پاورپوینت کامل نگهبان مرزهای فضیلت ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگهبان مرزهای فضیلت ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگهبان مرزهای فضیلت ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگهبان مرزهای فضیلت ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

۴۰

سیری در زندگی، اندیشه، اخلاق و رفتار آیه الله سید محمد حسن الهی طباطبایی(قدس سره)

غلامرضا گلی زواره

حافظ ارزش ها

عارف ربانی و عالم صمدانی آیه الله سید محمد حسن الهی طباطبایی (برادر علامه طباطبایی) در زمره شخصیت هایی است که
مشعل هدایت و وارستگی را برافراشت و نور ایمان را بر زوایای اجتماع عصر خویش تابانید و حقیقت اخلاق را با صفای معنویت
درهم آمیخت و به تشنگان فضیلت آموخت. و از فیض وجود امثال و اقران این حکیم بود که استعدادها شکوفا شد و گرایش های
عالی انسانی با مظهری شکوهمند آشکار گشت.

او در مسیر تلاش های علمی، آموزش معلومات دینی و تربیت شاگردان، مصالح اسلام را در نظر داشت و بدین منظور دژ استوار
فضیلت را مراقب و مواریث دینی و ارزش های مذهبی را حافظ و در انتقال معارف قرآن و اهل بیت مصر بود.

مرحوم الهی طباطبایی خردمندی سترگ بود که برای تهذیب نفوس و تزکیه قلوب کوشش های ژرف و پی گیری های مداومی از
خود بروز داد و مشتاقان معنویت در پرتو تعالیم تربیتی او به لذات روحانی و انبساط معنوی نایل شدند و احساس بزرگواری و
کرامت نمودند و با عنایت به خواسته های متعالی وجود خود، گرایش های والا را در خویش شکوفا ساختند، به نحوی که به جای
لذت بردن از تامین خواسته های طبیعی و غریزی، از راستی، صداقت، تقوا، پاکی و سایر مکارم و فضایل اخلاقی احساس سرور و
ابتهاج می نمودند.

این انسان نیکوسرشت از سلاله پاک خاندان عترت و طهارت است و نسبش از سوی پدر به حضرت امام حسن مجتبی (ع) و از
سوی مادر به حضرت امام حسین(ع) می رسد.

یکی از اجداد طاهرینش که در حدود قرن نهم و یا دهم هجری به تبریز رحل اقامت افکند «سراج الدین امیر عبدالوهاب » نام دارد
که فرزندان و اعقابش غالبا در سطحی ممتاز از فرهنگ و اندیشه به سر برده و جزو معاریف آذربایجان و حتی ایران و جهان تشیع
بوده اند. (۱)

دوران طفولیت و نوجوانی

میرزا محمد تقی قاضی طباطبایی (متوفی ۱۲۲۰ یا ۱۲۲۲ ه.ق) جد سوم محمد حسن الهی است که عارف وارسته آیه الله سید
علی قاضی (۱۲۸۵ – ۱۳۶۵ ه.ق) در این شخص با نامبرده و برادرش علامه طباطبایی اشتراک نسب دارد. (۲)

از برخی کتاب های تراجم و آثار رجالی برمی آید که میرزا محمد تقی قاضی از مشاهیر رجال جهان تشیع است و در فقه، کلام،
ادبیات عرب و تفسیر صاحب نظر بوده و رساله ای در شرح دعای صباح حضرت علی(ع) نوشته است، هم چنین وی از اعاظم
تلامیذ وحید بهبهانی به شمار می رود و از شیخ محمد مهدی فتونی عاملی اجازه دارد. (۳)

مرحوم حاج میرزا محمد آقای قاضی طباطبایی (پدر محمد حسن الهی) خود فاضلی وارسته و از روحانیان شهر تبریز بوده که با
خانواده یحیوی تبریز وصلت کرد و ثمره این پیوند در سال ۱۳۲۱ ه.ق (مطابق با ۱۲۸۱ ه.ش) متولد می گردد که محمد حسین
(علامه طباطبایی) نامیده می شود. پنج سال بعد یعنی در سال ۱۳۲۶ ه.ق دومین فرزند این خانواده دیده به جهان می گشاید که
محمد حسن الهی مورد بحث ماست. در همین سال کودک تازه متولد شده مادر رئوف و عزیز خود را از دست می دهد، بر این
اساس نهال وجود این طفل در نخستین سال طراوت زندگی با ناملایمات مواجه گشت. وقتی این کودک پا به سن چهار سالگی
نهاد پدر را از دست داد و به ناچار سرپرستی و نظارت بر اموال و زندگی او و برادرش در منزل پدری واقع در خیابان مسجد کبود
تبریز به یکی از محترمین خانواده پدری سپرده شد.

مرحوم الهی طباطبایی خردمندی سترگ بود که برای تهذیب نفوس و تزکیه قلوب کوشش های ژرف و پی گیری های مداومی از
خود بروز داد و مشتاقان معنویت در پرتو تعالیم تربیتی او به لذات روحانی و انبساط معنوی نایل شدند.

هنگامی که این دو نوباوه پدر و مادر خویش را از دست دادند، برخی از افراد از گوشه و کنار به زعم خویش چنین تصور کردند که
این بازماندگان وضع آشفته و نگران کننده ای را در پیش خواهند داشت ولی حکمت الهی بر اندیشه های موهوم غالب آمد، زیرا
وصی مرحوم پدر برای آن که زندگی این دو خردسال متلاشی نگردد، وضعشان را بر همان نهج سابق سامان داد و برای هر کدام
یک خادم و خادمه معین کرد و پیوسته در امور ایشان مراقبت و نظارت می کرد تا این دو کودک به رشد کافی برسند. (۴)

علامه طباطبایی در زندگی نامه ای که خودش نوشته است به این موضوع، این گونه اشاره می کند:

«کمی پس از درگذشت پدر به مکتب و پس از چندی به مدرسه فرستاده شدیم و بالاخره به دست معلم خصوصی که به خانه
می آمد سپرده گشتیم و به این ترتیب تقریبا مدت شش سال مشغول فراگیری فارسی و تعلیمات ابتدایی بودیم…» (۵)

این دو برادر همزمان با آموزش مکتب و دروس ادبیات عرب، زیر نظر استاد معروف وقت، آقا میرزا علی نقی خطاط، به فن
خوش نویسی نیز آشنایی پیدا کرده به مهارت می رسند.

محمد حسن الهی پس از پایان درس های شیخ محمد علی سرابی به مدرسه طالبیه تبریز روی آورده، سطوح عالی فقه، اصول،
فلسفه و کلام را زیر نظر سایر اساتید به کمال می رساند. (۶)

مرحوم علامه به شاگردان خود فرموده بود:

«روزهای بسیاری به همراه برادر از تبریز بیرون آمده و در دامنه کوه ها و تپه های سرسبز اطراف، از صبح تا غروب به تحریر خط
مشغول بودیم.» (۷)

در تمامی مراحل و طی منازل علمی و عملی، این دو برادر با هم بودند و در مصائب و سختی ها و امور عادی، چنان رفیق و شفیق
یکدیگر بودند که گویی یک جان در دو قالبند و اشعاری که ابوالعلاء معری درباره سید مرتضی و سید رضی در قصیده ای طولانی
در مرثیه پدرشان سرود در موردشان صحت دارد که ترجمه