پاورپوینت کامل شیوه برخورد با گناهان «از دیدگاه قرآن » ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شیوه برخورد با گناهان «از دیدگاه قرآن » ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شیوه برخورد با گناهان «از دیدگاه قرآن » ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شیوه برخورد با گناهان «از دیدگاه قرآن » ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

۱ – صبر و شکیبایی

یک دسته از آیات داریم که مؤمنین را مدح می کند بر این که در مقابل سختیهایی که، بخصوص از ناحیه کفار، متوجه آنها می شود
صبورند، در آیه ۱۸۶ سوره آل عمران می فرماید: «لتبلون فی اموالکم و انفسکم ولتسمعن من الذین اوتوا الکتاب من قبلکم و من
الذین اشرکوا اذی کثیرا» خداوند متعال در این آیه چند دسته از حقوق را ذکر کرده است: «لتبلون فی اموالکم و انفسکم ولتسمعن
اذی کثیرا» شما نسبت به اموالتان و جانتان و اعراضتان در معرض آزمایش هستید و به بلاها و سختیهایی مبتلا می شوید و
بخصوص از ناحیه کفار چه اهل کتاب و چه مشرکین ایذاهای لفظی به شما زیاد می شود . «ولتسمعن من الذین اوتواالکتاب من
قبلکم و من الذین اشرکوا اذی کثیرا» مسخره تان می کنند، توهین می کنند، بدگویی می کنند، فحش می دهند، شما در معرض این
اذیتهایید . «و ان تصبروا و تتقوا فان ذلک من عزم الامور» اگر در مقابل سختیهایی که متوجه جان و مال و شخصیت و عرضتان
می شود شکیبا باشید این از امور بسیار ارزشمندی است . پیداست که آیه تشویق می کند مؤمنین را به این که در مقابل این گونه
سختیها و اذیتها خویشتن دار باشند و از کوره در نروند .

از طرف دیگر کسانی را که وقتی اذیتی از دشمنانشان می بینند حالت انفعالی پیدا می کنند و سست می شوند مذمت می کند، در
آیه ۱۰ از سوره عنکبوت می فرماید: «و من الناس من یقول آمنا بالله فاذا اوذی فی الله جعل فتنه الناس کعذاب الله » بعضی از مردم،
افراد ضعیف النفس و زبونی اند، می گویند ایمان آوردیم . این تعبیر «یقول آمنا بالله » نشان می دهد که آنان یک کار سطحی انجام
می دهند و چنان نیست که واقعا تحقیق کرده باشند و تصمیمی سنجیده گرفته باشند بلکه مصلحت خودشان را در این می بینند و
اگر منکر و منافق هم نباشند ولی ایمانشان عمقی ندارد . «فاذا اوذی فی الله » وقتی ایمان آورد ممکن است از ناحیه دشمنان
مسلمین مورد ایذا قرار بگیرد . «فاذا اوذی فی الله جعل فتنه الناس کعذاب الله » این فتنه ای که از ناحیه مردم متوجه او می شود و
مورد ایذا قرار می گیرد مثل عذاب خدا تلقی می کند; یعنی آن طور که باید از عذاب خدا بترسد از ایذا مردم فرار می کند و
نمی تواند تحمل کند، ولی اگر ایذایی در کار نبود و مؤمنین به پیروزیهایی رسیدند می گوید ما هم جزو شما بودیم . «و لئن جاء نصر
من ربک لیقولن انا کنا معکم » ما گفتیم ایمان داریم و با شما هستیم پس ما هم در این پیروزی شما سهیم و شریکیم . «او لیس الله
باعلم بما فی صدور العالمین » اینان چه کسی را گول می زنند؟ آیا خدا آگاهتر نیست به این که در سینه های مردم چیست؟

از این آیه شریفه پیداست که مؤمن باید طوری باشد که ایذاهای در راه خدا را تحمل بکند و طوری نباشد که ایذای مردم را مثل
عذاب خدا تلقی بکند، این روح صبر و شکیبایی و خویشتن داری، ارزش بزرگی است که انسان می بایست به دست آورد .

۲ – گفتار و رفتار بزرگوارانه

یک سلسله آیاتی داریم که مؤمنین وقتی با اهل معصیت و مرتکبین گناه مواجه می شوند باید چگونه رفتار کنند; از جمله در سوره
فرقان آیه ۷۲ در وصف عبادالرحمن می فرماید: «و اذا مروا باللغو مروا کراما» معنای متعارف «لغو» ، کار پوچ و بیهوده و بی فایده
است ولی مفسرین تصریح فرموده اند که لغو در این جا شامل معاصی هم می شود . تعبیر آیه شریفه این است که «اذا مروا باللغو» این
خود نشان می دهد که عبادالرحمن خودشان اهل لغو نیستند و ممکن است، بطور اتفاقی با عمل لغو و یا با کسانی که اهل لغوند،
مواجه بشوند; مثلا کسی برای دیدن دوستش به منزل او آمد وقتی وارد شد دید مجلس لهوی برپاست . عبادالرحمن وقتی با اهل
لغو مواجه می شوند یا در کوچه و بازار یا در مجالس و مجامعی با لغو برخورد می کنند «مروا کراما» از ایشان کریمانه و بزرگوارانه
می گذرند .

اجمالا از این آیه شریفه استفاده می شود که نسبت به اهل معصیت یا کسانی که مرتکب کارهای غیر اخلاقی می شوند باید برخورد
کریمانه و بزرگوارانه کرد . گاهی هست که یک فرد با گروهی که مشغول معصیتی هستند روبه رو می شود و اگر بخواهد با ایشان
کلنجار برود بر تعصبشان افزوده می شود و بیشتر لجاجت می کنند و چاره ای ندارد جز این که فقط خودش را بیابد که آلودگی پیدا
نکند و لذا بعضی از مفسران فرموده اند که منظور از این مرور کریمانه این است که دامن خودش را جمع کند که به این گناهان و
آلودگیها مبتلا نشود . ولی ممکن است که معنای «مروا کراما» بیش از این باشد، زیرا گاهی زمینه مساعدی هست که آنها را موعظه
و ارشاد کند . این هم یک رفتار کریمانه ای است و حتی گاهی ممکن است مراتب دیگری از امربه معروف و نهی از منکر را اجرا بکند
. عمده این است که شخص رفتار صحیح و شایسته ای داشته باشد و رفتارش طوری نباشد که آنها را به گناه تشویق بکند یا لجوج
بکند و یا این که برخورد نامطلوبی با آنها داشته باشد .

آیات دیگری هست که شاید بتوانند مفاد این آیه را کمی روشنتر کنند، در همین سوره شریفه در آیه ۶۳ می فرماید: «و اذا خاطبهم
الجاهلون قالوا سلاما» در اوصاف عبادالرحمن است که وقتی با اهل جهالت – یعنی کسانی که جهلشان منشا رفتارهای جاهلانه ای
می شود و از جمله در سخن گفتن با مؤمنین سخنان جاهلانه ای می گویند – مواجه می شوند، عکس العملشان این است که کلامی
سلیمانه می گویند: «قالوا سلاما» منظور سلام لفظی نیست که اگر کسی به او فحش بدهد در جواب بگوید «سلام » منظور کلام
سالم و برخورد سالم است اما روشن نیست که چگونه جوابی می تواند جواب سالمی باشد .

شاید از آیه دیگری بتوانیم توضیح بیشتری استفاده کنیم و آن آیه ۵۵ سوره قصص است که می فرماید: «و اذا سمعوا اللغو اعرضوا
عنه و قالوا لنا اعمالنا و لکم اعمالکم سلام علیکم لانبتغی الجاهلین » در اوصاف مؤمنین است که وقتی سخن لغوی می شنوند
(مقایسه کنید با «اذا خاطبهم الجاهلون » در آیه قبلی) اعراض می کنند و به آن دامن نمی زنند . توجه داشته باشید که می فرماید «از
آن سخن اعراض می کنند» نه «از آن شخص » ، و به ایشان می گویند: ما رفتاری داریم برای خودمان و شما هم رفتاری دارید برای
خودتان; یعنی ما با شما در رفتارتان شریک نمی شویم، ما اهل این کارهایی که شما می کنید و این سخنانی که می گویید نیستیم،
ما مشی دیگری داریم «سلام علیکم » ، این سلام ممکن است در مقام وداع و جدا شدن از آنان باشد و ممکن است کنایه از گفتار و
رفتار مسالمت آمیز و تامین دادن باشد; یعنی ما در مقام اذیت شما نیستیم . «لانبتغی الجاهلین » و از جمله در تفسیر المیزان
فرموده اند که منظور لسان حال است نه این که این جمله را به زبان بیاورند چون خود این تعبیر، نوعی بدگویی است، یعنی
برخوردی که می کنند طوری است که این برداشت از آن می شود که ما با شما که جاهل هستید کاری نداریم و با شما همراه و
همگام نمی شویم .

حاصل آن که عبادالرحمن این وصف را دارند که هنگام برخورد با نابخردان عمل جاهلانه ای انجام نمی دهند، اگر آنان یک حرف
پوچ و جاهلانه ای زدند اینها برنمی گردند آن حرف را تکرار کنند بلکه گفتار و رفتار ایشان متین و بزرگوارانه است .

از این آیات چند نکته استفاده می شود: یکی این که خود شخص با جاهلان همکاری و همگامی نداشته باشد و در جمعشان شرکت
نکند بلکه بزرگوارانه بگذرد . دیگر آن که کاری نکند که فتنه بزرگتری ایجاد بشود یا آنان لجوجتر شوند و بیشتر به کار خودشان
اصرار ورزند و یا مفسده دیگری به وجود بیاید . و نکته سوم آن که سخن جاهلانه و مسخره و توهین آمیز ایشان را با سخن عاقلانه و
متین و برخورد سالم پاسخ بدهد . اما آیا معنایش این است که امر به معروف هم نکنید و اگر موقعیت ایجاب می کند موعظه و
راهنمایی هم نکنید؟ آیه در چنین مقامی نیست .

بعضی از فرقه های متصوفه از این آیات چنین برداشتهایی می کنند که مؤمن نباید کاری به اهل معصیت داشته باشد و اگر با ایشان
برخورد کرد سلام و علیکی بکند و بگذرد و بدین ترتیب شانه از زیر بار تکلیف واجب امر به معروف و نهی از منکر تهی می کنند باید
توجه داشته باشیم که این آیات در چنین مقامی نیست و آیات امر به معروف و نهی از منکر با این آیات نسخ نشده است .

۳ – عمل نیک

یک دسته از آیات داریم که می فرماید شما با کار خوب، جلو بد را بگیرید; یکی آیه ۹۶ سوره مؤمنون است: «ادفع بالتی هی احسن
السیئه » جلو کار بد دیگران را با کار خوب بگیرید . و در آیه ۵۲ سوره قصص در وصف مؤمنین می فرماید: «و یدرئون بالحسنه
السیئه » ، «درء» هم به همان معنای دفع است . مؤمنین کسانی اند که کار بد را با کار خوب «درء» و جلوگیری می کنند . و در سوره
فصلت آیات ۳۴ و ۳۵ می فرماید: «و لاتستوی الحسنه و لاالسیئه ادفع بالتی هی احسن فاذا الذی بینک و بینه عداوه کانه ولی حمیم
× و ما یلقیها الا الذین صبروا و ما یلقیها الا ذو حظ عظیم » این آیه کاملا گویا و روشنگر آیات قبلی است که چرا این دستور داده شده
و چه فوایدی دارد . می فرماید: به نحو احسن جلو سیئه را بگیرید . جلو سیئه گرفتن راههای مختلفی دارد ممکن است با خشونت
جلو آن را بگیرید ولی شما سعی کنید که به صورت احسن جلو سیئه را بگیرید; یعنی با انجام دادن کار خوب چنان که در دو آیه
دیگر ذکر شده بود و نکته اش این است که کسی که در مقام ایذای شما باشد اگر رفتار صمیمانه و دوستانه ای از شما ببیند کم کم
تحت تاثیر رفتار شما قرار می گیرد و این چیزی است که نمونه های فراوانی در رفتار ائمه معصومین علیهم السلام و اولیای خدا دارد
که خوانده و شنیده اید . این مساله خیلی مهمی است که انسان برای تربیت دیگران سعی کند از این راه وارد بشود و به جای این که
خشک برخورد بکند که این شخص مرتکب گناه شده من هم باید امر به معروفش بکنم و مثلا یک سیلی هم به گوشش بزند و به او
فحش بدهد که چرا مرتکب گناه شدی و چه بسا این رفتار بهانه ای باشد برای انتقام گیری خودش، سعی کند او را اصلاح کند و نه
تنها او را اذیت نکند بلکه رفتار دوستانه ای هم با او داشته باشد . «فاذا الذی بینک و بینه عداوه کانه و