شبهه های صاحبان آن مکاتب را خوب بتوانند پاسخ بدهند و هم براهین خود را بتوانند درست منتقل نمایند و در این انتقال فرهنگی به یقین هم قلم باید آزاد باشد هم بیان و گرنه کسی که شبهه ای دارد، اگر نتواند شبهه اش را درست بیان کند، هرگز مرابطه بر قرار نخواهد شد، زیرا او همواره در شبهه می ماند و کسی هم که حق در دست اوست قدرت تبلیغ ندارد.

قرآن کریم نیز گشودن بند و زنجیرها از دست و پای مردم و آزاد کردن آنان را از بهترین ره آورد رسالت وجود مبارک پیغمبر اسلام ـ صلی اللّه علیه و آله و سلّم ـ می داند:

«و یضع عنهم اصرهم والاغلال الّتی کانت علیهم»(۱) بدترین زنجیرها، زنجیر جهل یا زنجیر بردگی و بندگی است زیرا با این زنجیر انسان نمی تواند عالم شود، و اگر عالم شود بعد از عالم شدن نمی تواند نظر خود را بیان کند. بنابراین به لحاظ این که قرآن همگان را به مرابطه دعوت می کند باید از بهترین عامل ارتباط که آزادی در تفکر و بیان نظرات است بهره برداری نماید.

قرآن و آزادی اندیشه

آزادی اندیشه نه تنها به صورت امر به تفکّر، تعقّل، تدبّر، گوش فرادادن و مانند آن، در بیش از سیصد آیه مطرح شده است، بلکه سراسر قرآن دعوت به تفکّر و تدبّر است، زیرا قرآن، از آغاز تا انجام، سرشار از معارف بلند الهی است، از اصول تا فروع و از طرف دیگر دستور تدبّر در قرآن داده شده، اگر ما به تدبّر در قرآن دعوت شده ایم و قرآن نیز یک کتاب عمیق علمی است پس ما را به تفکّر آزاد دعوت کرده است و تفکر همیشه با اشکال و پرسش همراه است. هر متفکری چند مسأله برای او طرح می شود که بعضی حق و بعضی از آنها باطل است او باید قدرت طرح این مسائل را در یک فضای باز داشته باشد. پس سراسر قرآن آزادی فکر را ارائه داده است. قرآن کریم نه تنها دستور به تدبّر می دهد بلکه از تدبّر نکردن نیز نهی کرده است و علاوه بر این دو مطلب، انسان را به مانع درونی تدبّر و تفکّر نیز آشنا کرده، می فرماید: گناه قفل دل انسان است. دل اگر باز شد چون ظرف خالی است، غذا طلب می کند، امّا وقتی این ظرف خالی نبوده بیگانه آن را پر کرده باشد غذایی طلب نمی کند.

ذات اقدس اله می فرماید: اصلاً ما قرآن را برای تدبّر نازل کردیم:

«کتاب انزلناه الیک مبارک لیدّبروا آیاته و لیتذکّر اولواالالباب؛(۲) این کتابی مبارک است که آن را به سوی تو نازل کردیم تا درباره آیات آن بیندیشند و خردمندان پند

۷

گیرند.» و به وجود مبارک پیغمبر ـ صلّی اللّه علیه و آله و سلّم ـ نیز دستور می دهد تا مفسّر آن باشد: «و انزلنا الیک الذکر لتبیّن للناس ما نزّل الیهم و لعلّهم یتفکرون…؛(۳) و این قرآن را به سوی تو فرستادیم تا برای مردم آن چه را به سوی ایشان نازل شده است توضیح دهی و امید که آنان بیندیشند.»

آنگاه می فرماید: «افلا یتدبّرون القرآن ام علی قلوبٍ اقفالها؟؛(۴) آیا به آیات قرآن نمی اندیشند یا مگر بر دل هایشان قفل هایی نهاده شده است.» یعنی سرّ عدم تدبّر در آیات این است که قلبشان قفل دارد و قفل بودن قلب به این معنی نیست که قلبشان مانند یک اتاق خالی است و در قلب قفل شده، بلکه سراسر قلب قفل است چنین نیست که درون قلب خالی و پاکیزه باشد و تنها بیرون قلب که دم در آن است، با گناه قفل باشد، چون گناه مانند قفل درب نیست که فقط بیرون را ببندد، گناه زنگاری است که تمام قلب را تیره می کند: «کلّا بل ران علی قلوبهم ماکانوا یکسبون؛(۵) نه چنین است بلکه آن چه مرتکب می شدند زنگار بر دل هایشان بسته است.»

گناه جلو دید قلب را می گیرد و چشم آن را کور می کند، پس گناه به درون حریم دل قفل زده و سراسر آن بسته می شود گاهی از این حقیقت در برخی آیات قرآنی به «طبع» یاد شده است. چنان که فرمود: «و طبع علی قلوبهم فهم لایفقهون؛(۶) و بر دل هایشان مهر زده شده است در نتیجه قدرت درک ندارند.»

پس اگر کسی نخواست در معارف الهی فکر کند و در فضای روشن، جهان را ببیند باید خود را به ضعف باصره متهم کند. هیچ کس نمی تواند بگوید من علاقه یا حوصله ندارم تا درباره قرآن فکر کنم. این به دلخواه ما نیست، زیرا تدبّر در قرآن حیات ما را تأمین می کند.

نقل مطالب شبهه برانگیز در قرآن

برخی از آیات قرآن که نشانه آزادی تفکر است، این است که بعد از تشویق به تدبّر در آیات، خودش مطالب شبهه برانگیز ملحدان را نقل می کند، مانند: «و ما هی الّا حیاتنا الدّنیا نموت و نحیی و ما یهلکنا الا الدهر؛(۷) غیر از زندگی دنیای ما چیز دیگری نیست، می میریم و زنده می شویم و ما را جز طبیعت هلاک نمی کند.» و مانند شبهه منکران معاد که می گفتند: آیا شنیده اید که یک خبر مهم جدید در مکّه پیدا شده که مدّعی نبوّتی می گوید بعد از اینکه مردید و قطعه قطعه شدید دوباره زنده می شوید:

«ینبئکم اذا مزّقتم کلّ ممزّق انّکم لفی خلق جدیدٍ»(۸) که نظیر شبهه «آکل و مأکول» است. این خبر به عنوان یک خبر رسمی و عجیب روز در حجاز منتشر می شد که آیه شریفه «عمّ یتسائلون» (۹) نیز بیانگر همین مطلب است. قرآن نیز بزرگ بودن این خبر را تأیید می کند: «عن النبأالعظیم»(۱۰).

آری این خبر مهم است، مهمترین خبر این است که شما بعد از مرگ زنده می شوید و هرگز از بین نمی روید. شما ابدی هستید. هر یک از این شبهات سؤالهای فراوانی را به همراه دارد، همانگونه که در کنار هر مسئله جزئی دهها سؤال مطرح می شود که آیا اطلاق، عموم، مخصّص، قرینه و معارض دارد یا نه؟ حقیقت است یا مجاز؟ و در هنگام عمل ملاکش مزاحم دارد یا نه؟ حال اگر یک محیط باز آزاد برای تفکر دین نباشد، چگونه طرح این شبهات ممکن است؟ آیا با طرح مسئله معاد چه شبهه های بزرگی پیش خواهد آمد؟

دینی که این همه اصرار بر تدبّر در قرآن دارد و مسئله معاد را نیز به طور مکرر نقل کرده است و اگر روزی این بخش های اعتقادی قرآن به صورت آزاد در مراکز علمی مطرح شود، معلوم می شود چه شبهات جدیدی در ذهن ها ظهور می کند. حال اگر شبهه به ذهن بیاید و قدرت تبیین آن نباشد. این «مخاصمه و تفرقه» است نه «مرابطه» و «اعتصام جمیع».

پس خود قرآن که شبهه های ملحدان و منکران و حتی منافقان را نقل می کند، در یک فضای باز و آزاد است و چنین نیست که در یک فضای بسته بگوید فکر نکرده حرف ها را بپذیرید.

آنچه در قرن پانزدهم و شانزدهم میلادی در بین ارباب کلیسا به عنوان «تفتیش عقاید» وجود داشت یک فاجعه بود. آنان سخن گفتن بر خلاف ظاهر انجیل را جرم می دانستند در حالی که فهم انجیل را نیز مخصوص خود کرده بودند، بر خلاف قرآن که فهم قرآن را در انحصار کس نمی داند، بلکه فهم قرآن میسور همه کسانی است که سالیان متمادی درس روشمند بخوانند. قرآن راه را برای همه باز کرده است ورود به حوزه های علمی نیز مخصوص یک گروه خاص نیست و هر صنفی می توانند از دروس آن استفاده کرده با کتاب و عترت مرتبط شوند، تا عالم ربّانی شوند. البته همانگونه که ناآشنایان به دانش پزشکی حق اظهار نظر در مسائل آن را ندارند و ناآگاهان نسبت به مهندسی حق ابراز رأی در مسائل مربوط به آن را ندارند، درس نخوانده های در علوم دین نیز حق اظهار نظر ندارند و این خلاف آزادی نیست، بلکه تثبیت آزادی است، ولی ارباب کلیسا جلو درس را گرفته فهم انجیل و تورات را مخصوص خود کردند و با تشکیل دادن محکمه های تفتیش عقاید، بسیاری از دانشمندان را به جرم «داشتن یک عقیده» و نه تبیلغ آن اعدام کردند که امضاء و به رسمیّت شناختن این کارها از ساحت اسلام بدور است، گرچه معنای آزادی تفکر این نیست که یک اندیشمند آزاد باشد و هرچه به ذهنش رسید بگوید، بنویسد و منتشر نماید. او در بحث ها و مناظراتی که در محافل و مراکز علمی با صاحب نظران دارد، کاملاً آزاد است بگوید این مطلب به ذهن من رسیده است، اما تبلیغ این مطلب در بین توده مردم ممنوع است. توده مردم نیز گرچه در نوع مسائل ممکن است اهل تفکر نباشند ولی در کارهای خودشان خیلی عاقلند می گویند اینها یک سلسله بحث های علمی با یکدیگر دارند و ما نمی دانیم حق با کیست پس دخالت نمی کنیم.

طرح آزادنه نظرات و شبهه ها در مراکز علمی نه تنها مشکلی ندارد، بلکه زمینه ترابط فکری است که در آیه پایانی سوره مبارکه آل عمران دستور آن داده شده است، اما نشر آن در مجلّات، روزنامه ها و رسانه های گروهی برای توده مردم و تهییج آنان ممنو